Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Ένας στους πέντε θέλει να μεταναστεύσει, αλλά λεφτά δεν υπάρχουν...

Ένας στους πέντε πολίτες θέλει να μεταναστεύσει, αλλά αναφέρει ότι δεν έχει την οικονομική δυνατότητα (τα ποσοστά είναι πάνω από τον μέσο όρο και αφορούν νέους και έχοντες αυξημένα προσόντα).

«Ζούμε αντεστραμμένη την εικόνα της δεκαετίας του '60, όπου οι Έλληνες μετανάστευαν σε μεγάλα ποσοστά» είπε ο κ. Ζαχαρίας Σούτης εκ μέρους της εταιρείας δημοσκοπήσεων OpinionPoll κατά την παρουσίαση την Τετάρτη πανελλαδικής έρευνας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο πλαίσιο δράσεων που ξεκινά για την υποστήριξη των φοιτητών του, αλλά και πολιτών, την περίοδο της οικονομικής κρίσης.

Παίρνοντας τον λόγο, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόσης Πελεγρίνης μίλησε για την προσπάθεια που γίνεται από την πλευρά του για τη δημιουργία Δικτύου Πανεπιστημίων των χωρών του Νότου με στόχο την υποστήριξη «των προβλημάτων επιβίωσης και διαβίωσης των νέων μας». Όπως ανέφερε, πολλοί νέοι απελπισμένοι καταφεύγουν στο Ίδρυμα και ζητούν βοήθεια για να βρουν δουλειά.

«Ενώ η εικόνα της κοινωνίας μας για επίπεδο πανεπιστημίου είναι σε μεγάλο ποσοστό αρνητική, ταυτόχρονα οι πολίτες σέβονται τον θεσμό του πανεπιστημίου και ζητούν τη βοήθειά του, οπότε σε αυτό θα προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε» είπε ο κ. Πελεγρίνης.

Υπάρχει ένας «τρόμος στην ελληνική κοινωνία και δύο στους τρεις πολίτες φοβούνται ότι είναι πιθανόν αύριο να χάσουν τη δουλειά τους...» σημείωσε παράλληλα ο κ. Σούτης.

Η ΕΕ δεν εμπνέει…

Η έρευνα έγινε σε δείγμα 1.011 ατόμων όλων την ηλικιών από 22 ως 24 Μαΐου, ενώ μεγάλο ποσοστό (70,76%) απάντησε «όχι» στο ερώτημα αν θεωρεί ότι θα ξεπεράσει η ΕΕ τα προβλήματά της.

Απαισιόδοξοι εμφανίζονται οι Έλληνες σε σχέση με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην ερώτηση «πώς κρίνετε αυτή τη περίοδο τη συνολική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης», το 66,45% των ερωτηθέντων απαντάει αρνητικά. Συνολικά ένα ποσοστό 85,39% κρίνει αρνητικά τις πολιτικές στις χώρες της ΕΕ, με τους νέους πιο επιεικείς και τις γυναίκες του δείγματος πιο σκεπτικίστριες.

Στο ερώτημα «πιστεύετε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση τα επόμενα ένα ή δυο χρόνια θα ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα;» ένα ποσοστό 70,76% των ερωτηθέντων απαντούν «όχι», ενώ ένα ποσοστό 19,93% απαντούν «ναι».

Ελπίδα το πανεπιστήμιο

Μέσα σε όλα αυτά, το πανεπιστήμιο εμφανίζεται ως ελπίδα για τους πολίτες, καθώς ένα ποσοστό 83,99% των πολιτών θεωρεί ότι πρέπει να παρέμβουν οι άνθρωποι του πνεύματος στη διαχείριση της κρίσης.

Αναφερόμενος στα θέματα στήριξης του πανεπιστημίου από την Πολιτεία, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών ήταν οξύς και είπε ότι «το κράτος αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο σαν σκουπιδοτενεκέ και ό,τι δεν θέλει το ρίχνει εδώ».

Ανέφερε δε τα θέματα μεταναστών. Όπως είπε, όταν έφυγαν μετανάστες από χώρο των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου Αθηνών, ήρθαν οι έμποροι ναρκωτικών. Ωστόσο, πρόσθεσε, «η κατάσταση έχει βελτιωθεί έπειτα από πρόσφατη επίσκεψη στο Ίδρυμα του υπουργού Δημοσίας Τάξης που έδειξε ενδιαφέρον για το πρόβλημα».

Σε ερώτηση σχετικά με τους άστεγους στο κέντρο της Αθήνας, είπε ότι υπάρχουν εγκαταλελειμμένα κτίρια που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν.

Τα στοιχεία της έρευνας

Η έρευνα διενεργήθηκε για το Πανεπιστήμιο Αθηνών από την εταιρεία OpinionPoll το χρονικό διάστημα από 22 έως 24 Μαΐου σε ένα πανελλαδικό δείγμα 1.011 ατόμων.

- Στο ερώτημα πώς κρίνετε αυτή τη περίοδο τη συνολική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 66,45% των ερωτηθέντων (το 77,27% είναι γυναίκες και το 60,34% άνδρες) απαντάει «αρνητικά» και μόνο το 5,65% απαντάει «θετικά» (το 9,48% από αυτούς είναι άνδρες και το 3,24% γυναίκες). Από αυτούς που κρίνουν αρνητικά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η συντριπτική πλειοψηφία είναι μεταξύ 35 και 54 ετών, ενώ από εκείνους που την κρίνουν θετικά, η πλειονότητα είναι 65 ετών και μεγαλύτεροι, αλλά και ένα ποσοστό 5,44% είναι από 18 έως 24 ετών. Το 18,94% του δείγματος απαντάει «μάλλον αρνητικά» και το 8,97% «μάλλον θετικά».

- Στο ερώτημα «πιστεύετε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση τα επόμενα ένα ή δυο χρόνια θα ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα;» ένα ποσοστό 70,76% των ερωτηθέντων απαντούν «όχι», ενώ ένα ποσοστό 19,93% απαντούν «ναι». Σε εκείνους που απαντούν «όχι», το 74,05% είναι γυναίκες και το 65,02% είναι άνδρες. Σε εκείνους που απαντούν «ναι» το 26,72% είναι άνδρες και το 15,68% γυναίκες.

- Στην ερώτηση «ποια είναι σήμερα η επαγγελματική σας κατάσταση», το 36,54% δεν απαντάει. Το 29,90% απαντάει ότι εργάζεται σε «μόνιμη απασχόληση», το 18,94% απαντάει «αναζητώ εργασία», το 6,98% απαντάει «εργάζομαι ευκαιριακά όποτε τύχει», το 4,32% «είμαι ακόμη φοιτητής-σπουδαστής» και το 3,32% «εργάζομαι κάπου προσωρινά με σύμβαση και ωράριο».

- Στο ερώτημα «φοβάστε ότι το επόμενο χρονικό διάστημα μπορεί να μην έχετε δουλειά;» το 60,33% απαντάει «ναι», το 33,06% απαντάει «όχι» και το 6,61% «δεν ξέρω/δεν απαντώ». Οι θετικές απαντήσεις αφορούν σχεδόν όλες τις ηλικίες ερωτηθέντων, ανδρών και γυναικών. Κυρίως ανησυχούν σε ποσοστό 75,51% εκείνοι που έχουν «μέση εκπαίδευση», σε ποσοστό 50% εκείνοι που έχουν «ανώτερη εκπαίδευση» και σε ποσοστό 42,86% όσοι έχουν την «στοιχειώδη εκπαίδευση».

- Στο ερώτημα «σκέφτεστε να αναζητήσετε εργασία σε κάποια «άλλη χώρα;» το 72,09% απαντάει «όχι», το 21,93% απαντάει «ναι θα το ήθελα αλλά δεν έχω την οικονομική δυνατότητα» και το 5,98% «μάλλον όχι». Ανάμεσα σε εκείνους που απαντούν ότι θα ήθελαν να φύγουν από τη χώρα μας αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα το 52,63% είναι νέοι από 18 έως 24 ετών.

Μετανάστες

- Στο ερώτημα «θεωρείτε ότι η παρουσία των μεταναστών δημιουργεί προβλήματα για την εργασία των νέων;» το 49,83% του δείγματος απαντάει «ναι» (το 54,31% από αυτούς είναι άνδρες και το 47,03% γυναίκες) , το 41,22% «όχι» (το 41,38% είναι άνδρες και το 41,08% γυναίκες) και το 8,97% «δεν ξέρω, δεν απαντώ». Από εκείνους που απαντούν «ναι» η συντριπτική πλειοψηφία είναι άνω των 50 ετών, αλλά «ναι» απαντάει και ένα 21,05% των νέων 18 με 20 ετών. Από εκείνους που απαντούν «όχι» το μεγαλύτερο ποσοστό είναι νέοι έως 35 ετών.

Πανεπιστήμια

- Στο ερώτημα «πώς αξιολογείτε την κατάσταση της ανώτατης εκπαίδευσης σήμερα στη χώρα μας;» ένα ποσοστό 41,53% απαντάει «μέτρια», ένα ποσοστό 26,58% απαντάει «κακή», ένα ποσοστό 14,95% «καλή», ένα 10,96% κατατάσσεται στο «δεν ξέρω, δεν απαντώ» και ένα 5,98% απαντάει «πολύ καλή».

- Στην ερώτηση «πιστεύετε ότι το πανεπιστήμιο θα έπρεπε να παρεμβαίνει πιο ενεργά για την αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης;» ένα ποσοστό 58,14% των ερωτηθέντων απαντάει ναι», ένα ποσοστό 25,25% «μάλλον ναι», ένα ποσοστό 10,96% «μάλλον όχι» και ένα ποσοστό 5,65% «σίγουρα όχι».



in.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Επιστρέφουν στην Ελλάδα αρχαιολογικοί θησαυροί που έκλεψαν οι ναζί

Για την πρόθεσή του να επιστρέψει λεία πολέμου έχει διαβεβαιώσει το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού, το μουσείο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Pfahlbaumuseum, σύμφωνα με έγγραφο του αναπληρωτή υπουργού, Πολιτισμού Κώστα Τζαβάρα το οποίο διαβιβάστηκε στη Βουλή.

Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, η παράδοση αναμένεται να γίνει εντός του Ιουνίου. Πρόκειται για 8.000 κομμάτια από αγγεία της νεολιθικής εποχής τα οποία προέρχονται από παράνομη ανασκαφή που έγινε το 1941 σε περιοχή κοντά στο Βελεστίνο και τα εξήγαγε παρανόμως στη Γερμανία αρχαιολόγος.

Από το 2010 η Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών είχε ενημερωθεί από τον επιστημονικό υπεύθυνο του Pfahlbaumuseum της Γερμανίας, ότι στο συγκεκριμένο Μουσείο φυλάσσονται αρχαιότητες προερχόμενες από παράνομη ανασκαφή νεολιθικού οικισμού στη Θεσσαλία, η οποία διεξήχθη κατά τη διάρκεια της Κατοχής από τους Γερμανούς.

Η Διεύθυνση επικοινώνησε άμεσα με το εν λόγω Μουσείο από το οποίο έλαβε διαβεβαιώσεις ότι τα αρχαία θα επαναπατρισθούν. Ακολούθησε σειρά διαπραγματεύσεων και αλληλογραφία.

Τις συνεννοήσεις του υπουργείου Πολιτισμού με το Γερμανικό Μουσείο επικουρούσε ο Έλληνας Πρόξενος στη Στουτγάρδη και η παράδοση τοποθετείται στον επόμενο μήνα. Μέσα στα επόμενα 24ωρα το υπουργείο Πολιτισμού αποστέλλει έγγραφο στο Pfahlbaumuseum προκειμένου να διευκρινισθούν όλες οι λεπτομέρειες για τη διαδικασία παράδοσης και παραλαβής των αρχαιοτήτων στην Ελλάδα.

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με εντολή του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού Κώστα Τζαβάρα προς τη Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων συγκεντρώνονται και όλα τα στοιχεία που αφορούν σε πολιτιστικά αγαθά και αρχαιολογικούς θησαυρούς που εκλάπησαν την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής.

Ειδικότερα, η Διεύθυνση Αρχαιοτήτων απευθύνθηκε στις Περιφερειακές και Ειδικές Περιφερειακές Υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, και τους ζήτησε να προχωρήσουν τις έρευνες στη βάση των καταγραφών Ελλήνων και ξένων επιστημόνων για θησαυρούς που εκλάπησαν την περίοδο της κατοχής.

Το υπουργείο Εξωτερικών

Αλλά και το υπουργείο Εξωτερικών σε έγγραφη απάντησή του προς τον βουλευτή της ΝΔ Λευτέρη Αυγενάκη, ξεκαθαρίζει ότι το ζήτημα της επιστροφής των ελληνικών πολιτιστικών αγαθών που εξήχθησαν παρανόμως από τη χώρα μας, εντάσσεται στο ευρύτερο θέμα των αξιώσεων της Ελλάδας κατά της Γερμανίας για τις παραβιάσεις του δικαίου του πολέμου στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Υπογραφή Διμερών Συμβάσεων

Γενικότερα πάντως, το υπουργείο Πολιτισμού συνεργάζεται με το Υπουργείο Εξωτερικών για την προώθηση ενός δικτύου συνεργασίας με πολλές χώρες μέσω της υπογραφής διμερών συμφωνιών για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών και την πρόληψη της παράνομης διακίνησης τους. Η Ελλάδα έχει ήδη υπογράψει Πρωτόκολλα Συνεργασίας με την Ελβετία, την Κίνα, τις ΗΠΑ και πολύ πρόσφατα, στις 4.3.2013, και με την Τουρκία. Σε εξέλιξη βρίσκονται διαπραγματεύσεις για την υπογραφή αντίστοιχων συμφωνιών με άλλα κράτη.

Για τα παραπάνω, ενημερώθηκε εγγράφως πρόσφατα η Βουλή, από τον υπουργό Πολιτισμού Κώστα Τζαβάρα με αφορμή ερώτηση που κατατέθηκε από τον ανεξάρτητο βουλευτή Γιώργο Κασαπίδη και τον βουλευτή της ΝΔ Λάζαρο Τζαβδαρίδη για τη διεκδίκηση κλεμμένων αρχαιοτήτων και άλλων θησαυρών που φυλάσσονται σε μουσεία του εξωτερικού.

Η ψηφιακή συλλογή

Η Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών, ως αρμόδια για τα ζητήματα διεκδίκησης και επαναπατρισμού παρανόμως εξαχθέντων πολιτιστικών αγαθών, τηρεί ηλεκτρονικά αρχεία κλαπέντων ή και υπεξαιρεθέντων καθώς και κατασχεθέντων κινητών μνημείων.

Τα αρχεία αυτά με τις αρχαιότητες που αναζητούνται στο εξωτερικό ενημερώνονται συνεχώς.

Ωστόσο η αναζήτηση αντιμετωπίζει αντικειμενικές δυσκολίες, καθώς συχνά δεν υπάρχουν φωτογραφίες των αρχαιοτήτων που εκλάπησαν στο παρελθόν, γεγονός που δυσχεραίνει τόσο την ταύτιση όσο και τη διεκδίκησή τους. Στο πλαίσιο αυτό, η Γενική Γραμματεία Πολιτισμού ζήτησε κατά προτεραιότητα τον συνεχή εμπλουτισμό των Ψηφιακών Συλλογών Κινητών Μνημείων, καθώς η τήρηση φωτογραφικού αρχείου, αποτελεί συχνά τη μοναδική αδιάψευστη απόδειξη παράνομων ενεργειών.

Στην Υπηρεσία τηρείται πλήρες ηλεκτρονικό αρχείο παράνομων ανασκαφών ή και ανελκύσεων και όπως κάνει γνωστό ο υπουργός Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας, ύστερα από επιτυχή τεκμηρίωση και διεκδίκησή τους, όσο και κατόπιν οικειοθελούς προσφοράς, έχουν συντελεστεί κατά το παρελθόν αρκετοί επαναπατρισμοί. Όπως ειδικότερα γίνεται γνωστό, από το 2009 έως το 2012 η αρμόδια Υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισμού έχει επαναπατρίσει 278 πολιτιστικά αγαθά ελληνικής προέλευσης και πολλά κιβώτια οστεολογικού υλικού, τα οποία είχαν διακινηθεί και εξαχθεί εκτός της Χώρας παρανόμως.

