Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Μπίρα: Tα πιο… τρελά παγκόσμια ρεκόρ !

Ποιο είναι το μικρότερο ζυθοποιείο; Το μεγαλύτερο μπαρ και το μεγαλύτερο ποτήρι; Αν νομίζετε ότι τα ρεκόρ σε σχέση με τη μπίρα αρχίζουν και τελειώνουν στο ποιος θα πιει τα περισσότερα ποτήρια, μάλλον κάνετε λάθος και θα σας το αποδείξουμε…


Το μεγαλύτερο σουβέρ

Το μεγαλύτερο σουβέρ μπίρας στον κόσμο δημιουργήθηκε από την Carlsberg στη Fredericia της Δανίας στις 15 Σεπτεμβρίου 2002. Μετρήθηκε με διάμετρο 15 μέτρα και πάχος 6 μέτρα.

Η μεγαλύτερη μπάρα με μπίρο-κάνουλες

Η μεγαλύτερη μπάρα σε pub βρίσκεται στο Beer Barrel Saloon και έχει μήκος 123,7 μέτρα. Άνοιξε στο Put-in-Bay του Οχάιο των ΗΠΑ το 1989 και είναι εφοδιασμένο με 56 κάνουλες για μπίρα, ενώ διαθέτει γύρω της 160 σκαμπό. Το βιβλίο Guinness μας πληροφορεί, ότι έχουν εμφανιστεί και μεγαλύτερα μπαρ κατά καιρούς, αλλά όλα είναι προσωρινά στο πλαίσιο διαφόρων φεστιβάλ μπίρας ανά τον κόσμο.

Το μικρότερο ζυθοποιείο

perierga.gr - Μπίρα: Τα πιο τρελά παγκόσμια ρεκόρ!


Το παγκόσμιο ρεκόρ Guinness για το μικρότερο ζυθοποιείο κατέχει το Bragdy Gwynant στην Ουαλία. Έχει μέγιστη χωρητικότητα 40,9 λίτρα μπίρας και προμηθεύει αποκλειστικά το παρακείμενο μπαρ «Tynllidiart Arms».

Το μεγαλύτερο ποτήρι μπίρας

Το μεγαλύτερο ποτήρι μπίρας περιείχε 1.499 λίτρα από ιρλανδική Guinness και παράχθηκε σε μια ιρλανδική pub, στο Tustin της Καλιφόρνια στις 21 Νοεμβρίου του 2009.

Τα περισσότερα καπάκια που ανοίχθηκαν με το στόμα

perierga.gr - Μπίρα: Τα πιο τρελά παγκόσμια ρεκόρ!


Ξέρουμε να ανοίγουμε μπουκάλια μπίρας με ανοιχτήρι, με αναπτήρα ακόμα και με το χέρι. Αλλά με τα δόντια; Ο ινδός Murali K.C κατάφερε και άνοιξε 68 μπουκάλια μπίρας σε ένα λεπτό με τα δόντια του στο Country Club Mysore, στη Bangalore της Ινδίας στις 17 Σεπτεμβρίου 2011.

Η μεγαλύτερη κατασκευή από σουβέρ

Χρησιμοποιώντας 70 χιλιάδες σουβέρ μπίρας, ο Γερμανός Sven Goebel έχτισε τη μεγαλύτερη κατασκευή από σουβέρ, μήκους 5 μέτρων και ύψους 3 μέτρων. Η κατασκευή έλαβε χώρα στο Kall της Γερμανίας στις 16 Αυγούστου 2004.

Η μεγαλύτερη συλλογή από πετσέτες

Η μεγαλύτερη συλλογή από πετσέτες με μάρκα μπίρας ανήκει στον Robert Begley στο Chambersburg των ΗΠΑ, ο οποίος διαθέτει μια συλλογή με 2.372 πετσέτες από 27 διαφορετικές χώρες. Ο Begley ξεκίνησε τη συλλογή του τη δεκαετία του 1990.

Η μεγαλύτερη συλλογή από μπουκάλια μπίρας

perierga.gr - Μπίρα: Τα πιο τρελά παγκόσμια ρεκόρ!


