Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Οι μεγαλύτεροι, χαμένοι θησαυροί του κόσμου


Μυθικοί θησαυροί αμύθητης αξίας, που στο πέρασμα των αιώνων έγιναν το ιερό δισκοπότηρο για εκατοντάδες αναζητητές και χρυσοθήρες, χωρίς τελικά να μπορέσει κάποιος να τους ανακαλύψει. Δείτε παρακάτω 6 από αυτούς τους θησαυρούς και την ιστορία που τους συνοδεύει.

Η κιβωτός της Διαθήκης




Για τους Ισραηλίτες, η κιβωτός της Διαθήκης ήταν το πιο ιερό αντικείμενο πάνω στη γη. Το σύμβολο αυτό του εβραϊκού έθνους, αυτή η περίκομψη κιβωτός, σύμφωνα με τη Βίβλο, σχεδιάστηκε από τον ίδιο τον Θεό.
Με διαστάσεις, 44 ίντσες μήκος, 26 ίντσες πλάτος, και 26 ίντσες ύψος, η κιβωτός ήταν κατασκευασμένη από ξύλο ακακίας και καλυμμένη μέσα-έξω με καθαρό χρυσό και περιβάλλονταν από σκαλιστά καλλιτεχνήματα όλα από χρυσό επίσης. Στο επάνω μέρος, τοποθετήθηκαν δύο χρυσά χερουβείμ, το ένα απέναντι από το άλλο με τα κεφάλια σκυμμένα και τα φτερά να εκτείνονται προς τα πάνω.





Η κιβωτός χρησιμοποιήθηκε για να φυλάξει ιερά λείψανα, αλλά και τις δύο πέτρινες πλάκες των 10 εντολών. Σαν ιστορικός και θρησκευτικός θησαυρός, η κιβωτός και το περιεχόμενο της είναι ανεκτίμητης αξίας.
Το 607 π.χ. η κιβωτός βρίσκονταν στον ναό του Σολομώντα, στην Ιερουσαλήμ, η οποία και καταλήφθηκε από τους Βαβυλώνιους σε μια φοβερή μάχη όπου σκοτώθηκαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι.

Εβδομήντα χρόνια αργότερα, όταν επέστρεψαν οι Ισραηλίτες για να ξανακτίσουν την πόλη η κιβωτός της Διαθήκης είχε χαθεί.

Ευρέως, θεωρείται ότι η κιβωτός κρύφτηκε από τους Εβραίους για να μην πέσει στα χέρια των Βαβυλώνιων. Οι πιθανές τοποθεσίες που μπορεί να βρίσκεται κυμαίνονται από το βουνό Nebo στην Αίγυπτο ως την Αιθιοπία και ως μια σπηλιά στην καρδιά του Ισραήλ.

Άλλοι θεωρούν ότι η κιβωτός καταστράφηκε από τους Βαβυλώνιους.

Άλλη εξήγηση που δίνεται, είναι ότι ο θεός αφαίρεσε ως εκ θαύματος την κιβωτό για τη προστατεύσει.

Το κεχριμπαρένιο δωμάτιο




Περιγράφεται σαν το όγδοο θαύμα του κόσμου από όσους το είδαν και αποτελεί τον πιο ιδιαίτερο χαμένο θησαυρό στην ιστορία.

Ήταν μια αίθουσα με διάσταση 11 τετραγωνικών ποδιών που ήταν επενδυμένη με μεγάλα πάνελ φτιαγμένα από τόνους κεχριμπάρι σκαλισμένο περίτεχνα, τεράστιους τετράγωνους καθρέφτες και τέσσερα υπέροχα μωσαϊκά από την Φλωρεντία. Οι κεχριμπαρένιοι τοίχοι ήταν στολισμένοι με πολύτιμους λίθους και διακοσμημένοι με τις πολυτιμότερες συλλογές από Πρωσικά και Ρωσικά έργα τέχνης.




Δημιουργήθηκε για το βασιλιά της Πρωσίας Friedrich I και δόθηκε στον Μέγα Πέτρο της Ρωσίας το 1716 και βρίσκονταν στο Catherine Palace, κοντά στη Αγία Πετρούπολη. Σήμερα, το κεχριμπαρένιο δωμάτιο θα εκτιμούνταν περισσότερο από 142 εκατομμύρια δολάρια.
Όταν ο Adolf Hitler έβαλε στο στόχαστρο του την Ρωσία, οι φύλακες του κεχριμπαρένιου δωματίου αποφάσισαν να το ‘ξηλώσουν’ για να το μετακινήσουν. Στην προσπάθεια τους όμως αυτή, το κεχριμπάρι άρχισε να θρυμματίζεται. Έτσι προσπάθησαν να το καλύψουν με ταπετσαρία, χωρίς επιτυχία όμως. Έτσι, όταν οι Γερμανοί μπήκαν στο Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη) τον Οκτώβριο του 1941, μετακίνησαν και έστησαν ξανά το δωμάτιο στο Königsberg Castle.

Εντούτοις, όταν τον Απρίλιο του 1945 το Königsberg παραδόθηκε και ο πόλεμος είχε λήξει, ο μυθικός θησαυρός δεν βρισκόταν πουθενά. Το κεχριμπαρένιο δωμάτιο δεν το είδε ποτέ ξανά κανένας.

Οι θεωρίες πολλές.

Βρίσκεται κρυμμένο σε ένα υπόγειο κάπου στην πόλη. Καταστράφηκε από τις Ρώσικες βόμβες. Καταστράφηκε στην φωτιά που ξέσπασε στο κάστρο αμέσως μετά την παράδοση της πόλης…

Πιθανώς δεν θα μάθουμε ποτέ. Αλλά ευτυχώς, για τους εραστές της χλιδής, το κεχριμπαρένιο δωμάτιο έχει αναδημιουργηθεί προσεκτικά με βάση το πρωτότυπο και εκτίθεται στο Catherine Palace.

Ο θησαυρός του Μαυρογένη




Ο διάσημος πειρατής Μαυρογένης πέρασε μόνο μόνο 2 χρόνια από την ζωή του (1716-1718) λεηλατώντας τις θάλασσες. Εντούτοις, κατάφερε να μαζέψει ένα μεγάλο θησαυρό. Ενώ οι Ισπανοί ήταν απασχολημένοι με το να συγκεντρώνουν το χρυσό και το ασήμι που μάζευαν από το Μεξικό και τη Νότια Αμερική, ο Μαυρογένης και οι σύντροφοι του, περίμεναν υπομονετικά τα ισπανικά πλοία, που φορτωμένα με το χρυσό και το ασήμι έπαιρναν το δρόμο για την Ισπανία.

Ο Μαυρογένης, δημιούργησε την φήμη του σκληρού και ανήθικου καιροσκόπου. Η περιοχή δράσης του ήταν γύρω από τις Δυτικές Ινδίες μέχρι τις ακτές της Βόρειας Αμερικής, με έδρα του τις Μπαχάμες και την βόρεια Καρολίνα. Το τέλος του ήρθε τον Νοέμβριο του 1718, όταν αποκεφάλισε από τον Βρετανό υπολοχαγός Robert Maynard.

Αλλά τι συνέβη στον απέραντο θησαυρό που ο Μαυρογένης είχε μαζέψει;

Η θέση που ήταν κρυμμένος δεν έγινε ποτέ γνωστή. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τους αμέτρητους κυνηγούς θησαυρών να τον αναζητήσουν μανιωδώς.

