Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Α. Πάγος: «Πράσινο φως» για αυτόφωρη σύλληψη βουλευτών για κακουργήματα


Την σύλληψη των βουλευτών για αυτόφωρα κακουργήματα καθώς και την αναγκαιότητα αποτροπής τους από την τέλεση πλημμεληματικών αδικημάτων, ορίζει με εγκύκλιο που απέστειλε στις Εισαγγελίες και τα αστυνομικά τμήματα της χώρας, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ιωάννης Τέντες.

Η Εισαγγελία του Αρειου Πάγου, στην εγκύκλιο της, επισημαίνει:

Το άρθρο 62 του Συντάγματος ορίζει ότι όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος. Δεν απαιτείται όμως άδεια για τα αυτόφωρα κακουργήματα. Εξάλλου, κατά το άρθρο 54 ΚΠ, ακόμα και στις περιπτώσεις που χρειάζεται άδεια για τη δίωξη, μπορεί να ενεργηθεί ανάκριση για τη βεβαίωση του εγκλήματος και πριν χορηγηθεί η άδεια. Δεν επιτρέπεται μόνο να ενεργηθούν ανακριτικές πράξεις που θίγουν το πρόσωπο για τη δίωξη του οποίου χρειάζεται η άδεια. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι για τις πλημμεληματικές, έστω και αυτόφωρες, πράξεις του βουλευτή δεν επιτρέπεται η σύλληψή του καθώς και η ποινική δίωξή του
χωρίς προηγούμενη άδεια της Βουλής. Επιτρέπεται όμως η χωρίς άδεια διενέργεια κάθε ανακριτικής πράξεως που είναι αναγκαία για τη βεβαίωση του εγκλήματος εκτός αυτών που θίγουν το πρόσωπο του βουλευτή (πχ. δεν επιτρέπεται κλήση του για παροχή εξηγήσεων ή απολογία). Επιτρέπεται επίσης η φυσική παρεμπόδιση του επιτιθέμενου βουλευτή με τα συνήθη αποτρεπτικά μέσα, που εφαρμόζονται στους παρανομούντες κοινούς πολίτες.

«Είναι αυτονόητο ότι η κατα τα ανωτέρω οριοθέτηση της μεταχείρισης των βουλευτών, αφορά τους βουλευτές οποιουδήποτε πολιτικού κόμματος και για οποιαδήποτε αξιόποινη συμπεριφορά» καταλήγει η εγκύκλιος.


ethnos.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε


Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε στην ελληνική ναυτιλία. Τα τελευταία χρόνια τόσο η εκάστοτε κυβέρνηση όσο και οι Ελληνες εφοπλιστές κάνουν έκκληση και μέσω διαφημίσεων στους νέους να στραφούν προς τη θάλασσα προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον, ιδιαίτερα μετά την οικονομική κρίση που έχει εκτινάξει την ανεργία στα ύψη, αλλά και για να καλύψουν την έλλειψη ναυτικών.

Την ίδια ώρα, όμως, το κράτος δείχνει άβουλο να στηρίξει τη ναυτιλιακή βιομηχανία που μαζί με τον τουρισμό αποτελούν τους πυλώνες της ελληνικής οικονομίας, η οποία δεν έχει άλλον παραγωγικό τομέα σε τέτοια άνθηση και δύναμη, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Μάρτυρας της απογοητευτικής κατάστασης που επικρατεί στις υποδομές της ναυτιλίας είναι και ο αναγνώστης του «ΘΕΜΑτος» κ. Γ. Σύμπουρας, τα τρία παιδιά του οποίου, που έχουν σπουδάσει ναυτιλιακά, ναυπηγική και μηχανολογία σε πανεπιστημιακές σχολές, μάταια προσπαθούν να παρακολουθήσουν σεμινάρια σχετικά με τα συστήματα ασφάλειας στον Ασπρόπυργο, προκειμένου να πάρουν ναυτικό φυλλάδιο και να  κάνουν την πρακτική τους εξάσκηση σε πλοίο όπως προβλέπουν οι διατάξεις. Πρόκειται για σεμινάρια εννέα εργάσιμων ημερών.