Η μεγαλύτερη συλλογή από μπουκάλια μπίρας στον κόσμο ανήκει στον Αμερικανό Ron Werner, ο οποίος μέχρι τις 27 Ιανουαρίου 2012 διέθετε 25.866 ξεχωριστά μπουκάλια. Εσείς;

Ο ταχύτερος χρόνος ανοίγματος μπουκαλιών

Μπορεί να έχετε συνηθίσει να πίνετε τη μπίρα σας από το μπουκάλι και στο τέλος να μετράτε τον συνολικό αριθμό τους, αλλά πόσο γρήγορα μπορείτε να τα ανοίξετε; Ο ταχύτερος χρόνος για το άνοιγμα 2.000 μπουκαλιών μπίρας υπολογίστηκε στα 28 λεπτά και 11 δευτερόλεπτα και σημειώθηκε από τον Krunoslav Budiselic στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας στις 12 Οκτωβρίου του 2009.






clickatlife.gr



Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Aγιο όρος: το «περιβόλι της Παναγιάς»


Εκτός από την ακλόνητη έκφραση της πίστης αμέτρητων γενεών πιστών και την αφοσίωσή τους στο Θεό, οι 20 Μονές του Αγίου Όρους αποτελούν μνημεία πολιτισμού και τέχνης για όλο τον κόσμο.
Είκοσι Ιερές Μονές και 1.830 κάτοικοι σε μια έκταση 336 χμ², στη χερσόνησο του Άθωνα της Χαλκιδικής στη Μακεδονία, αποτελούν το παγκοσμίως γνωστό Άγιο Όρος, το μοναδικό...
αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους, που χαρακτηρίζεται ως «Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία» και είναι ολόκληρος αφιερωμένος στην προσευχή και τη λατρεία του Θεού.

Η χερσόνησος του Άθωνα είναι η ανατολικότερη και πιο «άγρια» από τις τρεις επιμέρους χερσονήσους της Χαλκιδικής (Κασσάνδρας ή Παλλήνης, Λόγκου ή Σιθωνίας και Άθω ή Αγίου Όρους). Η χερσόνησος αυτή καλύπτεται από το όρος Άθω, που κορυφώνεται στα 2033 μ. και συνδέεται με τη Χαλκιδική με τον στενό ισθμό του Ξέρξη.

Το Άγιο Όρος αποτελεί το κέντρο του Ορθόδοξου χριστιανικού μοναχισμού με μνημεία μεγάλης εθνικής, ιστορικής, θρησκευτικής, γραμματειακής και πολιτισμικής αξίας σε παγκόσμια κλίμακα και από το 1988 συγκαταλέγεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Υπάγεται πολιτικά στο Υπουργείο Εξωτερικών και θρησκευτικά στην Δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης.

Εν αρχή ην…

Δεν είναι γνωστό το πότε ακριβώς διαδόθηκε ο Χριστιανισμός στον Άθω. Κατά μία ρωσική παράδοση φέρεται η ίδια η Θεοτόκος να εμφανίζεται στην περιοχή και οι κάτοικοι να ασπάζονται το Χριστιανισμό. Έτσι το Άγιο Όρος καθιερώθηκε να λέγεται ως «κλήρος και περιβόλι της Παναγιάς».

Σύμφωνα με άλλη παράδοση, ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε στον Άθω πλείστους ναούς, γεγονός το οποίο όμως δεν πιστοποιείται από έρευνες. Πάντως, κατά τον 4ο αιώνα υπήρχαν χριστιανοί, τα ίχνη και η τύχη των οποίων παραμένουν άγνωστα. Είναι πιθανό, μεμονωμένοι ερημίτες να ασκήτεψαν στο Άθω κατά τη διάρκεια του 4ου και 5ου αιώνα, ενώ ήταν πολυάριθμοι κατά τον 9ο αιώνα, όταν έγιναν οι πρώτες προσπάθειες για οργάνωση σε μοναστηριακές κοινότητες.




Κατά το 2ο μισό του 9ου αιώνα κτίστηκε στο βόρειο τμήμα, η λεγόμενη Μεγάλη Βίγλα, το πρώτο Μοναστήρι και τότε και ορίστηκαν τα σύνορα του Άθωνα και απαγορεύτηκε η είσοδος σε αυτόν των λαϊκών, μη εξαιρουμένων και των ποιμένων. Έτσι ο Άθως άρχισε να αποτελεί αποκλειστικό τόπο ασκητών και «οικητήριο βίου Αγίου».

Από ιστορικής άποψης πάντως, οι κύριοι λόγοι της ανάπτυξης του μοναχισμού του Αγίου Όρους, ήταν η προηγούμενη διάλυση των αρχαίων πόλεων, με συνέπεια όλος ο χώρος να είναι κενός και επομένως κατάλληλος για ασκητές, η εξάπλωση των εχθρών των Βυζαντινών στις ανατολικές περιοχές, όπου και κατέστρεψαν τα παλαιότερα εκεί μοναστήρια και η εικονομαχία που ξέσπασε στην Κωνσταντινούπολη, ένεκα της οποίας πολλοί μοναχοί αναζήτησαν κάποιο νέο χώρο ως «καταφύγιο».

