Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Δίκες ζώων κατά τον Μεσαίωνα...



Το 1457 μία γουρούνα συνελήφθη σ το Σαβινί της Γαλλίας με την κατηγορία ότι έπνιξε και παραμόρφωσε ένα βρέφος την ώρα που κοιμόταν σ το κρεβατάκι του.  Η γουρούνα,  μαζί με τα έξι γουρουνάκια της, προσήχθη στο δικαστήριο για να δικασθεί. Οι αυτόπτες μάρτυρες υποστήριξαν ότι η γουρούνα μπήκε σ το σπίτι όταν η μητέρα του βρέφους απουσίαζε και κατευθύνθηκε σ το δωμάτιο του παιδιού. 
Εκεί,  πριν προλάβουν να επέμβουν,  η γουρούνα καταπλάκωσε και ποδοπάτησε το μωρό, μαζί με τα έξι γουρουνάκια της, τα οποία βρέθηκαν λουσμένα από το αίμα του μωρού. 
Κατά την διαδικασία η γουρούνα δεν επέδειξε ίχνος μεταμέλειας.  Έτσι,  το δικαστήριο δήλωσε τον αποτροπιασμό του για το ειδεχθές, όπως το χαρακτήρισε,  έγκλημα και επέβαλε την ποινή του θανάτου την εγκληματία γουρούνα, η οποία και παραδόθηκε στον δήμιο για την εκτέλεση της ποινής. Τα γουρουνάκια έτυχαν της επιείκειας του δικαστηρίου και απαλλάχθηκαν των κατηγοριών λόγω του νεαρού της ηλικίας τους. 
Αυτή ήταν μία από τις εκατοντάδες καταγεγραμμένες δίκες ζώων που συνέβησαν στην δυτική μεσαιωνική Ευρώπη από τον 13ο μέχρι τον 18ο αιώνα. Γουρούνια, ταύροι,  άλογα,  αγελάδες,  λύκοι,  αρουραίοι,  ψάρια,  πουλιά, ακόμη και έντομα, βρέθηκαν αντιμέτωπα με τη δικαιοσύνη και κλήθηκαν να λογοδοτήσουν για τις παράνομες και εγκληματικές πράξεις τους. Τα εγκλήματά τους ήταν από κλοπή και βανδαλισμό μέχρι σεξουαλικά εγκλήματα και ανθρωποκτονίες. Οι ποινές που τους επιβάλλονταν ήταν από αφορισμό και εξορία μέχρι θάνατο δι’ απαγχονισμού και κάψιμο στην πυρά.
Η παλαιότερη δίκη ζώου καταγράφεται το 1266  στο Fontenay – aux – Roses,  κοντά σ το Παρίσι.  
Τότε, ύστερα από απόφαση των μοναχών του Saint Genevieve, ένα γουρούνι καταδικάσθηκε να καεί δημοσίως, επειδή είχε κατασπαράξει ένα παιδί. 
Η διαδικασία εκείνων των δικαστηρίων ακολουθούσε όλους τους προβλεπόμενους τύπους και ήταν καθ’ όλα τυπική. Τα ζώα κλητεύονταν και όταν συλλαμβάνονταν επ’ αυτοφώρω προφυλακίζονταν. Το δικαστήριο όριζε τον νόμιμο συνήγορο τους, ο οποίος και αναλάμβανε την υπεράσπισή τους. Κατά την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, το δικαστήριο εξέταζε μάρτυρες, άκουγε τα επιχειρήματα των διαδίκων και τέλος έβγαζε την ετυμηγορία του. Όταν τα κατηγορούμενα ζώα, όπως αρουραίοι, ψάρια, έντομα, δεν παρίσταντο στην δίκη, το δικαστήριο αποφάσιζε ερήμην τους, οι δε ποινές ήσαν άμεσα εκτελεστές.
Το 1494,  στο Κλερμόν της Γαλλίας,  ανήμερα του Πάσχα, ένας πεινασμένος χοίρος κατασπάραξε ένα βρέφος. Το γουρούνι συνελήφθη και οδηγήθηκε στο μοναστήρι του Saint Martin de Laon  για να δικασθεί. Δικαστής ήταν ο Jehan Levoisier, ο οποίος και καταδίκασε το ζώο για βρεφοκτονία. 
Η ποινή ήταν θάνατος δι’ απαγχονισμού. Ο χοίρος πάραυτα παραδόθηκε στον δήμιο,  οδηγήθηκε στην πλατεία της πόλης και απαγχονίσθηκε κάτω από τις επευφημίες του πλήθους που είχε μαζευτεί για να
π α ρ α κ ο λ ο υ θ ή σ  ε ι το εντυπωσιακό θέαμα της ημέρας.
Οι δίκες των ζώων στην καθολική Δύση στηρίζονταν στην πίστη ότι ο κόσμος αποτελείται από μια αυστηρά ιεραρχημένη αλυσίδα όντων. 
Στην κορυφή βρίσκεται ο Θεός και ακολουθείται από τους επί γης εκπροσώπους του,  την εκκλησία και το κράτος.  
Στη συνέχεια βρίσκουμε τις διάφορες κοινωνικές ομάδες και στη βάση αυτή της πυραμίδας συναντούμε τα ζώα και τέλος τα φυτά. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής, από όλα τα όντα μόνο ο άνθρωπος πλάστηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού και μόνον αυτός διέθετε ελεύθερη βούληση. Κατά συνέπεια μόνον αυτός μπορούσε να συγχωρεθεί για τα αμαρτήματά του, ενώ τα ζώα, που και αυτά αμαρτάνανε, δεν είχαν αυτό το προνόμιο.
Προς το τέλος του Μεσαίωνα οι κυρίαρχες αντιλήψεις μεταβάλλονται, αλλά αυτό δεν βελτιώνει την τύχη των ζώων. Το νομικό πλαίσιο για τη δικαστική δίωξη των ζώων διαμορφώθηκε τον 13ο αιώνα από τον Ιταλό θεολόγο και λόγιο Θωμά Ακινάτη. Αυτός μελέτησε το δογματικό πλαίσιο και υποστήριζε ότι, παρότι τα ζώα ήταν δημιουργήματα του Θεού, δεν πρέπει να κατηγορούνται, αλλά να διώκονται και να τιμωρούνται μόνο όταν είναι πράκτορες του Σατανά.  Πίστευε ότι η εγκληματική τους δράση πήγαζε από μία ανίερη συμμαχία με τον Διάβολο, αφού οι δίποδοι ή τετράποδοι εγκληματίες δρούσαν κατ’εντολή του.  Ήταν δηλαδή τα όργανα του Σατανά πάνω στη Γη, οι υπάκουοι υπηρέτες του, οι οποίοι και έπρεπε να τιμωρηθούν από τους πιστούς χριστιανούς, εξορκίζοντας συγχρόνως τον ίδιο τον Διάβολο.