Το βυθισμένο σκάφος του Μαυρογένη, το Queen Anne’s Revenge πιστεύεται ότι βρέθηκε κοντά στο Beaufort στην βόρεια Καρολίνα το 1996, αλλά δεν υπήρχε ίχνος από τον θησαυρό. Οι πιθανές θέσεις που μπορεί να βρίσκεται, περιλαμβάνουν τα νησιά της Καραϊβικής, τον κόλπο Chesapeake στην Βιρτζίνια και τις σπηλιές των νησιών Cayman.

Ο θησαυρός της Λίμας.



Το 1820, η Λίμα στο Περού, ήταν στα πρόθυρα επανάστασης. Σαν προληπτικό μέτρο, ο αντιβασιλέας της Λίμας, αποφάσισε να μεταφέρει το μυθικό πλούτο της πόλης, στο Μεξικό για να τον διαφυλάξει.

Ο θησαυρός περιλάμβανε εκτός των άλλων και πολύτιμες πέτρες καθώς και δύο life-size χρυσά αγάλματα της Μαρίας να κρατάει τον Ιησού. Ο θησαυρός γέμισε 11 πλοία και εκτιμήθηκε περίπου στα 60 εκατομμύρια δολάρια.


Ο καπετάνιος William Thompson, διοικητής του πλοίου Mary Dear, τέθηκε υπεύθυνος για τη μεταφορά του θησαυρού στο Μεξικό. Αλλά ο αντιβασιλέας πρέπει να είχε κάνει κάποια έρευνα για το άτομο στο οποίο έδωσε τέτοιο μυθικό πλούτο, επειδή ο Thompson ήταν πειρατής. Μόλις τα σκάφη βρήκαν στην ανοιχτή θάλασσα, σκότωσε τους περουβιανών φρουρών και τους πέταξε στην θάλασσα.
Ο Thompson έλεγχε τα Νησιά Cocos, στον Ινδικό Ωκεανό, όπου αυτός και οι σύντροφοι του έθαψαν σύμφωνα με ισχυρισμούς, τον θησαυρό. Αποφάσισαν έπειτα να χωρίσουν και να ‘εξαφανιστούν’ για λίγο, έως ότου ηρεμήσει το όλο συμβάν.

Αλλά το πλοίο Mary Dear εντοπίστηκε από τα Ισπανικά πλοία και το πλήρωμα δικάστηκε για την πειρατεία. Όλοι κρεμάστηκαν, εκτός από τον Thompson και το πρωτοπαλίκαρο του, που για να σώσουν τις ζωές τους, συμφώνησαν να οδηγήσουν τους Ισπανούς στον κλεμμένο θησαυρό. Τους πήγαν μέχρι τα νησιά Cocos, αλλά κατόρθωσαν να δραπετεύσουν στη ζούγκλα. Τον Thompson και το πρωτοπαλίκαρο του, αλλά και τον θησαυρό, δεν τον ξαναείδε ποτέ κανείς.

Περισσότερες από 300 αποστολές έχουν προσπαθήσει – ανεπιτυχώς – να εντοπίσουν τους θησαυρούς της Λίμα. Η πιο πρόσφατη θεωρία είναι ότι ο θησαυρός δεν θάφτηκε στα νησιά Cocos, αλλά σε ένα άγνωστο νησί κοντά στις ακτές της Κεντρικής Αμερικής.


Ο θησαυρός του Tutankhamen

Όταν ο Howard Carter βρήκε τον τάφο του Τουταγχαμών στην Αίγυπτο, στην κοιλάδα των βασιλέων το 1922, γοητεύτηκε από τη λαμπρότητα των χειροποίητων αντικειμένων που ο νεαρός βασιλιάς είχε πάρει μαζί του για την μετά θάνατον ζωή.

Υπήρχαν τόσα πολλά κοσμήματα και άλλα χειροποίητα αντικείμενα που ο Carter χρειάστηκε δέκα χρόνια για να τα καταχωρήσει πλήρως.



Εντούτοις, όταν ξεθάφτηκαν οι αίθουσες ενταφιασμών των πιο σημαντικών Φαραώ, στις αρχές του 19ου αιώνα, οι αίθουσες θησαυρών τους, ήταν ουσιαστικά άδειες.

Οι ληστές που σύλησαν τους τάφους κατά τη διάρκεια των αιώνων, αφαίρεσαν από τους περισσότερους από αυτούς, ότι πολύτιμο υπήρχε αφήνοντας μόνο πέτρες.

Αλλά που βρίσκεται όλος αυτός ο θησαυρός που εκλάπη από τους τάφους των Φαραώ?

Μερικοί μελετητές πιστεύουν ότι οι θησαυροί ιδιοποιήθηκαν από τους ιερείς που διεύθυναν την κοιλάδα των βασιλιάδων κατά τη διάρκεια της περιόδου 425-343 π.χ.

Ένα ιδιαίτερο πρόσωπο, ο κυβερνήτης Herihor, ίσως να είναι το κλειδί. Ο Herihor ήταν υψηλός δικαστικός υπάλληλος κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ραμσή ΧΙ.

Μετά τον θάνατο του Ραμσή, ο Herihor σφετερίστηκε το θρόνο, μοιράζοντας το βασίλειο μαζί με τον γαμπρός του, Piankh.

Ο Herihor Έγινε υπεύθυνος στην κοιλάδα των βασιλιάδων και έτσι είχε την ευκαιρία να αρπάξει τους θησαυρούς από τους τάφους των Φαραώ.

Ο τάφος του δεν έχει βρεθεί ποτέ και πολλοί μελετητές θεωρούν ότι οι κλεμμένοι θησαυροί από πολλούς Φαραώ, είναι κρυμμένοι εκεί.

Ο θησαυρός του Αυτοκράτορα Montezuma




Ο αποδεκατισμός των Ισπανών από τους Αζτέκους στο Μεξικό έγινε στις 1 Ιουλίου του 1520, όταν ο Hernando Cortés και οι άντρες του εγκλωβίστηκαν στην πρωτεύουσα Tenochtitlán από τους εξοργισμένους Αζτέκους πολεμιστές .

Μετά από ημέρες άγριας μάχης, ο Cortés διέταξε τους άντρες του να συσκευάσουν τους θησαυρούς του Montezuma για να προσπαθήσουν να το σκάσουν την νύχτα. Δεν κατάφεραν όμως να φύγουν, αφού οι Αζτέκοι πρόλαβαν και τους επιτέθηκαν. Η σφαγή που ακολούθησε γέμισε τη λίμνη Tezcuco με τα νεκρά σώματα των Ισπανών και τους αμύθητους θησαυρούς του Montezuma.

Οι τρομαγμένοι στρατιώτες, πετούσαν τα κιβώτια με τον θησαυρό, που τον αποτελούσαν αμέτρητα χρυσά και ασημένια κομψοτεχνήματα καθώς και τεράστιες ποσότητες με πολύτιμους λίθους και κοσμήματα, στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από τους Αζτέκους .

Ο Cortés και μια χούφτα ανδρών του, κατάφεραν να γλυτώσουν, για να επιστρέψουν ένα χρόνο μετά για να πάρουν εκδίκηση. Όταν οι κάτοικοι του Tenochtitlán εντόπισαν τους εισβολείς, έθαψαν τον θησαυρό της πόλης γύρω από τη λίμνη Tezcuco.

Σήμερα, παρόλο που ήταν πολλοί αυτοί που τον έψαξαν, ένας αμύθητος θησαυρός παραμένει κρυμμένος για σχεδόν πέντε αιώνες κάτω από τις λάσπες στα περίχωρα της πόλης του Μεξικού.



tsantiri.gr








Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Πού αναζητούν ασφαλή καταφύγια οι μεγαλοκαταθέτες


Ο τρόπος διάσωσης της Κύπρου και οι δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων περί νέου μοντέλου αντιμετώπισης των κρίσεων στις τράπεζες, έχουν σκορπίσει ανησυχία στους μεγαλοκαταθέτες που πλέον αναζητούν ασφαλείς προορισμούς για τοποθέτηση των χρημάτων τους.