Ο μοναχισμός του Αγίου Όρους άρχισε περί τον 8ο αιώνα, ενώ από τον επόμενο αιώνα το Άγιο Όρος αποτελεί πλέον και ιστορικά το σημαντικότερο μοναστικό κέντρο της εποχής και όλων των μετέπειτα εποχών. Οι πρώτοι ερημίτες μοναχοί εγκαταστάθηκαν στην αρχή της χερσονήσου όπου το έδαφος ήταν ομαλό, λόγω όμως των επιδρομών των Σαρακηνών πειρατών άρχισαν σιγά σιγά να μεταφέρονται σε τελείως απρόσιτες περιοχές μέσα στη χερσόνησο.

Η αναγνώριση

Το αυτόνομο καθεστώς του Αγίου Όρους αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά διεθνώς πριν την αναγνώριση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους στη Χαλκιδική, με τη Συνθήκη του Βερολίνου του 1878, σύμφωνα με την οποία «οι μοναχοί του Αγίου Όρους, ανεξάρτητα από τη χώρα καταγωγής τους, διατηρούν τις κτήσεις και τα πρότερα πλεονεκτήματά τους και χωρίς καμία εξαίρεση απολαύουν απόλυτη ισότητα δικαιωμάτων και πλεονεκτημάτων».




Το ελληνικό κράτος κύρωσε με το Ν.Δ. 10/16 Σεπτεμβρίου 1926 τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους, ο οποίος άρχισε να ισχύει το 1927 μετά τη θέση σε ισχύ του νέου Συντάγματος, οπότε και για πρώτη φορά επισημοποιήθηκε η συνταγματική προστασία του καθεστώτος αυτοδιοίκησης του Αγίου Όρους.

Το Άγιο Όρος διέπεται πλέον από ένα ιδιότυπο νομικό καθεστώς που έγκειται σε ένα πλέγμα διατάξεων του Συντάγματος, διεθνών συνθηκών, του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του υπόλοιπου εσωτερικού δικαίου, με βασικότερο κανονιστικό κείμενο τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους, ο οποίος οργανώνει διοικητικά την περιοχή.

Οι Μονές

Το έδαφος της χερσονήσου του Άθωνα είναι κατανεμημένο μεταξύ των είκοσι Ιερών Μονών του, σε καθεμιά από τις οποίες, ανήκουν και άλλα μοναστικά ιδρύματα (σκήτες, κελλιά, καλύβες, καθίσματα και ησυχαστήρια). Άλλα μοναστήρια είναι σκαρφαλωμένα πάνω στους βράχους και άλλα χαμηλά προς τις ακτές, επιβλητικά και μεγαλόπρεπα.




Οι 20 Μονές είναι οι: Μεγίστης Λαύρας, Βατοπεδίου, Ιβήρων, Χιλιανδαρίου, Διονυσίου, Δοχειαρίου, Κουτλουμουσίου, Παντοκράτορος, Ξηροποτάμου, Ζωγράφου, Ξενοφώντος, Καρακάλλου, Φιλοθέου, Αγίου Παύλου, Ρωσικού (Αγίου Παντελεήμονος), Εσφιγμένου, Σταυρονικήτα, Σίμωνος Πέτρας, Γρηγορίου και Κωνσταμονίτου.

Οι είκοσι Ιερές Μονές διαιρούνται σε πέντε τετράδες, καθεμιά από τις οποίες ασκεί ανά πενταετία για ένα έτος (από 1 Ιουνίου έως 31 Μαΐου του επομένου) την Ιερά Επιστασία. Οι Ιερές Μονές καλούμενες και Αθωνικές, είναι αυτοδιοίκητες και διοικούνται σύμφωνα με τον εσωτερικό τους κανονισμό, τον οποίο ψηφίζουν οι ίδιες και εγκρίνει η Ιερά Κοινότητα.

Άβατο και απαγορεύσεις

Σύμφωνα με το άρθρο 186 του Κ.Χ.Α.Ο., απαγορεύεται η είσοδος γυναικών στο Άγιο όρος και μάλιστα η παράβαση του άρθρου αυτού, επισύρει την ποινή φυλάκισης από δύο μηνών έως ενός έτους. Ο περιορισμός αυτός έχει την πνευματική του βάση στην παρθενία των μοναχών και την αφιέρωση του Όρους στη Θεοτόκο. Ονομάζεται άβατον και ισχύει από την αρχή της σύστασης της ιδιόρρυθμης πολιτείας, αν και κατά το παρελθόν σε στιγμές ανάγκης έχει καμφθεί.




Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 105 παρ. 2 εδ. γ΄ «απαγορεύεται να εγκαταβιώνουν στο Άγιο Όορς ετερόδοξοι ή σχισματικοί».




clickatlife.gr




Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Πασχαλινά έθιμα στις Κυκλάδες


Το Πάσχα στην Ελλάδα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της Εαρινής Ισημερίας και θεωρείται η μεγαλύτερη και πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις χριστιανική γιορτή. Στις Κυκλάδες το Πάσχα αναβιώνουν πατροπαράδοτα ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Τα Πάθη και η Ανάσταση του Χριστού γιορτάζονται με ξεχωριστή λαμπρότητα και κατάνυξη σε κάθε κυκλαδονήσι.