«Η σχολή αυτή του Ασπρόπυργου τον Αυγουστο δεν λειτουργεί λόγω διακοπών. Τον Σεπτέμβριο που πήραν τηλέφωνο για ορισμό κάποιας ημερομηνίας για παρακολούθηση ενημερώθηκαν ότι δεν υπάρχουν καθηγητές, ίσως τον Οκτώβριο και λόγω συνωστισμού που θα υπάρχει λόγω της καθυστέρησης δεν γνωρίζουν πότε θα μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει τα σεμινάρια αυτά», επισημαίνει ο κ. Σύμπουρας σε επιστολή του προς το «ΘΕΜΑ» και προσθέτει:

«Θεωρώ πως είναι εντελώς απαράδεκτο, ιδιαίτερα σήμερα που η διεθνής κρίση έχει πλήξει καίρια τη δική μας μικρή εθνική οικονομία και ο μόνος κλάδος της οικονομίας που κατά καιρούς έχει παίξει ρόλο ναυαγοσώστη, όπως είναι η ναυτιλία, να αντιμετωπίζεται με αυτή την αδιαφορία. Στις μέρες μας, που το πρόβλημα της ανεργίας είναι τεράστιο, πολλά παιδιά στρέφονται πάλι προς τη θάλασσα. Σε έναν τομέα που και ζήτηση υπάρχει αλλά και οι αμοιβές δεν έχουν καμία σχέση με αυτές της ξηράς. Η θάλασσα, το πλοίο όμως δεν μπορεί να περιμένει» και καταλήγει στο κείμενό του:                                                                                                                              

«Ολες οι αποφάσεις είναι κρίσιμες και άμεσες. Οι ναυτικοί, η εκπαίδευσή τους και γενικότερα η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού είναι ο πιο νευραλγικός παράγοντας για τη ναυτιλιακή επιχείρηση. Χάθηκε πολλή τεχνογνωσία και ναυτοσύνη τα τελευταία χρόνια και έφυγε προς τις χώρες της Ανατολής».                                              


protothema.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Πολιτικός "έφαγε" εκατομμύρια ευρώ κι έκανε ζωή χλιδάτη!


Νέο σκάνδαλο υπεξαίρεσης συγκλονίζει την Ιταλία!

Ένα νέο σκάνδαλο σίει την ιταλική πολιτική ζωή : Ο Φράνκο Φιορίτο, μέχρι πρόσφατα επικεφαλής της κεντροδεξιάς παράταξης στο περιφερειακό συμβούλιο του Λατίου- της ευρύτερης περιοχής της Ρώμης- κατηγορείται για υπεξαίρεση σειράς δημοσίων κονδυλίων.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο ιταλικός Τύπος, ο Φιορίτο φέρεται να χρησιμοποίησε μέρος των δημοσίων χρηματοδοτήσεων προς τα κόμματα για να βοηθήσει τη διοργάνωση «ελαφρών πάρτι», να αγοράσει αυτοκίνητα, να καλύψει έξοδα περιφερειακών συμβούλων που έφταναν και τις 100.000 ευρώ, να καλύψει διαμονές σε πολυτελή ξενοδοχεία και διακοπές στο εξωτερικό.
«Ζητώ συγγνώμη από όλους, πρόκειται για έναν καρκίνο που πρέπει οπωσδήποτε να ξεριζωθεί», δήλωσε η πρόεδρος της περιφέρειας της Ρώμης Ρενάτα Πολβερίνι, η οποία έθεσε τους περιφερειακούς συμβούλους ενώπιον ενός ξεκάθαρου διλήμματος: ή θα πρέπει να δεχθούν μείωση κατά 50% της κάλυψης των εξόδων τους, ή, σε περίπτωση άρνησής τους, θα προκηρυχθούν άμεσα πρόωρες εκλογές.

Σύμφωνα με την εφημερίδα της Ρώμης «Ιλ Μεσσατζέρο», χάρη στην υποστήριξη του Φιορίτο, μερικοί από τους περιφερειακούς συμβούλους του μπερλουσκονικού «Λαού της Ελευθερίας» συνήθιζαν να αγοράζουν ακριβές γραβάτες, να πληρώνουν φωτογραφικά πορτραίτα και να οργανώνουν θεάματα με φίλους και συνεργάτες τους, με κονδύλια του ιταλικού δημοσίου.