Ο κ. Τζαβάρας αναφέρει επίσης ότι επί του παρόντος βρίσκεται σε εξέλιξη ο χειρισμός πολλών υποθέσεων επαναπατρισμού πολιτιστικών αγαθών από διάφορες χώρες του εξωτερικού για τις οποίες γίνεται προσπάθεια να υπάρχει πάντα πλήρης αρχαιολογική και νομική τεκμηρίωση προκειμένου να εξαντλούνται όλα τα νόμιμα μέσα που διαθέτει η χώρα για την επιτυχή έκβαση των επαναπατρισμών.

Η σύμβαση της UNESCO

Ταυτόχρονα, η γενική γραμματεία Πολιτισμού συμμετέχει ενεργά σε όλες τις συναντήσεις των Διεθνών Οργανισμών-στους οποίους η Ελλάδα είναι μέλος-σχετικά με την πρόληψη της παράνομης διακίνησης πολιτιστικών αγαθών με σκοπό τη δημιουργία δικτύου συνεργασίας για την παρεμπόδιση της παράνομης διακίνησης πολιτιστικών αγαθών. Πιο συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2012, κατά τη 2η Συνάντηση των Κρατών μερών στη Σύμβαση της UNESCO του 1970, υιοθετήθηκε πρόταση για τη Σύσταση Ειδικής Επιτροπής με αρμοδιότητα την εποπτεία της εφαρμογής της Σύμβασης. Η απόφαση αυτή κρίνεται εξαιρετικά επιτυχής ιδίως για χώρες με σημαντική πολιτιστική κληρονομιά που υποφέρουν από την παράνομη διακίνηση των πολιτιστικών αγαθών τους.

Πού έδρασαν οι δυνάμεις της Κατοχής

Παλαιότερα στη Βουλή είχε αποστείλει έγγραφο σχετικό με τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που είχαν αφαιρεθεί βιαίως και παρανόμως από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Κατοχής (1941-1944) και το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης με πολιτικό προϊστάμενο τότε τον κ. Δημήτρη Ρέππα. Στο έγγραφο εκείνο, ο τότε υπουργός ενημέρωνε ότι οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από τη δράση των δυνάμεων της κατοχής είναι η Κρήτη, η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, η Σάμος και η Θεσσαλία. Ο κ. Ρέππας επικαλούνταν στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τις Εφορείες Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων για την καταγραφή των απωλεσθεισών αρχαιοτήτων, καθώς και όσων επαναπατρίσθηκαν.

Από τις απαντήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, διαφαίνεται ότι μικρός μόνο αριθμός αρχαίων επεστράφη. Για τα περισσότερα δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός τους, αφού δεν υπήρχε η αναγκαία φωτογραφική ή σχεδιαστική τεκμηρίωση. Από τις επιστροφές, στο έγγραφο του κ. Ρέππα, γίνεται ενδεικτική μνεία στο μαρμάρινο γυναικείο άγαλμα κλαπέν από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, επιγραφές από την Αμφίπολη, το άγαλμα της Φιλίππης, μια λακωνική κύλικα και τρία κιβώτια με αρχαία από τη Σάμο (Μουσείο Βαθέως), χάλκινος τράγος (μουσείο Θέρμου), ανάγλυφο με παράσταση θράκα ιππέα (Έδεσσα), μαρμάρινη κεφαλή θεραπαινίδος από το επιτύμβιο μνημείο (Παιανία).

Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού δια της αρμόδιας Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών επιχείρησε, το 2011, να αποσαφηνίσει ποιες αρχαιότητες έχουν επαναπατρισθεί και να καταγράψει αναλόγως και ποια βυζαντινά/μεταβυζαντινά μνημεία είχαν αρπαγεί ή καταστραφεί.

Οι απαντήσεις των αρμοδίων Εφορειών Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών συγκεντρώθηκαν και δημιουργήθηκε ένας πρώτος κατάλογος μνημείων, τα οποία είχαν υποστεί λεηλασίες ή καταστροφές.

Στο έγγραφο του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης αναφέρονται ενδεικτικά οι πυρπολήσεις μοναστηριών στο Ν. Ιωαννίνων (Μολυβδοσκέπαστου, Κοίμησης Γρεβενιτίου, Αγίου Δημητρίου Γρεβενετίου, Θεοτόκου Ασπραγγέλων, Αγίου Νικολάου Τριστένου, Γεννήσεως Θεοτόκου Τριστένου, Αγίου Αθανασίου Τριστένου, Αγίου Αθανασίου Καστανώνα, Προφήτη Ηλία Δόλιανης, Κοίμησης Θεοτόκου Ανθρακίτη). Στο Ν. Τρικάλων το μοναστικό συγκρότημα Μετεώρων, ο Ι. Ν. Αγίων Θεοδώρων, η Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Γκούρας, Ι.Ν. Τιμίου Σταυρού Δολιανών, Παναγία Λιμποχόβου. Στο Ν. Αιτωλοακαρνανίας το Κάστρο Βόνιτσας, η Κοίμηση Θεοτόκου Ακαρνανίας, Γενέσιο Θεοτόκου Ρέθα Βάλτου, Εισόδια Θεοτόκου Μυρτιάς Θέρμου, Παντοκράτορας Αγγελοκάστρου, Γενέσιο Θεοτόκου Κατερινούς, 'Αγιος Σιμεών Μεσολογγίου. Η πλειονότητα των προαναφερθέντων μνημείων αποκαταστάθηκαν μεταπολεμικώς, αναφέρει ο κ. Ρέππας επισημαίνει όμως ότι έχουν αφαιρεθεί εικόνες, χειρόγραφα και εκκλησιαστικά κειμήλια από διάφορες Μονές και ιερούς ναούς (Μονή Ταξιαρχών Γκούρας, Δήμος Κόνιτσας, Μονή Βέλλας, Καλπάκι, Ι.Μ. Ρουσάνου).




news247.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Επανεμφάνιση του ιού Έμπολα στο Κονγκό

Με έξι νέα κρούσματα στη ζώνη του Μόνγκο στη βορειοανατολική Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό έκανε την επανεμφάνισή του ο ιός Έμπολα.

Σύμφωνα με τον Σιλβέστρε Εντούμπα του Γραφείου Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ (OCHA), έξι ύποπτα κρούσματα του αιμορραγικού πυρετού που οφείλεται στον ιό Έμπολα αναφέρθηκαν από την 1η μέχρι την 12η Μαΐου στη ζώνη του Μόνγκο, στην περιοχή Μπα-Ουέλε της Ανατολικής Επαρχίας.

Ο Εντούμπα είπε ότι μια ομάδα επιστημόνων έχει σταλεί στην περιοχή για να συλλέξει δείγματα προκειμένου να γίνουν εξετάσεις.

Το επίκεντρο της προηγούμενης επιδημίας ήταν το Ισίρο, που απέχει 240 χιλιόμετρα από το Μόνγκο.

Μέσα σε έξι μήνες καταγράφηκαν 62 κρούσματα και 34 άνθρωποι πέθαναν. Μάλιστα για πρώτη φορά μία έγκυος ασθενής γέννησε πρόωρα ένα ζωντανό παιδί, όμως μητέρα και βρέφος πέθαναν λίγες ημέρες αργότερα.

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία θεραπεία, ούτε εμβόλιο για τον ιό Έμπολα, που μεταδίδεται από την άμεση επαφή με το αίμα ή τις σωματικές εκκρίσεις του πάσχοντα. Μπορεί επίσης να μεταδοθεί από τη σεξουαλική επαφή αλλά ακόμη και από την επαφή με τα πτώματα.

Η αντιμετώπιση των επιδημιών καθίσταται δύσκολη εξαιτίας των παραδόσεων και των εθίμων των φυλών που επιτάσσουν από τους συγγενείς και τους φίλους να βρίσκονται στο πλευρό των ασθενών. Επίσης, καθώς πολλοί ασθενείς φοβούνται μήπως τους βάλουν στην απομόνωση, το σκάνε για να κρυφτούν στη ζούγκλα.



protothema.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

Το Δ.Ρ.Α. πέρα από οτιδήποτε άλλο, αποτελεί άλλη μια απόδειξη για το θνησιγενές των υποθέσεων που διέπουν τις ζωές μας. Στις εποχές που προηγήθηκαν, ήταν κάτι περισσότερο από ένας αγώνας, μια ιδέα, ένας έρωτας, μια δοκιμασία. Ήταν κάτι που, αν σε έβρισκε έτοιμο, σου άλλαζε τον τρόπο που αντιμετώπιζες τη ζωή. Αυτή την ιδιαίτερη ιδιότητά του, άρχισε σταδιακά να την χάνει και στις μέρες μας έχει μεταλλαχτεί σε ένα μάλλον λαμπερό, αλλά αρκετά κενό προϊόν. Είναι άλλο ένα παράδειγμα πως μια όμορφη ιδέα, μπορεί να μετουσιωθεί σε μια λαμπρή πραγματικότητα και να καταλήξει σε ένα προϊόν, για κάποιους ίσως αποδοτικό, αλλά τόσο άψυχο.


Κάτι σαν ιστορική τοποθέτηση.

Είναι σημαντικό, όσο και περίεργο πως κατάφερε αυτός ο θεσμός, να επιβιώσει σε ένα σκηνικό ολοένα πιο ανταγωνιστικό, σε μια χώρα που είναι μια μικρή αγορά, χωρίς βιομηχανία παραγωγής οχημάτων. Η προφανής απάντηση είναι ότι κατ' αρχήν ήταν ένας καλά οργανωμένος αγώνας, βασισμένος στο φιλότιμο των ανθρώπων που στελέχωναν την οργάνωση, στην παραδοσιακή ελληνική φιλοξενία, στο μοναδικό ανάγλυφο και στις ομορφιές του τόπου.

Ο συνδυασμός αυτών των συνθηκών ήταν επαρκής δικαιολογία για τα πρώτα 30 σχεδόν χρόνια. Για τη συνέχεια, όταν όλα έγιναν περισσότερο πολιτική και λιγότερο σπορ ήταν η προσαρμοστικότητα που έδειξε η διοργανώτρια Λέσχη στις μεταβολές που γινόντουσαν και οι ισχυρές ρίζες που είχε αποκτήσει ο αγώνας σε όλους, όσους είχαν συμφέροντα από την ευρυθμία του παγκόσμιου πρωταθλήματος ράλι.

Στο σημείο αυτό να προσδιορίσουμε κάποιες χρονολογίες που αποδείχθηκαν ορόσημα. Η πρώτη ήταν το'73. Έως τότε, τα πρώτα 20 χρόνια δηλαδή, ήταν μια αναμέτρηση χωρίς διακοπή. Τα πληρώματα ξεκινούσαν από τον ιερό βράχο και αφού κάλυπταν 2.500 περίπου χιλιόμετρα χωρίς ανάπαυλα, επέστρεφαν στο ίδιο σημείο για τον τερματισμό. Κυρίαρχη επιδίωξη για καλύτερη επίδοση ήταν η διατήρηση της καλής κατάστασης του αυτοκινήτου και του πληρώματος.
Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

Από τον αγώνα του '73 αρχίζουν να εφαρμόζονται οι ανασυγκροτήσεις, οι διανυκτερεύσεις. Ο αγώνας γίνεται πιο ξεκούραστος αλλά αποκτά ταχύτητα. Θα διατηρήσει σε γενικές γραμμές αυτή τη μορφή με τις σφικτές απλές διαδρομές έως το '86, οπότε με την κατάργηση του group Β και η οδήγηση κατά τη διάρκεια της νύκτας θα αποτελέσει παρελθόν.

Το 1997 η έλευση των προκαθορισμένων σημείων τεχνικού ελέγχου (service park) θα αφαιρέσει κάτι ακόμα από την ιστορία του Ακρόπολις, μετατρέποντάς το σε ακόμα πιο ελκυστικό εμπορικό πακέτο αλλά αφαιρώντας ακόμα περισσότερο «αγώνα».

Από το 2005, θα κάνει μια προσπάθεια να προσελκύσει μεγαλύτερες μάζες θεατών - καταναλωτών. Το πείραμα του Ολυμπιακού σταδίου άνοιξε τη όρεξη σε συμφέροντα που πίστεψαν ότι ανακάλυψαν φλέβα εσόδων. Δεν ήταν όμως έτσι. Η ιστορία του «Ακρόπολις» είναι άλλη μια προβολή της ιστορίας της πατρίδας. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Με πολύ χρώμα, φιλότιμο, ηρωισμό, προσπάθεια, με πολύ ομορφιά. Με πολύ ιστορία και λίγο μέλλον.


Κάτι σαν αποτίμηση

Κάποτε η σημαντική αυτή εκδήλωση, και όχι απλά ράλι, ξεκινούσε κάτω από την Ακρόπολη και εκεί ολοκληρωνόταν. Αργότερα ξεκινούσε κάτω από την Ακρόπολη και τελείωνε κάπου αλλού. Στη συνέχεια ξεκινούσε και τερμάτιζε οπουδήποτε αλλού. Στάδια, «Ζάππεια», αεροδρόμια, ιπποδρόμια, γέφυρες, επαρχιακοί εκθεσιακοί χώροι, αλάνες, πίστες φιλοξένησαν εκκινήσεις και τερματισμούς.

Έτσι η λέξη «Ακρόπολις» ολοένα και ξεθώριαζε, όχι μόνον στο εθιμοτυπικό κομμάτι, αλλά και στο ουσιαστικό αφού: Δεν άργησε να ξεθωριάζει και η λέξη rally. Από μια γιγάντια δοκιμασία τριών χιλιάδων χιλιομέτρων και 50τόσων ειδικών, μεταβλήθηκε (χάριν των καιρών, των εμπορικών συμφερόντων και τελικά των επιταγών της διεθνούς ομοσπονδίας) σε μια ελεγχόμενη τελετή 8 επαναλαμβανόμενων ειδικών στα ταλαιπωρημένα εδάφη της Αττικοβοιωτίας.

Έτσι η Ιδέα μεταβλήθηκε σε προϊόν, η Περιπέτεια σε προβολή, ο Έρωτας σε συμφέρον, και ο Αγώνας σε ένα είδος σπριντ.

Για μια κατηγορία ανθρώπων, το Ακρόπολις ήταν ένα είδος άλλοθι κι' έδρασε σαν μια πύλη της ιστορίας, σαν ένα βήμα σε έναν άγνωστο μα υπαρκτό κόσμο.


Ήταν της πρώτης άνοιξης αγάπη.

Στην Ελλάδα, τη χώρα του ονείρου.

Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

Ένα είδος ακραίας συναισθηματικής άσκησης. Μια γνωριμία με τη Φύση, αλλά και με τη δική σου φύση, μια αναμέτρηση με την κόπωση, τη νύκτα, τη σκόνη τον αδυσώπητο χρόνο. Ένα μάθημα ιστορίας, γεωγραφίας, λαογραφίας και πατριδογνωσίας. Μια ιστορία ρεμπέτικη και ροκ μαζί.

Όμως τα χρόνια περνούσαν. Άλλαζε η Ελλάδα, άλλαζαν οι Έλληνες.

Τέτοιες μέρες πριν από 30 και περισσότερα χρόνια τα Ελληνικά πληρώματα που λάμβαναν μέρος στο Δ.Ρ.Α. έκαναν τις αναγνωρίσεις της διαδρομής, έγραφαν τις σημειώσεις τους, έβγαζαν τα service τους και σχεδίαζαν τη στρατηγική της επιβίωσης τους.

Τέτοιες μέρες κατέβαιναν τον Μπράλο και στην ευθεία της Ηράκλειας τους έλουζε το «χιόνι» από τις λεύκες, τους «έπνιγαν» οι αιφνίδιες καταρρακτώδεις βροχές στο Βέρμιο, τους τύφλωνε το φως στα «σπαστήρια» του Πρόδρομου, τους εξουθένωνε ο αφιλόξενος «Ταρζάν», τους έλιωνε η ζέστη στα πεδινά της Πελοποννήσου.
Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

Μας λένε συχνά, ότι είναι μοιραίο να ζεις με το παρελθόν. Αυτό όμως που επίσης συχνά λησμονούν να μας πουν, είναι ότι περισσότερο μοιραίο είναι να το λησμονείς.

