Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Χαμός στο ΟΑΚΑ – Ξύλο, διακοπή και.. υποβιβασμός για ΑΕΚ!



Η ΑΕΚ είχε την κατοχή της μπάλας και την υπεροχή στο πρώτο ημίχρονο, μετέφερε το παιχνίδι προς της προς την εστία του Κουτσόπουλου, αλλά δεν μπόρεσε να δημιουργήσει κάποια καλή στιγμή. Οι φιλοξενούμενοι αμύνθηκαν σωστά και προσπάθησαν να “χτυπήσουν” στις αντεπιθέσεις. Η καλύτερη ευκαιρία του πρώτου 45λεπτου για την... αγχωμένη Ένωση ήρθε στο 15', με τον Κουτσόπουλο να διώχνει με δυσκολία την εκτέλεση φάουλ του Γκερέιρο. Απ' την πλευρά των φιλοξενούμενων, η κεφαλιά του Παπαδόπουλου πέρασε στο 33' άουτ.

Η Ένωση ξεκίνησε δυναμικά στην επανάληψη, χάνοντας μεγάλη ευκαιρία με το... καλημέρα (46') και κάνοντας τον κόσμο της να αναθαρρήσει. Ο Πανθρακικός συνέ4χισε να αμύνεται καλά, κάτι που ανάγκασε τον Δέλλα να βάλει δεξιά τον Φούντα, αριστερά τον Ανάκογλου και δεκάρι τον Γκερέιρο πίσω από τον Πετρόπουλο.

Παρόλο που ο δικέφαλος ανέβασε -αρχικά- στροφές, στην συνέχεια ο Πανθρακικός ισορρόπησε την αναμέτρηση, κάτι που έφερε περισσότερο εκνευρισμό στις εξέδρες (υπήρξε μικρή διακοπή για ένα πεντάλεπτο, γιατί κάποιοι οπαδοί της Ένωσης μπήκαν στο ταρτάν του ΟΑΚΑ).

Τα πράγματα όμως... ξέφυγαν, όταν στο 87' ο Μπουγαϊδης έστειλε την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του. Εκεί είχαμε εισβολή οπαδών της ΑΕΚ στον αγωνιστικό χώρο, με τους παίκτες και των δυο ομάδων να τρέχουν στα αποδυτήρια. Περίπου 20 οπαδοί πήγαν μπροστά από τα επίσημα, σπάζοντας ότι έβρισκαν μπροστά τους,ενώ κάποιοι άλλοι έπαιξαν ξύλο με τα ΜΑΤ, στο ταρτάν του σταδίου. 

Πολλοί φίλοι της ΑΕΚ έφυγαν κλαίγοντας από το γήπεδο, όχι λόγω των δακρυγόνων, αλλά από την θλύψη τους για τα όσα συμβαίνουν στην ομάδα τους. Να τονίσουε πως γίνεται προσπάθεια από πλευράς ΑΕΚ για να ξεκινήσει ξανά το παιχνίδι και να ολοκληρωθεί


Πηγή newsit
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

95-160 δισ. €, οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα ως πολεμικές αποζημιώσεις


Σε 35 χρόνια δουλειάς από όλους τους Ελληνες χωρίς ν’ αμείβονται και να εισπράττει αυτά τα χρήματα το κράτος, αντιστοιχεί η καταλεηλάτηση της χώρας μας από τη ναζιστική Γερμανία στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής. Σύμφωνα με εκτιμήσεις τόσο Ελλήνων όσο και ξένων ειδικών, μεταξύ των οποίων και Γερμανών, το Βερολίνο οφείλει ως αποζημιώσεις στην Ελλάδα ποσά που κυμαίνονται από 95 έως 160 δισ. ευρώ.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, παρά τις συστηματικές προσπάθειες ομάδων πολιτών, κυρίως από χωριά και πόλεις που υπέστησαν ολοκαυτώματα, τα τελευταία 15 χρόνια, ουδέποτε διεκδίκησαν ούτε τις «πολεμικές αποζημιώσεις» ούτε το «κατοχικό δάνειο». Τώρα, λοιπόν, μετά την προσπάθεια το τελευταίο διάστημα να συγκεντρωθούν και να ταξινομηθούν τα τεράστια ελληνικά αρχεία που αφορούν το θέμα και με τη διαβίβαση του σχετικού πορίσματος από τον υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλο στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, το ελληνικό κράτος μπορεί, αφού τεκμηριώσει νομικά τις απαιτήσεις του, να προχωρήσει οργανωμένα απέναντι στη Γερμανία. Να σημειωθεί πως μεταπολεμικά, σειρά οικονομολόγων και παραγόντων της χώρας είχαν συντάξει επαρκώς τεκμηριωμένες μελέτες για το θέμα.