«Υπάρχουν δεκάδες πλαστές αποδείξεις», γράφει η ιταλική εφημερίδα, η οποία προσθέτει ότι το συνολικό ποσό με το οποίο ασχολείται η έρευνα των εισαγγελέων της Αιώνιας Πόλης, αγγίζει τα 4.180.000 ευρώ. Πρόκειται για υπεξαίρεση χρημάτων για την οποία φέρεται να ευθύνεται ο ίδιος ο Φιορίτο αλλά και η οποία συνδέεται και με την ικανοποίηση των αιτημάτων «απαιτητικών» συναδέλφων του.

Όπως επισημαίνουν σχολιαστές, στα τελευταία αποδεικτικά στοιχεία που συνέλεξαν οι εισαγγελείς συμπεριλαμβάνονται και οι προσπάθειες χρηματοδότησης μικρότερων πολιτικών ομάδων που θα έπρεπε να συμβάλουν, έμμεσα, στην ήττα ισχυρών πολιτικών αντιπάλων, όπως και η αγορά φημισμένων κρασιών, με αποδείξεις ύψους 7.000 ευρώ.
Την Παρασκευή το περιφερειακό συμβούλιο της Ρώμης θα πρέπει να εκφραστεί σχετικά με τις περικοπές που απαιτεί η Πολβερίνι. Στο μεταξύ, η κεντροαριστερή αντιπολίτευση ζητάει με έμφαση την παραίτησή της, τονίζοντας ότι «είναι σαφές πλέον ότι στην υπόθεση αυτή έχουν πέσει οι τίτλοι τέλους».

Ο πρώην επικεφαλής της συντηρητικής παράταξης όμως, ο Φράνκο Φιορίτο, κύριος κατηγορούμενος της όλης υπόθεσης, αφήνει να εννοηθεί, με σειρά συνεντεύξεων, ότι δεν πρόκειται να δεχθεί να ναυαγήσει μόνος και απροστάτευτος. «Παρέδωσα στους εισαγγελείς έναν αναλυτικό φάκελο, που αποδεικνύει πόσοι πολιτικοί και με ποιο τρόπο, ευθύνονται για σοβαρές υπεξαιρέσεις», δήλωσε ο πρώην τοπικός επικεφαλής του μπερλουσκονικού «Λαού της Ελευθερίας».


newsit.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Ένα "γράμμα στη μικρή Νάντια", όπως μεταφέρεται από τοίχο σε τοίχο μέσα στις διαδικτυακές παρέες.

 

