Αν και το ερώτημα μοιάζει ρητορικό, η αλήθεια είναι ότι οι αδερφοί του Ντιέγκο Μαραντόνα, Ούγκο και Λάλο, έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο ποδόσφαιρο -και όχι μόνο. Εχουν μάλιστα ξεπεράσει κατά πολύ τα 15 λεπτά δημοσιότητας που δικαιούται ο μέσος άνθρωπος, αν πάρουμε τον Αντι Γουόρχολ στα σοβαρά. Η ιστορία τους είναι απολαυστική...
Ο μεν Ούγκο είναι πλέον Αμερικανός πολίτης, καθώς έχει φτιάξει οικογένεια και είναι ιδιοκτήτης αρτοποιείου μαζί με τη σύζυγό του. Πρόσφατα παραχώρησε συνέντευξη στην «Palm Beach Post» μιλώντας για τη ζωή του μακριά από τον διάσημο αδερφό του. Ο δε Λάλο είναι γνωστός στην Αργεντινή από την παρουσία του στο δημοφιλές reality show του «Big Brother».
Βέβαια, αμφότεροι κατάφεραν να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και να κάνουν καριέρα μακριά από την πατρίδα τους, όπως και ο «Ντιεγκίτο». Ο Ούγκο, για παράδειγμα, που είναι οκτώ χρόνια μικρότερος του Ντιέγκο και τον φωνάζουν «Τούρκο» λόγω όψης, ξεκίνησε με προοπτική να γίνει και αυτός μεγάλος και τρανός.
Η Αρχεντίνος Τζούνιορς ήταν η πρώτη ομάδα του, στη συνέχεια έγινε διεθνής με τη Νέων και σχετικά γρήγορα τον επέλεξε η ιταλική Ασκολι. Για μία και μοναδική φορά μάλιστα έπαιξε αντίπαλος με τη Νάπολι του αδερφού του στο Καμπιονάτο, πριν παραχωρηθεί στην ισπανική Ράγιο Βαγεκάνο, όπου για δύο χρόνια δεν κατάφερε να πετύχει τίποτα σπουδαίο.
Ακολούθησαν οι εμπειρίες στην Αυστρία, στην Ουρουγουάη και στη Βενεζουέλα για να καταλήξει στην πιο επιτυχημένη περίοδο της καριέρας του, σε διάστημα έξι χρόνων, στην Ιαπωνία. Εκεί κατάφερε να σκοράρει 100 γκολ (σε όλες τις διοργανώσεις), ώσπου το 1998 κρέμασε τα παπούτσια του.
«Είναι σωστό να λέμε ότι ο Ούγκο δεν έφτασε ποτέ στο επίπεδο του αδερφού του» δήλωσε στην «Palm Beach Post». «Οπως είναι σωστό να λέμε ότι ο μόνος που το κατάφερε αυτό ήταν ο Πελέ» πρόσθεσε με χιούμορ (το έχουν... οικογενειακό) ο... Αμερικανός πλέον Ούγκο Μαραντόνα.
Και με ιδιαίτερη ωριμότητα πρόσθεσε: «Το να πετύχεις ό,τι κατάφερε ο Ντιέγκο είναι απλά αδύνατο. Είμαι όμως πολύ ευχαριστημένος από όσα κέρδισα μέσα από το ποδόσφαιρο. Αλλιώς, δεν θα είχα φτάσει εδώ που είμαι σήμερα. Δεν θα είχα την οικογένεια που δημιούργησα...»
Η περίπτωση του Λάλο Μαραντόνα θυμίζει περισσότερο... Ντιέγκο παρά... Ούγκο. Ο δεύτερος αδερφός (έξι χρόνια μικρότερος από τον «θεό» και δύο μεγαλύτερος από τον Ούγκο) ήταν λιγότερο ικανός ποδοσφαιριστής, αλλά κατάφερε να παραμείνει δημοφιλής στην Αργεντινή για διαφορετικούς λόγους.