Από την πλευρά του, βέβαια, το Βερολίνο επαναλαμβάνει μονότονα ότι θεωρεί το θέμα των αποζημιώσεων λήξαν. Πέρυσι μάλιστα, το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι «λυπάται βαθύτατα για την οδύνη των θυμάτων», πλην όμως, «μετά από 65 χρόνια το ερώτημα των αποζημιώσεων από τη σκοπιά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν αποτελεί πλέον θέμα». Πρόκειται για τη γνωστή μέθοδο της Γερμανίας να ζητάει «συγγνώμη», όπως το ίδιο είχε κάνει και η εταιρία Siemens για το μέγα σκάνδαλό της, χωρίς ωστόσο να πληρώνει για τις ζημιές που προκαλεί.

Τεράστια μεγέθη

Μπορεί η έγερση της απαίτησης, δεκαετίες μετά από την Κατοχή, να χαρακτηρίζεται ως εξωπραγματική ή ως «καπρίτσιο» των Ελλήνων, επειδή βρίσκονται σε μεγάλη οικονομική κρίση, όμως ούτε μια χώρα ή λαός που υπέστη καταστροφές από το Γ’ Ράιχ εγκατέλειψε τις απαιτήσεις του απέναντι στη Γερμανία. Μέχρι πρότινος, μάλιστα, η Γερμανία πλήρωνε το Ισραήλ για το Ολοκαύτωμα.

Το μέγεθος της καταστροφής που υπέστη η χώρα μας από τους ναζί είναι τεράστιο. Ενδεικτικές είναι οι εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η επανόρθωση των καταστροφών θ’ απαιτούσε να διαθέσουν οι Eλληνες τον Προϋπολογισμό του 1946 επί 40 χρόνια και το εθνικό εισόδημα του 1946 επί 35 χρόνια.
Οι απαιτήσεις της Ελλάδας έχουν αναγνωριστεί διεθνώς. Σύμφωνα με το Εθνικό Συμβούλιο για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, «η Διασυμμαχική Επιτροπή 19 χωρών της Ευρώπης, στο Παρίσι, το 1946, καταλόγισε να πληρώσει η Γερμανία στην Ελλάδα για τις καταστροφές στην οικονομία της το ποσόν των 7.100 δισ. δολαρίων, αγοραστικής αξίας 1938, αντί του ποσού των 14.50 δισ. δολαρίων που ζητούσε η Ελλάδα. Δηλαδή, σε σημερινή αξία ευρώ, 108 δισ. χωρίς τους τόκους».

Εκτός αυτού, η Γερμανία οφείλει να αποπληρώσει δάνειο -και μάλιστα με τόκο- που συνήψε επίσημα, και με βάση τους διεθνείς κανόνες δανεισμού, με την Ελλάδα. Σύμφωνα με το Συμβούλιο, «το υπόλοιπο του αναγκαστικού δανείου (οι Γερμανοί πλήρωσαν στο τέλος της κατοχής δύο δόσεις), ύψους 3.500 δισ. δολαρίων, σημερινής αξίας 54 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους».

Τα νούμερα αυτά συμμερίζονται και πολλοί Γερμανοί ειδικοί, επιστήμονες, πολιτικοί και κοινωνικοί παράγοντες, οι οποίοι δεκαετίες τώρα επισημαίνουν τις μεγάλες ηθικές ευθύνες της Γερμανίας να μην αποζημιώνει την Ελλάδα. Ενδεικτικό είναι ότι προ ετών η μεγάλη γερμανική εφημερίδα «Die Welt» είχε παραθέσει σχετικούς υπολογισμούς, σύμφωνα με τους οποίους, «χωρίς τόκους, το ποσό σε σημερινές τιμές αντιστοιχεί σε 14 δισ. δολάρια. Με τόκο 3% μέσα σε 66 χρόνια, ανέρχεται σε τουλάχιστον 95 δισ. δολάρια (σ.σ.: 73 δισ. ευρώ)».

