Αφού πέρασε είκοσι χρόνια στη φυλακή για συνεργία στις δολοφονίες της γαλλικής ακροαριστερής οργάνωσης «Άμεση Δράση», ο Ζαν-Μαρκ Ρουγιάν μπορεί να ξαναμπεί στη φυλακή εξαιτίας μιας συνέντευξης.
Ο Ρουγιάν, συνιδρυτής της «Άμεσης Δράσης», βρίσκεται σε καθεστώς ημιελευθερίας από τον Δεκέμβριο του 2007. Εργάζεται στον εκδοτικό οίκο Αgone, στη Μασσαλία, και ανακοίνωσε πως προτίθεται να ενταχθεί ως απλό μέλος στο Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΡΑ) του ταχυδρομικού Ολιβιέ Μπεζανσενό, το οποίο θα αντικαταστήσει, τον Ιανουάριο, τον τροτσκιστικό Επαναστατικό Κομμουνιστικό Σύνδεσμο (LCR). Με την ευκαιρία αυτή, το «Λ΄ Εξπρές» του πήρε μια συνέντευξη που δημοσιεύεται στο χθεσινό τεύχος του. «Παραμένω πεπεισμένος ότι ο ένοπλος αγώνας είναι απαραίτητος σε κάποια στιγμή της επαναστατικής διαδικασίας», δηλώνει σ΄ αυτήν ο Ρουγιάν. Και όταν ο δημοσιογράφος του «Λ΄ Εξπρές» τον ερωτά για τη δολοφονία του προέδρου της Renault Ζωρζ Μπες, το 1986, ο Ρουγιάν αφήνει να εννοηθεί πως δεν μετανιώνει. «Δεν έχω το δικαίωμα να εκφραστώ πάνω σ΄ αυτό», λέει. «Αλλά το γεγονός ότι δεν εκφράζομαι είναι μια απάντηση. Διότι είναι προφανές πως, αν έφτυνα πάνω σ΄ όλα αυτά που κάναμε, θα μπορούσα να εκφραστώ...».
Μετά τη συνέντευξη αυτή, η εισαγγελία του Παρισιού ανακοίνωσε πως θα ζητήσει την ανάκληση του καθεστώτος ημιελευθερίας του 56χρονου Ρουγιάν. «Δεν μπορεί να ζητούν κάτι τέτοιο για τρεις γραμμές μιας συνέντευξης, είναι πρόσχημα για να τον κάνουν να σωπάσει», δήλωσε χθες ο δικηγόρος του στη «Λιμπερασιόν». Ο Ρουγιάν διευκρίνισε πως παραμένει «επαναστάτης κομμουνιστής... δεν είμαι γκεβαριστής για να κρεμάω το πορτρέτο του Τσε στο δωμάτιό μου... Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη μου για το παρελθόν μου. Αλλά δεν εξωθώ στη βία! Θα διέπραττα σφάλμα αν καλούσα σε ένοπλο αγώνα. Ο ένοπλος αγώνας στις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80 αναπτύχθηκε μέσα σ΄ ένα μεγάλο επαναστατικό αναβρασμό που δεν υφίσταται πλέον».
Ο Ρουγιάν είναι σήμερα παππούς, όμως εξακολουθεί να φοβίζει όταν αναλαμβάνει την ευθύνη για το παρελθόν του, σημειώνει η «Λιμπερασιόν». Μαζί με τη Ναταλί Μενιγκόν, τον Ζωρζ Σιπριανί και την Ζοέλ Ωμπρόν (πέθανε το 2006, λιγότερο από δύο χρόνια μετά την αποφυλάκισή της για λόγους υγείας), καταδικάστηκε δις σε ισόβια για τις δολοφονίες του Μπες και του γενικού επιθεωρητή του στρατού Ρενέ Ωντράν (1985). «Ήταν ένας εγκλεισμός που είχε στόχο την εξόντωσή μας», έγραψε αργότερα.
Μέχρι που έδωσε τη συνέντευξη στο «Λ΄ Εξπρές», ο Ρουγιάν ήλπιζε σε μια αποφυλάκιση υπό όρους ώς το τέλος του χρόνου. Για το καθεστώς ημιελευθερίας, το οποίο υπάρχει τώρα κίνδυνος να ανακληθεί, λέει πως «προκαλεί μια ακραία αποσταθεροποίηση, αντί να ευνοεί την επανένταξη στην κοινωνία». «Σταδιακά», εξηγεί, «η ζωή που οικοδομείς έξω από τη φυλακή σε ελκύει. Όμως επιστρέφεις στη φυλακή το βράδυ και το Σαββατοκύριακο... Είναι εντελώς αντιπαραγωγικό».