Λίγες εικόνες λοιπόν από το παρελθόν, μαζί με λίγες λέξεις για να αποτιμήσουμε τι είχαμε και να καταλάβουμε τι έχουμε...

1. Το 1955, ελάχιστα πράγματα έμοιαζαν στο σήμερα. Το Γ΄ ράλι «Ακρόπολις» προσμετρούσε για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Οι αλλοδαπές συμμετοχές που συγκέντρωσε δεν ήταν ισχυρές, όπως π.χ. οι Βρετανίδες Margaret Worthington με Austin και Ann Hawthorn με Morris που μπήκαν στον κόπο να βρεθούν στην Ελλάδα του `50. Οι Τζ. Πεσμαζόγλου - Μ. Παπανδρέου με Opel Kapitain τερμάτισαν επικεφαλής από τα 25 πληρώματα που κατόρθωσαν να ολοκληρώσουν. Ελάχιστα στοιχεία από εκείνη τη διοργάνωση έχουν διασωθεί και δεν γνωρίζουμε την ταυτότητα της εικονιζόμενης, με το # 34 Citroen traction avant συμμετοχής, που ξεκινά μπροστά από τον αδιαμόρφωτο ακόμα περιβάλλοντα χώρο του Ηρώδειου. (φωτό: αρχείο Φώτη Φλώρου/Γιώργου Κακολύρη).

2. Οι νικητές του Δ΄ (`56) Walter Schock - Rolf Moll ετοιμάζονται να εκκινήσουν, αξημέρωτη ακόμα η Πέμπτη 26 Απριλίου. Η 300άρα Gullwing όχι μόνον φάνταζε, αλλά και ήταν, τότε, ένα όχημα εξώκοσμο, μια κατασκευή που είχε έρθει από το μέλλον. Λίγες δεκάδες ώρες αργότερα, ο συνδυασμός θα επέστρεφε στην Αθήνα έχοντας επικρατήσει άνετα. Το ίδιο πλήρωμα θα επαναλάμβανε τη διάκριση, με μια πιο «ταπεινή» 220Ε τέσσερα χρόνια αργότερα. (φ: Φ.Φ / Γ.Κ.).


3. Το Ε΄ Δ.Ρ.Α. (`57) διοργανώθηκε για πρώτη φορά με δύο αφετηρίες. Μία στην Τεργέστη και μια στην Αθήνα. Οι δύο διαφορετικές διαδρομές συναντιόνταν στη Θεσσαλονίκη από όπου η διαδρομή ήταν κοινή. Στην εικόνα, η εκκίνηση από την ελληνική πρωτεύουσα, ψηλά στο προαύλιο του Ηρωδείου. Εκείνος ο αγώνας σημαδεύτηκε και από την υπερβολικά τυπική αυστηρότητα των οργανωτών που επέβαλαν ποινή στο ελληνικό πλήρωμα Α. Μίχο - Α. Αντωνίου (Alfa Romeo GSV) επειδή απώλεσαν προσωρινά την πινακίδα κυκλοφορίας τους. Χωρίς την ποινή το ελληνικό πλήρωμα θα είχε αποσπάσει την νίκη, η οποία τελικώς κατέληξε στο ζεύγος Estager, που μας ήρθε από τη Γαλλία και συμμετείχε με Ferrari 250 (φ: Φ.Φ / Γ.Κ.).

4. Η διαδρομή, τα ωράρια του Ζ΄(`59). Ο αγώνας καλύπτει όλη την Ελλάδα, καθώς εκτείνεται από την Αλεξανδρούπολη έως την Σπάρτη.

5. Κάτι παραπάνω από χαρακτηριστική φυσιογνωμία του Δ.Ρ.Α. ήταν ο Νίκι Φιλίνης με ένα σύνολο από λαμπρά αποτελέσματα. Κανείς Έλλην δεν κατάφερε τόσο καλά αποτελέσματα στο ίδιο χρονικό διάστημα. Εν συντομία: Επτά συμμετοχές, 7 τερματισμοί, 3 podium, 5 τερματισμοί στην πεντάδα, ενώ στους κορυφαίους του τερματισμούς, έχασε από τους συνδυασμούς W. Shock - Gullwing, J.P.Estager - Ferrari, W.Levy - Auto Union. Τι άλλο να έκανε; To ερώτημα είναι ρητορικό και απευθύνεται κυρίως σε όσους αγνοούν την ύπαρξη του Νίκι, και προσφεύγουν σε ψηφιακές κάλπες ανάδειξης των δημοφιλέστερων, με ανιστόρητες προεπιλογές απευθυνόμενοι σε ένα εξ' ίσου ανιστόρητο κοινό. Στην εικόνα από το Η΄ (`60). Μαζί με τον Στ. Μουρτζόπουλο μέσα σε ένα Sunbeam Rapier με το # 47 κατεβαίνουν στο Σούνιο. Εικονίζονται στα λιμανάκια της Βάρκιζας με φόντο τον κόλπο της Βουλιαγμένης όπου διακρίνεται και η "Κρεολή", αυτό το περίφημο τρικάταρτο ιστιοφόρο. (φ: Φ.Φ / Γ.Κ.).

Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

6. Ο Ευγένιος Böhringer, ήταν ο πρώτος οδηγός που κέρδισε τον αγώνα δύο συνεχείς φορές. ('62 -I΄ Merc 220 SEB, '63 - ΙΑ΄ Merc 220 SE). Βασισμένος στην υπεροχή του υλικού του, αντιμετώπισε την πρώτη χρονιά τις λυσσαλέες επιθέσεις του Eric -on the roof- Carlsson, (συζύγου της Pat Moss) που πάλευε με τα 850 δίχρονα κ.εκ. του δαιμόνιου Saab 96 και τη δεύτερη τον Gunnar Andersson με Volvo 122. Στην εικόνα, από το εξώφυλλο του περιοδικού της Λέσχης, ο τότε διάδοχος Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ έχοντας αριστερά του, τον Απόστολο Νικολαίδη και δεξιά του τον Κων/νο Νικολόπουλο απονέμουν, στο λόφο του Φιλοπάππου, τα έπαθλα στους νικητές του ΙΒ', E. Böhringer - P. Lang με φόντο την Ακρόπολη.

7. Εξαιρετικής σύλληψης και εκτέλεσης προσκλητήρια κάρτα για την απονομή δεξίωση του ΙΑ΄ (`63), στο νεότευκτο τότε Mον Παρνές, φιλοτεχνημένη από τον Μίνωα Αργυράκη.

8. Στο ΙΑ΄ ('63) και μέχρι τα Γρεβενά, οι Γ. Ραπτόπουλος - Α. Μπάρκουλης βρίσκονταν στη δεύτερη θέση της γενικής με τη μικρότερη δυνατή διαφορά από την προπορευόμενη Merc 300 SE του E. Böhringer. Μόλις ένα δευτερόλεπτο τους χώριζαν. Με προβλήματα στα φρένα έχασαν πολύτιμο χρόνο στο Χάνι Μουργκάνι. Συνέχισαν απτόητοι με απαστράπτουσες επιδόσεις. Ήταν η πρώτη φορά που ελληνικό πλήρωμα αμφισβήτησε τόσο θαρραλέα, τόσο έμπρακτα την παντοδυναμία των αλλοδαπών και μάλιστα με υλικό υποδεέστερο. Στην εικόνα ο βορειοελλαδίτης άσσος στρίβει το F12 στη νότια φουρκέτα του Τατοίου, που παραδοσιακά τότε ήταν η προτελευταία δοκιμασία του αγώνα. (φ: Φ.Φ / Γ.Κ.).

Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

9. Ίσως ο πιο αγαπημένος οδηγός των θεατών της δεκαετίας του '60 ήταν ο Τimo Μakinen. Σαφώς ο πιο προσφιλής ανάμεσα σε αυτούς που δεν κέρδισαν τον αγώνα, λατρεύτηκε για τον τρόπο που όριζε με τόλμη το κόκκινο Cooper. Για αυτά του τα χαρίσματα δεν άργησε, τύπος και κοινό να τον χαρακτηρίσουν "καμικάζι". Στην εικόνα, κατά τη διάρκεια του ΙΓ΄ ('65), στρίβει την τελευταία δεξιά φουρκέτα στην ανάβαση της Πορταριάς στην οποία τερμάτισε δεύτερος 6 δέκατα του δευτερολέπτου πίσω από την 300 SE του Ε. Böhrringer. (φ: Φ.Φ / Γ.Κ.).

10. Μια μάλλον ασυνήθιστη εικόνα για «Ακρόπολις». Είναι η κλασσική πια φωτογραφία του Φώτη Φλώρου από το λασπωμένο Κέδρο του ΙΣΤ΄ (`68). Οικείος με αυτές τις συνθήκες ο Βρετανός οδηγός Roger Clark με συνοδηγό τον συμπατριώτη του Jimmy Porter, οδήγησε με προσοχή, με τέχνη το λευκό twin cam και γύρισαν στην Ακρόπολη νικητές. Η ουρά του ΜΚΙ είναι εκτός δρόμου και το μπροστινό αριστερό ultra grip στον αέρα.

11. Η Pat Moss, Carlsson πια μετά το γάμο της με τον Erik, και με αρκετά κιλά περισσότερα παραλαμβάνει στο λόφο του Φιλοπάππου τα έπαθλά της από τον αντιβασιλέα του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, αντιστράτηγο Γ. Ζωιτάκη. Η Αγγλίδα οδηγός είχε φέρει εκείνη τη χρονιά, τη Lancia Fulvia που οδήγησε μαζί με την L. Nystrom, στην 8η θέση μπροστά από το Escort TC του Ove Andersson.

12. Βαρύτατο όνομα στο Δ.Ρ.Α. ο Τζώνυς Πεσμαζόγλου. Με Chevy, με Opel πρωταγωνίστησε από το '53 έως το '87. Η εικόνα από το IH' (1971) όπου με συνοδηγό το Μάμαλη τερμάτισαν 5οι γενικής, πρώτοι Έλληνες και πρώτοι ομάδας 2. Ο Έλληνας πρωταθλητής ήταν ήδη 57 ετών εκείνη τη χρονιά. Θα τερμάτιζε το τελευταίο του Ακρόπολις 16 χρόνια αργότερα, το `87, με προσθιοκίνητο Kadett Gsi στα 73 του χρόνια.

13. Το 1972, διοργανώθηκε το 20ο Ακρόπολις. Έχοντας λίγα κοινά σημεία με τον πρώτο αγώνα, παρέμενε το πιο σκληρό ευρωπαϊκό ράλι που απαιτούσε πέρα από ταχύτητα, τακτική και ευφυΐα.

14. Ο αγώνας του `73 έχει μόλις τερματίσει. Για 3η φορά σε 4 χρόνια τον αγώνα κερδίζουν οι γαλάζιες μπερλινέτες από τη Διέππη. Για 2η φορά στο ίδιο χρονικό διάστημα ο Νορμανδός Jean Luc Therier. Στη ράμπα του τερματισμού διακρίνονται από αριστερά, οι Jean Pierre Nicolas - Michel Vial, που ολοκλήρωσαν στην τρίτη θέση, 57 δευτερόλεπτα πίσω από το 124 Spider του Rauno Aaltonen. Ο συνολικός χρόνος καθυστέρησης του Φιλανδού ήταν 7 ώρες 44 λεπτά, υπερδιπλάσιος ενός σημερινού αγώνα, για να γίνει κατανοητό το επίπεδο του ανταγωνισμού. Δίπλα τους ποζάρουν ευτυχισμένοι οι νικητές Jean Luc Therier - Christian Delferrier. (φ: Φ.Φ / Γ.Κ.).

Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

15. Μετά από την πρώτη χρονιά χωρίς ράλι Ακρόπολις (1974, θύμα και αυτό της ενεργειακής κρίσης), το 22ο το '75 (η ελληνική αρίθμηση έχει ήδη δώσει τη θέση της στην αραβική) ολοκληρώνεται στη οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου ως είθισται. Ο Αλέκος Δαρδούφας, συνομιλεί με το ζεύγος Hanstein. Δεκαοκτώ χρόνια μετά την πρώτη του ανάβαση Πάρνηθας, ο Huschke von Hanstein, επιστρέφει ως επιθεωρητής της CSI. Στο αγωνιστικό κομμάτι, η Δυτική (τότε) Γερμανία είναι επίσης παρούσα καθώς ανατέλλει το άστρο του Walter Röhrl. Ήταν η πρώτη νίκη που σημείωσε το παπαδοπαίδι από το Regensburg στο παγκόσμιο, η απαρχή μιας λαμπρής καριέρας. (φ: Φ.Φ / Γ.Κ.).

16. Όπως το ΙΣΤ΄, έτσι και το 23ο ('76), διεξήχθη σε ένα μεγάλο του μέρος, πάνω σε λασπωμένο έδαφος. Παλιάς, καλής κοπής rallyman, o Harry «Sputnik» Kallström οδήγησε με μαεστρία, και ταχύτητα, εκμεταλλεύτηκε άριστα τις εγκαταλείψεις των Stratos (Bjorn Waldegaard, Lele Pinto, Mauro Pregliasco) της A310 του Jean Ragnioti και επέστρεψε στην Αθήνα νικητής, ελέγχοντας το «δικό μας» «Σιρόκο». Στην εικόνα πλασάρει άψογα το 160J επιδεικνύοντας την τέχνη του πάνω στο λασπωμένο δρόμο. (φ: Φ.Φ / Γ.Κ.).

17. Συναισθηματικά δεν ξεπέρασε ποτέ, ο Γιώργος Μοσχούς, τη μεταπήδηση από τις Alfa στα Datsun. Η ψυχή του παρέμεινε Alfisti όσο και αν οι επιτυχίες του με τα Ιαπωνικά αυτοκίνητα στο Δ.Ρ.Α. ήταν επί σειρά ετών αλλεπάλληλες και σαρωτικές σε ελληνικό επίπεδο. Στην εικόνα με συνοδηγό το Διονύση Αρβανιτάκη που κοιτά τις σημειώσεις του στρίβουν την Alfetta Gt στην πρώτη κλειστή αριστερή στο Αλεποχώρι στο δρόμο για την 4η θέση γενικής στο 23ο (1976) (φ: Φ.Φ / Γ.Κ.).

Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

18. Το επεδίωκε χρόνια, με διάφορα οχήματα. Με VW, με 911, με Stratos. Στο 24o ('77) δεν άφησε περιθώρια. Με σωστό εξοπλισμό, (Escort RS), εμπειρία, ταχύτητα επικράτησε άνετα. Ο λόγος για τον πρώτο παγκόσμιο πρωταθλητή, το Σουηδό Bjorn Waldegaard, ο οποίος με συνοδηγό το συμπατριώτη του Hans Thorzelius (αριστερά με το υπογένειο) γεύεται τον ιταλικό καμπανίτη της νίκης πάνω στη ράμπα του τερματισμού. (φ: Ν.Σ.Ζ.).

19. Η πιο ολοκληρωμένη φυσιογνωμία των Ελληνικών αγώνων. Διακριτικός και ευγενής ως άνθρωπος, μελετημένος και αποτελεσματικός ως οδηγός o «Σιρόκο» εικονίζεται εδώ με τη «Μπουμπού» στη Τσούκα 25ου ('78). Δίπλα του ο Μανόλης Μακρινός σε έναν αγώνα που θα μπορούσαν, ίσως, να πετύχουν το ακατόρθωτο αν είχαν την τύχη με το μέρος τους. (φ: Ν.Σ.Ζ.).

20. Η Yvonne Mehta υποκύπτει στη γοητεία του ελληνικής εμπνεύσεως φραπέ κατά τη διάρκεια του τεχνικού ελέγχου το ΄78 (25o). Μερικές μέρες αργότερα τερμάτιζε με το σύζυγό της, Sekhar, στην τρίτη θέση. Ο T.Ε. εκείνης της χρονιάς είχε λάβει χώρα στις εγκαταστάσεις της Autotechnika της Ελληνικής αντιπροσωπείας της Lada που βρισκόταν σε πάροδο της Λεωφ. Καβάλας. Να τεθεί υπ' όψιν ότι ο Κενυάτης οδηγός στις 9 εμφανίσεις του στην Ελλάδα, από το '76 έως το '87, μία μόνον φορά είχε ηττηθεί από Έλληνα οδηγό. Το '76 από τον «Σιρόκο». (φ: Τ.Α.).