Οπως υποστηρίζει δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή της Κυριακής», αυτήν την εποχή οι ελληνικές καταθέσεις (που βρίσκονται σε Ελλάδα ή στο εξωτερικό) παρουσιάζουν συγκλίνουσα πορεία προς τις ελβετικές και τις γερμανικές τράπεζες, καθώς αυτές θεωρούνται ως οι πλέον ασφαλείς. Μάλιστα, υπάρχουν δύο νέες κατηγορίες καταθετών: οι ιδιώτες με ποσά χαμηλότερα των 500.000 ευρώ και οι ελληνικές επιχειρήσεις που αναζητούν περαιτέρω εναλλακτικές λύσεις.

Μεγάλα ποσά εκτός Ελλάδας

Στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται πως έχουν ήδη μεταφερθεί εκτός Ελλάδας, μεγάλα ποσά προερχόμενα από εταιρείες-κολοσσούς, όπως οι UBS, Credit Suisse, Deutsche Bank, Coots, Lombard Odier, Bank Sarasin, Pictet, JP Mοrgan Chase Manhattan, Royal Bank of Scotland, Barclays και Credit Agricole. Οπως επισημαίνεται, ανάλογη μαζική έξοδο κεφαλαίων θα σημειωθεί και στην Κύπρο, όταν αρθούν οι σχετικοί περιορισμοί.

Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, από το 2008 έως τον περασμένο Ιούνιο, έχουν «εκπατριστεί» από τα ταμεία ελληνικών τραπεζών πάνω από 80 δισ. ευρώ, με αποκορύφωμα την περίοδο πριν από τις περσινές εκλογές. Η ΤτΕ εκτιμά πως από τα μέσα του 2012 και μετά, έχουν επιστρέψει περίπου 19 δισ. ευρώ στις τράπεζες της χώρας. Μάλιστα, το τελευταίο δίμηνο, φαίνεται πως περίπου 2,6 δισ. ευρώ επέστρεψαν από την Κύπρο. Εικάζεται ωστόσο, πως η Ελλάδα δεν είναι ο τελικός προορισμός των κεφαλαίων αυτών, αλλά ένας ενδιάμεσος σταθμός προτού καταλήξουν σε –θεωρητικά– «ασφαλείς» τοποθεσίες.



iefimerida.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Spiegel: Να πόσα χρωστάει η Γερμανία στην Ελλάδα


- 162 δισ. ευρώ το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα

- Αν το Βερολίνο κατέβαλε τις κατοχικές αποζημιώσεις, θα κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους

- Τι αναφέρει η απόρρητη έκθεση Ελλήνων εμπειρογνωμόνων για το χρέος της Γερμανίας

- «Δεν είναι η ώρα να ξεκινήσουμε διαμάχη με το Βερολίνο», δηλώνει ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος

Αν το ήθελε, η Γερμανία θα μπορούσε να σώσει την Ελλάδα. Όχι δανείζοντάς την ξανά. Απλά καταβάλλοντας τις αποζημιώσεις από τον Α’ και το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πόρισμα που είχε ζητήσει η ελληνική κυβέρνηση για το ύψος των κατοχικών αποζημιώσεων είναι έτοιμο, αλλά κρατείται μυστικό.

Η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα, αυτό είναι δεδομένο. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν οι εμπειρογνώμονες σύμφωνα δημοσίευμα της εφημερίδας Το Βήμα της Κυριακής. Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύει στην ηλεκτρονική του έκδοση το Spiegel, αλλά πάει το θέμα, λίγο παρακάτω!

Σύμφωνα λοιπόν με το γερμανικό περιοδικό, το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα φτάνει τα 162 δισεκατομμύρια ευρώ. 108 δισ. ευρώ για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών και 54 δισ. για το κατοχικό δάνειο, που αναγκάστηκε να δώσει η ελληνική κυβέρνηση την περίοδο 1942-1944.

Το συνολικό ποσό των 162 δις ευρώ αντιστοιχεί στο 80% του σημερινού ΑΕΠ της Ελλάδας και σε περίπτωση που θα καταβάλλονταν, θα κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους της χώρας!

Η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν τίθεται πλέον θέμα αποζημιώσεων και η ελληνική «πατάει φρένο», θεωρεί το θέμα εξαιρετικά ευαίσθητο και φοβάται ότι θα μπορούσε να βλάψει τις σχέσεις της με τον πιο σημαντικό δανειστή της Ευρώπης.

Η επιτροπή εμπειρογνωμόνων είχε λάβει εντολή από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, Χρήστο Σταϊκούρα, να διερευνήσει πιθανή αξίωση καταβολής αποζημιώσεων από την Γερμανία. Και κατέληξε στο πόρισμα των 80 σελίδων. Όμως το πόρισμα χαρακτηρίστηκε «άκρως μυστικό».

Σύμφωνα με απόρρητα στοιχεία που δημοσιεύει Το Βήμα, βάσει του πορίσματος, η Ελλάδα δεν έλαβε ποτέ αποζημιώσεις, ούτε για το κατοχικό δάνειο, ούτε για τα δεινά που υπέστη κατά την διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Η έκθεση βασίζεται σε 761 τόμους από αρχειακό υλικό, μεταξύ αυτών συμφωνίες, νομοθετικά κείμενα και δικαστικές αποφάσεις.

Όπως δηλώνει ο επικεφαλής της επιτροπής, Παναγιώτης Καρακούσης, οι εμπειρογνώμονες επεξεργάστηκαν 190.000 σελίδες διασκορπισμένες σε διάφορα αρχεία, πολλά εκ των οποίων βρέθηκαν στα υπόγεια δημοσίων κτιρίων.

Και έφτασαν τελικά στο πόρισμα των 80 σελίδων. Το οποίο, σύμφωνα με το Spiegel, έχει ήδη φτάσει στα χέρια του ίδιου του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά.

Γράφει το Spiegel: «Η ελληνική κυβέρνηση πατάει φρένο. Χαρακτηρίζει την αναφορά «ευαίσθητο θέμα» γιατί φοβάται πως θα καταστρέψει τη σχέση της με τον κυριότερο δανειστή της.

Πολιτικοί αναλυτές θεωρούν πως η ελληνική κυβέρνηση αποφεύγει τη σύγκρουση με τη Γερμανία.

Η ευθύνη για το πόρισμα δεν είναι πια μόνο του υπουργείου Οικονομικών. Το υπουργείο Εξωτερικών έχει μπλεχτεί, ακόμη και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έχει λάβει τις 80 σελίδες».

«Θα υπάρξει απόφαση σε ανώτατο επίπεδο για την αποκάλυψη (της έκθεσης) και ο Σαμαράς θα αποφασίσει», είπε στο Spiegel ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος και πρόσθεσε πως «δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για μια διαμάχη με το Βερολίνο».



newsit.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Η φυλή “Καλάς” απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου !


Οι Καλάς είναι φυλή του ορεινού Πακιστάν και μέρους του Αφγανιστάν, η οποία ομιλεί δική της γλώσσα, την γλώσσα των Καλάς...

Ο πληθυσμός τους ανέρχεται στις 5.000 περίπου. Παραδόξως, διαφέρουν από τις γειτονικές τους φυλές, τόσο εθνολογικά, όσο και κοινωνιολογικά.

