Ο κ. Παπανδρέου ξεκινά την προσέγγιση του στο φλέγον θέμα της κρίσης με την παραδοχή ότι «η λιτότητα-δεν φέρνει την άνοιξη, δεν χρειάζεται να είναι κανείς νομπελίστας στα οικονομικά για να το καταλάβει». Παρόλα αυτά η ακολουθούμενη «αντι-λαϊκή πολιτική» δεν είναι «επιλογή ΠΑΣΟΚ αλλά επιβάλλεται από το διεθνές σύστημα».
Ο αρθογράφος αφού επισημαίνει ότι ανάλογα σκληρά πακέτα μέτρων υιοθετούν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες απαντά στο ερώτημα αν η πολιτική αυτή αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας: «Θα λύσει το πρόβλημα; Ούτε»!
Κατά την οπτική του κ. Παπανδρέου τα προγράμματα περικοπών επιβάλλονται από τις αγορές αλλά και από μία «μονόπλευρη τύφλωση με προσήλωση στη συντηρητική οικονομική σκέψη». Προς την κατεύθυνση αυτή καθοριστικός είναι ο ρόλος του ΔΝΤ αφού «εδώ και τριάντα περίπου χρόνια, είναι γνωστό το πρόγραμμα λιτότητας που επιβάλλει το ΔΝΤ σε όσες χώρες αναγκάζονται να πάνε σε αυτό για να μην χρεωκοπήσουν» ενώ αναφορικά με τις αντιδράσεις που προκαλεί η προσφυγή της χώρας μας στο ΔΝΤ σχολιάζει:
«Για αυτό μου φαίνεται ακατανόητο όλες αυτές οι ομάδες διανοουμένων αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μην έχουν διαβάσει έστω ένα βιβλίο για αυτά τα θέματα». Για το λόγο αυτό τα βέλη της αντιπολίτευσης πρέπει να έχουν αποδέκτη όχι την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά τους δανειστές μας τους οποίους τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πρέπει να προσπαθήσουν «με σοβαρά και τεχνοκρατικά επεξεργασμένες προτάσεις» να πείσουν να υιοθετήσουν άλλες πολιτικές εκτός των επώδυνων μέτρων.
Μολονότι η λιτότητα δεν έχει καμία αναπτυξιακή προοπτική ήταν επιβεβλημένη γιατί αν δεν ακολουθηθεί ένα σκληρό πρόγραμμα «η Ελλάδα εγκαταλείπεται στην τύχη της. Δηλαδή πτώχευση!». Όπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Παπανδρέου, πρέπει «να πάρουμε το φάρμακο το πικρό για ένα διάστημα» για να εμπνεύσουμε εμπιστοσύνη στους διεθνείς συνομιλητές μας αφού εάν είχαμε «με το καλημέρα προτείνει μέτρα αναπτυξιακά δεν θα γινόμασταν πιστευτοί».
Βασικός στόχος κατά τον αδερφό του πρωθυπουργού είναι «να αλλάξουμε τις εντολές των εταίρων μας-δύσκολη αποστολή» ώστε να φύγουμε «από τις σκληρές αυτές επιταγές». Στο πλαίσιο αυτό, η προτεινόμενη λύση για την έξοδο από την κρίση βρίσκεται μακριά από «τις τεράστιες περικοπές που επιβάλλει ένα συντηρητικό σύστημα» και συνοψίζεται στο τρίπτυχο: Ένα μεγάλο σχέδιο Μάρσαλ, ευρωομόλογο και δημοκρατική ανατροπή των συντηρητικών κυβερνήσεων της Ευρώπης.
protothema.gr
