O υπουργός, λοιπόν, δεν φταίει. Προς θεού άνθρωπε μου. Πώς σου πέρασε απ΄ το μυαλό πως ο ικανός και υπεύθυνος αυτός πολιτικός άντρας θα μπορούσε ποτέ να φταίει για τον θάνατο ενός ανθρώπου; Φτάνει πιά με τις γενικότητες και τους αφορισμούς σας εναντίον ολόκληρου του πολιτικού προσωπικού. Φτάνει πιά με τις εύκολες και αβασάνιστες κρίσεις σας. Οι άνθρωποι αυτοί είναι αιρετοί …την αιρετότητά μου μέσα! Τους ψήφισε ο λαός και τους έδωσε την εντολή να μας κυβερνήσουνε. Και αν πεθάνει και κάποιος, τι να κάνουμε δηλαδή; Εδώ από μια σκωληκοειδεκτομή πεθαίνει άνθρωπος και θα την γλιτώσει ο καθείς από κοτζάμ εγκληματικότητα; Θα φέρουμε, λοιπόν, ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα απαγορεύει στους κοινούς εγκληματίες να κλέβουν κάμερες και να σφάζουν ανυποψίαστους πολίτες και θα το τακτοποιήσουμε και αυτό το θέμα.
Ο Πρωθυπουργός δεν φταίει. Πώς να ρίξεις το φταίξιμο, άλλωστε, σε έναν τόσο μειλίχιο και ευγενικό άνθρωπο; Προσπαθεί ο δόλιος να αλλάξει τον ραγιά που κρύβουμε όλοι μέσα μας και να διώξει τον μισητό κοτζαμπάση από τα δημόσια πράγματα της πόλης μας και εμείς εκεί. Αγύριστα κεφάλια να επιμένουμε να ζούμε όπως πρώτα. Το ότι μου φέρνει λίγο στο μυαλό τον συμπαθητικό Καμπούρη λίγα δευτερόλεπτα πρίν το τέλος να στέκεται στην γραμμή των βολών, αστο. Ξέχνα το. Μια σκέψη ήτανε και πέρασε. Γιατι, δυστυχώς, για εμάς τα θαύματα συμβαίνουν μια φορά μονάχα..
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν φταίει. Τον βάλανε τον δόλιο στη βιτρίνα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, να χαιρετάει τους περαστικούς και να μοιράζει φοντανάκια στους επισκέπτες. Βγήκαν, βλέπεις, οι δαφνοστεφείς πανεπιστημιακοί και είπαν κάποτε ότι ο Πρόεδρος εμποδίζει την πλέρια δημοκρατία να ριζώσει στα χώματα αυτής της χώρας. Ξερίζωσαν, λοιπόν, τον μισητό αντιδημοκρατικό θεσμό και άφησαν μονάχη της την «ενός ανδρός αρχή» να αλωνίζει στο «δημόσιο πράττειν» και να παίρνει αποφάσεις. Τώρα, τι σόι δημοκρατική κατάκτηση είναι αυτή, κατά πως έλεγε και ένας από δαύτους που, κάπου τον πήρε το μάτι μου εδώ μέσα, αυτό δεν μπόρεσα ποτέ μου να το καταλάβω. Αλλά είπαμε. Κοτζάμ πανεπιστημιακοί είναι αυτοί. Κάτι θα ξέρουν παραπάνω από μένα.
Το Σύνταγμα δεν φταίει. Αν περιμένεις μεγάλε να βρείς τον φταίχτη σε ένα κείμενο καθαρογραμμένο και καλοβαλμένο, γεμάτο μπόσικες λέξεις και ζητωκραυγές, ε τότε είσαι πολύ γελασμένος. Και αν νομίζεις ότι με νέες εκθέσεις ιδεών θα καταφέρεις να πιάσεις τη βάση και να εισέλθεις και πάλι στη χορεία των πολιτισμένων κρατών της οικουμενόπολης, ε τότε θεωρώ ότι το έχεις γερά χαμένο. Να φτιάξεις νέο Σύνταγμα και να το βάλεις πού; Στην ψυχή και στο μυαλό ασύντακτων ανθρώπων; Να φτιάξεις νέο Δίκαιο και να το εμπιστευτείς πού; Στην καρδιά άδικων και δίχως αιδώ ανθρώπων; Ωπα ωπα θα βρείς μεγάλε….
