Όλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2011, μετά τη διαμάχη που ξέσπασε ανάμεσα στους αντάρτες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Κινήματος (PLM) και την κυβέρνηση του Χαρτούμ. Μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας από την πλευρά του Νότιου Σουδάν, η εξαθλίωση είναι η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει αυτό που βιώνουν καθημερινά οι ένα εκατομμύριο κάτοικοι της περιοχής, ανάμεσά τους χιλιάδες παιδιά, τα οποία είναι παγιδευμένα στη φτώχεια, ενώ από πουθενά δεν φαίνεται να φτάνει ένα χέρι βοήθειας.
Η κατάσταση είναι τόσο οριακή που ο επιχειρησιακός διευθυντής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, υπεύθυνος για τις ανθρωπιστικές αποστολές, Τζον Γκινγκς, μιλώντας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ υποστήριξε ότι η μόνη πηγή τροφής εδώ και μήνες για τους κατοίκους είναι οι ρίζες και τα φύλλα των δέντρων.
Ο Μούκες Καπίλα, πρώην επικεφαλής των Ηνωμένων Εθνών στο Σουδάν, σε πρόσφατη συνέντευξή του, άσκησε κριτική στις ανθρωπιστικές οργανώσεις λέγοντας ότι δεν προσφέρουν βοήθεια στην περιοχή ώστε να μην διαταράξουν τις σχέσεις τους με την επίσημη κυβέρνηση του Βόρειου Σουδάν.
Ο Καπίλα, ο οποίος τον περασμένο μήνα έφτασε στην εμπόλεμη ζώνη χωρίς κυβερνητική άδεια, λέει πως στην περιοχή επικρατεί μια «περίεργη σιωπή» από τις ανθρωπιστικές αποστολές βοήθειας. «Η σιωπή σκοτώνει», προσθέτει.
Από την πλευρά τους, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις κατηγορούν την κυβέρνηση του Βόρειου Σουδάν ότι από το 2009 απελαύνει από τη χώρα οποιαδήποτε διεθνή Μη Κυβερνητική Οργάνωση παρέχει τρόφιμα στους αντάρτες του Νότου, ενώ εδώ και μήνες δεν επιτρέπει τη διέλευση γιατρών, τροφίμων και φαρμάκων από τα σύνορά της.
Η Κίτι Άριε, διευθύντρια της οργάνωσης Save the Children, περιγράφει την κατάσταση ων «πολύ δύσκολη και περίπλοκη». «Προσπαθούμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην ικανοποίηση των άμεσων αναγκών των παιδιών και στη δημοσιοποίηση των αιτιών που οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση», δηλώνει.
Το Νότιο Σουδάν θεωρείται η πιο φτωχή χώρα στον κόσμο σήμερα. Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 42 έτη ενώ ο αναλφαβητισμός ξεπερνά τα 3/4 του πληθυσμού.
Πηγή: Guardian
