Οκτώ μεγάλα μέτρα θα περιλαμβάνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας.
Το νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί από τον υπουργό Πάνο Σκουρλέτη μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο περιλαμβάνει τα εξής μέτρα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα»:
Θα προωθηθεί σταδιακά -σε συνδυασμό με φορολογικά και ασφαλιστικά κίνητρα στις επιχειρήσεις- η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα. Μια αύξηση θα δοθεί μέσα στο 2015 και με μια δεύτερη θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2016. Δεν θα υπάρχουν ηλικιακές διαφοροποιήσεις, άρα όλοι θα μεταβούν στα 751 ευρώ. Θα υπάρξει καταληκτική ημερομηνία για την επαναφορά των 751 ευρώ, αφού προηγηθεί διάλογος και με τους κοινωνικούς εταίρους. Σήμερα (βάσει του Μνημονίου) για τους υπαλλήλους άνω των 25 ετών ο κατώτατος μισθός ορίζεται 586,08 ευρώ και για τους εργατοτεχνίτες άνω των 25 ετών το κατώτατο ημερομίσθιο ορίζεται σε 26,18 ευρώ.
Για τους υπαλλήλους κάτω των 25 ετών ο κατώτατος μισθός ορίζεται στα 510,95 ευρώ και για τους εργατοτεχνίτες κάτω των 25 ετών το κατώτατο ημερομίσθιο ορίζεται σε 22,83 ευρώ. Σήμερα με τον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ ή 511 ευρώ για νέους έως 25 ετών αμείβονται 137.103 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του συστήματος Εργάνη. Εάν όμως σε αυτούς προστεθούν και όσοι επηρεάζονται από τον κατώτατο μισθό (π.χ. εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης ή με μπλοκ παροχής υπηρεσιών), τότε υπολογίζεται ότι πάνω από 300.000 άτομα αμείβονται με όρους κατώτατων αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα. Η ΓΣΕΕ έχει ήδη προσκαλέσει σε διάλογο τους εργοδότες ζητώντας κατώτατη αμοιβή 751 ευρώ, με δεδομένο ότι η Εθνική Συλλογική
Σύμβαση Εργασίας έχει λήξει και θα ισχύει (μετενέργεια) έως τα τέλη Μαρτίου.
Επανέρχεται ο χρόνος προειδοποίησης για απόλυση στον ιδιωτικό τομέα στα προ Μνημονίου επίπεδα τα οποία σήμερα είναι -ανάλογα με τα χρόνια προϋπηρεσίας- έως έξι μήνες. Παράλληλα προωθούνται αλλαγές ώστε να συνδέεται ανάλογα με τα χρόνια εργασίας το ύψος της αποζημίωσης που χορηγείται σε περίπτωση απόλυσης καθώς σήμερα από 16 έτη προϋπηρεσίας και άνω η αποζημίωση παραμένει σχεδόν ίδια.
Εφαρμογή δέσμης μέτρων στην κατεύθυνση της κατάργησης των ελαστικών μορφών εργασίας: α) διασφάλιση της 5ήμερης εργασίας και στην επαναφορά της κυριακάτικης αργίας, β) δραστική μείωση του ρόλου του δανεισμού-ενοικίασης εργαζομένων και των ιδιωτικών γραφείων εύρεσης εργασίας μέσα από την ενίσχυση του ρόλου των δημόσιων φορέων προώθησης της απασχόλησης, γ) δραστικό περιορισμό των υπεργολαβιών και των εργολαβιών στον δημόσιο τομέα και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στις περιπτώσεις αντικειμενικά αποδεδειγμένης έλλειψης τεχνογνωσίας και υλικοτεχνικής υποδομής, δ) περιορισμός όλων των υπόλοιπων ευέλικτων μορφών απασχόλησης, όπως -ιδίως- η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία και στις προσωρινές συμβάσεις διά της υποχρεωτικής αντικειμενικής δικαιολόγησής τους και στη λήψη της απαιτούμενης μέριμνας για την αντιμετώπιση των κοινωνικών συνεπειών από την ενδεχόμενη χρήση τους.
Επαναφορά του προστατευτικού πλαισίου για τις ομαδικές απολύσεις (μείωση των επιτρεπομένων ανά μήνα ορίων σε κάθε επιχείρηση και αναβίωση του υπουργικού «βέτο»). Από το όριο του 5% που βρίσκεται σήμερα θα υποχωρήσει στο 2%.
Εφεξής η ΕΓΣΣΕ (Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας) και οι όροι που τη διέπουν θα μπορούν να καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι που δεν καλύπτονται από συλλογική σύμβαση εργασίας δεν θα κινδυνεύουν να αποδεχθούν κάποια ατομική σύμβαση που θα τους έχει επιβληθεί από τον εργοδότη τους, αλλά θα πηγαίνουν αυτόματα στην ΕΓΣΣΕ.
Εφεξής το χρονικό διάστημα της διαπραγμάτευσης, μετά τη λήξη μιας συλλογικής σύμβασης, αυξάνεται από τους τρεις μήνες που είναι σήμερα στους έξι μήνες, όπως ήταν δηλαδή πριν από την εφαρμογή των μνημονιακών περιορισμών. Με την πάροδο του εξαμήνου, εάν δεν συμφωνήσουν εργοδότες και εργαζόμενοι τότε ξεκινάει η περίοδος της μετενέργειας, με την έννοια ότι όλοι οι όροι που ίσχυαν στη συλλογική σύμβαση μεταφέρονται και μετονομάζονται σε ατομικοί όροι του κάθε εργαζομένου χωριστά.
Μια συλλογική σύμβαση εργασίας θα δεσμεύει και τις επιχειρήσεις ενός κλάδου που δεν έχουν ενταχθεί στο αντίστοιχο εργοδοτικό συλλογικό όργανο. Έως τώρα, όσες επιχειρήσεις δεν επιθυμούσαν να αποδεχθούν τους όρους της συλλογικής σύμβασης στον κλάδο τους αποχωρούσαν από το συλλογικό τους όργανο και προχωρούσαν είτε σε επιχειρησιακές είτε, ακόμη χειρότερα, σε ατομικές συμβάσεις εργασίας.
Αφαιρούνται όλοι εκείνοι οι όροι που είχε θεσπίσει η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και οι οποίοι ουσιαστικά εμπόδιζαν τη μονομερή προσφυγή των εργαζομένων στη Διαιτησία (ΟΜΕΔ) για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας.
iefimerida.gr