Η πρώτη φορά που έγινε γνωστός ήταν λίγο πριν από τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1990, όταν συνελήφθη από την ιταλική αστυνομία να οδηγεί τη Φεράρι του Ντιέγκο με υπερβολική ταχύτητα και χωρίς δίπλωμα. Για όσους δεν θυμούνται, η αστυνομία πήγε στην προπόνηση της εθνικής Αργεντινής για να εξακριβώσει την ταυτότητα του Λάλο και αντί για διευκρινίσεις εισέπραξε την οργή (μπουνιές, κλωτσιές...) του Μαραντόνα και της υπόλοιπης αποστολής, που θεώρησε εσκεμμένη τη συγκεκριμένη ενέργεια και τη χαρακτήρισε ως «δάκτυλο των Ιταλών και των Γερμανών».
Ο Λάλο έκανε τα πρώτα βήματα στην Μπόκα Τζούνιορς γύρω στο 1986, αλλά ύστερα από τρεις συμμετοχές (όλες σαν αλλαγή) πήρε το δρόμο για άλλες πολιτείες. Εφτασε μέχρι την Ιαπωνία, την Ισπανία, μετά πήγε στο Τορόντο και το 1998 η διαδρομή τον έβγαλε στην Ντεπορτίβο Μουνισιπάλ του Περού. Εκεί σκόραρε στο ντεμπούτο του σε ένα φιλικό παιχνίδι και μετά έπαιξε μόνο σε ένα επίσημο! Οταν έφυγε και από το Περού, ο τεχνικός διευθυντής του συλλόγου Λουίς Σαετόνε είχε κάνει την εξής δήλωση: «Στον ελάχιστο χρόνο που αγωνίστηκε εδώ ήταν ξεκάθαρο ότι παίζαμε με 10 παίκτες.»
Οταν τελείωσε με το ποδόσφαιρο, προσπάθησε να γίνει τηλεοπτικός αστέρας. Ετσι, το 2005 έκανε μία εμφάνιση στην ισπανική έκδοση του «Big Brother», ενώ τον τελευταίο καιρό εμφανίζεται σε τηλεοπτικό σποτ για ένα «football fantasy game», όπου σατιρίζει τον εαυτό του στην προσπάθειά του να ακολουθήσει τα βήματα του διάσημου αδερφού του. Ο στόχος στη συγκεκριμένη διαφήμιση είναι να ντριμπλάρει 20 κώνους χωρίς να τους ρίξει κάτω, αλλά συνεχώς αποτυγχάνει. Το σποτάκι έχει κάνει πάταγο και ο Λάλο είναι πλέον από τους πιο αγαπητούς ανθρώπους στην Αργεντινή.
Οπως καταλαβαίνετε, η συνύπαρξη των τριών αδερφών είναι σπάνια, αν σκεφτούμε ότι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ο Ντιέγκο ήταν στο Ντουμπάι και... παρίστανε τον προπονητή (απολύθηκε πριν από λίγες μέρες από την Αλ-Γουάσλ). Υπήρξε πάντως στην κοινή ποδοσφαιρική τους διαδρομή μία φορά που έπαιξαν συμπαίκτες. Ηταν το 1987 με τη φανέλα της Γρανάδα, όταν στο πλαίσιο της συμφωνίας για τη μεταγραφή του Λάλο, αντιμετώπισαν τη σουηδική Μάλμε που είχε για προπονητή τον σημερινό ομοσπονδιακό της Αγγλίας Ρόι Χόντσον. Η Γρανάδα είχε νικήσει 3-2, με τον Λάλο να ανοίγει το σκορ και τον Ντιέγκο να σκοράρει λίγο αργότερα με απευθείας εκτέλεση φάουλ.
Εκτοτε οι ώρες συνύπαρξής τους δεν ήταν πολλές, όμως η αγάπη που τους ενώνει -πάντα υπό τη σκιά του μεγάλου αδερφού- είναι τεράστια. Οπως λέει άλλωστε και ο σοφός λαός, το αίμα νερό δεν γίνεται...
sentragoal.gr