 Αχ μικρή μου Νάντια… Γιατί αλήθεια κάποια γράμματα στην εποχή μας να αρχίζουν με ένα αχ; Δεν φταίει η πατρίδα σου η Συρία γι’ αυτό ούτε η δική μου η Ελλάδα, αλλά αυτό είναι μεγάλη ιστορία. Ιστορία δηλαδή για μεγάλους. Καλωσήλθες ….
Έτσι συνηθίζουμε να λέμε εμείς ανεξάρτητα από το αν πέρασες καλά στον ερχομό σου. Καλωσήλθες!
Σε πρωτοείδα πάνω στο κτίριο του Λιμενικού Ταμείου. Γιατί αλήθεια έχεις τόσο μεγάλα μάτια; Είναι πολλά αυτά που είδες στη μικρή ζωή σου η ή είναι μεγάλος ο φόβος; Μα και τα δικά μου μεγαλώνουν όταν έρχομαι στο λιμάνι να σε δω. Ξέρεις και γω φοβάμαι. Οι μπαμπάδες φοβούνται συχνά μα δεν το λένε. Δεν τους επιτρέπεται. Ή καλύτερα δεν το επιτρέπουν οι αγάπες τους.
Φόβος λοιπόν: Τότε που άκουσες ότι πήραν τον μπαμπά του Σαμίρ και χάθηκε. Θυμάσαι! Και στην Ελλάδα παλιά γινόταν συχνά αυτό. Εγώ το ξέρω…. Τότε που άκουσες το σφύριγμα της οβίδας και δεν ήξερες που θα πέσει. Πόλεμος! Τότε φοβήθηκε κι ο μπαμπάς μα το κρυψε. Και στη βάρκα τη νύχτα!! Όταν ήρθαν αυτοί με τις στολές! Και μίλαγαν μια γλώσσα που δεν καταλάβαινες και είχαν όπλα! Μιλούσαν αγγλικά, τη γλώσσα των αφεντικών μας. Μοίρα των φτωχών στον αιώνα μας να επικοινωνούν με τη γλώσσα των αφεντικών. Και γω αγγλικά σου μίλαγα και μια αραβική λέξη «χαραμ». Την ξέρουμε αυτή τη λέξη και στην Ελλάδα, τη λένε «άδικο».
Κι ύστερα η κράτηση. Πάλι στολές, κουβέρτες στο πάτωμα, φωνές, άνθρωποι στα κάγκελα και μέλλον αβέβαιο. Που θα μας πάνε; Και ο μεγάλος φίλος, η μνήμη, να μας πονάει τώρα πιο πολύ! Τι να έγιναν οι φίλοι στη Συρία; Το σπίτι μας θα υπάρχει άραγε; Το γατάκι που άφησες θα ζει; Πότε θα τελειώσει ο πόλεμος; Πώς να μη μεγαλώσουν τα μάτια.
Εκεί που σου λεγα για τη μνήμη, μου ξέφυγε ένα «μας» και θα ρωτάς από πού κι ως που εμείς «μας». Τι κοινό έχουμε. Κατ’ αρχήν έχουμε κοινό τα μεγάλα η καλύτερα τα μεγαλωμένα απ’ το φόβο μάτια.
Και γω φοβάμαι. Περνούν κι από μένα οι σκέψεις για τον πόλεμο. Είμαι και γω στα σύνορα. Δεν ξέρω αν σε λίγους μήνες – εμείς εδώ χτυπάμε ξύλο για να το ξορκίσουμε – θα’ μια στη θέση σου. Και που θα βρω τη δύναμη να τα’ αντέξω. Φοβάμαι ακόμα, έτσι με κατάντησαν, όλους όσους έχουν σκούρο χρώμα και γυρνάνε στο κέντρο της Αθήνας. Λες ο μπαμπάς σου να είναι κακός; Λες να κάμει κακό στο γιο μου; Και ακόμα ήταν κακός ο Άλι ή τον έκαναν έτσι; Κι αν ο Άλι είναι κακός τι φταίει ο Μωχάμετ; Φόβο με λογότυπο μας βάζουν. Για να είναι εύκολη η δουλειά τους, να μη σκεφτούμε και βρούμε την αλήθεια. Για φαντάσου μικρή μου Νάντια τώρα που μαύρισα από τον ήλιο να με περάσουν για Σύριο πρόσφυγα και να με κυνηγάνε σαν το σκυλί αυτοί με τις μαύρες μπλούζες. Αρκεί να προλάβω, σκέφτομαι, να τους μιλήσω Ελληνικά. Κι αρκεί βέβαια αυτοί να ακούνε και να καταλάβουν τη γλώσσα τους μέσα στο ξενοφοβικό αμόκ τους. Φοβάμαι ακόμη όταν βλέπω αυτόν το κύριο που τρώει από τα σκουπίδια. Αν εγώ δεν έχω να φάω, αύριο ας πούμε, τι θα κάνω! Είμαι και μίζερος με το φαϊ και όλα μου βρωμάνε! Σιχαίνομαι κιόλας.
