''Γυναικείες υποψηφιότητες για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών υπήρχαν και το 1972, αλλά ήταν περιθωριακές. Η Χίλαρι Κλίντον ήταν υποψήφια το 2008 για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος. Το γεγονός όμως ότι αυτή τη φορά μπορεί να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αλλάζει τα πάντα. Στη συνείδηση των Αμερικανών, ο πρόεδρος είναι πάνω απ' όλα ο commander in chief, ο ανώτατος διοικητής, που ενσαρκώνει την ενότητα της χώρας, αλλά κι εκείνος που είναι σε θέση να εγγυηθεί την ασφάλεια της χώρας και να υπερασπιστεί τις αξίες της, ακόμη και με τα όπλα. Η αμερικανική προεδρική μυθολογία έχει οικοδομηθεί γύρω από αυτή την ''αντρίκεια'' εικόνα''.
Αυτά είναι μερικά από όσα δηλώνει σε συνέντευξή του στη Λιμπερασιόν ο Γάλλος ιστορικός Τομά Σνεγκαρόφ, ειδικός για τις Ηνωμένες Πολιτείες και συγγραφέας μεταξύ άλλων του βιβλίου ''Μπιλ και Χίλαρι Κλίντον, ένας γάμος έρωτα και εξουσίας''. Ο Σνέγκαρόφ εξηγεί πως οι Αμερικανοί ψηφοφόροι δείχνουν να προτιμούν εκείνους που φαίνονται έτοιμοι να διακινδυνεύσουν για να έρθουν αντιμέτωποι με το άγνωστο. Αυτό αποδεικνύεται και από το ποιοι είναι οι πιο δημοφιλείς πρόεδροι των Η.Π.Α: Ο Αβραάμ Λίνκολν, με τον εμφύλιο πόλεμο, και ο Τίοντορ Ρούσβελτ, στις αρχές του 20ού αιώνα, που ενσάρκωνε την αντίδραση απέναντι σε μια Αμερική που έμοιαζε να αποκοιμίζεται. Η ακόμη ο Τζον Κένεντι, που επένδυσε πολύ σε αυτά τα θέματα στην προεκλογική του εκστρατεία. Ένα μοντέλο προέδρου ''αντρίκειο'' και με ισχυρή προσωπικότητα.
Αυτό το μοντέλο λοιπόν, αναφέρει ο Γάλλος ιστορικός, μπορεί να το συναντήσει κανείς πλέον και στην Χίλαρι Κλίντον. Η Χίλαρι έχει την εικόνα μιας σκληρής και αποφασισμένης γυναίκας, που είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες μπροστά στις οποίες βρίσκεται η χώρα της. Αυτό είναι το μεγάλο της ατού σε σχέση με το 2008. Θέλει να ενσαρκώσει έναν πρόεδρο ισχυρό, που ταυτοχρόνως ενδιαφέρεται για τους απλούς ανθρώπους. Οι δύο αυτές αξίες δεν είναι αντιφατικές, όπως έδειξε η περίπτωση του Ρόναλντ Ρίγκαν, ο οποίος επιδείκνυε αποφασιστικότητα απέναντι στην «Αυτοκρατορία του Κακού» χωρίς την ίδια στιγμή να διστάσει να κλάψει δημοσίως όταν εξερράγη το Τσάλεντζερ.
Έμαθε από τα λάθη της
Το 2008, η Χίλαρι αρνήθηκε να παίξει το φεμινιστικό χαρτί, σε μια στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν εμπλακεί σε δύο πολέμους, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο Μπαράκ Ομπάμα, αντίθετα, εκμεταλλεύτηκε την ταυτότητά του, επενδύοντας τόσο στο φυλετικό χαρτί όσο και στο χαρτί της νεότητάς του. Η Χίλαρι δείχνει να πήρε το μάθημα της. Όταν δέχθηκε τη θέση του υπουργού Εξωτερικών του Ομπάμα, έκανε ουσιαστικά μια επένδυση για το μέλλον. Μετά την πρώτη θητεία, αποσύρθηκε και εξέδωσε αμέσως τα απομνημονεύματά της. Ανέδειξε έτσι την ισχυρή πλευρά της και τώρα είναι έτοιμη να αναδείξει και τις πιο φεμινιστικές της αξίες.
Η πρώην υπουργός Εξωτερικών δίχαζε πάντα τους Αμερικανούς. Το 2008, το 46% των ψηφοφόρων δήλωναν ότι δεν θα την ψήφιζαν ποτέ, ανεξάρτητα από το πρόγραμμά της και τον αντίπαλό της. Για αυτό και τώρα καλείται να διευρύνει την εκλογική της βάση σε αυτή την αναμέτρηση, καλώντας στην κάλπη τις γυναίκες που δεν έχουν ψηφίσει ποτέ, τους νέους κλπ.
Τα μειονεκτήματα της υποψηφιότητας της
Πολλοί ψηφοφόροι, ακόμα και Δημοκράτες, θεωρούν ότι τόσο εκείνη όσο και ο σύζυγός της παρουσιάζουν την εικόνα των επαγγελματιών της πολιτικής. Αυτό εξηγεί και την αντίδραση που προκάλεσε η αποκάλυψη ότι έστελνε e-mail από τον προσωπικό της λογαριασμό, ενώ ήταν υπουργός Εξωτερικών. Άρα, κάτι θα είχε να κρύψει. Αυτό είναι το ένα της μειονέκτημα.
Το άλλο είναι πως είναι γνωστά τα πάντα γι' αυτήν. Οι ψηφοφόροι δεν έχουν τίποτα καινούργιο να μάθουν.
Τα πλεονεκτήματα της υποψηφιότητας της
Στα ατού της Χίλαρι είναι το επίθετό της. Μεταξύ των εν ζωή πρώην προέδρων, ο Μπιλ Κλίντον είναι ο αγαπημένος των Αμερικανών, ενώ παραμένει και το σύμβολο της Χρυσής Εποχής, τότε που η Αμερική δεν είχε αντίπαλο στη διεθνή σκηνή και απολάμβανε την ευημερία της. Σε μια χώρα στοιχειωμένη από τον φόβο της παρακμής, αλλά και απογοητευμένη από τον Ομπάμα παρά τον καλό οικονομικό και κοινωνικό του απολογισμό, ένα όνομα και μια γνωστή φιγούρα παίζουν μεγάλο ρόλο.
Το δεύτερο πλεονέκτημα που μπορεί να βρει κανείς, σύμφωνα με τον Σνεγκαρόφ,είναι τα μέσα που διαθέτει για την εκστρατεία της, το γεγονός δηλαδή ότι δεν χρειάζεται να διεξαγάγει καμιά πραγματική μάχη για να κερδίσει την προεδρία. Η απουσία σοβαρού αντιπάλου στις προκριματικές εκλογές τής επιτρέπει να επιδιώξει από την αρχή να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους, κάνοντας ανοίγματα στους ανεξάρτητους και τους αναποφάσιστους. Όλος ο μηχανισμός της δυναστείας Κλίντον βρίσκεται από πίσω της, μαζί με τους χορηγούς που είχαν στηρίξει τον Ομπάμα.
Βέβαια η στήριξη του Ομπάμα είναι κάπως αμφιλεγόμενη, διότι ναι μεν ο πρόεδρος των Η.Π.Α εξέφρασε τη στήριξη του αλλά το έκανε με μισή καρδιά. Πρόσφατα μάλιστα είχε δηλώσει ότι οι Αμερικανοί «χρειάζονται τη μυρωδιά ενός καινούργιου αυτοκινήτου»…
Πηγή: Liberation