21. Πολέμησαν, προσπάθησαν, έγραψαν κορυφαίους χρόνους, είχαν κάποιες ατυχίες, έχασαν την τέταρτη θέση στην λασπωμένη Πελοπόννησο από κακή φυσική κατάσταση και από έναν επαγγελματία (Ragniotti) αλλά τελικά τερμάτισαν πρώτοι Έλληνες, 5οι γενικής στο 26ο ('79). Οι «Ιαβέρης» - Κ. Στεφανής στη δεύτερη «Ακροπολική» τους εμφάνιση με gr. 4 Escort εικονίζονται στην ετάπ της Πάρνηθας όπου σημείωσαν το 2ο χρόνο πίσω από τον νικητή Waldegaard. (φ: Τ.Α.).

22. Ο τερματισμός κάτω από τον ιερό βράχο είναι παρελθόν. Πρώτη νίκη του Ari Vatanen, πρώτος τερματισμός του αγώνα στο Παναθηναϊκό στάδιο. Μάιος 1980 (27ο). Με τη γνωστή συστολή των Σκανδιναβών, ο Ari, εικονίζεται κάπως αμήχανος στην πρώτη του νίκη στο παγκόσμιο. Εκδηλωτικότερος ο Βρετανός συνοδηγός του, David Richards, που χρόνια αργότερα θα διαχειριζόταν τα 50 εκατομμύρια € του ετήσιου προϋπολογισμού της Subaru. (φ: Φ.Φ / Γ.Κ.).

23. Η σελίδα # 143 του road book του 26ου ('79) που απεικονίζει την εκκίνηση της ετάπ της Συκέας η οποία ξεκινούσε μέσα σχεδόν από τη Στρώμη. Το παλιό εγκαταλελειμμένο λεωφορείο, εδώ και πολλά χρόνια, έχει απομακρυνθεί, η χωμάτινη επιφάνεια του δρόμου έχει ασφαλτοστρωθεί και αυτό που απομένει είναι η μνήμη, μιας άλλης εποχής.

Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

24. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 η Αudi έφερε την επανάσταση στο χώρο των ράλι. Χρησιμοποίησε την τετρακίνηση, επέβαλε μια άλλου είδους προσέγγιση, δημιουργώντας μια νέα γενιά υπεραυτοκινήτων. Επίσης, έφερε για πρώτη φορά ένα αμιγώς γυναικείο πλήρωμα στη θέση του νικητή. Στην εικόνα από το 29ο ('82) οι M. Mouton - F. Pons με τον εσωτερικό τροχό του Quattro στον αέρα ανεβαίνουν τη γνωστή για τη σκληρότητά της ειδική της Αλυκής με φόντο το ομώνυμο χωριό. (φ: Τ.Α.).

25. Attilio Bettega - Maurizio Perissinot. Lancia 037. Από το 30ο ('83) στο Πλατανάκι. Ένα από τα ωραιότερα rally cars όλων των εποχών, σε από τα ομορφότερα σκηνικά του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Εκείνη τη χρονιά θα τερμάτιζαν στην 5η θέση πίσω από την 400άρα του Vatanen, και μπροστά από το 240 του Mehta. Λιγότερο από δύο χρόνια μετά από αυτό το ενσταντανέ ο Ιταλός οδηγός θα έχανε τη ζωή του στον αγώνα της Κορσικής. (φ: Τ.Α.).

26. Ασυγκράτητος το '85 (32ο), Salonen κέρδισε το Ακρόπολις, κατέκτησε και το παγκόσμιο πρωτάθλημα με το καταπληκτικό 205 και τον S. Harjanne. Ένα rally car σημείο αναφοράς στην ιστορία του παγκοσμίου πρωταθλήματος από την πιο απαιτητική περίοδο του σπορ, τότε που πρωταγωνιστούσαν οι πρωτόλειες κατασκευές με την πρωτόγονη δύναμη της κατηγορίας Β. (φ: Τ.Α.).

Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

27. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 η Prodrive ήταν μια μικρή ομάδα που έκανε τα πρώτα της βήματα στο παγκόσμιο. Το '91 οι Μ. Allen - I. Kivimaki ήρθαν για δεύτερη φορά στην Ελλάδα με το Legacy αλλά δεν κατάφεραν να γράψουν τα ονόματά τους στη λίστα των τερματισάντων. Στην εικόνα προσπαθούν για το ταχύτερο στην ειδική της Μάνδρας. (φ: Ν.Σ.Ζ.).

28. Λίγο πριν τις 10 το πρωί της Δευτέρας 31 Μαίου 1993. Μερικά λεπτά πριν μπει στην ειδική της Παύλιανης το πλήρωμα του Subaru που προηγείται, σε μια συνάντηση με τον ομαδάρχη. Ο Α. Vatanen συνομιλεί με έντονο ύφος με τον D. Richards, ενώ ο Β. Berglund κοιτά κάπως αποστασιοποιημένος. Αλλάζουν οι εποχές. Δώδεκα χρόνια νωρίτερα ο Φιλανδός οδηγός έκανε δυο συνεχόμενες νίκες στον αγώνα έχοντας δίπλα του τον Βρετανό. Από θέση εργοδότη πια, ο τέως συνοδηγός οφείλει να ορίζει την πολιτική δίνοντας τις αντίστοιχες οδηγίες - εντολές. Μια ετάπ νωρίτερα, στην Α. Ευθυμία είχε εγκαταλείψει από έξοδο ο C. McRae, γεγονός που αύξησε την πίεση στην Prodrive. Αργά το μεσημέρι μέσα στη Διποταμιά ο Vatanen θα χάσει το Impreza, θα βγει από το δρόμο και θα εγκαταλείψει και το δεύτερο όχημα της ομάδας. (φ: Ν.Σ.Ζ.).

29. Ισοπεδωτικός ο Colin McRae, μοναδικός σε θέαμα αλλά και αποτελεσματικός σε χρόνους πήρε στο 43ο ('96), τη πρώτη του νίκη σε ελληνικό έδαφος. Είχε δώσει και στην Ελλάδα, δείγματα της αξίας του το '92 με το Legacy. Είχε την περιπέτεια του το '94 στη Διποταμιά, και βέβαια είχε ήδη τον παγκόσμιο τίτλο του '95, κάτω από τις ζώνες του. Έτσι το '96 με τον D. Ringer, προηγήθηκαν από την πρώτη ειδική, κέρδισαν 10 από τις 21 συνολικά ετάπ και γύρισαν στο Σ.Ε.Φ. 50΄΄ μπροστά από το Lancer του Μakinen. (φ: Τ.Α.).

30. Το σκληρό ελληνικό έδαφος υπογράμμισε τα προβλήματα νεότητας των 206 WRC. Ο Marcus Grönholm το 2000 (47ο), μέσα στο Κλειδί, έχει χάσει τον εμπρόσθιο δεξιό του τροχό και προσπαθεί να φθάσει στα service. Δεν θα καταφέρει να τερματίσει, σε αντίθεση με τον team mate του, Francois Delecour που παρά το γεγονός ότι αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα στη Δρυμαία, ολοκλήρωσε στην 9η θέση. (φ: Ν.Σ.Ζ.).

31. Το 2010 δεν πραγματοποίηθηκε αγώνας. Σαν μια ελάχιστη απόπειρα σύνδεσης του παρόντος με το παρελθόν, κλείνουμε το αφιέρωμα με αυτήν την εικόνα από την ετάπ της Δεσκάτης του 24ου (1977). Εκείνη την εποχή, το νυκτερινό κομμάτι Καλαμπάκα Ι - ΙΙ ξεκινούσε με την ετάπ της Ασπροκλησιάς. Συνέχιζε με Ελάτη, Λίμνη Αλιάκμονα, Κάτω Βέρμιο, το «καπελωμένο» για όλους κομμάτι Πολυδένδρι - Ελατοχώρι (32 χλμ. για 24 λεπτά), Σικαμινέα όπου ξημέρωνε και τελείωνε με τη Δεσκάτη, μια ιδιαίτερα τεχνική ετάπ. Το πρωί της τελευταίας μέρας του Μαίου του 1977, η άπνοια κρατά τη σκόνη από τις διελεύσεις των πληρωμάτων μετέωρη και οι ακτίνες του ήλιου δημιουργούν ένα περίεργο σκηνικό για τους λιγοστούς θεατές στα τελειώματα της Δεσκάτης. Για όσους αγωνιζόμενους συνέχιζαν, η εικόνα δεν έκρυβε ρομαντισμό καθώς είχαν για άλλα να νοιαστούν στη ροή ενός μεγάλου αγώνα.

Εκείνες τις ώρες, τέτοιες σκέψεις χάνονται. Μέρες, αλλά και δεκαετίες αργότερα έρχονται απρόσκλητες ενεργοποιημένες από ένα αόριστο ψυχικό σύστημα. Κάποιοι το αποκαλούν υποσυνείδητο. Έρχονται και μοιράζουν μια πίκρα, μια νοσταλγία για όλα όσα έζησες και δεν μπορείς να ξαναζήσεις αλλά και μια χαρά, μια πληρότητα για όλα όσα ένοιωσες μέσα σε αυτή την απίστευτη αυλή των θαυμάτων του Acropolis rally των άλλων εποχών.

Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

Μια απάντηση στο τι ήταν "Ακρόπολις" είναι και:

«Έχεις αντικρίσει ήδη μια δύση μετά τη Μακρυράχη, μια ανατολή μετά το Αρκοχώρι και αφού έχει διασχίσει δυο φορές τη κεντρική Ελλάδα, αποχαιρετάς το τελευταίο φως της δεύτερης μέρας σκαρφαλώνοντας τον Ελικώνα. Παλεύεις να φθάσεις στο Κυριάκι. Έχεις μπροστά σου τον Πρόδρομο, το σπαστήρι της Αλυκής, Ξηρονομής και ένα Πλατανάκι έτσι για φινάλε με μόνον 5 λεπτά περιθώριο ποινής και ένα αυτοκίνητο χωρίς εξάτμιση, με τελειωμένα αμορτισέρ και με τα ελαστικά στα τελευταία τους, χωρίς περιθώριο λάθους, χωρίς την πολυτέλεια ούτε του ανεφοδιασμού, ενώ σε περιμένουν άλλες επτά εκατοντάδες Πελοποννησιακά χιλιόμετρα».

Τelling Stories: 30+1 ιστορίες από το Διεθνές Ράλι Ακρόπολις

Μια απάντηση για το είναι σήμερα το "Ακρόπολις" είναι:


«ένας αγώνας χωρίς μέλλον, με λίγες συμμετοχές, ελάχιστες από αυτές Ελληνικές, χωρίς Ακρόπολη, χωρίς ράλι, με χορηγίες από τους ναούς του τζόγου, με πληρώματα που κάνουν αναγνωρίσεις με ραντεβού, δίχως ρυθμό και εικόνες, σχεδόν αφελληνισμένος, με ένα μηχανισμό παραγωγής άχρηστων πληροφοριών, δομημένος και στυλιζαρισμένος στις τρέχουσες επιταγές και τελικά φρικτά αδιάφορος».





e-go.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

29 Μαϊου 1453: Η αλωση της Κωνσταντινούπολης


Για την επιβίωσή της η Κωνσταντινούπολη πάλεψε θαρραλέα αλλά η μοίρα της είχε ήδη προδιαγραφεί 249 χρόνια πριν, όταν την είχαν κουρσέψει οι Σταυροφόροι και οι Ενετοί της χριστιανικής Δύσης. Το βυζαντινό κράτος διασπάστηκε τότε σε τρία μέρη: στην Αυτοκρατορία της Νικαίας, στο Δεσποτάτο της Ηπείρου και στην Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Ετσι, όταν το 1259 ο Μιχαήλ Παλαιολόγος, σφετεριστής του αυτοκρατορικού θρόνου της Νικαίας, κατόρθωσε με τη βοήθεια των Γενουατών να διώξει τους Ενετούς από την Κωνσταντινούπολη και μετά από δύο χρόνια, το 1261, να στεφθεί ο ίδιος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ως Μιχαήλ H' ο Ελευθερωτής, η αυτοκρατορία ήταν πλέον διαμελισμένη και συρρικνωμένη και η Βασιλεύουσα λεηλατημένη και πάμπτωχη. Ο Μιχαήλ H', για να ανταμείψει τους Γενουάτες για τις υπηρεσίες τους, τους παραχώρησε τον Γαλατά. Οι ηγεμόνες της Ηπείρου και της Τραπεζούντας αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τον Μιχαήλ ως αυτοκράτορα.

Τα άλλοτε πλούσια βυζαντινά λιμάνια και αστικά κέντρα τα κατείχαν Φράγκοι, και στη Μικρά Ασία οι Τούρκοι γίνονταν όλο και πιο απειλητικοί. Το εσωτερικό της αυτοκρατορίας σπαρασσόταν από εμφύλιες διαμάχες. H αδυναμία - και πολλές φορές η αμέλεια - των αυτοκρατόρων να προφυλάξουν τα ανατολικά σύνορα από την επέλαση των Οθωμανών στέρησε το Βυζάντιο από τους πλούσιους σιτοβολώνες της Μικράς Ασίας και από τη δυνατότητα στρατολόγησης ανδρών. Ετσι, ταλανισμένη από εμφυλίους πολέμους, από την πανώλη του 1347 που εξόντωσε πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού της, έχοντας χάσει όλες σχεδόν τις κτήσεις της (ακόμη και τη Θεσσαλονίκη), με μόνο το Δεσποτάτο του Μορέως να επιβιώνει και να ανθεί πνευματικά κα πολιτιστικά, και με τον κλοιό των Τούρκων να σφίγγει αδιάκοπα γύρω της, η Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 15ου αιώνα ήταν πλέον μια πόλη-κράτος και όχι πρωτεύουσα αυτοκρατορίας. H μοναδική ελπίδα της ήταν η Δύση.

Ενωτικοί και ανθενωτικοί

H Δύση ωστόσο, με επικεφαλής τον πάπα, για να προσφέρει βοήθεια απαιτούσε την ένωση των δύο Εκκλησιών, με τους δικούς της όρους φυσικά. Οι προσπάθειες για την ένωση της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας είχαν ξεκινήσει σχεδόν αμέσως μετά το Σχίσμα τού 1054. Πριν από την άλωση του 1204 είχαν γίνει γύρω στις τριάντα προσεγγίσεις και συμβούλια. Μετά το 1204 έγιναν τρεις ακόμη προσπάθειες προσέγγισης των δύο Εκκλησιών: H πρώτη επιβλήθηκε βίαια από τους φράγκους κατακτητές στους υπόδουλους Βυζαντινούς. H δεύτερη είχε τη μορφή περισσότερο πολιτικής παρά θρησκευτικής προσέγγισης Ανατολής - Δύσης με πρωτεργάτες τον αυτοκράτορα Μιχαήλ H' και τον πάπα Γρηγόριο I' (Σύνοδος της Λυών, 1274). Τέλος, η τρίτη ξεκίνησε στη Φεράρα το 1438 και ολοκληρώθηκε στη Φλωρεντία έναν χρόνο αργότερα με την υπογραφή της συμφωνίας της Ενωσης.

Ο απελπισμένος για βοήθεια αυτοκράτορας Ιωάννης H', μαζί με τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ και μεγάλη αντιπροσωπεία κληρικών και διανοητών της Ορθοδοξίας, είχε φθάσει στη Φεράρα αποφασισμένος να κάνει οποιεσδήποτε παραχωρήσεις προκειμένου να του παρασχεθεί η πολυπόθητη στρατιωτική αρωγή ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή. Στο μεταξύ όμως ο Ιωσήφ πέθανε και έτσι το πρωτόκολλο της Ενωσης δεν έφερε την υπογραφή πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης. Τα υπόλοιπα μέλη της ορθόδοξης αντιπροσωπείας υπέγραψαν, εκτός από ένα, τον Μάρκο Ευγενικό, ο οποίος, ως επικεφαλής των ανθενωτικών, αντέκρουσε τα επιχειρήματα του επικεφαλής των ενωτικών Βησσαρίωνος, επισκόπου Νικαίας.