Εμείς οι μεγάλοι έχουμε κι άλλα που δεν τα ξέρεις. Ένα συναίσθημα δύσκολο που σε τρώει σαν το σαράκι. Τις ενοχές. Τότε που είδα σε αφίσες τα σκοτωμένα παιδιά στη πατρίδα σου γύρισα αλλού το βλέμμα. Αποφάσισα ακαριαία ότι αυτό ήταν βαρύ για την ψυχολογία σου! Όταν άκουσα για τους ξένους – αυτούς με τα αγγλικά – που έμπαιναν στη πατρίδα σου και τα έκαναν όλα άνω κάτω δεν το σχολίασα καν ούτε όταν έμαθα ότι η κυβέρνησή σας ματώνει τους δρόμους και τις γειτονιές. Κι ας ήξερα ότι παλιά από αυτή τη πατρίδα πέρασε ο πατέρας μου πρόσφυγας και τον ταΐσατε, τον ξεψειριάσατε και του μάθατε και τη λέξη που σου είπα «χαραμ». Ήξερα ακόμα ότι αργά ή γρήγορα θα έρθετε πρόσφυγες για να γλιτώσετε από τον πόλεμο, μα έλεγα «αν δεν το σκέφτομαι δεν υπάρχει» και δεν έκανα τίποτα. Κοίταγα μόνο την πάρτη μου και ψήφιζα για τα λίγα ευρώ που είχα τότε στη τράπεζα. Έλεγα τι θα τους κάνουμε όλους αυτούς που ήρθαν από απέναντι κι ας ήξερα ότι τα ίδια στενά πέρασε κι ο παππούς μου παλιά και άφησε απέναντι κτήματα και ζώα μα κι ένα γιό. Γι’ αυτό ήταν πάντα λυπημένος στις φωτογραφίες. «Χαραμ». Να γιατί μεγαλώνουν τα μάτια τα δικά μου.
Μαθαίνω ότι θα φύγεις από δω σε λίγες μέρες μα στη θέση σου θα έρθει ένα άλλο κοριτσάκι με άλλο όνομα μα ίσως με την ίδια ιστορία και τους ίδιους φόβους. Μα δεν μπορώ μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος να βλέπω μονάχα και να φοβάμαι. Κι οι πόλεμοι έχουν τον ατελείωτο. Ένας σταματάει δυο αρχίζουνε.
Και η γλώσσα; Πως θα μιλάμε; Δεν θέλω τη γλώσσα των αφεντικών και των ανθρώπων με τις στολές. Και πόσες γλώσσες θα μάθω; Απ’ όλες τις χώρες που γίνεται πόλεμος έρχονται παιδιά σαν εσένα. Με διαφορετικά ονόματα μα με τα ίδια μάτια. Και μεγαλώνει το μακρύ καραβάνι της απανθρωπιάς. Και οι μικρές ή μεγάλες θλιβερές ιστορίες τους γίνονται ένα στατιστικό νούμερο γι ‘ αυτούς που κυβερνάνε και ευθύνονται. Κι όλοι μας, εγώ, εσύ ο καθένας μας ένας κόσμος ολόκληρος, γιατί αυτό σημαίνει άνθρωπος, γινόμαστε μια μικρή μαύρη κουκίδα φόβου. Τόσο μαύρη που αρχίζει να σκοτεινιάζει.
Σου έκρυψα το καλό για το τέλος!!!
Στο αριστερό μου χέρι – μ’ αυτό κρατάω συχνά το γιό μου – έχω κρυμμένο ένα μικρό αστεράκι. Είναι πολύ κοφτερό και μπορεί να σκίσει τη μαύρη κουρτίνα του φόβου. Το χρησιμοποιώ συχνά! Το λένε ανθρωπιά και αγάπη! Όταν φοβάμαι μου θυμίζει ότι πρέπει να μείνω άνθρωπος. Πως νομίζεις ότι τη γλιτώνω. Με αυτό το κόλπο. Προσπαθώ να μείνω άνθρωπος. Όχι μη το μπερδεύεις!! Δεν γίνεται αυτό με το να σου φέρω παιχνίδια ή λίγο γάλα. Άλλο λέω. Γίνεται μόνο αν σε νιώσω, άνθρωπο, σαν και μένα. Με τις ίδιες ανάγκες και τις ίδιες υποχρεώσεις. Αν σου δώσω την αγάπη μέσα από την καρδιά μου όσο κι αν πονάει, όσο κι αν κοστίζει.
Να η γλώσσα που χρειάζομαι – χρειαζόμαστε.
Τη γλώσσα της ανθρωπιάς και της αξιοπρέπειας που συχνά είναι σιωπηρή, χωρίς ήχο. Όπως μια αγκαλιά.
Καλό ταξίδι. Θα σε βλέπω στο καράβι που θα φεύγεις.
Υ.Σ.: θα σ’ έχουν ξανά μπερδέψει οι μεγάλοι! Ε; Σιγά – σιγά αρχίζω να μαθαίνω και τις γλώσσες…
Χαμπιμπι – Σ’ αγαπώ."

Χρήστος Κ.


Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...