Φυσικά, η παπική εκκλησία, έχοντας τεράστια επιρροή στις κοσμικές αυλές των βασιλέων και των ηγεμόνων, αλλά και παρασύροντας τους προληπτικούς και δεισιδαίμονες πιστούς της, προχώρησε στην ευλογία αυτών των δικαστηρίων, σέρνοντας συγχρόνως στα εδώλια πλήθος κακούργων ζώων και σε ακρότητες πλήθος ευκολόπιστων χριστιανών.
Το 1386, συνελήφθη ένας χοίρος για την δολοφονία κάποιου κοριτσιού. Το δικαστήριο του Falaise καταδίκασε το ζ ωο σ τον αποκεφαλισμό του,  τον ακρωτηριασμό του και στη συνέχεια τον απαγχονισμό του, επειδή την ίδια βλάβη είχε προκαλέσει στο πρόσωπο και στα χέρια του παιδιού. 
Έτσι, αφού έκοψαν τα πόδια του ζώου, το έντυσαν με τα ρούχα του άτυχου κοριτσιού και το κρέμασαν στο μέσον της πλατείας. 
Μάλιστα, ο δήμιος φορούσε γάντια για να διαφυλάξει καθαρά τα χέρια του απέναντι στην ανόσια πράξη του εγκληματία χοίρου.
Η διαδικασία, όπως λέχθηκε παραπάνω, υπήρξε καθ’ όλα τυπική. Το δικαστήριο όριζε για το κατηγορούμενο ζώο, με όλη την επισημότητα, συνήγορο, ώστε να το υπερασπιστεί στην δίκη. Τότε υπήρχαν και πολλοί και αξιόλογοι δικηγόροι, οι όποιοι μάλιστα έκαναν καριέρα αποκλειστικά ως δικηγόροι ζώων. Ένας τέτοιος επιτυχημένος δικηγόρος, μεγαλοδικηγόρος θα λέγαμε σήμερα, υπήρξε ο Γάλλος Βαρθολομαίος Chassenee, ο οποίος γεννήθηκε το 1480 στο Issy – l’ Eveque, ειδικευόταν στην υπεράσπιση των αρουραίων και έγινε διάσημος γ ια τις δικαστικές του επιτυχίες.
Το 1531 λοιπόν οι κάτοικοι της γαλλικής πόλης Autun είδαν τις καλλιέργειες κριθαριού και τις σιταποθήκες τους να αδειάζουν επικίνδυνα εξαιτίας της επιδρομής χιλιάδων αρουραίων. 
Αμέσως το τοπικό εκκλησιαστικό δικαστήριο απήγγειλε την κατηγορία της απρόκλητης και κακόβουλης φθοράς ξένης περιουσίας και κάλεσε από άμβωνος τα τρωκτικά να παρουσιαστούν ενώπιόν του εντός έξι ημερών. Όπως ήταν φυσικό, κανένας ποντικός δεν εμφανίστηκε, γεγονός που εξόργισε τον δικαστή, ο οποίος θέλησε να επιβάλει τη θανατική ποινή στα ανυποψίαστα ζώα. Τότε ακριβώς παρενέβη ο δικηγόρος Βαρθολομαίος Σασενέ, ο οποίος τόνισε ότι οι αρουραίοι δεν επέδειξαν ασέβεια προς το δικαστήριο, αλλά απλώς δεν κλητεύθηκαν διότι ήταν πάρα πολλοί για να λάβουν κλήση όλοι και διασκορπισμένοι σε πολλά χωριά της περιοχής, και γ ι’ αυτό δεν έμαθαν για την δικάσιμο.  
Επίσης,  ένας άλλος λόγος, ο οποίος ανάγκασε τους αρουραίους να μη μπορέσουν να προσέλθουν με ασφάλεια και να παραστούν κατά την ημέρα της δικασίμου, ενδεχομένως να ήταν και ο φόβος τους γ ια τους θανάσιμους εχθρούς τους που καραδοκούσαν στους δρόμους· τις γάτες. Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, τα επιχειρήματα του Σασενέ έπεισαν τον δικαστή, ο οποίος ανέβαλε την δίκη και όρισε νέα δικάσιμο, ώστε να ειδοποιηθούν έγκαιρα όλοι οι αρουραίοι. 
Το 1575, στο Saint Julien  της Γαλλίας, σμήνος σκαθαριών επέδραμε στους αμπελώνες της περιοχής.  Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα σκαθάρια να κληθούν στο δικαστήριο με υπερασπιστή τους τον Pierre Rembaud. Αυτός υποστήριξε ότι τα συγκεκριμένα ζώα είναι αποτέλεσμα της δημιουργίας και ως εκ τούτου είχαν απόλυτο δικαίωμα να τρέφονται από την γη και τους καρπούς της.
Το 1519 σ το Stelvio του Τυρόλο ασκήθηκε δίωξη σε τυφλοπόντικες, οι οποίοι κατέστρεφαν τις καλλιέργειες των ντόπιων κατοίκων. 
Την υπεράσπιση των τρωκτικών ανέλαβε ο Hans Grinebner. Κατά την διαδικασία, ένας μάρτυρας δήλωσε ότι εξαιτίας των μεγάλων ζημιών που προκαλούσαν οι τυφλοπόντικες, οι αγρότες αδυνατούσαν να πληρώσουν τα ενοίκιά τους. Από την άλλη, ο δικηγόρος των κατηγορουμένων ανέφερε ότι οι εν λόγω ποντικοί προσφέρουν στην γη και υπηρεσίες, όπως το καθάρισμα από τα βλαβερά για τις σοδειές έντομα και άλλα ζ ώα και κάλεσε το δικαστήριο να υποδείξει κάποιο χώρο, όπου οι πελάτες του θα μπορούσαν με ασφάλεια να διαβιώσουν χωρίς να δημιουργούν προβλήματα σ τους συγκεκριμένους αγρότες. Ο δικαστής θεώρησε εύλογο αυτό το αίτημα, μόνο όμως για τους μικρότερους και ασθενέστερους των κατηγορουμένων, ενώ για τους υπόλοιπους ζήτησε την εξορία τους από τα καταπατημένα χωράφια.