Οι Καλάς αποδίδουν αυτή τη διαφοροποίηση στο γεγονός ότι έχουν Ελληνική καταγωγή, όπως υποστηρίζουν, αφού θεωρούν τη φυλή τους μακρινή απόγονο των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αποτελούν πληθυσμό που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και λόγω αυτού του ισχυρισμού τους, έχουν γίνει αρκετές γενετικές έρευνες για να διαπιστωθεί η καταγωγή τους και ο βαθμός συγγένειάς τους με τους Έλληνες.

Η γλώσσα τους έχει στοιχεία από τα Περσικά, τα Σανσκριτικά και τα Ελληνικά, αφού βρίσκουμε λέξεις που έχουν κοινές ρίζες με τη δική μας γλώσσα. ΝΟΜ είναι το όνομα. ΠΑΡΕΙΜ, από το αρχαίο πάρειμι που σημαίνει πορεύομαι, διαβαίνω. ΧΕΜΑΝ είναι ο χειμώνας. ΙΛΑ το έλα. ΔΟΝΤΟΥΓΙΑ τα δόντια. ΝΤΙ το ρήμα δίδω. ΙΣΠΑΤΑ ο χαιρετισμός τους, που κατά τους γλωσσολόγους προέρχεται από το ασπάζομαι. Για αυτό φιλιούνται όταν συναντιούνται μετά από καιρό. Επίσης, συναντά κανείς στους χαιρετισμούς τους λέξεις όπως «χάιρε, χαϊρέτα, γιάμασις». Η γλώσσα των Καλάς δεν γράφεται.

Οι ερευνητές που ασχολούνται από το 1948 μαζί τους έχουν κατασκευάσει έναν τύπο αλφαβήτου που στηρίζεται στο φωνητικό λόγο τους. Οι ντόπιοι Αφγανοί χαρακτηρίζουν τους Καλάς «φυλή των άπιστων» λόγω της άρνησής τους να ασπαστούν το μουσουλμανισμό. Τα τελευταία 15 χρόνια έχει ξεκινήσει μια γιγάντια προσπάθεια από την Ελληνική Πολιτεία σε συνεργασία με ευκατάστατους Έλληνες εθελοντές και έχουν χτιστεί αρκετά σχολεία, στα οποία τα παιδιά των Καλάς μπορούν να μαθαίνουν Ελληνικά. Οι Καλάς θεωρούν τους Έλληνες επισκέπτες, αδελφούς και είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι μαθαίνουν με μεγάλη ευκολία την Ελληνική γλώσσα.

Δείτε περισσότερα στα παρακάτω βίντεο







world.greekreporter.gr



Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Ισραήλ – Ελλάδα / Κύπρος – Τουρκία: Η γεωπολιτική διάσταση


Την Παρασκευή 22 Μαρτίου, την τελευταία ημέρα της επίσκεψης του Προέδρου Ομπάμα στο Ισραήλ, ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, εξέφρασε τη λύπη του δημοσίως προς τον Τούρκο Πρωθυπουργό, Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν, για το θάνατο των εννέα Τούρκων που επέβαιναν στο πλοιάριο Mavi Marmara το οποίο επιχείρησε να σπάσει το embargo της Γάζας το 2010. Το επεισόδιο αυτό είχε επιφέρει την ψύχρανση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας και υπήρξε η απαρχή της προσέγγισης του Ισραήλ με την Ελλάδα και την Κύπρο. Το επεισόδιο είχαν ακολουθήσει οι πολύ σκληρές και αντικειμενικά άτυχες δηλώσεις του Ερτογάν για τον σιωνισμό τον οποίο παραλλήλισε με το ολοκαύτωμα μέχρι σημείου που αναγκάσθηκε ο Υπουργός Εξωτερικών των Ην. Πολιτειών, Τζον Κέρι, να τις αποδοκιμάσει δημοσίως κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Άγκυρα.

Είναι βέβαιο ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα πίεσε τον Νετανιάχου να υποχωρήσει στη διαμάχη αυτή εν όψει των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή και κυρίως στην Συρία, όπου η Τουρκία έχει κομβική θέση και ρόλο. Το καθεστώς Άσαντ είναι παραδοσιακά εχθρικό προς το Ισραήλ έχοντας απολέσει σε προηγούμενο πόλεμο τα υψίμετρα Golan και έχοντας συμμαχήσει με τους πιο σκληρούς εχθρούς του Ισραήλ, το Ιράν και τους συμμάχους του καθώς και την Χεσμπολλάχ του Λιβάνου. Τόσο ο Ομπάμα όσο και ο Νετανιάχου ελπίζουν ότι η Τουρκία την «επόμενη ημέρα» της αλλαγής του καθεστώτος στη Συρία θα μπορέσει να ελέγξει το νέο καθεστώς. Ενδεχομένως να έχουν δίκιο στην εκτίμηση αυτή, αν και αυτό είναι αμφίβολο εν όψει του γεγονότος ότι δυνάμεις προσκείμενες στην Αλ Κάιντα είναι πολύ πιθανόν ότι θα επικρατήσουν.

Σε άλλο επίπεδο όμως, και ανεξαρτήτως των προβλέψεων ως προς την μελλοντική πορεία της Συρίας, είναι εξεταστέα η ειλικρίνεια και η τήρηση των τυχόν συμφωνηθέντων από την Τουρκία. Είναι η Τουρκία ένας αξιόπιστος/υπεύθυνος σύμμαχος; Μπορεί το Ισραήλ να εμπιστεύεται την Τουρκία; Το ερώτημα είναι καίριας σημασίας γιατί από την απάντηση εξαρτάται, κατά τη γνώμη μας, η μελλοντική τους σχέση και όχι μόνο.

Από τον όλη διαδρομή των Νεότουρκων, αλλά και από την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η πολιτική της Τουρκίας συνοψίζεται στην πολύ πετυχημένη έκφραση του Frank Weber: «ο επιτήδειος ουδέτερος».

Για να ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, η Τουρκία ζήτησε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια για να επιτρέψει στις Ην. Πολιτείες να χρησιμοποιήσουν τις αεροπορικές βάσεις του εδάφους της για την επίθεση στο Ιράκ, πράγμα το οποίο δυσχέρανε υπέρμετρα τις Ην. Πολιτείες στα σχέδιά της. Για πρώτη φορά οι Ην. Πολιτείες άρχισαν τότε να έχουν αμφιβολίες για την «φιλία» της Τουρκίας. Τότε άρχισε η υποστήριξη του Κουρδιστάν και δειλά δειλά η συζήτηση για δημιουργία Κουρδικού Κράτους, αρχικά στο Ιράκ αλλά και ως πυρήνα για την μελλοντική ενσωμάτωση του Τουρκικού Κουρδιστάν και των άλλων όμορων περιοχών που κατοικούνται από Κούρδους και σήμερα αποτελούν εδάφη του Ιράν και της Συρίας.

Ενώ είχε ανοίξει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την Ελλάδα, φαίνεται ότι αφ’ενός η χώρα μας δεν το εκμεταλλεύτηκε σωστά και αφ’ετέρου οι εξελίξεις στην περιοχή ήσαν τέτοιες που εξανάγκασαν τις Ην. Πολιτείες να επαναπροσεγγίσουν την Τουρκία. Σ’αυτό βεβαίως «εβοήθησαν» και οι ραγδαίες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, όπου οι Ην. Πολιτείες πιστεύουν ότι η Τουρκία είναι προνομιακός ομιλητής εκ του λόγου ότι είναι ένα μουσουλμανικό κράτος, ήπιας μορφής προς το παρόν τουλάχιστον, που μπορεί να ωθήσει την περιοχή προς μία πιο μετριοπαθή πολιτική αντιμετώπιση της Δύσης και κυρίως του Ισραήλ.