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του αείμνηστου ακαδημαϊκού Aγγελου Aγγελόπουλου, το «κατοχικό δάνειο» ανερχόταν στα 3,5 τρισ. δραχμές (10,2 δισ. ευρώ), ενώ κατ’ άλλους, Ελληνες και Γερμανούς ειδικούς, στα 5,4 τρισ. δραχμές (15,4 δισ. ευρώ χωρίς τόκους).


Ανυπολόγιστο το κόστος της αρχαιοκαπηλίας


Λεηλατήθηκαν μουσεία με αρχαία έργα Tέχνης και αρχαιολογικοί χώροι, έγιναν δεκάδες λαθρανασκαφές, ενώ καταστράφηκαν 300 εκκλησιές και 36 μοναστήρια με μεγάλη ιστορία

ΤΟ «ΔΑΝΕΙΟ» είναι η αιτία που ο ελληνικός λαός καταδικάστηκε κατά την Κατοχή σε πείνα, εξαιτίας της οποίας, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, πέθαναν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων. Κι όμως, η Ελλάδα τότε αριθμούσε μόνο έξι εκατομμύρια ψυχές. Κόστος σε ζωές που δεν αποτιμάται σε χρήμα.

Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν οι χιλιάδες δολοφονημένοι από τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τις ομαδικές σφαγές των Eς Eς, τους βομβαρδισμούς πόλεων και τις «εκκαθαριστικές» επιχειρήσεις. Ζωντανοί μάρτυρες, τα δεκάδες χωριά που ισοπεδώθηκαν από τη μανία των χιτλερικών. Καλάβρυτα, Κάνδανος, Δίστομο, Κομμένο, Χορτιάτης και πολλά άλλα χωριά και πόλεις έζησαν τη φρίκη του Γ’ Ράιχ. Ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν, χωριά έσβησαν από το χάρτη και περιουσίες χάθηκαν.
Ακόμα, σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές της ελληνικής Πολιτείας μεταπολεμικά, 200.000 σπίτια καταστράφηκαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός που μετά την απελευθέρωση είχε ανάγκη στέγασης να ξεπερνά το ένα εκατομμύριο.

Ανυπολόγιστο, τέλος, είναι το κόστος από τις λεηλασίες και τις κλοπές αρχαιολογικών θησαυρών. Oπως φαίνεται από τον τόμο που εξέδωσε το 1946 το υπουργείο Θρησκευμάτων και Παιδείας («Zημίαι αρχαιοτήτων»), λεηλατήθηκαν μουσεία με αρχαία έργα Tέχνης και αρχαιολογικοί χώροι, έγιναν δεκάδες λαθρανασκαφές, ενώ καταστράφηκαν 300 εκκλησιές και 36 μοναστήρια με μεγάλη ιστορία. Μέχρι και τα κανόνια του Μιαούλη από την Υδρα πήραν. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές που υπέστη ποτέ η χώρα μας.


Εδωσαν «ψίχουλα»

ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ η Γερμανία έχει καταβάλει ψίχουλα. Ειδικότερα, τα μοναδικά χρήματα που έδωσε, ήταν 115 εκατ. μάρκα που μοιράστηκαν το 1960 σε 90.000 θύματα ή συγγενείς τους, καθώς και σε συγγενείς εκτελεσμένων και ομήρων σε γερμανικά στρατόπεδα θανάτου. Aκόμη, δόθηκαν 4,8 εκατ. μάρκα για καπνά που είχαν κατασχεθεί στην Κατοχή. Παρ’ όλα αυτά, κυβερνητικοί κύκλοι στη Γερμανία ισχυρίζονται ότι έχουν δοθεί στην Ελλάδα περί τα 40 δισ. δολάρια (άνω των 30 δισ. ευρώ). Αν και κοινή πεποίθηση είναι ότι το ποσό αυτό δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, ακόμα κι έτσι να ήταν, η Γερμανία οφείλει στη χώρα μας πολλές δεκάδες δισ. ευρώ επιπλέον.




e-typos.com
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας νέος γ.γ του ΚΚΕ


Ιστορική αλλαγή για το ΚΚΕ το οποίο περνά στη μετά – Παπαρήγα εποχή αναδεικνύοντας νέο γενικό γραμματέα τον Δημήτρη Κουτσούμπα, πρώην διευθυντή του Ριζοσπάστη και στενό συνεργάτη της απελθούσας Αλέκας Παπαρήγα η οποία έπειτα από 22 χρόνια αφήνει τη θέση της. Με την επιλογή Κουτσούμπα ουσιαστικά η κ. Παπαρήγα ελέγχει το παιχνίδι καθώς θεωρείται δική της επιλογή.