Η πνευματική ηγεσία δεν φταίει. Πώς να φταίει, άλλωστε, μια ηγεσία που απλά δεν υπάρχει; Τους εξαφανίσαμε και αυτούς γιατι μας ήτανε αχρείαστοι. Μιλούσανε ακαταλαβίστικα, με τρόπους στρυφνούς και δύσκολους και εμάς μας ήτανε περισσότερο οικεία η γλώσσα του Αντρέα (Παπανδρέου, Μικρούτσικος το ίδιο είναι… Έκαστος εφ’ω ετάχθη, εξάλλου). Ασε που η Αριστερά λοβοτόμησε και όσους μας είχαν απομείνει, τάζοντάς τους πανεπιστημιακά λοφία, ενθουσιώδη ακροατήρια και αυτονόητα πρωτεία και προσχώρησαν και αυτοί στα νεφελώματα και στην λογική του άσπρου μαύρου. Δεν βαριέσαι. Στον {σεσημασμένο βλάκα} οι μανιχαϊσμοί ταιριάζουν περισσότερο.
Ο Τύπος δεν φταίει. Αποστολή του, άλλωστε, είναι η παίδευση και η μόρφωση του κοινού. Η ελευθέρωση του πολίτη και η ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Ο καταλαγιασμός των παθών, η εντιμότητα στην κριτική και η αντικειμενικότητα στις ειδήσεις. Ότι δηλαδή ακριβώς κάνει και ο δικός μας Τύπος. Πού καιρός για περίεργα αλισβερίσια που επισείουν τον ψόγο του φταίχτη…
Ο μέσος Ελληνας πολίτης δεν φταίει. Σε παρακαλώ. Είναι δυνατόν να φταίει ένας άνθρωπος που βλέπει τρεισήμισι ώρες τηλεόραση τη μέρα, που συμμετέχει σε ψηφοφορίες Greek idol και Μaster chef –με κεφαλαία πάντοτε γιατί γινήκανε τα κύρια ονόματα του καθημερινού μας λόγου- που δεν έχει ανοίξει ούτε ένα βιβλίο στη ζωή του και για τον οποίο η εφημερίδα αποτελεί ένα πρωτοσέλιδο κομμάτι χαρτί κρεμασμένο από μανταλάκια στο περίπτερο; Σοβαρεεεεεψου….
Εσύ δεν φταίς σίγουρα. Ασε. Ξέρω ξέρω. Εσύ δεν έχεις καμμία σχέση με τα υπόλοιπα λαμόγια. Πληρώνεις τακτικά τους φόρους σου. Είσαι ευσυνείδητος πολίτης. Δεν ψηφίζεις αυτούς που μας κυβερνούν. Εχεις οικολογική συνείδηση. Αγαπάς τους μετανάστες. Η Πάπυρος Λαρούς είναι το αγαπημένο σου ανάγνωσμα στην τουαλέτα. Στην Τούμπα πληρώνεις πάντα εισιτήριο. Και, φυσικά, εξανίστασαι όταν κάποιος θρασύς σαν εμένα σε βάζει στο ίδιο βάθρο με τους άλλους. Είναι και αυτή η διαολεμένη καμπούρα που φυτρώνει πάντα στην αθέατη πλευρά της ράχης και δεν μπορώ να επιμείνω και περισσότερο. Καλα ντε. Τι βαράς; Τώρα πώς γίνεται τα κείμενα αυτά να τα διαβάζεις μόνο εσύ και όλη η σαβούρα των λοβοτομημένων ψηφοφόρων του εγχώριου δικομματισμού να παρακολουθεί μονάχα μεσημεριανά και να χρησιμοποιεί από ολόκληρο το διαδικτυο μονάχα το {you porn} ,δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Κάποια εξήγηση θα υπάρχει όμως. Ε; Καταπληκτικέ αναγνώστη;
Ησυχοι λοιπόν, με τακτοποιημένη τη συνείδησή μας όλοι, ας επιστρέψουμε στα γνωστά και καθιερωμένα της ζωής μας. Και πού ξέρεις; Ισως κάποτε βρεθεί κανας κουζουλός και φωνάξει αντρίκια: «Εγώ το έκανα μωρέ». Και ίσως τότε πάψει και αυτή η καταραμένη ενοχή να μας αποβάλλει όλους απ΄ την τάξη και την ηρεμία της καθημερινότητάς μας, τιμωρία για τον μαλάκα που δεν λέει να σηκώσει το χέρι του. Και μην μπερδεύεσαι. Ο μαλάκας είναι μαλάκας. Είτε σηκώσει το χέρι του αντρίκια είτε επιμένει να το κρατάει κατεβασμένο , με τον καρπό του κάπως σπασμένο…
Του Τάσου Φούντογλου.
Ειδικευόμενου νεφρολόγου στο Γενικό Νοσοκομείο της Πτολεμαΐδας.
από το aixmi.gr και το http://greek-publius.blogspot.com/