Είναι φανερό ότι οι Ην. Πολιτείες επιθυμούν να απεμπλακούν κατά το δυνατόν από την Μέση Ανατολή και απόδειξη αποτελεί ότι δεν έπαιξαν σχεδόν κανένα ρόλο στις πρόσφατες αλλαγές. Κοιτάζουν απλώς να διαχειριστούν μία κατάσταση που έχει ξεφύγει από τον έλεγχό τους, για την οποία και ετήρησαν ουδέτερη στάση˙ αφ’ενός δεν εβοήθησαν τα υφιστάμενα φιλικά καθεστώτα και αφ’ετέρου άφησαν την κατάσταση να εκτροχιασθεί, με αποτέλεσμα οι χώρες αυτές να ελέγχονται σήμερα από την Μουσουλμανική Αδελφότητα ή τους συμμάχους της. Είναι βέβαιο ότι προϊόντος του χρόνου τα καθεστώτα αυτά θα καθίστανται πιο αυταρχικά και σκληροπυρηνικά με αποτέλεσμα οι χριστιανοί κάτοικοι να αναγκασθούν να μεταναστεύσουν, όπως συνέβη στο Ιράκ το οποίο εγκατέλειψαν πέραν του ενός εκατομμυρίου μετά τον πρόσφατο πόλεμο.

Η Τουρκία επιδιώκει να αντικαταστήσει τις Ην. Πολιτείες στην περιοχή. Το μαρτυρούν τα ταξίδια του Ερτογάν στην Αίγυπτο και τις άλλες μουσουλμανικές χώρες.

Η Ελλάδα και η Κύπρος ανέκαθεν υπήρξαν φίλοι των Αράβων. Η Κύπρος, από την εποχή του Μακαρίου και του Νάσσερ, ήταν από τους πρωτοπόρους του κινήματος των Αδεσμεύτων και πάντοτε η Αίγυπτος την υποστήριζε στη διεκδίκηση της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης. Αλλά και η Ελλάδα πάντοτε υποστήριζε τους Άραβες στη διεκδίκηση των δικαίων του Παλαιστινιακού λαού. Ένα μεγάλο κομμάτι των Παλαιστινίων ήσαν χριστιανοί ορθόδοξοι και παραδοσιακά αποδέχονταν την ελληνικότητα του Πατριαρχείου.

Γενικά ο αραβικός κόσμος και το όργανό τους, ο Αραβικός Σύνδεσμος, υποστήριζε τα δίκαια της Κύπρου και μέχρι τώρα αρνείται να αναγνωρίσει την Βόρεια Κύπρο ως κράτος ανεξάρτητο. Έχει όμως ήδη αρχίσει η διολίσθηση. Από τότε που ανέλαβε τη Γενική Γραμματεία του Αραβικού Συνδέσμου η Τουρκία, η Βόρεια Κύπρος έχει γίνει δεκτή ως Παρατηρητής (χωρίς όμως δικαίωμα ψήφου) και λαμβάνει μέρος σε όλες τις συνεδριάσεις του Συνδέσμου. Είναι βέβαιο ότι τώρα με τα προβλήματα της Κύπρου και δευτερευόντως της Ελλάδας, εφ’όσον δεν υπάρξει πρόοδος στα σχέδια της Τουρκίας για την Κύπρο, είναι θέμα χρόνου η αναγνώριση του κρατιδίου ως πλήρους μέλους του Συνδέσμου και ως ανεξάρτητου κράτους από τα μέλη του Συνδέσμου, όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα οι συγκυρίες.

Οι δεσμοί της Ελλάδος και της Κύπρου με τις αραβικές χώρες λόγω συγκυρίας αποδυναμώνονται. Οι Έλληνες, μαζί με τους άλλους χριστιανούς, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα αραβικά εδάφη. Η φυγή άρχισε από πολύ παλιά, αλλά τώρα θα εντείνεται όλο και περισσότερο λόγω της ισλαμοποίησης των καθεστώτων και κατ’ακολουθίαν της αύξησης τους συντηρητισμού της μεγάλης πλειονότητας των κατοίκων των κρατών αυτών.

Ήδη η Αίγυπτος αναιρεί την κατ’αρχήν συμφωνία με την Ελλάδα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, επικαλούμενη την αντίθεση της Τουρκίας. Το Πατριαρχείο στην Παλαιστίνη είναι αμφίβολο αν μπορεί να διατηρηθεί ελληνικό ή αν θα ακολουθήσει το παράδειγμα του Πατριαρχείου της Αντιοχείας.

Είναι φανερό ότι η Τουρκία, με το να προτάσσει το μουσουλμανικό της πρόσωπο, αποκτά ερείσματα στον αραβικό κόσμο ο οποίος ολισθαίνει όλο και πιο πολύ στον φονταμενταλισμό. Τα ηγεμονικά καθεστώτα των κρατιδίων του Περσικού για να διατηρηθούν πρέπει να εμφανίζονται ως άκρως συντηρητικά εφ’όσον το Ισλάμ εξ’ ορισμού δεν συμβαδίζει με την δημοκρατία˙ κράτη δε όπως η Αίγυπτος και η Τυνησία πρέπει να προσφέρουν στους πολίτες τους όλο και μεγαλύτερες δόσεις θρησκευτικού φανατισμού και μισαλλοδοξίας ως αντιστάθμισμα της χειροτέρευσης της οικονομικής τους κατάστασης που ενδέχεται να μην είναι πλέον αναστρέψιμη στις χώρες αυτές.

Η Τουρκία σωστά βλέπει τον εαυτό της ως μία περιφερειακή δύναμη, η οποία την τελευταία δεκαετία έκαμε τεράστια άλματα προόδου. Εγκατέλειψε την κληρονομιά του Κεμάλ Ατατούρκ ότι η Τουρκία πρέπει να γίνει κοσμικό κράτος και ότι προέχει η πρόσδεσή της στην Ευρώπη. Ο Ερτογάν, είτε λόγω ευφυΐας είτε από συγκυρία, ορθώς εστράφη προς το Ισλάμ και κτίζει δεσμούς με τα νέα καθεστώτα της περιοχής. Όσο και αν η Τουρκία, ως κατακτητής μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο αραβικών εδαφών, ήταν μισητή σ’αυτά, σήμερα η νέα γενιά των Αράβων τη βλέπει ως μία μουσουλμανική χώρα που «στέκεται» ως ίση στη Δύση και είναι έτοιμη να τους συνδράμει. Εν ολίγοις, βλέπουν ένα μοντέλο διακυβέρνησης και ανάπτυξης που τους ταιριάζει, χωρίς να είναι αναγκασμένοι να δεχθούν και να εφαρμόσουν δυτικά πρότυπα που είναι ξένα στις χώρες τους.

Για να δείξει το «καλό» της πρόσωπο, η Τουρκία προσπαθεί, για πολλοστή φορά, να «τα βρει» με τους Κούρδους της Τουρκίας. Για τον σκοπό αυτό έχει «επιστρατευθεί» και ο Οτσαλάν, ο οποίος από το κελί της φυλακής του εξέδωσε «ιστορική διακήρυξη», με την οποία συνιστά την κατάληξη–επιβεβαίωση της συμφωνίας για κατάπαυση του πυρός. Η διακήρυξη αναγνώστηκε ενώπιον εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών στο Ντιγιαρμπακίρ. Είναι ενδεικτικό όμως της αληθινής διάθεσης του Ερτογάν ότι σε σχόλιά του χαρακτήρισε «προκλητική ενέργεια» την απουσία τουρκικών σημαιών στη συγκέντρωση. Η παρατήρηση αυτή παραπέμπει σε προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες να δοθεί τέλος στην σύγκρουση. Αν κρατήσει η εκεχειρία, ο Ερτογάν με την στήριξη του κουρδικού κόμματος BDP, που κατέχει 36 έδρες στη Βουλή, θα μπορέσει να εξασφαλίσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αναθεώρηση του Τουρκικού Συντάγματος έτσι ώστε η Προεδρία στην οποία προσβλέπει να αποκτήσει πλήρεις εκτελεστικές αρμοδιότητες και όχι απλώς ρυθμιστικές όπως σήμερα. Σιγά αλλά σταθερά το σχέδιο του Ερτογάν να συγκεντρώσει τις εξουσίες στα χέρια του υλοποιείται. Αν επικρατήσει η ομαλοποίηση του σχέσεων με τους Κούρδους, το πιθανότερο είναι η Τουρκία να εμφανίζει όλο και μεγαλύτερη αδιαλλαξία και υπεροψία και να απαιτεί όλο και μεγαλύτερο ρόλο στα περιφερειακά και παγκόσμια δρώμενα.