Ο Ρουγιάν, συνιδρυτής της «Άμεσης Δράσης», βρίσκεται σε καθεστώς ημιελευθερίας από τον Δεκέμβριο του 2007. Εργάζεται στον εκδοτικό οίκο Αgone, στη Μασσαλία, και ανακοίνωσε πως προτίθεται να ενταχθεί ως απλό μέλος στο Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΡΑ) του ταχυδρομικού Ολιβιέ Μπεζανσενό, το οποίο θα αντικαταστήσει, τον Ιανουάριο, τον τροτσκιστικό Επαναστατικό Κομμουνιστικό Σύνδεσμο (LCR). Με την ευκαιρία αυτή, το «Λ΄ Εξπρές» του πήρε μια συνέντευξη που δημοσιεύεται στο χθεσινό τεύχος του. «Παραμένω πεπεισμένος ότι ο ένοπλος αγώνας είναι απαραίτητος σε κάποια στιγμή της επαναστατικής διαδικασίας», δηλώνει σ΄ αυτήν ο Ρουγιάν. Και όταν ο δημοσιογράφος του «Λ΄ Εξπρές» τον ερωτά για τη δολοφονία του προέδρου της Renault Ζωρζ Μπες, το 1986, ο Ρουγιάν αφήνει να εννοηθεί πως δεν μετανιώνει. «Δεν έχω το δικαίωμα να εκφραστώ πάνω σ΄ αυτό», λέει. «Αλλά το γεγονός ότι δεν εκφράζομαι είναι μια απάντηση. Διότι είναι προφανές πως, αν έφτυνα πάνω σ΄ όλα αυτά που κάναμε, θα μπορούσα να εκφραστώ...».
Μετά τη συνέντευξη αυτή, η εισαγγελία του Παρισιού ανακοίνωσε πως θα ζητήσει την ανάκληση του καθεστώτος ημιελευθερίας του 56χρονου Ρουγιάν. «Δεν μπορεί να ζητούν κάτι τέτοιο για τρεις γραμμές μιας συνέντευξης, είναι πρόσχημα για να τον κάνουν να σωπάσει», δήλωσε χθες ο δικηγόρος του στη «Λιμπερασιόν». Ο Ρουγιάν διευκρίνισε πως παραμένει «επαναστάτης κομμουνιστής... δεν είμαι γκεβαριστής για να κρεμάω το πορτρέτο του Τσε στο δωμάτιό μου... Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη μου για το παρελθόν μου. Αλλά δεν εξωθώ στη βία! Θα διέπραττα σφάλμα αν καλούσα σε ένοπλο αγώνα. Ο ένοπλος αγώνας στις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80 αναπτύχθηκε μέσα σ΄ ένα μεγάλο επαναστατικό αναβρασμό που δεν υφίσταται πλέον».
Ο Ρουγιάν είναι σήμερα παππούς, όμως εξακολουθεί να φοβίζει όταν αναλαμβάνει την ευθύνη για το παρελθόν του, σημειώνει η «Λιμπερασιόν». Μαζί με τη Ναταλί Μενιγκόν, τον Ζωρζ Σιπριανί και την Ζοέλ Ωμπρόν (πέθανε το 2006, λιγότερο από δύο χρόνια μετά την αποφυλάκισή της για λόγους υγείας), καταδικάστηκε δις σε ισόβια για τις δολοφονίες του Μπες και του γενικού επιθεωρητή του στρατού Ρενέ Ωντράν (1985). «Ήταν ένας εγκλεισμός που είχε στόχο την εξόντωσή μας», έγραψε αργότερα.
Μέχρι που έδωσε τη συνέντευξη στο «Λ΄ Εξπρές», ο Ρουγιάν ήλπιζε σε μια αποφυλάκιση υπό όρους ώς το τέλος του χρόνου. Για το καθεστώς ημιελευθερίας, το οποίο υπάρχει τώρα κίνδυνος να ανακληθεί, λέει πως «προκαλεί μια ακραία αποσταθεροποίηση, αντί να ευνοεί την επανένταξη στην κοινωνία». «Σταδιακά», εξηγεί, «η ζωή που οικοδομείς έξω από τη φυλακή σε ελκύει. Όμως επιστρέφεις στη φυλακή το βράδυ και το Σαββατοκύριακο... Είναι εντελώς αντιπαραγωγικό».
tanea.gr