Ωστόσο, αν οι καιροί, σύμφωνα με την άποψη του αυτοκράτορα και των υψηλά ισταμένων κληρικών και πολιτικών, απαιτούσαν την ένωση των δύο Εκκλησιών, ο ορθόδοξος κλήρος στη συντριπτική πλειονότητά του και σύσσωμος ο λαός ήταν αντίθετοι με αυτήν. Οσοι τάχθηκαν υπέρ της Ενωσης αντιμετώπισαν τη λαϊκή οργή. Ο νέος πατριάρχης Γρηγόριος Μάμμας δεν έγινε ποτέ αποδεκτός από το ποίμνιό του. Ο λαός θεωρούσε πνευματικό του ηγέτη τον Μάρκο Ευγενικό και μετά τον θάνατό του τον φιλόσοφο Γεώργιο Σχολάριο, ο οποίος, μολονότι στη Φλωρεντία είχε ταχθεί υπέρ της Ενωσης, επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη άλλαξε γνώμη και μετανοημένος έγινε μοναχός με το όνομα Γεννάδιος και πύρινος υπερασπιστής της καθαρής πίστης.

alosi


Κληρονομιά ένα συλλείτουργο

Προτού κατορθώσει να διοργανώσει το συλλείτουργο ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών στον ναό της Αγίας Σοφίας, όπως προέβλεπε η Ενωση, ο Ιωάννης H' πέθανε άτεκνος στις 31 Οκτωβρίου του 1448. Αυτοκράτορας εξελέγη ο αδελφός του Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Δεσπότης του Μορέως. H στέψη του Κωνσταντίνου IA' έγινε στον Μυστρά από τον τοπικό μητροπολίτη και όχι στην Κωνσταντινούπολη από τον πατριάρχη. Ο λόγος ήταν ότι, αν η στέψη γινόταν από τον ενωτικό πατριάρχη Γρηγόριο Μάμμα - ο οποίος τελικά αυτοεξορίστηκε στη Ρώμη -, θα ήταν πρόκληση στο λαϊκό αίσθημα και θα μπορούσαν να ξεσπάσουν ταραχές.

Ο νέος αυτοκράτορας έφθασε στην πρωτεύουσά του στις 12 Μαρτίου 1449 και έγινε δεκτός με ειλικρινή αισθήματα αγάπης από τον λαό του. Ο Κωνσταντίνος χρειαζόταν αυτή την αγάπη γιατί ήλπιζε ότι θα τον βοηθούσε να πείσει κλήρο και λαό για την αναγκαιότητα της Ενωσης και ότι έτσι θα κατόρθωνε να φανεί συνεπής προς τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει ο εκλιπών αδελφός του απέναντι στον πάπα της Ρώμης. H κληρονομιά του συλλείτουργου τον βάραινε. Γι' αυτό φρόντισε να πλαισιωθεί από ανθρώπους και των δύο τάσεων: Αρχιναύαρχο και Μέγα Δούκα όρισε τον Λουκά Νοταρά, ο οποίος ανήκε στους ανθενωτικούς και, μολονότι δεν ήταν ιδιαίτερα φανατικός, πίστευε, όπως λέγεται, ότι «κρειττότερόν εστιν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν». Στρατοπεδάρχης έγινε ο Ιωάννης Καντακουζηνός, θερμός υποστηρικτής της Ενωσης. Ο Πρωτομάστωρ Δημήτριος Καντακουζηνός και ο Μέγας Λογοθέτης Μετοχίτης ήταν μάλλον ενάντιοι στην Ενωση αλλά θα συμφωνούσαν με ό,τι αποφάσιζε ο αυτοκράτορας. Το ίδιο και ο πιστός του φίλος και γραμματέας (και μετέπειτα ιστορικός της Αλωσης) Γεώργιος Φραντζής (ή Σφραντζής).

Σύντομη ειρήνη

Μόλις ανέλαβε τα καινούργια του καθήκοντα ο Κωνσταντίνος φρόντισε να στείλει πρεσβευτές στον σουλτάνο Μουράτ B' και να ζητήσει συνθήκη ειρήνης. Ο Μουράτ αναγνώρισε τον νέο αυτοκράτορα και συμφώνησε για την ειρήνη.

Δύο χρόνια αργότερα ο Μουράτ πέθανε, και στον θρόνο της οθωμανικής αυτοκρατορίας ανέβηκε ο 19χρονος γιος του Μωάμεθ B', ο οποίος έσπευσε να διαβεβαιώσει τους ηγεμόνες της Δύσης για τις ειρηνικές του προθέσεις. Ο νέος σουλτάνος μάλιστα ορκίστηκε στο Κοράνι ότι θα σεβόταν την ακεραιότητα της βυζαντινής επικράτειας και ανανέωσε την υποχρέωση του πατέρα του προς τον αυτοκράτορα να καταβάλλει κάθε χρόνο το ποσόν των 300.000 άσπρων από τις προσόδους των ελληνικών πόλεων της κοιλάδας του Στρυμόνα που ανήκαν νομικά στον πρίγκιπα Ορχάν, μακρινό εξάδελφο του Μωάμεθ και κατευθείαν απόγονο του ιδρυτή του οθωμανικού κράτους Οσμάν, άρα διεκδικητή του οθωμανικού θρόνου, ο οποίος διατελούσε υπό τιμητική κράτηση στην Κωνσταντινούπολη.

H απειλή εναντίον της Κωνσταντινούπολης φάνηκε να απομακρύνεται. Ακόμη και ο πάπας θεώρησε εντελώς ακίνδυνο αυτό το παιδάριο. Οταν όμως ο Κωνσταντίνος έστειλε αντιπροσώπους του στην Αδριανούπολη, πρωτεύουσα τότε της οθωμανικής επικράτειας, να ζητήσουν τα χρήματα του Ορχάν, λέγοντας μάλιστα ότι θα έπρεπε να γίνει και κάποια αύξηση στο ποσόν, ο Μωάμεθ θύμωσε και αντί άλλης απαντήσεως έδιωξε τους έλληνες κατοίκους από τις πόλεις της κοιλάδας του Στρυμόνα. H απαίτηση του αυτοκράτορα έδωσε στον Μωάμεθ την αφορμή που ζητούσε για να απαλλαγεί από τον όρκο του.

Ξεκάθαρες προθέσεις

Τον χειμώνα του 1451 ο Μωάμεθ άρχισε να ανεγείρει στην ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου, σε έδαφος το οποίο τυπικά εξακολουθούσε να είναι βυζαντινό, το κάστρο Μπογάζ Κεσέν («ο κόφτης των Στενών» στα τουρκικά), το σημερινό Ρούμελη Χισάρ, ακριβώς απέναντι από το κάστρο Αναντολού Χισάρ.

Δεν υπήρχε πλέον αμφιβολία ότι ο Μωάμεθ ετοιμαζόταν να εξουδετερώσει την Κωνσταντινούπολη, η οποία εξακολουθούσε να στέκεται σφήνα ανάμεσα στις ασιατικές και στις ευρωπαϊκές κτήσεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το Μπογάζ Κεσέν ολοκληρώθηκε στα τέλη Αυγούστου του 1452 και ο Μωάμεθ, αφού το επιθεώρησε και έδωσε εντολή να βυθίζεται κάθε πλοίο το οποίο θα αρνιόταν να σταματήσει για έλεγχο, έφθασε ως τα τείχη της Κωνσταντινούπολης και μελέτησε τις οχυρώσεις επί τρεις ημέρες.

Οι προθέσεις του Μωάμεθ ήταν πλέον ξεκάθαρες. Αφού κατέλαβε τα απομεινάρια των βυζαντινών κτήσεων στον Εύξεινο Πόντο και στην Προποντίδα, άρχισε να ναυπηγεί έναν τρομερό στόλο, ο οποίος δεν υπήρχε ως τότε στις δυνάμεις του. Τον Μάρτιο του 1453 συγκεντρώθηκαν στην Καλλίπολη γύρω στα 150 πλήρως εξοπλισμένα πολεμικά πλοία, εκτός από τα καΐκια που χρησίμευαν για τη μεταφορά μηνυμάτων, με ναύαρχο τον βουλγαρικής καταγωγής εξωμότη Σουλεϊμάν Μπαλτόγλου.

Παράλληλα στη Θράκη ο Μωάμεθ συγκέντρωνε τον στρατό του. Με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, ο στρατός του Μωάμεθ θα πρέπει να έφθανε τις 100.000 άνδρες: 80.000 τακτικούς, με τα επίλεκτα συντάγματα των γενιτσάρων του, 20.000 ατάκτους και αρκετές χιλιάδες βοηθητικούς και μη μάχιμους για τις διάφορες δουλειές.

H μεγαλύτερη ωστόσο απειλή για τα τείχη της Κωνσταντινούπολης ήταν τα κανόνια του τουρκικού πυροβολικού. Ο Μωάμεθ είχε προσλάβει τον Ουρβανό, ούγγρο μηχανικό ο οποίος είχε επιδιώξει προηγουμένως να προσφέρει τις γνώσεις του στον Κωνσταντίνο αλλά αυτός ούτε τα χρήματα που του είχε ζητήσει ο Ουρβανός διέθετε ούτε τα υλικά που χρειάζονταν για να κατασκευαστούν κανόνια. Ετσι ο Ουρβανός πήγε στον Μωάμεθ και του είπε ότι ήταν σε θέση να του φτιάξει ένα κανόνι που θα μπορούσε να γκρεμίσει ακόμη και τα τείχη της Βαβυλώνας. Ο Μωάμεθ τον πήρε αμέσως στην υπηρεσία του, του έδωσε τέσσερις φορές περισσότερα χρήματα από όσα ζήτησε και τον έστρωσε στη δουλειά. Ο Ουρβανός κατασκεύασε πολλά κανόνια αλλά το αριστούργημά του ήταν ένα κανόνι που το πάχος του μπρούντζου του ήταν 20 εκατοστά, το μήκος της κάννης του οκτώ μέτρα και μπορούσε να εκτοξεύσει βλήμα βάρους περίπου 300 κιλών σε απόσταση 1.500 μέτρων.

Προετοιμασίες για την άμυνα

Ολα αυτά τα μάθαιναν φυσικά στην Κωνσταντινούπολη και ο αυτοκράτορας προσπαθούσε να οργανώσει όσο μπορούσε καλύτερα την άμυνα της πόλης περιμένοντας τη βοήθεια που του είχε υποσχεθεί ο πάπας. Στο μεταξύ η Δύση είχε αλλάξει γνώμη για τον Μωάμεθ, ο οποίος τον Νοέμβριο του 1452 δεν δίστασε όχι μόνο να βυθίσει ένα ενετικό πλοίο που κατέπλεε από τον Εύξεινο Πόντο και δεν σταμάτησε για έλεγχο, αλλά αποκεφάλισε και όλο το πλήρωμά του και τον πλοίαρχό του τον θανάτωσε με ανασκολοπισμό. Ωστόσο η πολυπόθητη βοήθεια προς τους Βυζαντινούς καθυστερούσε.

Ως απόδειξη καλής θέλησης προς τους ρωμαιοκαθολικούς, στις 12 Δεκεμβρίου του 1452 ο αυτοκράτορας οργάνωσε επιτέλους το περίφημο συλλείτουργο στην Αγία Σοφία, όπου μνημονεύτηκαν ο πάπας και ο απών πατριάρχης Μάμμας και αναγνώστηκαν οι όροι της συμφωνίας της Φλωρεντίας. H ένωση των δύο Εκκλησιών είχε τυπικά επιτευχθεί αλλά η βοήθεια από τη Δύση δεν ερχόταν.

Αν όμως οι κυβερνήσεις των χωρών της Δυτικής Ευρώπης αγνοούσαν τις απελπισμένες εκκλήσεις των παγιδευμένων Βυζαντινών, υπήρξαν μερικοί εθελοντές που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στον αυτοκράτορα για τη σωτηρία των χριστιανών της Βασιλεύουσας. H ενετική παροικία της Κωνσταντινούπολης διέθεσε στον αυτοκράτορα όλους τους μάχιμους άνδρες της και όλα της τα πλοία που βρίσκονταν αγκυροβολημένα στον Κεράτιο Κόλπο, τα οποία μετατράπηκαν σε πολεμικά. Επίσης διάφοροι θαρραλέοι Γενουάτες τέθηκαν υπό τις διαταγές του Ιωάννη Ιουστινιάνη Λόνγκο, διάσημου υπερασπιστή οχυρωμένων πόλεων, ο οποίος κατέφθασε τον Ιανουάριο του 1453 στην Πόλη φέρνοντας μαζί του 700 καλά εξοπλισμένους στρατιώτες. Επιπλέον υπήρχαν και μερικοί Ισπανοί και Κρητικοί. Ακόμη και ο πρίγκιπας Ορχάν αποφάσισε να πολεμήσει εναντίον τον ομοφύλων του προσφέροντας στον αυτοκράτορα τη δύναμη της προσωπικής του φρουράς και μερικούς μισθοφόρους.

Συνολικά η δύναμη των υπερασπιστών της Πόλης δεν ξεπερνούσε τους 7.000 άνδρες, εκ των οποίων οι 5.000 ήταν Βυζαντινοί και οι άλλες 2.000 διάφοροι αλλοεθνείς εθελοντές. Αλλά η πραγματική άμυνα βασιζόταν στα πανίσχυρα τείχη της πόλης, τα οποία είχαν στο μεταξύ επισκευαστεί, η τάφρος γύρω από το χερσαίο μέρος είχε καθαριστεί και ο Κεράτιος Κόλπος είχε κλείσει με την αλυσίδα του.

H πολιορκία αρχίζει

Τον Μάρτιο του 1453 ο στρατός του Μωάμεθ άρχισε τμηματικά να συγκεντρώνεται έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Το μεγάλο κανόνι του Ουρβανού, πάνω σε ειδικά φτιαγμένο τροχοφόρο που το έσερναν 60 βόδια, έφθασε και αυτό. Ο Μωάμεθ εμφανίστηκε στις 5 Απριλίου επικεφαλής των 12.000 επιλέκτων γενιτσάρων του και έστησε τη χρυσοκόκκινη σκηνή του στην Κοιλάδα του Λύκου, μερικές εκατοντάδες μέτρα έξω από την πύλη του Αγίου Ρωμανού.

Στο μεταξύ ο τουρκικός στόλος, αφού κατέλαβε τα Πριγκιποννήσια, περιπολούσε τις ακτές της Προποντίδας ώστε να μην μπορεί να πλησιάσει κανένα σκάφος για ανεφοδιασμό της Πόλης.

Στις 6 Απριλίου ο Μωάμεθ, τηρώντας το ισλαμικό τυπικό, έστειλε στην Πόλη μήνυμα λέγοντας ότι αν του παραδινόταν δεν θα πείραζε τους πολίτες της ενώ σε αντίθετη περίπτωση δεν θα έδειχνε τον παραμικρό οίκτο. H απάντηση ήταν αρνητική και η επίθεση των Τούρκων άρχισε αμέσως.

Τα κανόνια του Ουρβανού προξένησαν σοβαρές ζημιές στα τείχη κοντά στη Χαρίσια πύλη, αλλά τη νύχτα οι πολιορκημένοι μπόρεσαν να τα επισκευάσουν ικανοποιητικά.

Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση κάθε μέρα γκρεμίζοντας μεγάλα τμήματα του εξωτερικού τείχους, που οι πολιορκούμενοι τη νύχτα τα επισκεύαζαν όπως μπορούσαν. Εξαλλος ο Μωάμεθ διέταξε τον Ουρβανό να φτιάξει αποτελεσματικότερα κανόνια.

Στόλος μπουνταλάδων

Στο μεταξύ στην Πόλη οι προμήθειες όλο και λιγόστευαν. Το πρωί της Παρασκευής 20 Απριλίου οι σκοποί πάνω στα τείχη προς τη θάλασσα είδαν με αγαλλίαση να πλησιάζουν προς την Προποντίδα τρεις γενοβέζικες γαλέρες που είχε μισθώσει ο πάπας φορτωμένες με όπλα και προμήθειες και ένα μεγάλο βυζαντινό μεταγωγικό με κυβερνήτη τον Φλαντανελά, που είχε σταλεί στη Σικελία για να αγοράσει σιτάρι. Τα πλοία ωστόσο τα είδαν και οι Τούρκοι και αμέσως ο στόλος του Μπαλτόγλου κινήθηκε εναντίον τους.

