Οι εγχώριοι κρατιστές κατηγορούν για ατολμία τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επειδή δεν καλύπτουνε πλήρως την Ελλάδα και την αφήνουνε "έρμαιο στις ορέξεις της αγοράς". Θα συμφωνήσω στο πρώτο σκέλος. Οι ηγέτες της ΕΕ είναι τραγικά άτολμοι, όχι όμως επειδή δεν καλύπτουνε την Ελλάδα, αλλά επειδή δεν την αφήνουνε να εξυγιανθεί μέσω της αγοράς.
Η κρίση από μόνη της έχει δυνάμει θετικό χαρακτήρα. Χωρίς παρεμβάσεις, λειτουργεί σαν καθαρτικό από τις παρασιτικές διαδικασίες. Η ανάγκη επιβάλλει την οικονομική δικαιοσύνη της αγοράς: ο καθένας πληρώνεται ότι προσφέρει, ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Η κρατική παρέμβαση όμως μέσω του μνημονίου λειτούργησε ανασταλτικά. Ένα χρόνο μετά, δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική κάθαρση. Την ίδια στιγμή έχουμε γίνει μάρτυρες της μεγαλύτερης κοινωνικής αδικίας στην ιστορία της χώρας. 300.000 παραγωγικοί υπάλληλοι έχουνε χάσει την δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα εξαιτίας της χρεοκοπίας του δημοσίου. Αντίθετα, στον χρεοκοπημένο δημόσιο τομέα όπου οι υπάλληλοι υπερπληρώνονται για να μην παράγουν, δεν έχει χάσει την δουλειά του κανείς.
Μετά την αποτυχία του μνημονίου, υπάρχουνε δύο επιλογές μπροστά. Η μία είναι η λύση της αγοράς. Κομμένες οι επιδοτήσεις από την ΕΕ. Το χρεοκοπημένο δημόσιο θα πρέπει επιτέλους να έρθει σε συμφωνία με τους οφειλέτες του όπως θα έκανε κάθε επιχείρηση στην ίδια θέση. Το πρωτογενές έλλειμμα εγγυάται ότι άμεσα θα κοπεί κάποιο λίπος από τις δαπάνες. Μακροπρόθεσμα, εάν το δημόσιο θέλει να ξαναπάρει δανεικά, θα πρέπει να συμμαζέψει τα οικονομικά του. Το μεγάλο πρόβλημα της κεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών που κρατάνε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου μπορεί να αντιμετωπιστεί με λύσεις της αγοράς, όπως η πρόταση Μάκκα.
Ο άλλος δρόμος είναι οι όλο και μεγαλύτερες επιδοτήσεις στο χρεοκοπημένο δημόσιο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συμφωνούμε όλοι ότι δεν υπάρχει καμία οικονομική λογική σε αυτό το σχήμα Ponzi. Η εξήγηση για αυτήν την επιλογή είναι διαφορετική. Οι ευρωπαίοι ηγέτες φοβούνται οποιαδήποτε αναταραχή στις αγορές γιατί δεν έχουνε τα κότσια να πάρουνε δύσκολες αποφάσεις ή να παραδεχτούνε ότι το ευρώ ίσως και να μην ήτανε πολύ καλή ιδέα για κάποιες χώρες. Παράλληλα, ο Τρισέ της ΕΚΤ θέλει ηρεμία μέχρι να τελειώσει η θητεία του τον Οκτώβριο. Σαν αποτέλεσμα, υπάρχει η περίπτωση η Ελλάδα να συνεχίσει να χρηματοδοτείται όχι μόνο μέχρι το 2012, αλλά και μετά από αυτό, ίσως μέσω της έκδοσης ευρωπαϊκών ομολόγων.
Αυτή η προοπτική της ολοκληρωτικής οικονομικής ένωσης της Ευρώπης, θα οδηγήσει την Ελλάδα στην τελική καλαβριοποίηση της. Θυμίζουμε ότι η Καλαβρία είναι περιοχή στον νότο της Ιταλίας, όπου δεκαετίες επιδοτήσεων από την κεντρική κυβέρνηση είχαν σαν αποτέλεσμα την εξαφάνιση των υγιών οικονομικών δυνάμεων και συντελέσαν στην οικονομική κατάρρευση της περιοχής. Έτσι και στην Ελλάδα, η διατήρηση του σημερινού καθεστώτος μέσω ευρωπαικών επιδοτήσεων θα στραγγαλίσει κάθε οικονομική προοπτική, οδηγώντας σε έξοδο από την χώρα των όποιων παραγωγικών δυνάμεων.
Υπήρχε μια περίοδος που όλοι οι Έλληνες, αριστεροί και δεξιοί, ήμασταν περήφανοι για την χώρα μας. Έλληνες παίρνανε Νόμπελ, η ελληνική κουλτούρα έχαιρε εκτίμησης σε όλο τον κόσμο, η οικονομία μας παρουσίαζε τέτοια ανάπτυξη που οι Ευρωπαίοι μας έβαλαν στην ΕΟΚ, πολλά χρόνια πριν την Ισπανία. Μετά όμως από τρεις δεκαετίες κρατισμού, έχουμε καταντήσει σαν τους χειρότερους αφροαμερικάνους της Ευρώπης. Ελάχιστη παραγωγικότητα, υψηλή εγκληματικότητα, γκρινιάζουμε για υποτιθέμενες αδικίες από τους υπόλοιπους ευρωπαίους. Και αντί να κάνουμε μεταρρυθμίσεις και να αρχίσουμε να δουλεύουμε, περιμένουμε να την βγάλουμε με επιδοτήσεις. Είναι ντροπή.
Πηγή ΜπλεΜηλο