Στην ανάλυση αυτή δεν πρέπει να μας διαφεύγει και ο παράγων Ην. Πολιτείες, οι οποίες εγκαταλείπουν μεν την Μέση Ανατολή λόγω ανάγκης, αλλά ελπίζουν ότι η «σύμμαχος» Τουρκία θα καλύψει μέρος του κενού για να αποφευχθεί η ολοκληρωτική αποξένωση της περιοχής από τη Δύση. Όμως, είναι βέβαιο ότι η Τουρκία μόλις νοιώσει αρκετά δυνατή, θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση για τον εαυτό της χωρίς να ενδιαφέρεται για συμμάχους ή για τη Δύση. Ακόμη και η επιθυμία της να γίνει μέλος της ΕΕ δεν είναι τίποτ’άλλο από την κεκτημένη ταχύτητα του κεμαλισμού να καταστεί επιτέλους ευρωπαϊκό κράτος και ίσως ορμάται από το παλιό όνειρό της να κατακτήσει την Ευρώπη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν η Τουρκία γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ, θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα αρχικώς και στη συνέχεια θα προσπαθήσει να την ποδηγετήσει.

Οι Ην. Πολιτείες είναι δεσμευμένες στην υπεράσπιση και τη διατήρηση του Ισραήλ. Κανένας Πρόεδρος των Ην. Πολιτειών δεν είναι δυνατό να αποστεί από αυτή την υποχρέωση. Σήμερα, εν όψει των γεωπολιτικών ανακατατάξεων και προϊούσης της αδυναμίας των Ην. Πολιτειών να ελέγξει από μόνη της την κατάσταση στην περιοχή, ελπίζει στη συνδρομή και τη βοήθεια της Τουρκίας. Για το λόγο αυτό πίεσε τον Νετανιάχου να απολογηθεί στην Τουρκία, ούτως ώστε να υπάρξει επαναπροσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών.

Είναι πάντως απορίας άξιον πως το Ισραήλ δέχθηκε την ταπείνωση αυτή, ενώ είναι γνωστό ότι η αποστολή του Μαβί Μαρμαρά ήταν με τέτοιο τρόπο οργανωμένη ώστε να αναγκαστεί το Ισραήλ να κτυπήσει. Δεν είναι τυχαίο πως οι μόνοι επιβάτες του πλοιαρίου που σκοτώθηκαν από τους Ισραηλινούς κομάντος ήσαν Τούρκοι. Ο Ερτογάν απεδέχθη την μετάνοια «εξ ονόματος του τουρκικού λαού» θριαμβολογώντας, αλλά το θέμα δεν έχει λήξει διότι όπως έγινε γνωστό, το μεν Ισραήλ προσφέρει ως αποζημίωση στην κάθε οικογένεια των θυμάτων $100.000, η δε Τουρκία απαιτεί $1.000.000 ανά οικογένεια. Είναι δε φανερόν ότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει την φιλοαραβική πολιτική της χάριν του Ισραήλ. Αυτό θα σήμαινε μία τεράστια μετατόπιση της φιλομουσουλμανικής πολιτικής της, πράγμα το οποίο, υπό τις σημερινές συγκυρίες, η παρούσα Τουρκική κυβέρνηση δεν είναι δυνατό να το επιχειρήσει. Βεβαίως θα προσπαθήσει να ωθήσει το Ισραήλ προς μία πιο μετριοπαθή πολιτική έναντι των Παλαιστινίων, αλλά δεν πρόκειται να κάνει υποχωρήσεις έναντι των αραβικών κρατών για το Ισραήλ.

Το Ισραήλ πάντως ελπίζει ενδεχομένως ότι η Τουρκία θα επηρεάσει την Αίγυπτο ούτως ώστε να διασωθεί η συνθήκη μεταξύ τους, κάτι που είναι πολύ βασικό για το Ισραήλ. Από την πλευρά της η Τουρκία θα πιέσει όπως το Ισραήλ υποστηρίξει τη διακίνηση των υδρογονανθράκων δι’αγωγού μέσω Τουρκίας αντί της δημιουργίας τερματικού στην Κύπρο ή μεταφοράς του υγροποιημένου αερίου (LNG) δια πλοίων. Μια τέτοια εξέλιξη θα καταστήσει την Τουρκία σχεδόν μονοπωλιακό κόμβο στη διακίνηση υδρογονανθράκων προς τη νότια Ευρώπη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πάντως, δεν προκύπτει ότι ένας αγωγός προς την Τουρκία είναι η πιο συμφέρουσα λύση, ανεξαρτήτως του ότι θα δέσμευε στρατηγικά το Ισραήλ με ένα κράτος, οι αντιδράσεις και τα σχέδια του οποίου σε βάθος χρόνου δεν μπορούν να προβλεφθούν. Σε αντίθεση με τη λύση του αγωγού, το υγροποιημένο αέριο (LNG) προσφέρει απείρως μεγαλύτερη ανεξαρτησία κινήσεως.

Αν το Ισραήλ αποδεχθεί τη διακίνηση μέσω Τουρκίας, θα είναι στρατηγικό λάθος, γιατί θα καταστεί όμηρος της Τουρκίας. Αν προχωρήσει με την Κύπρο και την Ελλάδα, θα είναι ο δεσπόζων συνέταιρος. Το χρηματικό κόστος βέβαια θα είναι ίσως μεγαλύτερο, αλλά αξίζει τον κόπο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία έχει κάμει την στρατηγική επιλογή της. Έχει εγκαταλείψει τον Κεμαλισμό και το κοσμικό κράτος και με μικρά βήματα προχωρεί προς ένα νέο οθωμανισμό. Ανεξαρτήτως δε μερικών δειλών βημάτων προς μία δήθεν πιο ανεξίθρησκη αντιμετώπιση των πολιτών της, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παραμένει μία άκρως μισαλλόδοξη χώρα όπου οι μη μουσουλμάνοι είναι πολίτες δευτέρας κατηγορίας. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την κοροϊδία που αναμασούν οι Τουρκικές κυβερνήσεις ότι επίκειται το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, που σύμφωνα με το άρθρο 40 της Συνθήκης της Λωζάνης (προνοεί για το δικαίωμα των μη μουσουλμάνων Τούρκων υπηκόων να έχουν, μεταξύ άλλων, δικά τους εκπαιδευτήρια) έπρεπε να μην έχει παύσει ούτε στιγμή να λειτουργεί. Η τελευταία εκδοχή είναι ότι η Τουρκία θα επιτρέψει τη λειτουργία της, αφού κτιστεί το τζαμί στην Αθήνα και δεχθεί η Ελλάδα να γίνεται ο διορισμός των Ιμάμηδων από τους μουσουλμάνους και όχι από το κράτος!