H ναυμαχία ήταν σίγουρα άνιση. Αλλά οι Γενουάτες και οι Ελληνες ήταν καλύτεροι ναυτικοί από τους Τούρκους και τα πλοία τους πολύ περισσότερο ευέλικτα. Τα τουρκικά πλοία συγκρούονταν μεταξύ τους σπάζοντας τα κουπιά τους. Τελικά, μόλις έπεσε το σούρουπο, τα τέσσερα σωτήρια πλοία γλίστρησαν μέσα στην ασφάλεια του Κερατίου Κόλπου.

Ηταν μια μεγάλη και εμψυχωτική νίκη. Παρά τις απώλειές τους σε έμψυχο υλικό, τα τέσσερα πλοία, εκτός από τις προμήθειες, πρόσθεσαν και μερικούς άνδρες στους υπερασπιστές της Πόλης.

Ο Μωάμεθ όμως εξοργίστηκε πολύ με το πάθημα του στόλου του. Ο άμοιρος Μπαλτόγλου μόλις που γλίτωσε το κεφάλι του, έχασε όμως όχι μόνο τον τίτλο του ναυάρχου αλλά και όλη του την περιουσία.

Πλοία στη στεριά



H αποτυχία αυτή έκανε τον Μωάμεθ να αναζητήσει τρόπο για να εισχωρήσει στον Κεράτιο Κόλπο. Και αφού δεν μπορούσε να σπάσει το φράγμα, ακολούθησε τη συμβουλή ενός ιταλού μηχανικού να μεταφέρει τα πλοία του από την ξηρά. Πράγμα που έκανε, ενώ ταυτόχρονα κρατούσε τους Βυζαντινούς απασχολημένους με τους συνεχείς βομβαρδισμούς στα χερσαία τείχη της Πόλης. Οι χιλιάδες εργάτες που είχε στη διάθεσή του ο σουλτάνος κατασκεύασαν κιλλίβαντες οι οποίοι ποντίστηκαν στη θάλασσα από την πλευρά του Γαλατά, δέθηκαν πάνω τους τα πλοία και μετά τα τράβηξαν με τροχαλίες. Με τον τρόπο αυτόν γύρω στα 70 πλοία μεταφέρθηκαν μέσα στον Κεράτιο Κόλπο.

Στις 22 Απριλίου οι Βυζαντινοί βρέθηκαν προ τετελεσμένου γεγονότος. H απόπειρα του ηρωικού Ενετού Τζιάκομο Κόκο να πυρπολήσει τα τουρκικά πλοία απέτυχε. H εκδίωξη του τουρκικού στόλου από τον Κεράτιο ήταν πλέον αδύνατη.

Ωστόσο ο Μωάμεθ εξακολουθούσε να έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο πεζικό του παρά στον στόλο του. Οι βομβαρδισμοί των τειχών εντάθηκαν ακόμη περισσότερο. Αλλά η Πόλη άντεχε και ο Σουλτάνος προβληματιζόταν. Ο χαλίφης Χαλίλ Τσανταρλί, τον οποίο ο Μωάμεθ είχε κρατήσει στη θέση του Μεγάλου Βεζίρη παρ' όλο που δεν τον συμπαθούσε, πρότεινε να λύσουν την πολιορκία. Αλλά ο Μωάμεθ προτίμησε την πρόταση σέρβων μηχανικών που υπηρετούσαν στο στράτευμά του, να δοκιμάσουν να μπουν στην Πόλη σκάβοντας υπόγειες σήραγγες. Τότε άρχισε μια άλλου είδους μάχη: οι Τούρκοι έσκαβαν λαγούμια απ' έξω προς τα μέσα και οι υπερασπιστές της Πόλης τα εντόπιζαν και απέκρουαν τους επίδοξους εισβολείς.

Ο Μάιος μπήκε μουντός και βροχερός. H θλιβερή εικόνα της Πόλης γινόταν φρικιαστική με τις προειδοποιήσεις των καλογήρων που περιφέρονταν στους δρόμους φωνάζοντας ότι η καταστροφή επέρχεται εξαιτίας της Ενωσης. Τα παλιά πάθη αναζωπυρώθηκαν: οι Ενετοί μάλωναν με τους Γενουάτες, οι Ελληνες με τους Λατίνους, οι ενωτικοί με τους ανθενωτικούς. Και όλοι μαζί ήλπιζαν στο θαύμα.

Εάλω η Πόλις

Ο Μωάμεθ αποφάσισε να εξαπολύσει την τελική επίθεση στις 29 Μαΐου. Εξι ημέρες πριν, στις 23 Μαΐου, ο σουλτάνος είχε ζητήσει και πάλι από τον αυτοκράτορα να του παραδώσει την Πόλη και ο Κωνσταντίνος απάντησε με τα λόγια που έχει καταγράψει ο Φραντζής: «Το δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ' εμόν εστιν ούτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».

Το βράδυ της 28ης Μαΐου στην Αγία Σοφία ορθόδοξοι και καθολικοί ιερείς φόρεσαν τα επίσημα άμφιά τους και λειτούργησαν από κοινού μπροστά σε ένα ποίμνιο ενωμένο για πρώτη και τελευταία φορά.

H επίθεση άρχισε λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Οι Τούρκοι βασίστηκαν στον όγκο των δυνάμεών τους. Οι λιγοστοί υπερασπιστές της πόλης ωστόσο συνέχιζαν να τους αποκρούουν, τόσο που μια κάποια ελπίδα έλαμψε για λίγο. Αλλά σε κάποια στιγμή ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε και ζήτησε από τους άνδρες του να τον μεταφέρουν στο πλοίο του. H γραμμή της άμυνας έσπασε. Ο Κωνσταντίνος τον παρακάλεσε να μη φύγει, μα φαίνεται ότι αυτός την τελευταία στιγμή δείλιασε. Τότε ο τελευταίος βυζαντινός αυτοκράτορας ξήλωσε από τη στολή του τα διακριτικά που μπορούσαν να προδώσουν το αξίωμά του και όρμησε προς τα τείχη. Δεν τον ξαναείδε ποτέ κανείς.

Με το ξημέρωμα ο Μωάμεθ έριξε στη μάχη τους γενιτσάρους του. Τα κανόνια είχαν προξενήσει ένα μεγάλο άνοιγμα στα εξωτερικά τείχη και, όπως λέγεται, μέσα από την πόλη δεν είχαν κλείσει καλά μια μικρή και από χρόνια αχρησιμοποίητη πύλη, την Κερκόπορτα. Τα στίφη των Τούρκων εισόρμησαν και ξεχύθηκαν στα σπλάχνα της Βασιλεύουσας, η οποία παραδόθηκε σε αδυσώπητη λεηλασία, σφαγή και υποδούλωση. Εάλω η Πόλις!




pame.gr

Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Τι αλλάζει στις συντάξεις του ΙΚΑ


Νέο καθεστώς για τις μειωμένες συντάξεις και ποιοι δικαιούνται πρόωρες -Ποιες γυναίκες μπορούν να βγουν στα 55

Από την πρώτη ημέρα της φετινής χρονιάς ισχύει το νέο ηλικιακό όριο στη συνταξιοδότηση των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ, με τα 67 έτη να είναι πλέον το βασικό προαπαιτούμενο για όλους τους εργαζομένους.

Πλέον, για να μπορέσει να λάβει κανείς σύνταξη, θα πρέπει να έχει εργαστεί 40 χρόνια (12.000 ένσημα) και να έχει ξεπεράσει το 62ο ηλικιακό έτος ή να έχει τουλάχιστον 15 χρόνια ασφάλισης (4500) ένσημα και να είναι 67 ετών. Στην τελευταία περίπτωση ωστόσο, θα λάβει την κατώτατη σύνταξη, όποια και αν είναι αυτή τη στιγμή που εκείνος θα κατοχυρώσει δικαίωμα. Πέρα όμως από το γενικό κανόνα, η νομοθεσία προβλέπει και ειδικές κατηγορίες όπως για τις μητέρες με ανήλικο παιδί ή όσους ασκούν επαγγέλματα με βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα.

Στην περίπτωση των γυναικών με ανήλικα τέκνα, όσες στο τέλος του 2010 είχαν συμπληρώσει 15ετία (4.500 ημέρες ασφάλισης), μπορούν να λάβουν σύνταξη στα 60 ή στα 55 με μειωμένες αποδοχές.

Εκείνες πάντως, που συμπλήρωσαν 10.000 ημέρες ασφάλισης (32 έτη) μέχρι το τέλος του 2012 μπορούν να βγουν στη σύνταξη από τα 32 έτη.

Για τις περιπτώσεις ασφαλισμένων με βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, για την κατοχύρωση σύνταξης απαιτούνται 4.500 ημέρες ασφάλισης μέχρι το 2012 από τις οποίες 3.600 σε βαρέα και ηλικιακό όριο 60 έτη. Σε περίπτωση 35ετίας απαιτούνται 7.500 βαρέα ένσημα από ένα σύνολο 10.500 που χρειάζονται για να αποκτήσει κανείς δικαίωμα συνταξιοδότησης. Για όσους όμως κατοχυρώνουν δικαίωμα από την αρχή του έτους και έκτοτε, υπάρχει εναρμόνιση του ορίου μεταξύ ανδρών και γυναικών με το ηλικιακό όριο να είναι τα 62 χρόνια. Από αυτά, τα 4.500 θα πρέπει να είναι σε βαρέα και τα 1.000 να έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία 13 χρόνια πριν από τη συμπλήρωση του ορίου των 62 χρόνων.


newsbomb.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Κυκλοφόρησαν 73 νέα ναρκωτικά σε ένα χρόνο


Τουλάχιστον 73 «νέα ναρκωτικά» τα οποία παρασκευάζονται από ουσίες ελεύθερες στο εμπόριο και διαφημίζονται ως νόμιμα διεγερτικά μέσω διαδυκτίου, εντοπίστηκαν μέσα στο 2012 και αποτελούν τον νέο πονοκέφαλο των διωκτικών αρχών στη Γηραιά Ήπειρο.

Το 2012, 73 νέες ψυχοδραστικές ουσίες κοινοποιήθηκαν επίσημα, για πρώτη φορά, μέσω του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης της ΕΕ. Από αυτές τις ουσίες, οι 30 ήταν συνθετικά κανναβινοειδή, τα οποία μιμούνται τις επιδράσεις της κάνναβης. «Τα εν λόγω προϊόντα, τα οποία μπορεί να είναι εξαιρετικά υψηλής δραστικότητας, αναφέρονται πλέον από όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες», υπογραμμίζεται στην έκθεση. Οι 19 ουσίες ανήκαν σε «λιγότερο γνωστές ή λιγότερο μελετημένες χημικές ομάδες».

Επίσης, αξιοσημείωτη ήταν η ανίχνευση 14 νέων υποκατεστημένων φαιναιθυλαμινών, αριθμός που για πρώτη φορά ανέρχεται σε αυτά τα επίπεδα, από το 2005. Σύμφωνα με την πλήρη ετήσια ανασκόπηση του έργου του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης της ΕΕ για τα νέα ναρκωτικά, η οποία δημοσιεύεται από την Ευρωπόλ, δεν υπάρχουν ενδείξεις περιορισμού της παρασκευής και διακίνησης των νέων ναρκωτικών στην Ευρώπη. Αντίθετα, αναφέρεται ότι τα ναρκωτικά αυτά παρασκευάζονται από ουσίες ή και φάρμακα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο εμπόριο και αρκετά από αυτά εισάγονται από την Κίνα και την Ινδία. Μάλιστα, πωλούνται συχνά και μέσω διαδικτύου με την επισήμανση ότι είναι νόμιμα (Legal Highs). Ωστόσο, τονίζεται ότι η παρακολούθηση των νέων ναρκωτικών δεν έχει να κάνει μόνο με την «καταμέτρηση αριθμών», αλλά και με την ενημέρωση του κόσμου για τις βλάβες που προκαλούν.

Κυρίαρχη στην Ευρώπη η κάνναβη

Η κάνναβη, σύμφωνα με την έκθεση, αποτελεί μία ανθεκτική και διαφοροποιημένη αγορά, η οποία εξακολουθεί να δημιουργεί ανησυχίες για επικίνδυνη χρήση, με παρήγορο στοιχείο την αυξημένη ζήτηση χρηστών κάνναβης για θεραπεία.

Περίπου 77 εκατομμύρια ευρωπαίοι, ηλικίας 15 έως 64 ετών, έχουν κάνει χρήση κάνναβης τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, εκ των οποίων 20 εκατομμύρια έκαναν χρήση την περασμένη χρονιά. Στοιχεία από πρόσφατη μελέτη δείχνουν, ότι η χρήση της παραμένει υψηλή παρά τις σταθεροποιητικές τάσεις που διαφαίνονται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Επίσης, παρατηρείται αυξανόμενη διαφοροποίηση των προϊόντων κάνναβης που διατίθενται στην αγορά.

Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι η φυτική κάνναβη (μαριχουάνα), ενίοτε υψηλής δραστικότητας, εξαπλώνεται στην Ευρώπη, καθώς σχεδόν όλες οι χώρες αναφέρουν, πλέον, εγχώρια καλλιέργεια του προϊόντος. Η μεγαλύτερη απειλή αφορά την υγεία των 3 εκατομμυρίων ευρωπαίων (περίπου 1% των ευρωπαίων ενηλίκων) που υπολογίζεται ότι κάνουν χρήση της ουσίας σε καθημερινή ή σχεδόν καθημερινή βάση. Παρήγορο είναι το γεγονός ότι στην Ευρώπη ο αριθμός των χρηστών που ξεκίνησαν θεραπεία απεξάρτησης από την κάνναβη, αυξήθηκε κατά ένα τρίτο τα τελευταία χρόνια, ανεβαίνοντας από τις 45.000 το 2006 στις 60.000 το 2011, καθιστώντας την κάνναβη τη συχνότερα αναφερόμενη ουσία μεταξύ των χρηστών που ξεκινούν θεραπεία για πρώτη φορά.

Σε μία νέα ανάλυση παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά των ατόμων που κάνουν συχνή και επικίνδυνη χρήση κάνναβης. Πρόκειται, κυρίως, για νέους άνδρες που κάνουν χρήση, στο πλαίσιο της παρέας, με φίλους τους και λιγότερο για γυναίκες και άνδρες άνω των 40 ετών. Επίσης, η χρήση της δείχνει να σχετίζεται σε μικρό βαθμό με την ανεργία, ενώ διαφαίνεται ότι οι χρήστες κάνναβης αντιμετωπίζουν ψυχικές διαταραχές, συχνότερα από τον γενικό πληθυσμό.

Υποχωρεί η ηρωίνη

Τα τελευταία στοιχεία σχετικά με την αυξανόμενη ζήτηση για θεραπείες και τις κατασχέσεις, αποκαλύπτουν πτωτικές τάσεις στη χρήση και ττη διάθεση ηρωϊνης. Οι μεγαλύτερες μειώσεις χρήσης της ηρωϊνης καταγράφονται στις χώρες της δυτικής Ευρώπης, κάτι που αποδίδεται στις αρνητικές επιτώσεις που έχει η ουσία στη δημόσια υγεία. Επίσης, επιβεβαιώνεται μείωση, που παρατηρείται για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία, στη ζήτηση για θεραπείες απεξάρτησης από την ουσία, ενώ τα στοιχεία από χρήστες σε θεραπεία συνεχίζουν να καταδεικνύουν πτώση στην ενέσιμη χρήση ηρωϊνης.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον αντίκτυπο των παρεμβάσεων, π.χ. θεραπεία υποκατάστασης, ενδέχεται να έχει συντελέσει στη μείωση που παρατηρείται στην Ευρώπη όσον αφορά τις νέες μολύνσεις από τον ιό HIV λόγω χρήσης ναρκωτικών. Ωστόσο, οι πρόσφατες επιδημικές εκρήξεις του HIV σε Ελλάδα και Ρουμανία ανακόπτουν αυτήν τη θετική τάση, υπογραμμίζοντας την ανάγκη παροχής πρόσφορων υπηρεσιών μείωσης της βλάβης και θεραπείας.

