Στο εξωτερικό, ο Πρωθυπουργός είναι «άλλος άνθρωπος»
Αν παρακολουθούσε κανείς την ομιλία του Γ. Παπανδρέου στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, πριν από λίγες ημέρες, θα καταλάβαινε πως έχει εξελιχθεί σε καλό «ψυχοθεραπευτή». Οι βουλευτές μπορεί να μην έγιναν σοφότεροι με αυτά που άκουσαν, αλλά έφυγαν από την αίθουσα της Γερουσίας πιο ήρεμοι.
Σκέφτομαι ότι δεν είναι μόνο οι 156 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που έχουν ανάγκη «ψυχοθεραπείας», αλλά και οι πολίτες που δεκαπέντε μήνες τώρα εμπιστεύτηκαν και στήριξαν τον κ. Παπανδρέου -είτε τον ψήφισαν στις εκλογές είτε όχι.
Έχουν ανάγκη να ακούσουν τον πρωθυπουργό να τους λέει ότι υπάρχει προοπτική για τη χώρα, να τους εξηγεί ότι δεν θα χρεοκοπήσουμε, αναλύοντας το πώς και το τι. Τι θα φέρει στην ελληνική οικονομία αυτό το ευρωπαϊκό σχέδιο που ετοιμάζεται, και τι άλλες θυσίες θα απαιτήσουν οι δανειστές μας. Τι θα γίνει μετά το 2013 που λήγει το μνημόνιο.
Γιατί και ο Έλληνας πολίτης έχει ψυχή. Και, μάλιστα, ψυχή που τρέμει από την αγωνία. Ακούει καθημερινά πληροφορίες, διαβάζει αναλύσεις, προσπαθεί να κλείσει τα αυτιά του στις φήμες που τον τρομοκρατούν. Αλλά πόσο να αντέξει κι αυτός; Συνεχώς ακούει τον κ. Παπανδρέου να του λέει «θα τα καταφέρουμε, αρκεί να κάνουμε υπομονή».
Και σου λέει: Δέχτηκα μείωση μισθού, φροντίζω το άνεργο παιδί μου στην οικογένεια, στηρίζω τα γερόντια μου που δεν τους φτάνει η σύνταξη, τουλάχιστον, βρε αδελφέ, κάποιος, πότε πότε να μου εξηγεί τι γίνεται, τι να περιμένω. Όλο κάποιοι άλλοι μου τα λένε και πάντα με μισόλογα. Ο άνθρωπος μου, που μιλά με τους ξένους ηγέτες, που διαπραγματεύεται, που έχει συνολική εικόνα της κατάστασης, όλο στα ξένα κανάλια μιλά και μόνο αποσπασματικές δηλώσεις του βλέπουμε.
Κάθε φορά που έρχεται η Τρόικα αρχίζουν οι διαρροές. Άλλος πανικός. Θα κοπούν κι άλλο οι μισθοί, επιβάλλονται ατομικές συμβάσεις, δεν είναι ευχαριστημένοι ο Τόμσεν και ο Ντερούζ από τα έσοδα. Νισάφι πια.
Πολλοί είναι αυτοί που έχουν αναρωτηθεί γιατί στο εξωτερικό ο κ. Παπανδρέου είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος. Αφήνεται, χαλαρώνει, βγάζει τον άλλο του εαυτό, χαμογελά, τα βλέπει πιο αισιόδοξα. Και η μεγάλη απορία πολλών είναι γιατί αυτό δεν το κάνει και όταν βρίσκεται στην Ελλάδα; Ίσως τώρα που κάπως σταθεροποιήθηκαν τα πράγματα είναι καιρός, κατά διαστήματα, να επιλέγει ένα ελληνικό τηλεοπτικό μέσο, και να μιλά ανοιχτά, ανθρώπινα στους πολίτες για όλα.
Θα μου πείτε, «σιγά το δύσκολο». Μπορεί και να το κάνει. «Δεν λέω», μπορεί. Υπάρχει, όμως, και ένας άλλος προβληματισμός. Η αλήθεια είναι πως ο πρωθυπουργός πιστεύει βαθιά μέσα του ότι στην Ελλάδα τα μέσα ενημέρωσης -και ιδίως η τηλεόραση- παίζουν τον ρόλο του εισαγγελέα (το είπε πρόσφατα στην κοινοβουλευτική ομάδα) και πως οι δημοσιογράφοι έχουν απώτερο στόχο να τρομοκρατήσουν τους πολίτες και όχι να τους ενημερώσουν με ψυχραιμία. Υπάρχει τρόπος, όμως, όλα αυτά να ξεπεραστούν. Είναι η εμπιστοσύνη που πρέπει να δείξει ο πρωθυπουργός στους Έλληνες δημοσιογράφους.