Παρόμοια περίπτωση είχαμε και στο Mainz της Γερμανίας. 
Τότε, η υπεράσπιση των σκαθαριών που κατέστρεφε τις καλλιέργειες της περιοχής, κατάφερε να πείσει το δικαστήριο να υποδείξει ένα κομμάτι γης στο οποίο τα πεινασμένα έντομα έπρεπε να ζήσουν και να τρέφονται.
Πάντως, καταγράφηκαν και περιπτώσεις, στις οποίες το κατηγορούμενο ζώο βρέθηκε να μην ευθύνεται για τα εγκλήματα που του αποδίδονταν και αθωώθηκε.
Το 1750 συνελήφθη επ’ αυτοφώρω μία προβατίνα να επιδίδεται σε ερωτικές περιπτύξεις με το αφεντικό της. 
Ο εραστής βοσκός και η ερωμένη προβατίνα οδηγήθηκαν στο δικαστήριο, αντιμετωπίζοντας την ποινή του θανάτου. 
Διότι, τότε, η κτηνοβασία, εκτός από ποινικό αδίκημα, θεωρείτο μέγα αμάρτημα με ποινή τον θάνατο.  
Τελικά, μετά την εξέταση των μαρτύρων και τις αγορεύσεις των συνηγόρων, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η προβατίνα βιάστηκε και ότι δεν έφερε καμιά ευθύνη για τις διεστραμμένες ορέξεις του βοσκού της. 
Βασικός μάρτυρας υπεράσπισης του ζώου ήταν ο ιερέας της περιοχής, ο οποίος ορκίστηκε ότι γνώριζε την προβατίνα από μικρή και ουδέποτε αυτή είχε προκαλέσει τους άντρες του χωριού με τη συμπεριφορά της, κοινώς δε ν είχε κουνήσε ι την ουρά της. 
Το δικαστήριο έβγαλε την απόφασή του· η προβατίνα αθωώθηκε, ο δε βοσκός καταδικάστηκε για βιασμό και κτηνοβασία και θανατώθηκε δι’ απαγχονισμού.
Κάτι ανάλογο συνέβη και στην Τουλούζη της Γαλλίας. 
Ένας άνδρας συνελήφθει να κτηνοβατεί με τον γάιδαρό του. Το δικαστήριο πείσθηκε ότι ο γάιδαρος δεν ήταν πρόθυμος με τις ορέξεις του παθιασμένου άνδρα, προχωρώντας έτσι στην αθώωση του ζώου και στον απαγχονισμό του ανώμαλου.
Το 1451,  στο δικαστήριο της Λωζάνης της Ελβετίας, όλα ήταν έτοιμα να διεξαχθεί άλλη μία δίκη. Οι κατηγορίες που βάραιναν τους κατηγορουμένους ήταν βαριές. 
Κατηγορούνταν για συστηματική παρακώλυση της αλιείας και παρενόχληση των ψαράδων της λίμνης της Βέρνης. 
Κατηγορούμενοι οι βδέλλες της λίμνης. 
Η διαδικασία ακολουθήθηκε πιστά.  Οι κλητήρες του
δικαστηρίου στάλθηκαν τρεις φορές στην λίμνη,  ανακοίνωσαν τις κατηγορίες στις βδέλλες και κάλεσαν τις κατηγορούμενες να παραστούν  κατά την ημέρα της δικασίμου στο δικαστήριο.  Παρά την έγκαιρη και νόμιμη κλήτευση των κατηγορουμένων, οι βδέλλες δεν φάνηκαν, προκαλώντας την οργή του δικαστή. Ο τελευταίος, μη θέλοντας να
δικαιολογήσει ή να συγχωρέσει την αυθάδεια των κατηγορουμένων προς το δικαστήριο, διέταξε την βίαια προσαγωγή τους. Οι στρατιώτες πήγαν στην λίμνη και συνέλαβαν κάμποσες βδέλλες,  όσες μπόρεσαν να βρουν, τις οποίες και οδήγησαν βιαίως (δεν καταγράφεται εάν ήσαν δεμένες ή φορούσαν χειροπέδες) ενώπιον του δικαστηρίου. Ο δικαστής, μετά την ακροαματική διαδικασία, καταδίκασε τις παρούσες βδέλλες σ ε θάνατο, διέταξε δε τις άλλες, οι οποίες δεν παρευρίσκονταν στο δικαστήριο, να εγκαταλείψουν αμέσως την λίμνη. Οι τελευταίες,  εάν δεν συμμορφώνονταν με το διατακτικό της απόφασης κινδύνευαν να υποστούν την θεϊκή κατάρα και την καταδίκη του εν λόγω δικαστηρίου. Τέλος, ο δικαστής διέταξε την άμεση εκτέλεση της ποινής των καταδικασθέντων παρόντων βδελλών.
Μερικά χρόνια μετά, το 1478, πάλι στην Βέρνη, ένα σμήνος εντόμων προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στις καλλιέργειες, πλήττοντας τους αγρότες της περιοχής. Τότε, ο Επίσκοπος Bernhard Schmid κάλεσε τα έντομα από τον άμβωνα να εγκαταλείψουν την περιοχή μέσα σε έξι ημέρες. 
Επειδή, όπως ήταν φυσικό, τα έντομα δεν υπάκουσαν στην ιερή εντολή, ο Επίσκοπος τα διέταξε να παρουσιαστούν ενώπιον του δικαστηρίου του Wifflisburg για να δικαστούν για τα εγκλήματά τους. Φυσικά, δεν είναι έκπληξη, ότι ούτε τότε εμφανίσθηκαν. 
Παρά ταύτα, το δικαστήριο ξεκίνησε την ακροαματική διαδικασία ερήμην των κατηγορουμένων εντόμων. Δικ ηγόρος τους ορίσθηκ ε ο Jean Perrodet του Frieburg, ο οποίος χρησιμοποίησε ένα απλό επιχείρημα για να υπερασπιστεί τους πελάτες του. Είπε λοιπόν ότι ο ίδιος ο Θεός δημιούργησε αυτά τα έντομα και γ ι’ αυτό έπρεπε να υπάρχουν και μάλιστα να τρέφονται από το χορτάρι και τους καρπούς της γης για να επιβιώνουν. Το δικαστήριο όμως υποστήριξε ότι αυτά τα έντομα δεν ήταν ζώα του Θεού, αλλά ένα λάθος, και αυτό αποδεικνύεται ότι δεν επιβιβάσθηκαν στην Κιβωτό του Νώε και αυτό για να μην διασωθούν. Άρα δεν ήσαν ζώα και πολύ ορθά τούς επιβλήθηκε η κατάρα του Επισκόπου ως ποινή.