Τα Βαλκάνια είσοδος της κοκαΐνης στην Ευρώπη

Η έκθεση παρατηρεί μείωση στη χρήση και τις κατασχέσεις κοκαϊνης, αλλά και διαφοροποίηση των οδών διακίνησής της στην Ευρώπη.

Από το 2004, η κοκαϊνη έχει καθιερωθεί ως η ευρύτερα διαδεδομένη παράνομη διεγερτική ουσία στην Ευρώπη, αν και οι περισσότεροι χρήστες είναι συγκεντρωμένοι σε μικρό αριθμό χωρών της δυτικής Ευρώπης.

Περίπου 14,5 εκατομμύρια ευρωπαίοι έχουν κάνει χρήση κοκαϊνης τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, εκ των οποίων 3,5 εκατομμύρια την περασμένη χρονιά. Ωστόσο, διαφαίνεται ότι η χρήση και η προσφορά κοκαϊνης διαγράφουν, αμφότερες, πτωτική πορεία.

Παρά το γεγονός ότι ορισμένες χώρες καταγράφουν αύξηση στην εκτιμώμενη κατανάλωση κοκαϊνης, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι υπάρχουν ενδείξεις μείωσης της χρήσης μεταξύ των νεαρών ενηλίκων (15 έως 34 ετών) στις πέντε χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά χρήσης (Δανία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο).

Το 2011 καταγράφηκαν τουλάχιστον 475 θάνατοι οφειλόμενοι στη χρήση κοκαϊνης, αν και η εκτίμηση αυτή μπορεί να είναι συντηρητική, καθώς όπως αναφέρεται χιλιάδες είναι τα έκτακτα περιστατικά σε νοσοκομεία της Ευρώπης, τα οποία αφορούν χρήση κοκαϊνης. Εκτός από τα έκτακτα προβλήματα υγείας η χρήση της ουσίας θεωρείται υπεύθυνη για σοβαρά καρδιαγγειακά νευρολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα.

Όσον αφορά την προμήθεια κοκαϊνης, δραστικές είναι οι μειώσεις στις κατασχεθείσες ποσότητες. Η μείωση στον κατασχεμένο όγκο είναι ιδιαίτερα αισθητή στην Ιβηρική Χερσόνησο, όπου η συνολική ποσότητα κοκαϊνης που κατασχέθηκε από την Ισπανία και την Πορτογαλία έπεσε από τους 84 τόνους το 2006 στους 20 τόνους το 2011.

Εντούτοις, οι πρόσφατες ενδείξεις διαφοροποίησης των οδών διακίνησης της κοκαϊνης με προορισμό την Ευρώπη, περιλαμβανομένων των μεμονωμένων κατασχέσεων μεγάλων ποσοτήτων σε λιμάνια της Βουλγαρίας, της Ελλάδας, της Ρουμανίας και των χωρών της Βαλτικής, δημιουργούν ανησυχία για την περαιτέρω διάδοση της χρήσης.
Αμφεταμίνες και XTC

Από τα υπόλοιπα συνθετικά διεγερτικά, οι αμφεταμίνες και η έκσταση παραμένουν τα ευρύτερα διαδεδομένα στην Ευρώπη και, σε ένα βαθμό, λειτουργούν ως «ανταγωνιστικές» ουσίες της κοκαϊνης.

Η χρήση μεθαμφεταμίνης, που συνήθως καταγράφεται στη Δημοκρατία της Τσεχίας και τη Σλοβακία, δείχνει να εξαπλώνεται, καθώς πλέον υπάρχουν ενδείξεις προβληματικής χρήσης στη Γερμανία, την Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία.




ethnos.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

«Φτωχές» οι σχολικές επιδόσεις των παιδιών που υποσιτίζονται


Ενα στα τέσσερα παιδιά παγκοσμίως διατρέχουν κίνδυνο να παρουσιάσουν φτωχές επιδόσεις στο σχολείο εξαιτίας του χρόνιου υποσιτισμού, σύμφωνα με τη βρετανική μη κερδοσκοπική οργάνωση «Save the Chidren».

Οι λιλιπούτειοι μαθητές που τρέφονται ανεπαρκώς δεν λαμβάνουν τα απαραίτητά θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξή τους γεγονός που επηρεάζει αρνητικά την ικανότητά τους στην γραφή και την ανάγνωση, επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση της οργάνωσης.

Σύμφωνα με  έκθεση, οι επιπτώσεις του χρόνιου υποσιτισμού στη υγεία των παιδιών ειναι μη αναστρέψιμες. Τα παιδιά γίνονται αδύναμα ενώ δεν αναπτύσσονται επαρκώς σωματικά και πνευματικά .

Όπως αναφέρει το BBC, η έκθεση της βρετανικής οργάνωσης, υπό τον τίτλο: «Τροφή για Σκέψη», βασίζεται σε έρευνες που έχουν γίνει σε χιλιάδες παιδιά στην Αιθιοπία, την Ινδία, το Περού και το Βιετνάμ.

Παιδιά ηλικίας 8 ετών που υποσιτίζονται σταθερά έχουν 19% περισσότερες πιθανότητες να διαβάζουν λάθος μία απλή φράση όπως «ο ήλιος είναι ζεστός» ή «μου αρέσουν τα σκυλιά» απ' αυτά που ακολουθούν μία ισορροπημένη διατροφή.

«Είναι θλιβερό το γεγονός ότι εν έτει 2013 η φτωχή διατροφή πλήττει το 1/4 των παιδιών παγκοσμίως»,  υποστηρίζει η Γιασμίν Γουάιτμπρεντ, διευθύντρια της βρετανικής οργάνωσης.

Λαμβάνοντας υπόψη τα συμπεράσματα της έκθεσης, η βρετανική κυβέρνηση διοργανώσει μία ειδική διάσκεψη σε θέματα διατροφής που θα πραγματοποιηθεί στις 8 Ιουνίου στο Λονδίνο. Επιστήμονες θα εκθέσουν τις απόψεις τους για το θεμα γτης διατροφικής ασφάλειας αλλά και την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός διατροφικού πλάνου σε χώρες της Αφρικής όπου η πλειψοηφία του πληθυσμού  υποσιτίζεται.

Η έκθεση έρχεται στο φως σε μια προσπάθεια να ασκήσει πιέσεις ώστε στη σύνοδο της Ομάδας των 8 πιο αναπτυγμένων κρατών -που θα διεξαχθεί τον ερχόμενο μήνα στην Ιρλανδία- να αποτελέσει προτεραιότητα το ζήτημα της αντιμετώπισης της ανεπαρκούς σίτισης των παιδιών του κόσμου.



protothema.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Τι ρωτούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες την Πυθία !


Τα πιο συχνά ερωτήματα που ήθελαν να απαντήσουν οι πρόγονοί μας όταν επισκέπτονταν μαντεία, αποκάλυψε καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι και όπως αποδεικνύεται δεν απέχουν πολύ από αυτά που διερωτώνται και οι σύγχρονοι άνθρωποι.

Θα ευτυχήσω με τη γυναίκα που θα παντρευτώ; Θα αποκτήσω παιδιά στον γάμο μου; Θα κινδυνεύσω στο επικείμενο ταξίδι μου στις αποικίες; Σε ποιους θεούς να απευθύνω θυσίες για να έχω καλή υγεία;

Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα ευελπιστούσαν να αποκτήσουν, μέσω των χρησμών, οι αρχαίοι Έλληνες που κατέφευγαν στα μαντεία της εποχής, λαμβάνοντας όχι πάντα τις πιο σαφείς απαντήσεις.

Στο ενδιαφέρον αυτό θέμα αναφέρθηκε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι Mika Kajava, μιλώντας στην 28η ετήσια συνάντηση του Φινλανδικού Ινστιτούτου στην Αθήνα για τις δραστηριότητες του 2012.

Κατά την ομιλία του με τίτλο «Αρχαία μαντεία και επιγραφική» («Ancient Oracles and Epigraphy») ο καθηγητής έδωσε, μεταξύ άλλων, γλαφυρά στοιχεία για τα ερωτηματικά που βασάνιζαν τους αρχαίους, ελεύθερους πολίτες και μη, οι οποίοι ζητούσαν την καθοδήγηση των θεών από τα μαντεία, όπως αυτό της Δωδώνης.

«Να φύγω ή να μείνω;», ρωτούσε τον Νάιο Δία και τη Διώνη τις θεότητες στις οποίες ήταν αφιερωμένο το μαντείο, ένας δούλος, καταγράφοντας την ερώτησή του σε μολυβένιο έλασμα, το υλικό που χρησιμοποιούσαν και οι υπόλοιποι επισκέπτες της Δωδώνης. «Ποιος έκλεψε το σεντόνι;» ή «ποιος δηλητηρίασε την Αριστοβούλα;», ήταν οι απορίες ανθρώπων που προσπαθούσαν να εξιχνιάσουν το έγκλημα που τους απασχολούσε.

«Να ζητήσω την ιθαγένεια τώρα;», αναρωτιόταν ένας μέτοικος, ενώ ένας ανήσυχος σύζυγος ζητούσε να μάθει αν το παιδί που κυοφορούσε η γυναίκα του ήταν πράγματι δικό του. «Σε ποιον θεό να προσευχηθώ ώστε να πάει καλά η επιχείρησή μου» ανέφερε ένα άλλο ερώτημα, που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι και σύγχρονο, όπως και όλα τα παραπάνω.





pinnokio.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Aντιδράσεις προκαλεί ο φόρος στα αγροτεμάχια!


Πονοκέφαλο προκαλεί στην κυβέρνηση το σχέδιο επιβολής του νέου Ενιαίου Φόρου σε όλα τα ακίνητα από το 2014 και ειδικά στα αγροτεμάχια που ανήκουν στους κατ΄ επάγγελμα αγρότες.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, βουλευτές και των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση αντιδρούν έντονα στη φορολόγηση των αγροτικών εκτάσεων γης, ζητώντας να μην εφαρμοστεί το μέτρο, με τον αναπληρωτή υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Μάξιμο Χαρακόπουλο να διαφωνεί δημόσια, αφήνοντας μάλιστα αιχμές κατά των στελεχών του υπουργείου Οικονομικών.

Το θέμα της φορολόγησης των αγροτεμαχίων που ανήκουν στους κατ΄ επάγγελμα αγρότες παραπέμπεται στους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι ενδεχομένως και στη σημερινή σύσκεψη να αναζητήσουν τη «χρυσή τομή».

Όπως έχει συμφωνηθεί με την τρόικα, ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων θα πρέπει να αποφέρει έσοδα της τάξης των 3,1 δισ. ευρώ ετησίως, εκ των οποίων εκ των οποίων 1,7 δισ. ευρώ θα προέλθουν από τα αστικά ακίνητα, 800 εκατ. ευρώ από τα αγροτεμάχια και τα υπόλοιπα από τα ακίνητα που κατέχουν οι επιχειρήσεις και η Εκκλησία.

Το σενάριο που βρίσκεται στο τραπέζι των συζητήσεων για τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων προβλέπει την επιβολή φόρου 12 ευρώ κατά μέσο όρο ανά στρέμμα. Το ύψος του φόρου θα διαφοροποιείται ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε εδαφικής έκτασης, καθώς θα λαμβάνονται υπόψη συντελεστές που θα αφορούν στις εξής περιπτώσεις:

*Καλλιεργήσιμη ή μη καλλιεργήσιμη.

*Αρδευόμενη ή μη αρδευόμενη.

*Παραθαλάσσια ή μη.

*Κοντά σε εθνική ή επαρχιακή οδό.

*Μονοετής ή πολυετής καλλιέργεια.

*Πεδινή, ορεινή ή ημιορεινή ζώνη.

Ειδικά για τα αγροτεμάχια των κατ' επάγγελμα αγροτών προτείνεται η εφαρμογή χαμηλότερων συντελεστών με στρεμματικό όριο.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, σύμφωνα με κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών στην περίπτωση που αποφασιστεί η εξαίρεση από τον ενιαίο φόρο ακινήτων των αγροτικών εκτάσεων γης, τότε θα δημιουργηθεί «κενό» το οποίο θα πρέπει να καλυφθεί με υψηλότερη φορολόγηση των αστικών ακινήτων, από τα οποία ήδη αναζητούνται επιπλέον 700 εκατ. ευρώ σε σχέση με την αρχική πρόταση, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος για την είσπραξη 3,1 δισ. ευρώ ετησίως από τον ενιαίο φόρο.

Με βάση τα στοιχεία που επεξεργάστηκε η διακομματική επιτροπή για τη φορολογία ακινήτων στην τελευταία της συνεδρίαση αμέσως μετά το Πάσχα, από τα 66,5 εκατομμύρια στρέμματα των αγροτεμαχίων, πάνω από τα μισά και συγκεκριμένα 37 εκατομμύρια στρέμματα, είναι καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

Από αυτές τα 14 εκατ. στρέμματα περίπου ανήκουν σε κατ΄ επάγγελμα αγρότες, κάτι που σημαίνει ότι εάν αυτά απαλλαγούν από τον Ενιαίο Φόρο, τότε θα δημιουργηθεί «τρύπα» στα προσδοκώμενα έσοδα.

Ωστόσο, τόσο στη ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ υπάρχουν ήδη έντονες αντιδράσεις και δεν είναι βέβαιον ότι οι κ. Βενιζέλος και Κουβελης θα συναινέσουν, εφόσον το σενάριο περί φορολόγησης των αγροτεμαχίων πάρει τον χαρακτήρα επίσημης κυβερνητικής θέσης.

Η διακομματική επιτροπή αναμένεται να συνεδριάσει εκ νέου την Τετάρτη και περιμένει την τελική πρόταση του υπουργείου Οικονομικών για τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων, προκειμένου να ολοκληρώσει το σχέδιο για την εφαρμογή του Ενιαίου Φόρου σε όλα τα ακίνητα από τον Ιανουάριο του 2014, το οποίο θα παρουσιαστεί στην τρόικα.




imerisia.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Στο Νομικό Συμβούλιο η αγοραπωλησία του Σκορπιού


Το θέμα της αγοραπωλησίας του Σκορπιού έχει παραπέμψει στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους το υπουργείο Οικονομικών με στόχο την υπεράσπιση των συμφερόντων του δημοσίου.

Όπως αποκαλύπτει σε έγγραφo του που διαβιβάστηκε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών Ιωάννης Στουρνάρας, το θέμα της πώλησης του Σκορπιού «έχει τεθεί υπ΄ όψιν του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους από την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών, προκειμένου να διερευνηθεί κατά πόσον υφίσταται ζήτημα προστασίας δημοσίου συμφέροντος και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος προάσπισής του».

Το έγγραφο του κ. Στουρνάρα διαβιβάστηκε στη Βουλή μετά από ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ Ιωάννη Μιχελάκη με την οποία ζητούσε να ενημερωθεί σε ποιες ενέργειες θα προβεί το υπουργείο Οικονομικών για την αποτελεσματική προστασία των οικονομικών συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου.

Ο βουλευτής επικαλείται τα όσα αναφέρονται στη διαθήκη του Αριστοτέλη Ωνάση εκτιμώντας ότι από αυτήn προκύπτει με σαφήνεια ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης επιθυμούσε να παραμείνει ο Σκορπιός στους κληρονόμους του, υπό την προϋπόθεση ότι αυτοί θα μπορούν να καλύπτουν τα έξοδα συντήρησης του νησιού. Σε περίπτωση αδυναμίας κάλυψης των εξόδων συντηρήσεως από την πλευρά των κληρονόμων του, ορίζει ρητά ως μοναδική εναλλακτική λύση τη δωρεά είτε στην Ολυμπιακή Αεροπορία είτε στο Ελληνικό Δημόσιο, με συγκεκριμένους όρους χρήσης για την κάθε περίπτωση. Ο κ. Μιχελάκης επισημαίνει επίσης ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης έχει περιγράψει στη διαθήκη τον ακριβή τρόπο χρήσης του νησιού στην περίπτωση που το νησί θα έφευγε από τον έλεγχο της οικογένειας (παιδικές κατασκηνώσεις για την περίπτωση της Ολυμπιακής ή θέρετρο του εκάστοτε αρχηγού του ελληνικού κράτους για την περίπτωση του ελληνικού δημοσίου).