Αλλά ας στραφούμε τώρα στο Ισραήλ. Μία μικρή χώρα μερικών εκατομμυρίων κατοίκων είναι στη μέση μίας θάλασσας από μουσουλμανικές χώρες, οι οποίες θέλουν την καταστροφή του είτε φανερά είτε κεκαλυμμένα.

Το μακροπρόθεσμο συμφέρον του Ισραήλ είναι η ενδυνάμωση των σχέσεων με την Κύπρο και την Ελλάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αφ’ενός λόγω της δεσπόζουσας θέσης την οποία θα έχει σε μία τέτοια σχέση και αφ’ετέρου λόγω πρόσδεσης με την Ε.Ε. Εάν δε κατορθωθεί να συνδυασθεί η εξόρυξη των υδρογονανθράκων των τριών χωρών καθώς και η κοινή μεταφορά τους στην Ε.Ε., τότε η θέση και η ισχύς εκάστου κράτους αναβαθμίζεται και πολλαπλασιάζεται.

Το Ισραήλ είναι ένα σκεπτόμενο κράτος που ξέρει πολύ καλά το συμφέρον του. Δεν είναι δυνατό να μην αντιλαμβάνεται το παιχνίδι της Τουρκίας στην περιοχή και ότι οποιαδήποτε ταύτιση της πολιτικής του με την Τουρκία είναι κατά των καλώς νοούμενων συμφερόντων του. Συμφέρει στο Ισραήλ η αποδυνάμωση της Τουρκίας, η πιθανή ανεξαρτητοποίηση και ενδυνάμωση του Κουρδιστάν και η στενότερη συμμαχία με την Ελλάδα και την Κύπρο. Από στρατηγικής άποψης το Ισραήλ δεν είναι ρεαλιστικό στο εξής να εμπιστεύεται πλήρως την Τουρκία. Η δυσπιστία είναι βαθιά.

Ενδείκνυται για την Ελλάδα και την Κύπρο η διατήρηση των φιλικών τους σχέσεων με τις αραβικές χώρες, σχέσεις οι οποίες χάνονται στα βάθη της ιστορίας, όμως είναι ανάγκη να οικοδομήσουν μία νέα συνεργασία με το Ισραήλ προς αμοιβαίο όφελος. Το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος, είναι οι μόνες μη μουσουλμανικές χώρες στην περιοχή. Και κακά τα ψέματα. Όπως έγραψε ο Σάμιουελ Χάντιγκτον, εισήλθαμε στην εποχή της Σύγκρουσης των Πολιτισμών.



3 Απριλίου, 2013

Γεώργιος Κ. Οικονόμου

Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Τορπίλη ΔΝΤ στις ελληνικές τράπεζες


Επικίνδυνο πολιτικοοικονομικό «παιχνίδι» παίζεται γύρω από τη συγχώνευση Εθνικής - Eurobank με πρωταγωνιστή το ΔΝΤ, όπως αναφέρουν αξιόπιστες πηγές. Ηδη, μπροστά στο ενδεχόμενο ενός «ναυαγίου», οι αγορές εκφράζουν την ανησυχία τους τόσο για τον εγχώριο τραπεζικό κλάδο όσο και για την πορεία του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόταση της κυβέρνησης ήταν να ανακεφαλαιοποιηθεί η Εθνική από το ΤΧΣ με κεφάλαια ύψους 15 δισ. ευρώ, που χρειάζονται και οι δύο τράπεζες μαζί, και να βγει στις αγορές για να αντλήσει το 1,5 δισ. ευρώ ιδιωτικών κεφαλαίων.

Ενα επικίνδυνο πολιτικοοικονομικό «παι­χνίδι» παίζεται τις τελευταίες εβδομάδες στη χώρα, με πρωταγωνιστή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται το deal της συγχώνευσης της Εθνικής με τη Eurobank, αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές. Ανεξέλεγκτες και μη αναστρέψιμες χαρακτηρίζουν οι ίδιες πηγές τις ενδεχόμενες επιπτώσεις στην ελληνική τραπεζική αγορά και τη χώρα σε περίπτωση που η συμφωνία συγχώνευσης ακυρωθεί ή τροποποιηθεί προς το δυσμενέστερο.

Αργά το βράδυ της Παρασκευής, σε τρίωρη σύσκεψη του υπουργού Οικονομικών με την τρόικα, μπήκαν όλα τα θέματα στο τραπέζι. Αποφάσεις δεν ελήφθησαν και όλα τα θέματα έμειναν ανοιχτά, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες μπήκε μια κοινή βάση διαπραγμάτευσης και κατανόησης. Οι συζητήσεις συνεχίστηκαν μέσα στο Σαββατοκύριακο προκειμένου να επέλθει συμφωνία άμεσα.

Η είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου

Η είδηση για το ενδεχόμενο «σπάσιμο» του τραπεζικού deal ΕΤΕ-Eurobank έχει ήδη κάνει τον γύρο του κόσμου και οι αγορές εκφράζουν την ανησυχία τους τόσο για τον εγχώριο τραπεζικό κλάδο όσο και για την πορεία του προγράμματος που αφορά τη δημοσιονομική προσαρμογή.

Την ίδια ώρα, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, με τη δήλωσή του ότι δεν υπάρχει «βέτο» για τη συγχώνευση της Εθνικής με τη Eurobank, διαχωρίζει εν μέρει τη θέση της Κομισιόν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το οποίο σε κυβερνητικούς παράγοντες εκφράζει τις έντονες αντιρρήσεις του σε όλους τους τόνους και ζητά προϋποθέσεις για την ολοκλήρωση της συγχώνευσης.

Η στάση της Κομισιόν εξελήφθη από την αγορά ως πιο διπλωματική, αφού στη συνέχεια η τρόικα στις συναντήσεις που πραγματοποίησε με κυβερνητικούς παράγοντες είχε ενιαία σκληρή στάση και διεμήνυε ότι η μόνη λύση είναι να ανακεφαλαιοποιηθούν οι δύο τράπεζες ξεχωριστά και να μη συγχωνευτούν.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η αντιπρόταση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν να ανακεφαλαιοποιηθεί η Εθνική Τράπεζα από το ΤΧΣ με κεφάλαια ύψους 15 δισ. ευρώ που χρειάζονται και οι δύο τράπεζες μαζί και να βγει στις αγορές για να αντλήσει το 1,5 δισ. ευρώ ιδιωτικών κεφαλαίων.

Η ελληνική πλευρά προτείνει στην τρόικα, εφόσον βρει το 1,5 δισ. ευρώ ιδιωτικών κεφαλαίων η ΕΤΕ, να της επιτραπεί να προχωρήσει στην πλήρη απορρόφηση της Eurobank. Εφόσον δεν καταστεί αυτό δυνατό, τότε η ΕΤΕ θα κρατικοποιηθεί πλήρως και η Eurobank θα είναι θυγατρική της κατά 84,35%.

Στη συνέχεια, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα κληθεί να αποφασίσει εάν θα ζητήσει από την ΕΤΕ να μεταβιβάσει τη Eurobank στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να λειτουργεί ως κρατική μεν, ανεξάρτητα δε, μέχρι να πωληθεί.

Η άλλη εναλλακτική είναι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να αφήσει τη Eurobank ως θυγατρική της ΕΤΕ, να την εξυγιάνει και στον χρόνο που θα κρίνει, να καθοδηγήσει τη διοίκηση της Εθνικής για την πώληση της θυγατρικής της, αφού με αυτό το σχήμα δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν οικονομίες κλίμακας από συνέργειες.