Πηγή : newsbeast.grΣκέφτομαι ότι δεν είναι μόνο οι 156 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που έχουν ανάγκη «ψυχοθεραπείας», αλλά και οι πολίτες που δεκαπέντε μήνες τώρα εμπιστεύτηκαν και στήριξαν τον κ. Παπανδρέου -είτε τον ψήφισαν στις εκλογές είτε όχι.
Έχουν ανάγκη να ακούσουν τον πρωθυπουργό να τους λέει ότι υπάρχει προοπτική για τη χώρα, να τους εξηγεί ότι δεν θα χρεοκοπήσουμε, αναλύοντας το πώς και το τι. Τι θα φέρει στην ελληνική οικονομία αυτό το ευρωπαϊκό σχέδιο που ετοιμάζεται, και τι άλλες θυσίες θα απαιτήσουν οι δανειστές μας. Τι θα γίνει μετά το 2013 που λήγει το μνημόνιο.
Γιατί και ο Έλληνας πολίτης έχει ψυχή. Και, μάλιστα, ψυχή που τρέμει από την αγωνία. Ακούει καθημερινά πληροφορίες, διαβάζει αναλύσεις, προσπαθεί να κλείσει τα αυτιά του στις φήμες που τον τρομοκρατούν. Αλλά πόσο να αντέξει κι αυτός; Συνεχώς ακούει τον κ. Παπανδρέου να του λέει «θα τα καταφέρουμε, αρκεί να κάνουμε υπομονή».
Και σου λέει: Δέχτηκα μείωση μισθού, φροντίζω το άνεργο παιδί μου στην οικογένεια, στηρίζω τα γερόντια μου που δεν τους φτάνει η σύνταξη, τουλάχιστον, βρε αδελφέ, κάποιος, πότε πότε να μου εξηγεί τι γίνεται, τι να περιμένω. Όλο κάποιοι άλλοι μου τα λένε και πάντα με μισόλογα. Ο άνθρωπος μου, που μιλά με τους ξένους ηγέτες, που διαπραγματεύεται, που έχει συνολική εικόνα της κατάστασης, όλο στα ξένα κανάλια μιλά και μόνο αποσπασματικές δηλώσεις του βλέπουμε.
Κάθε φορά που έρχεται η Τρόικα αρχίζουν οι διαρροές. Άλλος πανικός. Θα κοπούν κι άλλο οι μισθοί, επιβάλλονται ατομικές συμβάσεις, δεν είναι ευχαριστημένοι ο Τόμσεν και ο Ντερούζ από τα έσοδα. Νισάφι πια.
Πολλοί είναι αυτοί που έχουν αναρωτηθεί γιατί στο εξωτερικό ο κ. Παπανδρέου είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος. Αφήνεται, χαλαρώνει, βγάζει τον άλλο του εαυτό, χαμογελά, τα βλέπει πιο αισιόδοξα. Και η μεγάλη απορία πολλών είναι γιατί αυτό δεν το κάνει και όταν βρίσκεται στην Ελλάδα; Ίσως τώρα που κάπως σταθεροποιήθηκαν τα πράγματα είναι καιρός, κατά διαστήματα, να επιλέγει ένα ελληνικό τηλεοπτικό μέσο, και να μιλά ανοιχτά, ανθρώπινα στους πολίτες για όλα.
Θα μου πείτε, «σιγά το δύσκολο». Μπορεί και να το κάνει. «Δεν λέω», μπορεί. Υπάρχει, όμως, και ένας άλλος προβληματισμός. Η αλήθεια είναι πως ο πρωθυπουργός πιστεύει βαθιά μέσα του ότι στην Ελλάδα τα μέσα ενημέρωσης -και ιδίως η τηλεόραση- παίζουν τον ρόλο του εισαγγελέα (το είπε πρόσφατα στην κοινοβουλευτική ομάδα) και πως οι δημοσιογράφοι έχουν απώτερο στόχο να τρομοκρατήσουν τους πολίτες και όχι να τους ενημερώσουν με ψυχραιμία. Υπάρχει τρόπος, όμως, όλα αυτά να ξεπεραστούν. Είναι η εμπιστοσύνη που πρέπει να δείξει ο πρωθυπουργός στους Έλληνες δημοσιογράφους.