Στην ερώτηση που απευθύνεται στο υπουργείο Οικονομικών παρατίθεται το άρθρο 9 της διαθήκης Ωνάση στην οποία ορίζεται ότι: «Ως προς τα νησίδας Σκορπιόν και Σπάρτη και τα επ΄ αυτών κτίσματα εάν η θυγάτηρ μου και η σύζυγός μου το επιθυμούν δύνανται να τας διατηρήσουν προς ιδίαν αυτών χρήσιν εάν και εφόσον θα ηδύναντο να καλύπτουν εξ ιδίων αυτών χρημάτων τα ετήσια έξοδα συντηρήσεως αυτών ανερχόμενα εις το ποσόν των 100.000 δολαρίων περίπου. Άλλως ορίζω όπως δωρηθούν αύται εις την Ολυμπιακήν Αεροπορίαν προς χρήσιν των υπαλλήλων αυτής ως θερέτρου και ιδίως παιδικών κατασκηνώσεων υπό την επωνυμία «Δωρεά Αλέξανδρου Ωνάση».

Εξαιρείται της δωρεάς ταύτης περιοχήν 30 στρεμμάτων γύρωθεν του εκεί υπάρχοντος παρεκκλησίου και τύμβου του υιού μου Αλέξανδρου Ωνάση διατηρουμένης ταύτης ως μνημείου. Η προαναφερθείσα δωρεά εις την Ολυμπιακήν Αεροπορίαν υπόκειται στον εξής όρον: θα προσφερθεί η νήσος Σκορπιός πρώτον και κατά προτίμησιν εις το Ελληνικό δημόσιον δια την χρήσιν θερέτρου του εκάστοτε αρχηγού του Ελληνικού Κράτους υπό τον όρο ότι το δημόσιο θα ανελάμβανε την συντήρησιν αυτού. 

Εάν το δημόσιον αποδεχθεί τη δωρεάν τότε η νησίς Σπάρτη θα δωρηθεί εις την Ολυμπιακή αεροπορίαν δια να χρησιμοποιηθεί ως θέρετρον του προσωπικού και ιδίως ως θερινή παιδική στέγη των τέκνων των. Εάν το δημόσιο αρνηθή την αποδοχή δωρεάς του Σκορπιού τότε αμφότεραι αι νησίδες Σπάρτη και Σκορπιός θα περιέλθουν εις την κυριότητα της Ολυμπιακής Αεροπορίας».

Ο κ. Μιχελάκης έχει επίσης επισημάνει ότι στη διαθήκη ως μοναδικός τρόπος μεταβίβασης του Σκορπιού ορίζεται ρητά η χαριστική αιτία -δηλαδή η δωρεά ή η κληρονομική διαδοχή- αποκλείοντας κατ΄ αντιδιαστολή την επαχθή αιτία, δηλαδή την πώληση.



ethnos.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Ινδός γκουρού έχει να φάει και να πιει νερό 70 χρόνια


Για ιατρικό θαύμα κάνουν λόγο οι επιστήμονες σε μία προσπάθεια να εξηγήσουν το αδιανόητο. Ο Ινδός Τζιάνι Πραχλάντ, ισχυρίζεται ότι επί 70 χρόνια δεν έχει βάλει στο στόμα του τροφή και νερό γεγονός που, όπως επισημαίνουν οι γιατροί που τον παρακολουθούν τα δύο τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνεται.

Ο Ινδιάνος «ερημίτης», μετά τη δημοσιοποίηση του «κατάστασής» του, εισήχθη στο νοσοκομείο Ahmedabad της ινδικής πολιτείας Γκουτζαράτ, όπου οι ιατροί για να τον πιστέψουν άρχισαν να κάνουν δοκιμές προκειμένου να διαπιστώσουν κατά πόσο λέει την αλήθεια. Η μόνη του επαφή με το νερό ήταν, όπως ο ο ίδιος επισημαίνει, για να πλύνει τα χείλη του.

Ο καθηγητής Σουντίρ Σαχ, νευρολόγος και επικεφαλής της 30ετής ιατρικής ομάδας για την έρευνα του υπουργείου Υγείας της Ινδίας επισημαίνει πως μελετώντας την περίπτωση του Ινδού ερημίτη είναι μία καλή ευκαιρία να ανακαλύψουμε τρόπους επιβίωσης σε περίπτωση φυσικών καταστροφών και αποστολών σε χώρους όπως το διάστημα.

Ο Πραχλάντ υποστηρίζει ότι τον τρέφει ο... διαλογισμός. «Ο Κύριος με ευλόγησε σε ηλικία οκτώ ετών. Και από τότε έχω να φάω. Το πνεύμα μου τρέφει τα όργανα του σώματός μου», υποστηρίζει.

Σύμφωνα με τον Ινδό νευρολόγο, η ενέργειά του Πραχλάντ προέρχεται πιθανότατα από κοντινές πηγές ενέργειας, όπως ο ήλιος.



protothema.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Η απολογία του Σωκράτη και το κώνειο

Γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα από το 470 π.Χ. έως το 399 π.Χ. Ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής. Ο Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.

Ο Σωκράτης είχε έναν πολυάριθμο κύκλο πιστών φίλων, κυρίως νέων απ’ όλη την Ελλάδα. Ορισμένοι από αυτούς έγιναν γνωστοί ως ιδρυτές φιλοσοφικών σχολών διαφόρων κατευθύνσεων. Οι γνωστότεροι ήταν ο Πλάτωνας και ο Αντισθένης στην Αθήνα, ο Ευκλείδης στα Μέγαρα, ο Φαίδωνας στην Ηλεία και ο Αρίστιππος στην Κυρήνη.

Ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής. Οι πληροφορίες για τη ζωή του Σωκράτη είναι ποικίλες και διάφοροι αξιόλογοι συγγραφείς ασχολήθηκαν μαζί του. Έτσι, ο Πορφύριος μας πληροφορεί ότι ο Σωκράτης, όπως συνηθιζόταν στην αρχαία Αθήνα, ασχολήθηκε αρχικά με τη γλυπτική τέχνη, το επάγγελμα του πατέρα του, ο οποίος ήταν λιθοξόος, πριν το εγκαταλείψει «χάριν της παιδείας», όπως έγραψε αργότερα, ο Λουκιανός.

Στα 17 του χρόνια γνώρισε το φιλόσοφο Αρχέλαο, που του μετέδωσε το πάθος για τη φιλοσοφία και τον έπεισε να αφιερωθεί σ’ αυτήν. Ο ίδιος δήλωνε συχνά ότι άκουγε μέσα του μία φωνή που τον εμπόδιζε να πράττει ότι δεν ήταν σωστό, την οποία φωνή ονόμαζε «δαιμόνιο».

Στις φιλοσοφικές του έρευνες τον παρακολουθούσαν πολλοί, ιδιαίτερα νέοι, που ένιωθαν ευχαρίστηση ακούγοντας τον να μιλάει και να συζητάει για θέματα κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά και θρησκευτικά. Έτσι σχηματίστηκε γύρω του ένας όμιλος, που δεν αποτελούσε όμως σχολή, γιατί ο Σωκράτης δεν δίδαξε συστηματικά, αλλά διαλεγόταν σε κάθε σημείο της πόλης, με ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και σε αντίθεση με τους σοφιστές δεν έπαιρνε χρήματα από τους μαθητές του.

Το 399 π.Χ. διατυπώθηκε εναντίον του κατηγορία για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων. Ο φιλόσοφος καταδικάστηκε, με βάση την κατηγορία, σε θάνατο. Ως σκοπιμότητα της κατηγορίας θεωρήθηκε η διδασκαλία του, η οποία επιδρούσε στους νέους, και με τον φιλελευθερισμό που τον διέκρινε, θεωρήθηκε ανατρεπτικός. Ουσιαστικό κίνητρο, όμως, υπήρξε η αντιζηλία του με σημαντικούς άνδρες της εποχής.

Στη διάρκεια της δίκης ο Σωκράτης έδειξε θάρρος και δεν κατάφερε να τον βγάλει από τη θεϊκή του αταραξία. Μετά την καταδίκη του παρέμεινε στο δεσμωτήριο 30 μέρες, γιατί ο νόμος απαγόρευε την εκτέλεση της θανατικής ποινής πριν από την επιστροφή του ιερού πλοίου από τις γιορτές της Δήλου. Από τον διάλογο του Πλάτωνα Κρίτων μαθαίνουμε ότι ο Σωκράτης θα μπορούσε να σωθεί, αν ήθελε, αφού οι φίλοι του είχαν τη δυνατότητα να τον βοηθήσουν να αποδράσει.

Ο Σωκράτης αρνήθηκε και, ως νομοταγής πολίτης και αληθινός φιλόσοφος, περίμενε τον θάνατο ειρηνικά και γαλήνια, και ήπιε το κώνειο, όπως πρόσταζε ο νόμος.

Ο Σωκράτης ξεκινάει την απολογία του λέγοντας ότι οι κατήγοροι του, είπαν τόσες αναλήθειες και τόσο πειστικά που λίγο ακόμα και θα έπειθαν και τον ίδιο για όλα αυτά. Οι κατήγοροι είχαν ήδη προτρέψει τους δικαστές να μην τον πιστέψουν διότι τάχα είναι δεινός ρήτορας, ο Σωκράτης όμως καταρρίπτει το επιχείρημα τους αυτό, με την απόδειξη ότι πρώτη φορά σε ηλικία εβδομήντα ετών παρουσιάζεται μπροστά σε δικαστήριο, οπότε είναι και εντελώς ξένος ως προς την γλώσσα που χρησιμοποιείται εκεί.

Στην συνέχεια ο Σωκράτης ενημερώνει τους δικαστές ότι υπάρχουν δύο ειδών κατήγοροι, οι πρόσφατοι Άνυτος, Μέλητος και Λύκωνας και οι παλαιότεροι.

Το κατηγορητήριο λοιπόν λέει”, συνεχίζει ο Σωκράτης, «ότι αυτός ερευνά με περιττό ζήλο τα φαινόμενα που συμβαίνουν κάτω από την γη και στον ουρανό, τα άδικα τα κάνει να φαίνονται δίκαια και όλα αυτά τα διδάσκει στους άλλους. Ο Σωκράτης καλεί όλους τους παρευρισκόμενους να πουν αν ποτέ τον άκουσαν να λέει κάτι από τα παραπάνω, όπως και το αν ποτέ πήρε χρήματα για την διδασκαλία του, όπως κάνουν πολλοί άλλοι, όχι κακώς. Κανείς δεν επιβεβαίωσε κάτι τέτοιο.

Σωκράτης λοιπόν αφού έδωσε εικόνα για την αιτία των πρώτων κατηγόρων συνεχίζει στην εξέταση των προσφάτων κατηγόρων ξεκινώντας από τον Μέλητο.

Ο Σωκράτης ξεκινάει επιθετικά λέγοντας ότι ένοχος είναι ο Μέλητος επειδή σέρνει σε δικαστήρια ανθρώπους προσποιούμενος ότι ενδιαφέρεται και φροντίζει για πράγματα που ποτέ δεν νοιάστηκε. Με τις ερωτήσεις του προτρέπει τον Μέλητο να επιδείξει ποιοι είναι αυτοί που ωφελούν τους νέους. Ο Μέλητος απαντάει ότι είναι οι όλοι οι δικαστές, οι ακροατές, οι βουλευτές, τα μέλη της εκκλησίας του δήμου, οι εκκλησιαστές κτλ. «Δηλαδή όλοι εκτός από εμένα έτσι;» ρωτάει ο Σωκράτης, «έτσι ακριβώς» απαντάει ο Μέλητος. Τότε ο Σωκράτης του λέει ότι «είναι δυνατόν στα άλογα οι πολλοί να τα εκπαιδεύουν και οι λίγοι δηλαδή οι ιπποκόμοι να τα διαφθείρουν; μάλλον το αντίθετο συμβαίνει…έτσι θα ήταν πολύ ευτυχισμένοι οι νέοι αν μόνο ένας υπήρχε να τους διαφθείρει και όλοι οι υπόλοιποι να τους ωφελούσαν».

Ο Άνυτος υποστήριξε μπρος στους δικαστές (εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς) ότι είτε από την αρχή δεν θα έπρεπε καθόλου να δικαστεί ο Σωκράτης είτε αφού ξεκίνησε η δίκη δεν γίνεται να μην καταδικαστεί εις θάνατον, διότι αν δεν καταδικάσουν τον Σωκράτη αυτός μετά θα καταστρέψει τα παιδιά τους και τους ίδιους με τις φιλοσοφίες του.

Στην συνέχεια ο Σωκράτης κάνει λόγο για το γνωστό «Σωκρατικό Δαιμόνιο» (στο οποίο στάθηκε ο Πλούταρχος με το βιβλίο του “Περί Σωκράτους Δαιμόνιον” ) εξηγώντας τον λόγο για τον οποίο δεν ασχολήθηκε ποτέ με την πολιτική.

«Ίσως σας φαίνεται παράξενο που ενώ τριγυρνάω ανάμεσα σας και σας συμβουλεύω, ποτέ δεν ανέβηκα στο βήμα μιλώντας στο πλήθος να συμβουλέψω την πόλη. Αιτία αυτού είναι εκείνο που πολλές φορές σε πολλά μέρη με έχετε ακούσει να λέω, ότι δηλ μέσα μου κάτι θεϊκό και δαιμόνιο, μια φωνή. Αυτή η φωνή υπάρχει από τότε που ήμουν παιδί, που πάντα την ακούω η οποία με αποτρέπει από κάτι που πρόκειται να κάνω αλλά ποτέ δεν με προτρέπει σε τίποτα. Αυτή λοιπόν με αποτρέπει να ασχοληθώ με την πολιτική, και ξέρετε καλά ότι αν είχα ασχοληθεί με την πολιτική από καιρό θα είχα αφανισθεί και ούτε εσάς θα είχα ωφελήσει ούτε και τον εαυτό μου».

Στην συνέχεια ο Σωκράτης περνάει στο σημείο της κατηγορίας περί των θεών. Καταρρίπτει την κατηγορία του άθεου εφόσον η ίδια η κατηγορία είναι ότι διδάσκει και φέρνει καινούριες θεότητες, οπότε δεν μπορεί να είναι άθεος. Και ενώ ο Μέλητος επιμένει στην κατηγορία ότι δεν πιστεύει σε θεούς, ο Σωκράτης απαντά ότι είναι δυνατόν να κατηγορείται για αθεΐα την στιγμή που εισάγει νέους θεούς;

Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της απολογίας, το δικαστήριο αποφασίζει ότι είναι ένοχος με τριάντα ψήφους διαφορά, οπότε θα πρέπει να περάσει σε δευτερολογία για να επιχειρηματολογήσει επάνω στο φλέγον ζήτημα της ποινής που θα του επιβληθεί.

«Όντας βέβαιος ότι δεν έχω αδικήσει κανέναν, δεν πρόκειται φυσικά να αδικήσω τον εαυτό μου» συνεχίζει ο Σωκράτης.

Οι δικαστές όμως τον καταδίκασαν εις θάνατον και ο Σωκράτης κάνει τον επίλογο του.

Μετά ο Σωκράτης απευθύνεται σε αυτούς που έριξαν αθωωτική βουλή φανερώνοντας τους ότι η συνηθισμένη μαντική ικανότητα του δαιμονίου που του εμφανιζόταν πολύ συχνά, και που ακόμα για απλά πράγματα τον εμπόδιζε αν ήταν να πράξει κάτι που δεν ήταν σωστό, αυτή την φορά δεν τον εμπόδισε να μην πει αυτά που είπε στο δικαστήριο. Όπως λοιπόν φαίνεται ήταν γι αυτόν καλό.

Τέλος τους παροτρύνει να πιστέψουν ότι η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει για τον καλόν άνθρωπο κανένα κακό, ούτε όταν ζει ούτε όταν πεθαίνει, και ότι δεν αμελούν οι θεοί να φροντίζουν για τις υποθέσεις τους.

Ο Σωκράτης κλείνει την απολογία του με τα εξής λόγια:

«Αλλά τώρα είναι ώρα να φύγουμε, εγώ για να πεθάνω και σεις για να ζήσετε…
Ποιοι από μας πηγαίνουν σε καλύτερο πράγμα είναι άγνωστο σε όλους εκτός από τον θεό».





newsbeast.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...