Άλλες περιπτώσεις, που τώρα προκαλούν γέλωτα αλλά τότε αποτελούσαν επίδειξη ισχύος της παπικής εκκλησίας, ήσαν οι τρία παρακάτω. Ένα εκκλησιαστικό δικαστήριο στην Βασιλεία της Ελβετίας καταδίκασε το 1474 έναν κόκορα με την ποινή να καεί ζωντανός,  επειδή διέπραξε το ειδεχθές και παρά φύσιν έγκλημα να κάνει ένα αυγό. 
Επίσης, το 1559 εκδόθηκε στην Δρέσδη της Γερμανίας ένα διάταγμα με το οποίο έθετε σε απαγόρευση τα σπουργίτια, τα οποία με το συνεχές και σκανδαλώδες τιτίβισμά τους παρεμπόδιζαν κατά το κήρυγμα να ακουστεί ο λόγος του Θεού. Κατ’ αυτό τον τρόπο, τα συμπαθή πτηνά θεωρήθηκαν ένοχα και διατάχθηκε η εξόντωσή τους,  με αποτέλεσμα κυνηγοί να στήνουν παγίδες και να τα περιμένουν με τα όπλα τους έτοιμα για να τα κτυπήσουν. Τέλος, το 1666, ένα άλλο εκκλησιαστικό δικαστήριο, στην Βέρνη της Ελβετίας, αποφάνθηκε ότι πολύ σωστά επιβάλλονται ποινές
θανάτου στα βόδια, διότι το βόδι έχει δημιουργηθεί για τον άνθρωπο, κατά συνέπεια μπορεί και να θανατωθεί για τον άνθρωπο.
Αλλά στην σκληρή μεσαιωνικ ή Δύση δεν έλειπαν και τα περιστατικά ευσπλαχνίας για τα άμοιρα ζώα. Το 1565, στο Μονπελιέ της Γαλλίας, ένα μουλάρι καταδικάσθηκε να καεί στην πυρά επειδή ήταν ατίθασο και συνεχως τίναζε τα πόδια του και κλωτσούσε. Έτσι, το άτυχο τετράποδο παραδόθηκε στον δήμιο για την εκτέλεση της ποινής. Ο τελευταίος
όμως, πριν ρίξει το ζώο στην φωτιά, ίσως από υπερβολικό ζήλο, ίσως γ ια λόγους ευκολίας, έκοψε τα πόδια του μουλαριού και μετά εκτέλεσε την ποινή. Αυτή η πράξη του δημίου θεωρήθηκε αυθαίρετη και υπερβολικά σκληρή, ακόμη και για τα ήθη εκείνης της εποχ ής. Γι’ αυτό πολλοί ζήτησαν μεταρρυθμίσεις για την πάταξη τέτοιων απάνθρωπων περιστατικών, καλώντας συγχρόνως τους δικαστές να είναι περισσότερο προσεκτικοί στην επιλογή των δημίων.
Η αυθαιρεσία όμως των δημίων ήταν μάλλον συχνό φαινόμενο.  Για παράδειγμα, το 1576, στο Schweinfurt της Franconia, ένας χοίρος δάγκωσε το αυτί και έσχισε το χέρι του παιδιού ενός ξυλουργού. Ο χοίρος συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης.  Ο
δήμιος όμως,  χωρίς την απόφαση κάποιου δικαστηρίου, 
πήρε τον χοίρο και τον κρέμασε για την αποτρόπαια πράξη
του. Η ενέργειά του όμως αυτή θεωρήθηκε σφετερισμός της δικαστικής εξουσίας, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος αυτός να αναγκασθε ί να φύγει από την περιοχή, χωρίς να τολμήσει ποτέ να επιστρέψει.
Τέλος, το 1906, στο Delemont της Ελβετίας, πραγματοποιήθηκε η τελευταία γνωστή δίκη ζώου.  Τότε, ένας άνδρας με τον γιό του και τον σκύλο τους λήστεψαν και φόνευσαν έναν άνθρωπο. Οι τρεις δολοφόνοι δικάσθηκαν και καταδικάσθηκαν· ο άνδρας και ο νέος με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, ο δε σκύλος με την ποινή του θανάτου.
Ο Edward Evans ήταν αυτός που πρώτος μελέτησε και κατέγραψε αναλυτ ικά αυτές τ ις δικαστικές περιπέτειες των ζώων.
Ο Αμερικανός συγγραφέας στο βιβλίο του «The Criminal Prosecution and Capital Punishment of Animals», το οποίο κυκλοφόρησ ε το 1906 και το οποίο μπορούμε να αναζητήσουμε στο internet, στην ιστοσελίδα http://www.archive.org/details/criminalprosecut00evaniala να το κατεβάσουμε σε pdf και να το διαβάσουμε, περιγράφει 191 δίκες με κατηγορουμένους ζώα.
Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει, τον 15ο αιώνα διεξήχθησαν 36 δίκες, 
τον 16ο αιώνα 57 και τον 17ο αιώνα 56 δίκες. 
Κλείνοντας,  πρέπει να σημειωθεί ότι τα παραπάνω και άλλα τόσα περιστατικά συνέβησαν στην καθολική Δύση με τις ευλογίες της Ιερής Εξέτασης και της Παπικής Εκκλησίας, η οποία τα εκκόλαψε και τα θεσμοθέτησε.
Αντίθετα στην ορθόδοξη Ανατολή τέτοιες ακρότητες ουδέποτε αναφερθηκαν, ενώ κάποιες θρησκευτικες υπερβολές ήσαν μεμονωμένες και χωρίς την έγκριση της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.
Εξάλλου, εκείνη την εποχή, όλη η Ανατολή στέναζε κάτω από το ξίφος βάρβαρων αλλοθρήσκων. 