Στην Αμοργό, η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκινά με το παραδοσιακό άσπρισμα των σπιτιών και των δρόμων. Τη Μεγάλη Παρασκευή προσφέρονται ψωμί, ελιές και νηστίσιμα γλυκά και κατά την περιφορά του Επιταφίου οι γυναίκες ραίνουν την πομπή με αρώματα. Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, οι νέοι συγκεντρώνονται στα προαύλια των εκκλησιών και συμμετέχουν σε ομαδικά παραδοσιακά παιχνίδια.

Στην Ανάφη, το απόγευμα του Μ. Σαββάτου σε όλο το χωριό είναι διάχυτη η μυρωδιά του ξύλου (αμπελόκλαδα) που καίγεται επί πολύ ώρα για να προετοιμάσει το «φουρνί» να δεχτεί το κατσικάκι σε ταψί με αναφιώτικο τυρί, σκεπασμένο καλά με αλουμινόχαρτο. Η πόρτα του «φουρνιού» σφραγίζεται με λάσπη καθώς και η καπνοδόχος, για να μην περάσει αέρας και καεί το κρέας. Επίσης ξεχωρίζουν το κίτρινο ψωμί ή αλλιώς τυρόπιτα καθώς και τα μελιτερά (με φρέσκια μυζήθρα).

Στην Άνδρο το βράδυ της Ανάστασης οι νέοι τοποθετούν σιδερένιους σωλήνες στο χώμα, τους γεμίζουν με μπαρούτι και τους πυροδοτούν. Την ημέρα της Ανάστασης τρώνε τον παραδοσιακό «λαμπριάτη», ψητό αρνί ή κατσίκι στο φούρνο γεμιστό με λαχανικά. Στην Παλαιόπολη, στο Κόρθι και σε άλλα χωριά το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα παίζουν στο δρόμο τα «τσούνια», παραδοσιακό παιχνίδι που μοιάζει με το μπόουλινγκ.

Στην Ηρακλειά την παραμονή του Πάσχα οι νοικοκυρές ετοιμάζουν μαγειρίτσα και μελιτίνια, γλυκίσματα που φτιάχνονται από φρέσκια ντόπια κατσικίσια μυζήθρα. Το απόγευμα προετοιμάζουν το παραδοσιακό γεμιστό κατσίκι με ρύζι και συκωταριά το οποίο σιγοψήνεται στο ξυλόφουρνο μέχρι το τέλος της Αναστάσιμης ακολουθίας. Την ημέρα του Πάσχα, οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στις αυλές των σπιτιών, ψήνουν αρνιά και διασκεδάζουν με παραδοσιακά τραγούδια και χορό μέχρι την αυγή.

Στην Ίο, την Μεγάλη Παρασκευή, μετά την Αποκαθήλωση, οι νέοι του νησιού παίζουν τις «μπάλες», ένα παιχνίδι με μικρές σιδερένιες κόκκινες και πράσινες μπάλες. Κατά την Περιφορά των Επιταφίων των δύο Ενοριών του νησιού τα Εγκώμια ψάλλονται από χορωδίες γυναικών και κοριτσιών. Την εβδομάδα μετά το Πάσχα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ίου «Η Φοινίκη» αναβιώνει το έθιμο της «κούνιας».

Στα Κουφονήσια τη Μεγάλη Πέμπτη, μετά το τέλος της ακολουθίας των Παθών, οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην εκκλησία και στολίζουν τον Επιτάφιο με άνθη, μια κυρία ψάλλει το μοιρολόι της Παναγίας και οι γυναίκες παραμένουν στην εκκλησία κοντά στον Επιτάφιο μέχρι το πρωί. Τη Μεγάλη Παρασκευή το λιμάνι φωταγωγείται από άκρη σε άκρη με δάδες και γίνεται η περιφορά του Επιταφίου. Ανήμερα του Πάσχα οι κάτοικοι γεύονται κατσίκι γεμιστό με ρύζι στον φούρνο, το παραδοσιακό φαγητό της ημέρας. Την επόμενη εορτάζεται ο πολιούχος Άγιος Γεώργιος με λειτουργία και λιτάνευση της εικόνας η οποία συνοδεύεται από ψαροκάικα που παραπλέουν της πομπής. Κατόπιν γίνεται πανηγύρι, προσφορά του «πανηγυρά» ο οποίος μετά από κλήρωση διοργανώνει τη γιορτή με δωρεάν προσφορά φαγητών και ποτών.