O 52χρονος οικονομολόγος, είναι μέλος του Π.Γ. και επικεφαλής της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Υπήρξε διευθυντής του Ριζοσπάστη και επικεφαλής του τομέα Διεθνών Σχέσεων του κόμματος ενώ σήμερα είναι μέλος του Πολιτικού Γραφείου, στο οποίο πρωτοποθετήθηκε το 1991, και επικεφαλής της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στις βουλευτικές εκλογές του 2000 και του 2007 ήταν υποψήφιος βουλευτής στον νομό Βοιωτίας χωρίς όμως να εκλεγεί. Στο 19ο Συνέδριο του κόμματος εξελέγη Γενικός Γραμματέας.

Έχουν πάντως ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα όσα γίνονται στο ΚΚΕ και δείχνουν πώς μερικοί άνθρωποι μπορούν να είναι μονολιθικοί κι ενώ τα πάντα τους προσπερνούν αυτοί να παραμένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν.

Το Συνέδριο έκλεισε άρον – άρον, μία ημέρα νωρίτερα και κάτω από απόλυτη μυστικότητα έγινε η εκλογή του γραμματέα, αλλά μη φανταστείτε και τις… τρελές δημοκρατικές διαδικασίες. Σχεδόν το 99% των συνέδρων ήταν απολύτως ελεγχόμενο αφού ο Περισσός είχε φροντίσει να «ξεριζώσει» τα αγκάθια στο κομματικό χωράφι. Για όποιον υπήρχε υποψία… ρεβιζιονισμού, έπεσε μαχαίρι αφού η καθαρότητα του κόμματος είναι πάνω απ’ όλα. Παράδειγμα ο Νίκος Μογιόπουλος που ζητούσε μεγαλύτερη ανανέωση αλλά κόπηκε από σύνεδρος.

Ακόμη κι αν βρισκόμαστε στο 2013, ακόμη κι αν έχουν περάσει 100 χρόνια από τότε που ιδρύθηκε το ΚΚΕ, στον Περισσό μοιάζουν σα να μην πέρασε μια μέρα. «Καμαρίλα», αποκλεισμός της διαφορετικής φωνής, Βυζάντιο, λόγοι μιας άλλης εποχής και ένα κόμμα που βρίσκεται σε… κώμα.

Απολύτως σεβαστή η προσπάθεια του ΚΚΕ να είναι το διαφορετικό στο πολιτικό σκηνικό παγκοσμίως. Στο κάτω – κάτω δε μπορεί να είναι όλοι ίδιοι, ένας πολιτικός αχταρμάς που κανείς δεν ξεχωρίζει για τίποτε. Ωστόσο, η έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών, η «σκόνη» στα ράφια των ιδεών, η έλλειψη ιδεών και οραμάτων που να συνδέονται με την εποχή και το κυριότερο: Η απουσία αυτοκριτικής τόσο για τα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση και το ρόλο που έπαιξε το ΚΚΕ στην πορεία της χώρας όσο και για την εκλογική συρρίκνωσή του.

Η επιλογή Κουτσούμπα υπηρετεί ακριβώς το μοντέλο αυτό που θέλει το ΚΚΕ να μην αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω του, να είναι εκτός τόπου και χρόνου. Και μια προσπάθεια ιδεολογικής περιχαράκωσης προκειμένου να μην υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη διαρροή. Άλλωστε, το σύνθημα του Συνεδρίου ήταν ένα: Όχι σε συμμαχίες, ναι σε Λαϊκή κυβέρνηση.

Η πρόσκληση Τσίπρα για συνεργασία της Αριστεράς είχε ένα στόχο. Να «κλέψει» από το ΚΚΕ τους αμφισβητίες του Περισσού, οι οποίοι δεν είναι και λίγοι. Η Αλέκα Παπαρήγα αυτό προσπαθεί να πετύχει βάζοντας «συρματόπλεγμα» στο κόμμα.