Του Χρήστου Μιχαλόπουλου
Προέδρου Δικαστικών Επιμελητών Εφετείου Θράκης

Από το περιοδικό ΙΣΗΓΟΡΙΑ
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Στρος Καν: Oλική επαναφορά

Ακόμη και την προεδρία της Γαλλίας μπορεί να διεκδικήσει ο Ντομινίκ Στρος Καν, μετά την κατάρρευση του κατηγορητηρίου εναντίον του και τη νέα τροπή που παίρνει η υπόθεση της καμαριέρας.

Με τον Νικολά Σαρκοζί στα Ηλύσια Πεδία να παραμένει απολύτως σιωπηρός και το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα να βρίσκεται σε αναβρασμό, η Γαλλία ανακαλύπτει ξανά την δυναμική του Ντομινίκ Στρος Καν, ή DSK όπως τον αναφέρουν πλέον τα γαλλικά media, κατά την λογική του JFK (John Figerald Kennedy).

Ενδεικτικό της αντιστροφής του κλίματος, είναι ότι η εφημερίδα η «New York Times», που ήταν αυτή που αποκάλυψε τις καταγγελίες κατά του τότε προέδρου του ΔΝΤ, είναι τώρα αυτή που επίσης αποκαλύπτει ότι, όπως διαπιστώθηκε, 24 ώρες αφότου ξέσπασε το σκάνδαλο η 32χρονη καμαριέρα μίλησε τηλεφωνικά με έναν έμπορο ναρκωτικών και αναφέρθηκε στο οικονομικό όφελος που θα είχε από την υπόθεση.

Επίσης, αποκαλύπτεται ότι κατά την διενέργεια οικονομικών ελέγχων, εντοπίστηκαν πολλαπλές καταθέσεις, συνολικού ύψους 100.000 δολαρίων, οι οποίες είχαν γίνει κατά καιρούς στον τραπεζικό λογαριασμό της καμαριέρας. Πέραν τούτου αποκαλύφθηκε πώς η μετανάστης από την Γουϊνέα είχε καταθέσει ψευδή στοιχεία στην Αστυνομία την περίοδο κατά την οποία διεκδικούσε την αμερικανική υπηκοότητα.



Με λίγα λόγια ως «μάρτυς» κατηγορίας, η Ναφισάτου Ντιαλό δεν θα ήταν πλέον «χρήσιμη» στον Εισαγγελέα, Σάϊρους Βανς Τζούνιορ, ο οποίος κατηγορείται πλέον από τα Media ως υπέρμετρα φιλόδοξος αλλά και πώς χρησιμοποίησε την υπόθεση αυτή ως εφαλτήριο προκειμένου να εκλεγεί Γερουσιαστής. Ο γιος του πρώην Υπουργού Εξωτερικών δεν ζύγισε καλά την κατάσταση και προφανώς πληρώνει τώρα τις λανθασμένες εκτιμήσεις του.