Στη Κύθνο το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου γίνεται το «συχώριο»: για την ανάπαυση των ψυχών των συγγενών τους οι πιστοί φέρνουν στην εκκλησία κρέας ψητό, κρασί και ψωμί τα οποία έχει ευλογήσει ("διαβάσει") ο παπάς και τα προσφέρουν στους παρευρισκόμενους. Χαρακτηριστικό έθιμο του νησιού είναι αυτό της "Κούνιας". Την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια στην οποία αιωρούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές με απώτερο σκοπό την υπόσχεση γάμου.

Στη Μήλο στο χωριό Πλάκες το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται η αναπαράσταση της Αποκαθήλωσης του Χριστού. Την Κυριακή του Πάσχα πραγματοποιείται το «κάψιμο του Ιούδα», έθιμο που έχει τις ρίζες του στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Την ίδια μέρα λαμβάνει χώρα το έθιμο του «μπαρουτιού» στις αυλές των εκκλησιών του Αγίου Σπυρίδωνα (Τριοβάσαλος) και του Αγίου Γεώργιου (Πέρα Τριοβασάλος).

Στη Μύκονο, τη Μεγάλη Παρασκευή γίνεται η περιφορά του Επιταφίου στο Ματογιάννι και το Μεγάλο Σάββατο η Ανάσταση στο μικρό μοναστήρι του Παλαιοκάστρου στην ‘Ανω Μερά και στη Μητρόπολη της Αλευκάντρας. Την ημέρα του Πάσχα οι κάτοικοι διασκεδάζουν στα σπίτια τους και το απόγευμα στη πλατεία του νησιού καίνε τον «Ιούδα». Σειρές με υπαίθριες σούβλες στήνονται στο Γιαλό και στην Άνω Μερά.

Στη Νάξο, το Πάσχα γιορτάζεται σε όλα τα μοναστήρια και τις εκκλησιές του νησιού με θρησκευτική κατάνυξη. Την Μεγάλη Παρασκευή οι κοπέλες καθαρίζουν τις εκκλησιές, στολίζουν τον Επιτάφιο και μετά ακολουθεί η περιφορά. Στο πασχαλινό τραπέζι ξεχωρίζει το παραδοσιακό «μπατούδο», κατσικάκι γεμιστό με εντόσθια, λαχανικά, ρύζι, αυγά και τυρί ψημένο στο φούρνο.

Στην Πάρο, στη Μάρπησσα η περιφορά του Επιταφίου συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των επισκεπτών του νησιού. Πλήθος κόσμου ψάλλοντας τα Εγκώμια του Επιταφίου, ακολουθεί την περιφορά στα γραφικά δρομάκια του χωριού. Στη διαδρομή αυτή, μπορεί κανείς να θαυμάσει τις «Αναπαραστάσεις» από τα Πάθη του Χριστού, όπου μικροί και μεγάλοι ντυμένοι Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού, αναπαριστάνουν εκπληκτικά σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, το Μυστικό Δείπνο, την προσευχή στο Όρος των Ελαιών, το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση. Η Ανάσταση γιορτάζεται με κοδονοκρουσίες και πλήθος πυροτεχνημάτων και βεγγαλικών. Το μεσημέρι, στο γήπεδο της Μάρπησσας, διοργανώνεται το Τραπέζι της Αγάπης με τον παραδοσιακό οβελία και νησιώτικο γλέντι.

Στη Σαντορίνη, το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής οι κοπέλες των χωριών στολίζουν τον Επιτάφιο με λουλούδια. Στην Οία, όλες οι Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας γίνονται στην Παναγία την Πλατσανή, την εκκλησία της πλατείας. Στο χωρίο Πύργος μετά την Αποκαθήλωση βγαίνει το «Τάνταλο» στους δρόμους του χωριού για να αναγγείλει το γεγονός και οι καμπάνες ηχούν πένθιμα. Η περιφορά του Επιταφίου στον Πύργο σημαίνεται από μικρές φωτιές σε λυχναράκια. Οι γυναίκες από τις αυλές των σπιτιών ραίνουν την πομπή του Επιταφίου με ροδόνερο. Το Μεγάλο Σάββατο μετά την Ανάσταση όλοι, με μια κουτσούνα και ένα κόκκινο αυγό, πάνε στα σπίτια τους για να φάνε τα «σγαρδούμια». Την Κυριακή του Πάσχα σε αρκετά χωριά του νησιού γίνεται το λαϊκό δικαστήριο του «Οβραίου» (πάνινο ομοίωμα ανθρώπου) ο οποίος καταδικάζεται σε θάνατο, κρεμιέται και καίγεται από τους κατοίκους με αυτοσχέδια δυναμιτάκια και βαρελότα. Στο Εμπορείο οι κάτοικοι βγαίνουν στους δρόμους χτυπώντας μεταλλικά αντικείμενα, ώστε να ξορκίσουν το «κακό».

