Και τι να πεις; Δραματικές στιγμές, ζοφώδης κύκλος, σκοτεινιά, άβυσσος και χάος; Κουρασμένες απ' τη χρήση οι λέξεις, δεν υπακούουν. Βαριούνται την ηχώ τους. Χάνονται στον ανηλεή στροβιλισμό, καθώς γυαλίζουν γύρω τους στίλβοντα μαχαίρια και τρομώδεις απειλές...
Ο κόσμος ενεός και φοβισμένος -σαν μικρό παιδί που κλείνει τ' αυτιά του όταν αστράφτει, για να μην ακούει τις βροντές- βλέπει στην αυλή του ένα πυκνό σύννεφο, κατάμαυρο παλίμψηστο με τα γράμματα της λέξης «επιδείνωση» όλο και μεγαλύτερα, σαν απειλητικούς κύκλωπες... Και όσο σφυρίζουν τα βράδια οι ειδήσεις και μαίνονται τα νέα σαν σφαίρες εκτελεστικού αποσπάσματος, τόσο κουμπώνεται ο κόσμος, δυσανασχετεί και κλείνει το κουμπί της καταιγιστικής ροής... Τότε, κάτι τζιμάνια της πιάτσας ρίχνουν το κρίμα στα μήντια. Πως τάχα αυτά διαμορφώνουν κλίμα αρνητικό και μαυρίζουν την καρδιά του κόσμου. Παλιά τους τέχνη κόσκινο: όταν τα Μέσα ξεφεύγουν λίγο από την εποπτεία τους -αναγκασμένα από τα πράγματα να μην κρύβουν την αλήθεια- τότε τα τζιμάνια που κυβερνούν, αρχίζουν συστηματικά τις ξυραφιές και τις συκοφαντίες, λες και ευθύνονται τα Μέσα και όχι οι ίδιοι για τα μέτρα, τα Μνημόνια και τις ριπές των εντολέων lll Αλλά εκεί έξω κάτι γίνεται. Γέμισαν κόσμο οι ανοιχτόκαρδες πλατείες -απ' τη Μαδρίτη ώς την Αθήνα. Κόσμος αλλιώτικος, αρχάγγελοι μιας νέας υψιπέτειας που θα 'λεγε κι ο άλλος, κόσμος βγαλμένος απ' το μέλλον, χωρίς διαβατήρια πρωτοπορίας. Αυτά τα κέρδισαν στην πράξη, δίχως να περιφέρουν πέρα - δώθε την υπεροψία του αγωνιστή και τον κρυμμένο αυτοθαυμασμό του νάρκισσου... Είπανε κάποιοι ότι ετούτοι με τα φρέσκα πρόσωπα δεν έχουν στόχο. Είπαν πως είναι ρηχές, χωρίς περιεχόμενο οι λιτανείες στις πλατείες. Είπανε πως θα σβήσουν γρήγορα από τον χάρτη της οργής που προκαλεί αμηχανία και φοβίζει τους κρατούντες... Και δεν κατάλαβαν οι επικριτές ότι «τίποτε δεν πάει χαμένο». Πόσω μάλλον τα αυτοφυή λουλούδια σε ξεραμένο κήπο...
Βαθιά πολιτικό...
«...Οι μαζικές συγκεντρώσεις των "Αγανακτισμένων" σε όλες σχεδόν τις μεγάλες ελληνικές πόλεις είναι μία νέα παράμετρος στη συνάρτηση των πολιτικών εξελίξεων. Πρόκειται για νέο φαινόμενο, που στη μορφή μιμείται την πρωτοβουλία των Ισπανών νέων, αλλά στην πραγματικότητα τροφοδοτείται από το εν εξελίξει ντόπιο οικονομικο-κοινωνικό κραχ. Το κίνημα είναι αυθόρμητο, ιδεολογικά ποικιλόχρωμο και πολιτικά αδέσποτο. Η ανθρωπογεωγραφία και τα σύμβολά του είναι πολύ διαφορετικά από τα αντίστοιχα των παραδοσιακών διαδηλώσεων. Σ' αυτό δεν κυριαρχούν τα μπλοκ και οι "επαγγελματίες" αριστεροί διαδηλωτές, αλλά άνθρωποι χωρίς θητεία σε διαδηλώσεις. Αντί για πανό και κόκκινες σημαίες βλέπεις ελληνικές σημαίες και ακούς τον εθνικό ύμνο. Ταυτοχρόνως, εντυπωσιάζει η οξύτητα των συνθημάτων, που κινούνται πέραν του "πολιτικά ορθού" και έχουν βασικά ηθική - καταγγελτική χροιά. Με τα παραδοσιακά κριτήρια, το κίνημα των "Αγανακτισμένων" μοιάζει απολίτικο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι βαθιά και με πρωτόγνωρο τρόπο πολιτικό. Πηγάζει από τα σπλάχνα της κοινωνίας και απηχεί τη διέγερση της σιωπηλής πλειοψηφίας, που βλέπει ότι απειλούνται οι στοιχειώδεις σταθερές του βίου. Ο τρόπος που αποδομείται ο πρωθυπουργός ουσιαστικά σηματοδοτεί την αρχή του τέλους για την παρούσα κυβέρνηση».