Ο δε Αλέκος Αλαβάνος, με την πρόταση για έξοδο από το ευρώ, κάνει άνοιγμα στον Περισσό για συνεργασίες. Ποιος θα είναι ο κερδισμένος, θα δείξει το μέλλον.

Οπως αναφέρεται στο tovima.gr:

“ Από τα ισχυρά πρόσωπα που θα διαδραματίσουν ρόλο στη «νέα εποχή», είναι η κυρία Ελένη Μπέλλου, η οποία ήταν επικεφαλής των Επιτροπών Θέσεων – Προγράμματος, Καταστατικού και Προτάσεων του Συνεδρίου.

Δεν αποκλείεται να διαδεχθεί τον κ. Κουτσούμπα στην θέση του επικεφαλής της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, που ουσιαστικά ελέγχει όλο το κόμμα. Οι γνωρίζοντες περιγράφουν το νέο τοπίο ως μια άτυπη «δυαρχία».

Επίσης, η κυρία Παπαρήγα, αν και αποχώρησε μετά από 22 χρόνια στην ηγεσία του κόμματος, αναμένεται να παίξει δραστήριο ρόλο παραμένοντας πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ (ο κ. Κουτσούμπας δεν είναι βουλευτής).

Εν τω μεταξύ, 20 μέλη της απελθούσης Κεντρικής Επιτροπής δεν επανεξελέγησαν στο νέο όργανο. Μεταξύ αυτών το ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ κ. Σπ. Χαλβατζής, ο οποίος, ωστόσο, σύμφωνα με τις πληροφορίες δεν έθεσε υποψηφιότητα. Φέρεται μάλιστα να είναι ένας εκ των δυο που δεν ενέκριναν τον οικονομικό απολογισμό του κόμματος με αιχμή την αντιπαράθεση που υπήρξε για την πορεία της Τυποεκδοτικής Α.Ε.

Πέραν του κ. Χαλβατζή δεν επανεξελέγη το γνωστό συνδικαλιστικό στέλεχος του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, πρώην βουλευτής του κόμματος, κ. Γ. Μαυρίκος καθώς και άλλοι συνδικαλιστές όπως ο κ. Κ. Λιαπάτης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τροφίμων-Ποτών, κ. Θ. Κούτρας, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ, αλλά και ο κ. Π. Μεντρέκας, στέλεχος του Γραφείου Τύπου, όπως και ο γνωστός «εκλογολόγος» του ΚΚΕ κ. Μ. Αγγουράκης, οι κυρίες Αιμιλία Αγκαβανάκη, Σούλα Βλισίδου και Ελένη Κοτούπα, οι κκ. Φ. Γεωργουδάκης, Θ. Γουλής, Ι. Χώτος, Λ. Χατζηπαυλίδης, Δ. Κρεωνάς, Π. Σοφός, Κ. Σταμπολίδης, η συνδικαλίστρια κυρία Χριστίνα Τσεντούρου, ο κ. Χρ. Κολοβός, αλλά και το πρώην μέλος του Πολιτικού Γραφείου εκ της αντιδικτατορικής γενιάς κ. Θ. Τζιαντζής, όπως και το επίσης πρώην μέλος του ΠΓ και άλλοτε διευθυντής του «Ριζοσπάστη» κ. Τ. Τσίγκας.

Σημειώνεται, ότι από 77 μέλη που είχε η απελθούσα ΚΕ, ο αριθμός των μελών του ανώτατου οργάνου μειώθηκε σε 63 (- 14).

Μεταξύ, των νέων μελών της ΚΕ είναι οι βουλευτές κκ. Ι. Γκιόκας, Ν. Καραθανασόπουλος, αλλά και στελέχη όπως οι κκ. Π. Αλέπης, Κ. Μπασδέκης κ.ά. ”




antinews.gr

Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Άνεργος Έλληνας ταϊζει κάθε μήνα 3.000 πληγέντες της κρίσης από το υστέρημά του


Ο Κώστας Πολυχρονόπουλος είναι μια ασυνήθιστη περίπτωση Έλληνα. Κάθε μέρα στήνει το πρόχειρο κουζινάκι του σε διαφορετικό σημείο της Αθήνας και προσφέρει εντελώς δωρέαν φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη.

«Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία, ελεημοσύνη ή κάποιου είδους συσσίτιο. Όχι, αυτό που κάνουμε εδώ λέγεται αλληλεγγύη...» λέει στη Lifo, ο εμπνευστής της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος».