Στη Σέριφο, το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ όλες οι οικογένειες πηγαίνουν στην εκκλησία με ένα καλαθάκι μέσα στο οποίο τοποθετούν τυρί, κουλούρια και τόσα κόκκινα αυγά όσα τα μέλη της οικογένειας. Μετά τα τέλος της λειτουργίας οι πιστοί μεταφέρουν το αναστάσιμο φως με λαμπάδες ή λιχνοφάναρα και επιστρέφουν στο σπίτι τους όπου με τη φλόγα σχηματίζουν έναν σταυρό στο ανώφλι της πόρτας. Κατόπιν τσουγκρίσουν τα κόκκινα αυγά τρώγοντας ο καθένας από ένα, τελειώνοντας έτσι τη νηστεία. Το Μεγάλο Σάββατο, μετά την Ανάσταση, φτιάχνουν ένα ομοίωμα του Ιούδα το οποίο καίνε συμβολικά.

Στη Σίφνο υπάρχει το έθιμο του αναστάσιμου «χαιρετισμού» που διαρκεί σαράντα ημέρες. Την Μεγάλη Πέμπτη οι νοικοκυρές ετοιμάζουν τα παραδοσιακά «πουλιά της Λαμπρής» (πασχαλινές κουλούρες σε διάφορα σχήματα ζώων και πουλιών) στολισμένα με κόκκινα αυγά. Κατά την εσπερινή ακολουθία, όταν ο παπάς διαβάσει το Έκτο Ευαγγέλιο, οι νέοι και οι νέες φεύγουν από την εκκλησία για να ανάψουν τα καντήλια των ξωκλησιών. Επιστρέφουν αργότερα για να στολίσουν τον Επιτάφιο. Το Μεγάλο Σάββατο και η Δεύτερη Ανάσταση, την Κυριακή του Πάσχα, είναι ιδιαίτερα κατανυκτικές στην Μονή της Παναγίας της Βρυσιανής, στην Παναγία την Κόχη στον Αρτεμώνα και σε άλλες εκκλησίες και ξωκλήσια του νησιού. Το πασχαλιάτικο αρνί στη Σίφνο ψήνεται στο «μαστέλο» (πήλινο δοχείο) με άνηθο και ντόπιο κόκκινο κρασί. Στο εορταστικό τραπέζι θα βρούμε επίσης τη σπιτική ξινομυζήθρα και τη μελόπιτα, ένα τοπικό γλύκισμα από μέλι, μυζήθρα και αυγά. Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα στην κεντρική πλατεία της Απολλωνίας οργανώνεται από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σίφνου το κάψιμο του Ιούδα. Σε ορισμένα χωριά γίνονται «τα τσούνια», ένα παιχνίδι ανά ζεύγη όπου με μια ξύλινη μπάλα οι παίκτες επιχειρούν να ρίξουν κάτω τα εννιά ξύλινα «τσούνια».

Στη Σύρο οι δύο Θρησκευτικές κοινότητες του νησιού, η Ορθόδοξη και η Καθολική, γιορτάζουν μαζί το Πάσχα. Στην Άνω Σύρο οι Επιτάφιοι των Καθολικών ξεκινούν από τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου. Στην Ερμούπολη ο επιτάφιος των Καθολικών ξεκινάει από τον ενοριακό Ναό της Ευαγγελίστριας, οι επιτάφιοι των Ορθοδόξων από τις ενορίες Αγίου Νικολάου, Κοιμήσεως και Μεταμορφώσεως, περιφέρονται και συναντώνται στην Πλατεία Μιαούλη, όπου γίνεται δέηση. Κατά την περιφορά των ορθόδοξων Επιταφίων ακολουθούν τη λιτανεία πιστοί με κοντάρια όπου βρίσκονται κρεμασμένα χιτώνας, σφουγγάρι και ζάρια, συμβολίζοντας τα πάθη του Χριστού. Στην ορθόδοξη εκκλησία της Ανάστασης, στο λόφο Βροντάδο της Ερμούπολης, η Πρώτη Ανάσταση, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, συνοδεύεται από ηχηρά χτυπήματα των στασιδιών. Μετά τη λειτουργία της Ανάστασης, οι Καθολικοί κάνουν την περιφορά του αγάλματος του Ιησού τοποθετημένου σε χρυσό ανοικτό κουβούκλιο καλυμμένο με βιολέτες, λεμονανθούς και πασχαλιές και ακολουθούν τα πολύχρωμα λάβαρα των διαφόρων αδελφοτήτων.

