«Νέα γυναίκα, μόνη, νέος άνδρας, μόνος, ψάχνει...». Μπορεί η τεχνολογία να έχει εξελιχθεί, μπορεί οι γνωριμίες να γίνονται πια (και) online, η δομή αυτή όμως δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά εδώ και πολλές δεκαετίες. Και αν μια γυναίκα, ή αντίστοιχα ένας άνδρας, ψάχνουν μόνοι στους σκοτεινούς διαδρόμους του διαδικτύου, τι τους εμποδίζει να το κάνουν και σε ένα γραφείο συνοικεσίων, που μετρά τις «επιτυχίες» του σε ρεκόρ που καταρρίπτονται κάθε χρόνο, και την ιστορία του σε δεκαετίες;
Απολύτως τίποτα, απαντούν ομόφωνα οι ιδιοκτήτες των γραφείων συνοικεσίων, που βλέπουν την πελατεία τους να αυξάνεται, τα ταμπού να καταρρίπτονται και τον μέσο όρο της ηλικίας των ενδιαφερομένων να πέφτει. Δεν μας πιστεύετε; Θα τους αφήσουμε να σας τα πουν εκείνοι, όπως γράφουν στο ενδιαφέρον άρθρο τους στο In2life η Ηρώ Κουνάδη και ο Νικόλας Γεωργιακώδης.
«Τα γραφεία συνοικεσίων δεν είναι πια ταμπού»
«Το παράδοξο είναι ότι παρ' όλη την κρίση σε όλα τα άλλα επαγγέλματα, στα γραφεία συνοικεσίων παρατηρούμε μια σχετική αύξηση» λέει στο in2life ο Γιώργος Πάππας, ιδιοκτήτης του ομώνυμου Γραφείου Συνοικεσίων που λειτουργεί από το 1939 στο Κολωνάκι, και Πρόεδρος των Γραφείων Συνοικεσίων Ελλάδος. «Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους. Κατ' αρχάς, είναι γνωστό ότι στις κρίσεις, και γενικότερα όταν συμβαίνουν πράγματα που ταράζουν τον κόσμο, οι άνθρωποι ενστικτωδώς σκεφτόμαστε ως λύση τη συντροφικότητα, το να μην είμαστε μόνοι.
»Ένας δεύτερος λόγος είναι τα οικονομικά προβλήματα. Κανείς δεν θέλει να χαλάει τα λεφτά του σε άκυρες και άσκοπες συναντήσεις. Κι έπειτα, ο καθένας σκέφτεται ότι με δύο το καράβι θα πάει καλύτερα –ακόμα και σε περίπτωση συμβίωσης, τα οικονομικά μοιράζονται.
»Επίσης, ενώ στις μέρες μας υπάρχουν πάρα πολλά sites γνωριμιών, Facebook κλπ, στην πορεία των πραγμάτων διαπιστώνει κανείς ότι όλα αυτά είναι ανεξέλεγκτα. Δεν ελέγχονται από κανέναν, όπως είναι το γραφείο μας, που θα πάρουμε την ταυτότητα του άλλου, θα γνωρίζουμε τα πραγματικά του στοιχεία, θα έχουμε προσωπική άποψη. Στο διαδίκτυο, θα το βλέπετε κι εσείς καθημερινά, μπορεί να λέει η άλλη «είμαι κούκλα» και να γράφει μια γιαγιά. Χάνεται, λοιπόν, η εμπιστοσύνη.
iefimerida.gr