Προαπαιτούμενο η συμφωνία

Με την επιβεβαίωση του σεναρίου για τη μη ολοκλήρωση της συγχώνευσης ΕΤΕ-Eurobank θα γίνει προδήλως πλέον σαφές αν τα σενάρια που έρχονται κατά καιρούς στη δημοσιότητα ευσταθούν.

Δηλαδή, εάν η Deutsche Bank, ή άλλη γερμανική ή ευρωπαϊκή τράπεζα, επιθυμεί διακαώς να αποκτήσει μία ελληνική τράπεζα ή κάποια από τα στοιχεία του ενεργητικού αυτής.
Κορυφαίος κυβερνητικός παράγοντας, αργά το βράδυ της Παρασκευής και μετά τη σύσκεψη του οικονομικού επιτελείου με την τρόικα εξέφραζε την πεποίθησή του ότι οι ενστάσεις του ΔΝΤ και γενικότερα της τρόικας θα καμφθούν, αφού προηγουμένως η τρόικα, η ελληνική κυβέρνηση και οι τραπεζίτες συμφωνήσουν τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες αυτό το τραπεζικό deal θα πάρει «σάρκα και οστά».

Σύμφωνα με πληροφορίες, η τρόικα βάζει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για τις τράπεζες και το γενικότερο πλαίσιο των συμφωνηθέντων του Μνημονίου ως προαπαιτούμενο για τη συμφωνία της όσον αφορά τη συγχώνευση Εθνικής-Eurobank.

Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στις δηλώσεις του έδωσε μια εικόνα για το ποιες θα πρέπει να είναι οι προϋποθέσεις αυτές όταν είπε ότι η συγχώνευση της ΕΤΕ με τη Eurobank θα πρέπει να γίνει κατά τρόπο συμβατό προς την κοινοτική νομοθεσία, αλλά και κατά τρόπο που δεν θα επιβαρύνει το έλλειμμα και το χρέος της Ελλάδας. Με την τελευταία παρατήρησή του ο εκπρόσωπος της Κομισιόν υπονοούσε ότι τα κεφάλαια που θα χρειαστούν οι τράπεζες μαζί ενδέχεται να ξεπερνούν τις προϋπολογισμένες κεφαλαιακές ανάγκες.

Και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος στην εκπομπή της ΝΕΤ, ΝΕΤWeek, είχε δώσει ένα σαφές περίγραμμα για τα ζητήματα που προβάλλει η τρόικα, ενώ ο ίδιος τόνισε ότι κατά τη δική του γνώμη δεν θα πρέπει να αναστραφεί το σχέδιο συγχώνευσης.

Ο κ. Προβόπουλος εξήγησε επίσης ότι η τρόικα πιστεύει ότι η ανακεφαλαιοποίηση θα πρέπει να ολοκληρωθεί βάσει του προγράμματος, δηλαδή στα μέσα Απριλίου. Στο ίδιο πλαίσιο, η τρόικα επιμένει ότι δεν πρέπει να χαθεί χρόνος.
Ιδιαίτερη συνάντηση με την τρόικα

Ο ίδιος σημείωσε ότι στην τρόικα δεν αρέσει η ιδέα να δημιουργηθεί ένας τόσο μεγάλος τραπεζικός «παίκτης», με μερίδιο αγοράς το οποίο μπορεί να είναι της τάξης του 40% και αυτός ο «παίκτης» να είναι υπό κρατικό έλεγχο.

Από αυτό συνάγεται το συμπέρασμα ότι είτε η τρόικα έχει από μόνη της την εκτιμηση ότι το σχήμα ΕΤΕ-Eurobank στην παρούσα φάση δεν μπορεί να αντλήσει το 1,5 δισ. ευρώ από ιδιώτες είτε έχει πληροφόρηση ότι δεν είναι αρκετές οι απαραίτητες κινήσεις που έχουν γίνει για να φτάσει τον στόχο αυτόν.

Η τρόικα για το θέμα της συγχώνευσης της Εθνικής με τη Eurobank έχει συζητήσει και διαπραγματευτεί επανειλημμένα με το υπουργείο Οικονομικών, έχει συσκεφθεί με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ενώ την Παρασκευή στο πλαίσιο της επικείμενης ανακεφαλαιοποίησης η καθεμία τράπεζα παρουσίασε στην τρόικα πώς έχει διαμορφώσει το σχέδιό της. Είναι ενδεικτικό ότι η Eurobank είχε ιδιαίτερη συνάντηση με την τρόικα, χωρίς τη διοίκηση της ΕΤΕ, σύμφωνα με πληροφορίες.

Σε άμεση κρατικοποίηση εκτιμά η αγορά ότι θα οδηγηθούν οι δύο τράπεζες Εθνική και Eurobank σε περίπτωση που η απόφαση της τρόικας για το deal της συγχώνευσης των δύο τραπεζών είναι να «σπάσει» και οι δύο τράπεζες να ανακεφαλαιοποιηθούν ξεχωριστά.

Σε αυτήν την περίπτωση, τραπεζικοί αναλυτές αναφέρουν ότι δεν υπάρχει ικανός χρόνος προκειμένου να αναζητηθούν νέοι ιδιώτες επενδυτές για κάθε τράπεζα ξεχωριστά, αφού η τρόικα επιθυμεί να έχουν τελειώσει όλες οι αυξήσεις μέχρι -το πολύ- το τέλος Μαΐου.

Εκτιμήσεις αναφέρουν ότι οι θεσμικοί και οι ιδιώτες επενδυτές δεν θα έχουν τον χρόνο να αξιολογήσουν την κατάσταση, ενώ το ρίσκο θα αυξηθεί έπειτα από την καταλυτική παρέμβαση της τρόικας, έξι μήνες μετά την ανακοίνωση της διοίκησης της ΕΤΕ να αποκτήσει το 100% των μετοχών της Eurobank.

Οι ίδιοι τραπεζικοί αναλυτές λένε ότι η αυτονόμηση των ΕΤΕ - Εurobank θα γίνει μέσω των ξεχωριστών Αυξήσεων Μετοχικού Κεφαλαίου των δύο τραπεζών από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Μετά την εν λόγω διαδικασία η συμμετοχή της ΕΤΕ στην Eurobank θα μειωθεί στο 5-6,5%, από το 84,35% που είναι σήμερα.

Το ΤΧΣ είχε εγκρίνει το νέο τραπεζικό σχήμα

Οι ίδιοι αναλυτές επισημαίνουν ότι ο τρόπος που αντιμετώπισε το ΔΝΤ, αλλά και γενικότερα η τρόικα, το σχέδιο συγχώνευσης της ΕΤΕ με την Eurobank είναι αφενός προβληματικός αφού ήταν σε γνώση της διαδικασίας και το ΤΧΣ είχε εγκρίνει το νέο τραπεζικό σχήμα και αφετέρου λένε ότι δίνει ένα στίγμα για το πώς θα διοικούνται οι τράπεζες από εδώ και στο εξής.

Εκτιμούν δηλαδή ότι οι διοικήσεις των τραπεζών θα υποβαθμιστούν σε μεγάλο βαθμό και τις κεντρικές και στρατηγικές αποφάσεις θα τις λαμβάνει η τρόικα μέσω του ΤΧΣ, σύμφωνα με τον δικό της σχεδιασμό και με βάση τα κεφάλαια που θα απαιτούνται για κάθε κίνηση.

Αν η κατάληξη είναι η ακύρωση του deal, ενδεχομένως να εκφράζει και τις αμφιβολίες εκ μέρους της τρόικας για το κατά πόσο τέτοιου μεγάλου βεληνεκούς συγχωνεύσεις είναι δυνατόν να γίνουν στην Ελλάδα, λένε τραπεζικοί αναλυτές.



ethnos.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...