Στη Σχοινούσα την ημέρα του Πάσχα όλοι οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην κεντρική πλατεία και παίζουν «μπίλιους», παραδοσιακό παιχνίδι παρόμοιο του «μπόουλινγκ».

Στην Τήνο στο Σκλαβοχώρι η περιφορά του Επιταφίου τη Μεγάλη Παρασκευή είναι απλή και κατανυκτική. Την ίδια μέρα, στη Χώρα, οι περιφορές των Επιταφίων συγκλίνουν στη μαρμάρινη εξέδρα της παραλίας. Ο Επιτάφιος της Ενορίας του Αγίου Νεκταρίου καταλήγει μέσα στη θάλασσα, στη περιοχή Καλάμια στα Κιόνια! Τη Δευτέρα του Πάσχα στο χωριό Κτικάδο αναβιώνει το παλιό έθιμο «Τραπέζι της Αγάπης», ένα γιορταστικό τραπέζι με πασχαλινά εδέσματα. Τη Πέμπτη του Πάσχα στο χωριό Βώλακα (Βωλάξ), στο καθολικό ξωκλήσι της Παναγίας Καλαμάν, μετά την θεία λειτουργία, γίνεται λαμπρό πανηγύρι με μουσική και πασχαλινούς μεζέδες.

Στη Φολέγανδρο το Μεγάλο Σάββατο όλα τα σπίτια είναι ανοικτά για να δεχτούν την ευλογία της εικόνας της Παναγιάς της οποίας η περιφορά διαρκεί τρεις μέρες και ξεκινάει την Κυριακή του Πάσχα από τη Χώρα και τα στενά του Κάστρου με ομοβροντίες βεγγαλικών. Τη δεύτερη ημέρα η εικόνα περνάει από την Άνω Μεριά και τις αγροικίες, ενώ την τρίτη μέρα κατευθύνεται στον Πετούση και στο Λιβάδι για να καταλήξει στον Καραβοστάση όπου ο ιερέας ευλογεί τα σπίτια και όλα τα σκάφη που βρίσκονται στο λιμάνι. Το βράδυ η εικόνα επιστρέφει στο μοναστήρι της Παναγίας όπου παραμένει μέχρι το επόμενο Πάσχα.

 e-kyklades.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Οι βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης «εργαστήριο αιμομιξίας»


Οι μελέτες στη Γενετική περιλαμβάνουν συχνά πειράματα αιμομιξίας, η δυνατότητα αυτή όμως προφανώς δεν υπάρχει στην περίπτωση του ανθρώπου. Εκτός αν εξετάσει κανείς τη γενεαλογία του Οίκου των Αψβούργων ή άλλων δυναστειών, λένε Ισπανοί ερευνητές...

Το γενεαλογικό δέντρο των Αψβούργων, σε συνδυασμό με τα τα διαθέσιμα στοιχεία για την υγεία της βασιλικής οικογένειας, δείχνουν ότι η αιμομιξία έπαιξε ρόλο στην εξαφάνιση αυτής της δυναστείας.

Επιπλέον, όμως, δείχνουν ότι η φυσική επιλογή προσπάθησε να απαλλάξει τη γαλαζοαίματη οικογένεια από επιβλαβή γονίδια, τουλάχιστον μερικά από όσα είχαν συσσωρευθεί στα βασιλικά χρωμοσώματα στη πορεία των αιώνων.

Το πρόβλημα με την αιμομιξία είναι ότι ευνοεί θανατηφόρες ή παθογόνες μεταλλάξεις. Κάθε ανθρώπινο γονίδιο υπάρχει σε δύο αντίγραφα, ένα από τον πατέρα και ένα από τη μητέρα. Αυτό σημαίνει ότι, στην περίπτωση που το ένα αντίγραφο είναι ελαττωματικό, το άλλο αντίγραφο αντισταθμίζει τη δράση του. Με την αιμομιξία όμως αυξάνεται η πιθανότητα ομοζυγωτίας, δηλαδή η πιθανότητα συνδυασμού ίδιων αντιγράφων, είτε είναι υγιή είτε προβληματικά.

Η γενετική συγκρούεται με την πολιτική

Ο Οίκος των Αψβούργων διήρκεσε από τον 11ο έως τον 18ο αιώνα. Μια από τις σημαντικότερες δυναστείες στην Ευρώπη, κυριάρχησε αρχικά στην Αυστρία, με τα παρακλάδια της να διαχωρίζονται αργότερα στους βασιλικούς οίκους της Ισπανίας και άλλων χωρών.