Ξεκίνησε την ανιδιοτελή δράση του τον Δεκέμβριο του 2011, έπειτα από ένα περιστατικό που, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, τον στιγμάτισε. «Εργαζόμουν για 25 χρόνια στον χώρο της διαφήμισης και του μάρκετινγκ ως στέλεχος σε μια πολυεθνική εταιρεία. Τον Σεπτέμβριο του 2009 έχασα τη δουλειά μου και έως σήμερα παραμένω άνεργος. Το πρώτο διάστημα ήταν σκληρό. Αναγκάστηκα να μετακομίσω και σε ηλικία 47 ετών επέστρεψα στο πατρικό μου, όπου μένω πλέον με τη μητέρα μου. Έκανα πολλές προσπάθειες να βρω δουλειά, όμως όλες έπεσαν στο κενό. Κι εγώ με τη σειρά μου σε πολύμηνη κατάθλιψη. Δεν ήθελα να βλέπω κανέναν, δεν ήθελα να βγαίνω έξω, ήμουν μονίμως χαμένος στις σκέψεις μου. Συνολικά έκανα ένα εξάμηνο να βγω από το σπίτι. Ώσπου μια μέρα αποφάσισα να κάνω έναν περίπατο για να καθαρίσει κάπως το μυαλό μου από την κλεισούρα. Και τότε συνέβη κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Περπατώντας στον δρόμο αντίκρισα δυο παιδιά, όχι μεγαλύτερα από 14 ετών, να παλεύουν πάνω από έναν κάδο απορριμμάτων για ένα σάπιο μήλο. Χτυπούσαν με μανία το ένα το άλλο, προσπαθώντας να το πάρουν. Η εικόνα αυτή με συγκλόνισε. Γυρίζοντας σπίτι, πήρα τηλέφωνο μια φίλη και τη ρώτησα αν θα την ενδιέφερε να βγούμε παρέα και να μοιράσουμε φαγητό σε κόσμο που έχει ανάγκη. Δέχτηκε και την επόμενη μέρα φτιάξαμε μερικά σάντουιτς και πήραμε τους δρόμους. Στην αρχή οι περαστικοί, ακόμα και οι άποροι, μας αντιμετώπιζαν με δισταγμό – παρότι προσφέραμε εντελώς δωρεάν φαγητό, κανείς δεν το έπαιρνε. Έτσι, τα πρώτα σάντουιτς αναγκαστήκαμε να τα φάμε εμείς. Όμως, δεν το βάλαμε κάτω. Ξαναβγήκαμε λίγες μέρες μετά και αυτήν τη φορά τα πράγματα πήγαν καλύτερα. Σήμερα, η κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» ταΐζει 3.000 ανθρώπους τον μήνα, δηλαδή περίπου 90-100 άτομα την ημέρα».

Για τον Κώστα αυτό το κατόρθωμα δεν είναι παρά μια συλλογική νίκη, γιατί με τον καιρό ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι έσπευδαν να τον βοηθήσουν, προσφέροντας φαγητό. «Καμιά φορά ακούω να λένε ότι ο Έλληνας είναι απαθής προς τον συνάνθρωπό του, πως το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο εαυτός του. Από την εμπειρία μου και μόνο θα σου πω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα πλήθος ανθρώπων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις προσφέρθηκε να βοηθήσει, ο καθένας με τον τρόπο του. Θα αναφέρω δύο παραδείγματα, τα οποία με συγκίνησαν για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Το πρώτο είναι ο ορισμός της αλληλεγγύης. Πέρσι, ένα μεσημέρι μαγείρευα στο Πεδίον του Άρεως, όταν ξαφνικά με πλησιάζει ένας ηλικιωμένος άντρας και με ρωτά τι κάνω εκεί. Από τα ρούχα του φαινόταν φτωχός άνθρωπος και πίστεψα ότι ήθελε να μου ζητήσει φαγητό. Όταν του εξήγησα τι έκανα, ξέσπασε σε λυγμούς και δεν μπορούσα να τον συνεφέρω με τίποτα! Και τότε ο παππούς έκανε κάτι που μου έσκισε την καρδιά στα δύο. Έβγαλε από μία σακούλα μια φραντζόλα ψωμί και την έκοψε στη μέση. Κλαίγοντας μου είπε: "Λεβέντη μου, λεφτά δεν έχω, ούτε φαγητό να σου δώσω, μονάχα αυτήν τη φραντζόλα ψώνισα σήμερα. Σου δίνω τη μισή για να φάνε κι άλλοι άνθρωποι. Πάρ’ τη, σε παρακαλώ, αυτό που κάνεις είναι πολύ σημαντικό". Τρελάθηκα! Το βράδυ σκεφτόμουν το περιστατικό και κατέληξα πως αυτό ακριβώς είναι η αλληλεγγύη. Να προσφέρεις κάτι από το υστέρημα, όχι από το περίσσευμά σου. Το άλλο παράδειγμα αφορά μια κυρία της καλής κοινωνίας, η οποία είναι σύζυγος πολύ γνωστού εφοπλιστή και μου φέρνει πολύ συχνά, μόνη της πάντα, δεκάδες σακούλες με φαγητό, για να έχω αποθέματα και να μην ξεμένω. Μόνο μία χάρη μου έχει ζητήσει. Να μη μάθει ποτέ κανείς το όνομά της».