(Σταύρος Λυγερός - «Καθημερινή»)
ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ
ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ... Απαγχονισμένος βρέθηκε προχθές στα Ανώγεια Ρεθύμνου 52χρονος επιχειρηματίας... Είκοσι αυτοκτονίες στην Κρήτη τους τελευταίους 16 μήνες...
Από την «Αυγή:
- «Η πλειονότητα των αυτόχειρων ήταν οικογενειάρχες, ηλικίας 40-60 ετών, που δραστηριοποιούνταν στον χώρο των επιχειρήσεων ή επαγγελματίες που έχασαν τη δουλειά τους λίγο πριν από τη σύνταξη ή είναι χωρίς δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι τρόποι που επιλέγουν είναι κατά κανόνα ο απαγχονισμός και ο αυτοπυροβολισμός. Τα οικονομικά προβλήματα είναι ο κοινός παρονομαστής, όπως επίσης και το αίσθημα της συντριβής και της αποτυχίας...».
ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΑ... «Το πιο μακρινό αντικείμενο στο Σύμπαν εντόπισαν αστρονόμοι, καταγράφοντας αρχαία έκρηξη ακτίνων γάμμα. Πρόκειται για τα υπολείμματα άστρου, που εξερράγη πριν από 13 δισ. χρόνια»...
Από την «Καθημερινή»:
- «Η δέσμη ακτίνων γάμμα εντοπίστηκε τον Απρίλιο του 2009, είχε διάρκεια δέκα δευτερολέπτων και προερχόταν από απόσταση 13,4 δισ. έτη φωτός από τη Γη, πολύ μακρύτερα από κάθε γνωστό κουάζαρ ή γαλαξία. Η απόσταση της έκρηξης εκτιμάται από τους αστρονόμους στα 9,5 τρισ. χιλιόμετρα. (...) Οι ειδικοί αναφέρουν ότι οι ακτίνες γάμμα, οι φωτεινότερες εκρήξεις στο Σύμπαν, καταγράφονται συχνά από τηλεσκόπια και άλλα μέσα παρατήρησης. Η συγκεκριμένη δέσμη ακτίνων γάμμα προήλθε από μεγάλη έκρηξη, που σηματοδότησε τον θάνατο γιγάντιου άστρου, με όγκο 30 ή 40 φορές εκείνον του Ηλιου μας».
ΙΝ MEMORIAM ... «Ο Γιάννης Βαρβέρης συνδύαζε με τον πιο ανεπιτήδευτο και ποιοτικό τρόπο τον Σοπενάουερ με τα συνοικιακά μπουζουκομάγαζα, τον Σαίξπηρ με τους μινόρες και άγνωστους ποιητές, τη μνήμη και τη λατρεία τριτοκλασάτων ηθοποιών της επιθεώρησης με την αυστηρότατη κρίση για κορυφαίους ερμηνευτές της τραγωδίας...».
Ο Θανάσης Θ. Νιάρχος στα «Νέα»:
- «Ενα στρατόπεδο με μετανάστες μπορούσε να τον εκνευρίσει με την έλλειψη αισθητικής και, αντίθετα, να τον ενθουσιάσει η παρακμιακή συμπεριφορά ενός κοινωνικά ανεπίληπτου ταγού, πολιτικού ή θρησκευτικού. Το κόρπους της ποιητικής, μεταφραστικής, δοκιμιογραφικής και κριτικής του εργασίας μπορεί να λογαριαστεί ως μια απόκριση σε έναν χρόνο που τον αισθανόταν καταμετρημένο ασφυκτικά. Χωρίς, ωστόσο, ίχνος πανικού, αλλά με την υψιπέτεια, το χιούμορ και τη γενναιοδωρία του αθάνατου. (...) Ο Γιάννης Βαρβέρης δεν σμίλευσε μόνο ένα έργο. Μετέβαλε την τριαντάχρονη σωματική του οδύνη σε σχέδιο υποδειγματικής ζωής».
Επιμέλεια Γιάννης Τριάντης Enet.gr