Τώρα το κατηγορητήριο εις βάρος του κ. Strauss-Kahn κρέμεται από μια κλωστή, καθώς η δικαστική έρευνα αποκάλυψε μεγάλα κενά στην επιχειρηματολογία της καμαριέρας που τον κατηγορεί για σεξουαλική παρενόχληση.

Το δικαστήριο της Νέας Υόρκης ήρε τον κατ' οίκον περιορισμό του Ντομινίκ και διέταξε την επιστροφή της χρηματικής εγγύησης. Ο Γάλλος πολιτικός αποχώρησε διά της συζύγου του, Αν Σινκλέρ, και αναμένεται να διαβεί ξανά το κατώφλι του δικαστικού μεγάρου στις 18 Ιουλίου, οπότε προφανώς θα τεθεί ζήτημα, ενδεχομένως ακόμη και ακύρωσης του κατηγορητηρίου.





Η Γαλλία «βράζει»
Η ενδεχόμενη αποκατάσταση της τιμής του Γάλλου πολιτικού, ακόμη και η πιθανή πανηγυρική αθώωση του, τοποθετεί τον Στρος Καν σε τροχιά επιστροφής στον γαλλικό πολιτικό στίβο 45 μόλις ημέρες μετά τον απίστευτο και όπως διαφαίνεται ατεκμηρίωτο διασυρμό του από τα αμερικανικά και παγκόσμια στη συνέχεια media.

Ήδη στα γαλλικά πολιτικά γραφεία συζητείται ευρύτατα η ενδεχόμενη συμμετοχή του Στρος Καν στις προεδρικές εκλογές έστω και αν η περίοδος κατάθεσης υποψηφιοτήτων λήγει στις 13 Ιουλίου. Στο Σοσιαλιστικό Κόμμα ήδη άρχισαν οι διαγκωνισμοί, ενώ στα Ηλύσια Πεδία οι λαλίστατοι προ 45 ημερών «σύμβουλοι» του Ν. Σαρκοζί κρατούν τα στόματα τους ερμητικά κλειστά

To σύνδρομο « Kurt Waldheimer»
Aν ο Ντομινίκ Στρος Καν αποδειχθεί αθώος και θύμα σκευωρίας, οι Γάλλοι θα έχουν έναν επιπλέον λόγο να τον εκλέξουν στην προεδρία της Γαλλίας. Η υπόθεση όπως εξελίχθηκε εξέθρεψε ακόμη περισσότερο τον γονιδιακό αντιαμερικανισμό των Γάλλων ενώ τίθεται μείζον ζήτημα ηθικής τάξης μετά την αντιμετώπιση του Στρος Καν από την Αμερικανική Δικαιοσύνη και τα αμερικανικά ΜΜΕ.




Η υπόθεση θυμίζει την αντίστροφη ηθικά περίπτωση του Kurt Waldheimer, πρώην γενικού γραμματέα του ΟΗΕ και προέδρου της Αυστρίας, τον οποίο οι Αυστριακοί επέμειναν να εκλέξουν στην προεδρία της χώρας παρά τις κατηγορίες που διατυπώθηκαν ότι υπήρξε Ναζί.
Ενώ ήταν ήδη γενικός γραμματέας του ΟΗΕ κατηγορήθηκε πώς ήταν εγκληματίας πολέμου, και ότι μεταξύ άλλων ότι διέταξε απελάσεις των Εβραίων της Θεσσαλονίκης (περίπου 40.000) στο Άουσβιτς, κάτι που ως σήμερα παραμένει σημείο διαμάχης των ιστορικών.

Οι αυστριακοί πολίτες, εξέλαβαν τις κατηγορίες ως κακόβουλη και ανυπόσταση πράξη που είχε ως στόχο την ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας τους και αντέδρασαν ψηφίζοντας με συντριπτική πλειοψηφία τον Waldheimer, ο οποίος μέχρι σήμερα παραμένει ο μακροβιότερος πρόεδρος της Αυστρίας. Μάλιστα, ο τότε καγκελάριος της Αυστρίας, ο εβραϊκής καταγωγής Μπρούνο Κράισκι , είχε δηλώσει «Δεν θα μας υποδείξει κανείς ποιον θα εκλέξουμε Πρόεδρο στη χώρα μας».



zougla.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Η Ελλάδα... έσωσε από χρεοκοπία τη Γερμανία

Το «γερμανικό οικονομικό θαύμα» δεν θα ήταν εφικτό αν το 1953 οι δανειστές του Βερολίνου δεν ενέκριναν «κούρεμα» 50% στο χρέος


Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ήταν ουσιαστικά χρεοκοπημένη από το 1919 ως το 1953 εξαιτίας των δύο πολέμων που την κατέστρεψαν, όπως ακριβώς κατέστρεψαν και την υπόλοιπη Ευρώπη. Το γερμανικό μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες κάλεσαν τους δανειστές της Γερμανίας (μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα!) το 1953 στο Λονδίνο και ενορχήστρωσαν «κούρεμα» του γερμανικού χρέους κατά 50% και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του κατά 30 έτη. Μόνο ύστερα από αυτή την πρωτοβουλία η γερμανική οικονομίακατόρθωσε να αναπτυχθεί και μέσα στις επόμενες δεκαετίες να επιβληθεί στην Ευρώπη και να υποστηρίξει την επανένωση της χώρας. Τα παραπάνω υπενθύμισε ο γερμανός καθηγητής Οικονομικής Ιστορίας της London School of Εconomics κ. Αλμπρεχτ Ριτσλ σε πρόσφατα άρθρα του στην εφημερίδα «Τhe Guardian» και στο περιοδικό «Der Spiegel». Στη συνέντευξη που παραχώρησε προς «Το Βήμα της Κυριακής»ο κ. Ριτσλ εξηγεί τα σχετικά ιστορικά γεγονότα, υπογραμμίζει ότι ασφαλώς η Γερμανία δεν μπορεί πλέον να εγγυάται τα χρέη και τα ελλείμματα των εταίρων της και τονίζει ότι οι επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες για το μέλλον τόσο της ευρωζώνηςόσο και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Σε πρόσφατο άρθρο σας στον «Guardian» με τίτλο «Η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα» υπενθυμίζετε ότι για πολλές δεκαετίες τον 20ό αιώνα η Γερμανία ήταν χρεοκοπημένη, είχε συσσωρεύσει τεράστια χρέη σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, και ότι το μεταπολεμικό «γερμανικό οικονομικό θαύμα» δεν θα ήταν εφικτό αν το 1953 οι Αμερικανοί δεν έπειθαν τους άλλους δανειστές να εγκρίνουν «κούρεμα» 50% στο χρέος και επιμήκυνση της αποπληρωμής του για 30 χρόνια. Μπορούμε να πούμε ότι η Γερμανία είναι η χώρα της Ευρώπης που ωφελήθηκε στον μέγιστο βαθμό από τη λυτρωτική «κουρά χρεών», την οποία αρνείται σήμερα στην Ελλάδα;
«Πράγματι μπορούμε να πούμε ότι η Γερμανία ήταν η ευρωπαϊκή χώρα που ωφελήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη στην Ευρώπη επειδή το 1953 το χρέος της, ύψους 31 δισ. μάρκων με τις τότε τιμές, “κουρεύτηκε” κατά 50% και ο χρόνος αποπληρωμής επιμηκύνθηκε στα 30 χρόνια. Η συμφωνία επιτεύχθηκε και υπογράφηκε στο Λονδίνο το 1953 έπειτα από πρωτοβουλία των ΗΠΑ που έπεισαν τις υπόλοιπες δανείστριες χώρες. Ωστόσο δεν ήταν κάποιο είδος χάρης. Η Γερμανία ήταν ήδη μια ισχυρή οικονομική δύναμη και οι ΗΠΑ γνώριζαν ότι το συμφέρον τους ήταν να την υποστηρίξουν».

Ασφαλώς, οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να «χάσουν» τη Γερμανία στην αρχή του Ψυχρού Πολέμου, με το Σιδηρούν Παραπέτασμα ισχυρότερο από ποτέ.Ηταν ο φόβος του κομμουνισμού εκείνο που έβγαλε τη Γερμανία από τη θηλιά του χρέους;
«Δεν είναι τόσο απλό. Η αμερικανική βοήθεια, στο χρέος, αλλά και στην ανάπτυξη με το Σχέδιο Μάρσαλ, δεν ήταν η απάντηση στον Ψυχρό Πόλεμο. Θα μπορούσαμε να πούμε και το αντίθετο. Οτι ο Ψυχρός Πόλεμος ήλθε ως απάντηση στην αμερικανική βοήθεια». Η αναδιάρθρωση με «κούρεμα» του γερμανικού χρέους ήταν μια επιτυχία του καγκελάριου Κόνραντ Αντενάουερ ή ένα «στρατηγικό δώρο» των ΗΠΑ;
«Ηταν ένας σημαντικός ηγέτης, ο μοναδικός που κατόρθωσε να ισορροπεί ανάμεσα στις προτεραιότητες του γερμανικού λαού και των Συμμάχων. Εκανε αυτά που έπρεπε να κάνει, αλλά το σχέδιο ήταν αμερικανικό».

Οι πολεμικές αποζημιώσεις αποτελούσαν σεβαστό τμήμα των γερμανικών χρεών. Το 1953 η Γερμανία συμφώνησε ότι οι αποζημιώσεις παγώνουν και ότι θα ασχοληθεί με το θέμα μετά την επανένωσή της. Μετά το 1991 όμως αρνήθηκε να το κάνει με το επιχείρημα ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει οικονομικά την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Από όλες τις δανείστριες χώρες μόνο η Ελλάδα έχει προσφύγει στα δικαστήρια και έχει διεκδικήσει τις πολεμικές επανορθώσεις...«Πράγματι, έτσι έχουν τα πράγματα».

Σήμερα βλέπουμε όμως ότι η Γερμανία εμφανίζει όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα να τηρήσει την υπόσχεση του 1991, όπως δείχνει η δυσθυμία της για την ελληνική κρίση. Πιστεύετε ότι η υπόσχεση αυτή έχει ξεχαστεί οριστικά; Δεν ενδιαφέρεταιπλέον η Γερμανία να φαίνεται ότι υποστηρίζει ενεργά την ευρωπαϊκή ενοποίηση;

«Θα υποστηρίξω τη Γερμανία σε αυτό το θέμα. Ξέρετε, η διαδικασία οικονομικής υποστήριξης της Ευρώπης από τη Γερμανία έχει γίνει μη βιώσιμη. Μετά το 2007 τα ελλείμματα και τα χρέη έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Μπορούμε να ασκήσουμε κριτική στη Γερμανία ότι είναι σκληρή στη ρητορική της, αλλά είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι μπορεί να συνεχίσει να εγγυάται τα χρέη και τα ελλείμματα των άλλων χωρών. Διότι πλέον μπορεί να φτάσει να απειληθεί η οικονομική σταθερότητα της ίδιας της Γερμανίας. Η Γερμανία πρέπει να υιοθετήσει έναν περισσότερο φιλικό τόνο, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι η ευρωζώνη είναι ένα γυάλινο σπίτι και απαιτείται μεγάλη προσοχή στα επόμενα βήματα». Πιστεύετε ότι υπάρχει κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης;

«Υπάρχει κίνδυνος η κατάσταση να τεθεί εκτός ελέγχου και να κινδυνεύσει η συνοχή της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πιστεύω όμως ότι οι πολιτικοί το γνωρίζουν και προσπαθούν να το αποφύγουν».

