Ήταν 14 Φεβρουαρίου του 2008 όταν ο τότε υφυπουργός Πολιτισμού, αρμόδιος για θέματα Αθλητισμού κ. Γιάννης Ιωαννίδηςκαι η Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής των Παγκόσμιων Αγώνων Special Olympics - Αθήνα 2011 κ. Γιάννα Δεσποτοπούλουυπέγραφαν το Μνημόνιο Ανάληψης των Special Olympics στο Μέγαρο Μουσικής.
Η Ελλάδα, παρά το υψηλό κόστος της διοργάνωσης, δεν φοβήθηκε ποτέ να αναλάβει το έργο προκειμένου να αναδείξει το Ολυμπιακό πνεύμα σε όλο τον κόσμο όπως είχε κάνει και το 2004με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τρία χρόνια και τρεις μήνες αργότερα, οι Special Olympics ξεκίνησαν στη χώρα μας με μια λαμπρή τελετή στο Καλλιμάρμαρο, φιλοξενώντας 7.500 αθλητές διψασμένους για διακρίσεις και ζωή…
Κι όμως καταφέραμε να το αμαυρώσουμε ΚΑΙ αυτό. Αλήθεια, ποιος από όλους μας έχει ασχοληθεί με τους αγώνες που διεξάγονται στο ΟΑΚΑ; Ποιος ασχολήθηκε με τα τρία χρυσά μετάλλια, το ένα ασημένιο και το ένα χάλκινο τουΆντρες Ντελγκάντο στη γυμναστική;
Ποιος ασχολήθηκε με την προσπάθεια των εθελοντών να φτάσουν στις εγκαταστάσεις που διεξάγονται οι αγώνες, παρά το γεγονός πως τις προηγούμενες μέρες δεν υπήρχαν συγκοινωνίες λόγω των απεργιών; Ποιος ασχολείται με την προσπάθεια που κάνουν καθημερινά οι αθλητές που λαμβάνουν μέρος; Με το μήνυμα ελπίδας που προωθούν μέσω των προσπαθειών τους;
Η απάντηση είναι απλή. Κανείς… Την ώρα που στην πίσω μεριά του Καλλιμάρμαρου δεσπόζει η Ολυμπιακή φλόγα, δίνοντας το σύνθημα της ελπίδας, της ελευθερίας και του Ολυμπιακού πνεύματος, η Αθήνα θυμίζει Λιβύη λόγω των αποφάσεων και των πράξεων που επιβάλλουν οι πολιτικοί μας.
Ένα project πολλών εκατομμυρίων ευρώ,το οποίο προωθεί την ελπίδα και θα έπρεπε η Κυβέρνηση να το εκμεταλλευτεί θετικά για την παγκόσμια προβολή της Ελλάδας, επισκιάζεται από το Μνημόνιο και τα θλιβερά γεγονότα. Τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία αντί να υμνούν τη χώρας μας για τη διοργάνωση των special Olympics, τη χλευάζουν για τις τακτικές που επιβάλει το κράτος και εφαρμόζει η αστυνομία.
Και αντί να είναι ο Άντρες Ντελγκάδο το θέμα τους, Έλληνες και ξένοι εστιάζουν στα χημικά, τα δακρυγόνα, τα σπασμένα πεζοδρόμια και τους αναρίθμητους αστυνομικούς που «φρουρούν» σε καθημερινή βάση την πρωτεύουσα της Ελλάδας.
Και κάτι τελευταίο… Σε εκείνη τη «λαμπρή τελετή» του 2008, η αθλήτριά μας, Νάντια Λιανού, είχε υποδεχτεί την ανάληψη των αγώνων με την εξής φράση:
«Η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή συνήθιζε να μου λέει πως κάποια όνειρά μας βγαίνουν αληθινά.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ ΒΓΗΚΕ ΑΛΗΘΙΝΟ! Οι Παγκόσμιοι Αγώνες των Special Olympics έρχονται στην Ελλάδα, έρχονται στην Αθήνα».
Και κάτι τελευταίο… Σε εκείνη τη «λαμπρή τελετή» του 2008, η αθλήτριά μας, Νάντια Λιανού, είχε υποδεχτεί την ανάληψη των αγώνων με την εξής φράση:
«Η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή συνήθιζε να μου λέει πως κάποια όνειρά μας βγαίνουν αληθινά.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ ΒΓΗΚΕ ΑΛΗΘΙΝΟ! Οι Παγκόσμιοι Αγώνες των Special Olympics έρχονται στην Ελλάδα, έρχονται στην Αθήνα».
Δεν είναι κρίμα ένα τέτοιο όνειρο να μετατρέπεται σε εφιάλτη;
newsbomb.gr