Λόγω του πολιτικού συστήματος της βασιλείας, το γενεαλογικό δέντρο των Αψβούργων είναι γεμάτο ζευγαρώματα που θα σόκαραν τους σημερινούς κοινούς θνητούς. Οι γάμοι μεταξύ πρώτων ξαδέλφων ή μεταξύ θείων και ανιψιών ήταν περισσότερο ο κανόνας παρά η εξαίρεση, καθώς οι δεσμοί αυτού του είδους ήταν εργαλείο για τη δημιουργία πολιτικών συμμαχιών αλλά και διατήρησης των τίτλων εντός της οικογένειας.

Για την υγεία των Αψβούργων, όμως, αυτό δεν ήταν καλή ιδέα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κάρολος Β’ της Ισπανίας (1661-1700), σωματικά και ψυχικά ανάπηρος και επιπλέον στείρος.

«Οι βασιλικές δυναστείες των Αψβούργων είναι εργαστήριο αιμομιξίας για τους ανθρώπινους πληθυσμούς» σχολιάζει στο Nature.com ο Φρανσίσκο Σεμπάλος του Πανεπιστημίου του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα.

Το 2009, ο Σεμπάλος είχε υποστηρίξει ότι «η αιμομιξία έπαιξε ρόλο στην εξάλειψη της δυναστείας των Αψβούργων». Υπολόγιζε τότε ότι, λόγω του γάμου μεταξύ συγγενών, ο Κάρολος Β’ παρουσίαζε υψηλότερο βαθμό αιμομιξίας ακόμα και από τα παιδιά που προκύπτουν από γάμους μεταξύ αδελφών.

Παρόλο όμως που η αιμομιξία ήταν εμπόδιο στη βιωσιμότητα της δυναστείας, οι δύο ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα εκτιμούν τώρα ότι η φυσική επιλογή προσπάθησε να προστατεύσει τους Αψβούργους.

Η Εξέλιξη των Αψβούργων

Με νέα τους δημοσίευση στην επιθεώρηση Heredity, ο Σεμπάλος και ο συνεργάτης του Γκονζάλο Αλβάρες επισημαίνουν ότι το γεγονός ότι ο Κάρολος Β΄ήταν στείρος προστάτευσε τη δυναστεία από τη διαιώνιση επιβλαβών γονιδίων. Ο Κάρολος Β΄ήταν στείρος πιθανώς λόγω υπολειτουργίας της υπόφυσης, έπασχε όμως και από άλλα κληρονομικά νοσήματα.

Προκειμένου να δείξει ότι η φυσική επιλογή παρέμενε σε δράση στον Οίκο των Αψβούργων, οι ερευνητές εξέτασαν τους γάμους, της γεννήσεις και τους θανάτους 4.000 ατόμων που εκτείνονταν σε 20 γενιές.

Υπολόγισαν έτσι ότι οι θάνατοι παιδιών ηλικίας ενός έως δέκα ετών ήταν πιο συχνοί τον 15ο και 16ο αιώνα από ό,τι τον 17ο και τον 18ο. Και αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει ότι η φυσική επιλογή κατάφερνε να απορρίπτει σταδιακά τις επικίνδυνες μεταλλάξεις.

Ωστόσο η μείωση της συχνότητας θανάτου είχε αυξηθεί στο ίδιο διάστημα στα βρέφη έως ενός έτους. Και η διαφορά αυτή κάνει ορισμένους άλλους ειδικούς να αμφιβάλλουν για την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων.

Ο Λέονιντ Κρούγκλιακ, γενετιστής πληθυσμός στο Πρίνστον, σχολίασε στο Nature.com ότι το δείγμα της μελέτης ήταν υπερβολικά μικρό για να δώσει σίγουρα αποτελέσματα. Ένας άλλος ειδικός, ο Άλαν Μπιτλς του Πανεπιστημίου Μέρντοκ στην Αυστραλία, δηλώνει πως δεν περίμενε να δουν αυτή τη διαφορά μεταξύ των ηλικιών.

Ο Μπιτλς επισημαίνει μάλιστα ότι οι επιδράσεις της αιμομιξίας ίσως είναι πιο εύκολο να μελετηθούν στη Νότια Ινδία, στην οποία οι γάμοι μεταξύ συγγενών είναι συχνοί και τα δημογραφικά αρχεία πηγαίνουν πίσω για πολλές γενιές.

Ίσως τελικά ο Οίκος των Αψβούργων να μην αρκεί ως δείγμα για την εξαγωγή αξιόπιστων στατιστικών αποτελεσμάτων. Οι Ισπανοί ερευνητές σκοπεύουν πάντως να συνεχίσουν τις μελέτες τόσο στους Αψβούργους όσο και σε άλλους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης.

Αυτά τα «εργαστήρια αιμομιξίας», εξάλλου, δεν έχουν σταματήσει να λειτουργούν παρά τους αιώνες.







http://kosmoskaipolitismos.blogspot.gr/
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...