Κατά καιρούς έχουν προσεγγίσει τον Κώστα αρκετοί φορείς αλλά και μεγάλα σούπερ μάρκετ, για να τον βοηθήσουν στο έργο του. Ουδέποτε αποδέχτηκε κάποια από τις προτάσεις τους. «Υπάρχουν σκοπιμότητες πίσω από αυτού του τύπου τις “βοήθειες” και δεν θέλω να τους κάνω τη χάρη. Θα προχωρήσω μόνος μου, συντροφιά αποκλειστικά και μόνο με ανθρώπους που στέκονται δίπλα μου από καρδιάς. Οι εταιρείες, η Εκκλησία ή άλλοι φορείς πιστεύουν ότι οι άποροι είναι ζώα που θα τους πετάξουν λίγο φαγητό και αυτοί θα τρέξουν να τους γλείψουν το χέρι. Όμως, οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανάγκη κάτι περισσότερο. Κάποιον να τους ακούσει, να επικοινωνήσει ουσιαστικά μαζί τους την ώρα που μοιράζονται ένα πιάτο φαΐ. Αυτό είναι που τους λείπει, όχι η ελεημοσύνη της κακιάς ώρας». Την ώρα που συζητάμε με τον Κώστα το συνεργείο του γαλλικού Canal Plus –που έχει φτάσει στο μεταξύ– τραβάει πλάνα από την αυτοσχέδια κουζίνα του. Μια μεσόκοπη περαστική κυρία ρωτά τη γαλλόφωνη δημοσιογράφο Αγγελική Κουρούνη και τον καμεραμάν Χριστόφορο Γεωργούτσο από πού είναι. Όταν της απαντούν «από τη Γαλλία», εκείνη αρχίζει να φωνάζει: «... Δείξτε τα, δείξτε, να δουν τα χάλια μας». Ο Κώστας παρεμβαίνει ευγενικά: «Όχι, κυρία μου, δεν είναι εδώ για να δείξουν τα χάλια μας, αλλά την αλληλεγγύη μας. Το ξεχασμένο μας φιλότιμο που ξυπνά και πάλι έπειτα από 20 χρόνια χειμερίας νάρκης».

Πίσω, ένα ζευγάρι Γερμανών τουριστών συλλέγει πληροφορίες για την κουζίνα. Όταν μαθαίνουν ότι ο Κώστας είναι άνεργος και, παρ’ όλα αυτά, προσφέρει δωρεάν φαγητό σε άπορους, δείχνουν έκπληκτοι. Ο άντρας ρωτά πώς μπορούν να βοηθήσουν κι εκείνοι. «Πείτε στη φράου Μέρκελ να μη μας ζορίζει τόσο πολύ...» λέει κομματάκι ειρωνικά μια κυρία, η οποία συχνά-πυκνά φέρνει τρόφιμα στον Κώστα. «Αυτό, μάλλον, πρέπει να το πει ο πρωθυπουργός σας...» απαντά ο ετοιμόλογος Γερμανός, ανταποδίδοντας με ένα χαμόγελο. Δειλά-δειλά οι πρώτοι «θαμώνες» της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος» κάνουν την εμφάνισή τους στο πλακόστρωτο του Θησείου. Το μενού σερβίρει σήμερα κοτόπουλο με μανέστρα.






iefimerida.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...