Πρέπει η Ευρώπη να προχωρήσει σε μια νέα μορφή ισχυρότερης ενοποίησης;«Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη ασφαλή από τις κρίσεις χρέους. Μεγαλύτερη ενοποίηση; Ναι, αν γίνει με σωστό τρόπο». Σας αρέσει η ιδέα να γίνει η Γερμανία μια Πολιτεία της Ενωμένης Ευρώπης, π.χ. ένα Τέξας ή μια Καλιφόρνια της Ευρώπης;
«Νομίζω ότι η Ευρώπη πρέπει να ανακαλύψει μια νέα ισορροπία ανάμεσα σε ένα μοντέλο συνομοσπονδίας ανεξάρτητων κρατών και μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία». Συμφωνείτε ότι οι αγορές έχουν επιβάλει de facto την ενοποίηση της Ευρώπης; «Αυτό έχει συμβεί απολύτως. Οι αγορές χρήματος ήδη λειτουργούν σαν η Ευρώπη να ήταν ένα ενιαίο ομόσπονδο κράτος. Διαφορετικά δεν θα δάνειζαν στις χώρες της περιφέρειας με επιτόκια παρόμοια με εκείνα που δάνειζαν τη Γερμανία και τη Γαλλία».

Δεν είναι καιρός λοιπόν να επέλθει και η πολιτική ενοποίηση;

«Δεν νομίζω ότι ο χρόνος είναι κατάλληλος. Από την άλλη πλευρά, μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα κινδυνεύσει εξαιτίας των πιέσεων των αγορών. Αρα κάτι πρέπει να γίνει. Το σίγουρο είναι ότι η Ιστορία είναι πολύ δημιουργική και εφευρίσκει νέους θεσμούς σε καιρούς κρίσης».
«ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΞΑΓΩΓΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΘΕΙ»
Το ευρώ θεωρείται ότι σταθεροποίησε το κόστος των γερμανικών εξαγωγών εντός της ευρωζώνης, και μάλιστα τις ευνόησε διπλά, λόγω και των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές. Φταίει το ευρώ για το γεγονός ότι η ευρωζώνη συσσώρευσε χρέη για να αγοράζει τα γερμανικά αγαθά;

«Η Γερμανία είναι ένα ισχυρά εξαγωγικό κράτος εδώ και 50-60 χρόνια. Το ευρώ ενίσχυσε τη γερμανική εξαγωγική δυναμική, αλλά δεν ήταν ο κύριος παράγοντας αυτής. Η ουσία είναι ότι η Γερμανία εξάγει αγαθά, συσσωρεύει κεφάλαια, τα οποία επίσης τα εξάγει υποστηρίζοντας τα άλλα κράτη.

Το ίδιο συμβαίνει με κάθε ηγεμονική δύναμη. Οι ηγεμονικές δυνάμεις παρουσιάζουν εξαγωγικό πλεόνασμα, επιδοτούν τις άλλες χώρες με χρήματα που ποτέ δεν επιστρέφονται. Το ίδιο συνέβη με τη Βρετανία και τη Βρετανική Αυτοκρατορία, το ίδιο συμβαίνει και με τη Γερμανία».

Δηλαδή η σχέση της Γερμανίας με την υπόλοι πη Ευρώπη είναι ίδια με τη σχέση της Κίνας με τις ΗΠΑ, όπου η πρώτη παράγει τα αγαθά και δανείζει τη δεύτερη για να τα αγοράζει; «Ναι. Η Γερμανία και οι ευρωπαίοι εταίροι της είναι εξαρτημένοι μεταξύ τους όπως ακριβώς η Κίνα και οι ΗΠΑ. Ωστόσο στην ευρωζώνη το πάρτι τελείωσε. Το ευρωπαϊκό εγχείρημα στηρίχθηκε στο γερμανικό εξαγωγικό μοντέλο, το οποίο πλέον δεν μπορεί να υποστηριχθεί. Γιατί ποιος θα χρηματοδοτήσει τα διευρυνόμενα ελλείμματα των εταίρων;».

Υποστηρίζετε ότι αργά ή γρήγορα θα αποφασιστεί το «κούρεμα» των χρεών όλων των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας;

«Δεν έχω μια κρυστάλλινη σφαίρα μπροστά μου για να δω τι θα γίνει, αλλά πιστεύω ότι μεσοπρόθεσμα θα υπάρξει μια λύση οργανωμένης αναδιάρθρωσης». 



tovima.gr



Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

“Ουτε ευρώ δεν δώσαμε στην Ελλάδα...”

Αποκαλυπτικός και χειμαρρώδης ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Τέο Βάιγκελ, ο ίδιος άνθρωπος που μόλις προ δυο ημερών δήλωνε ότι η Ελλάδα εξαπάτησε τους Ευρωπαίους για να μπει στην ΟΝΕ, ισχυρίζεται πως στην πραγματικότητα η χώρα μας δεν έχει λάβει ούτε ... τσακιστό ευρώ από τους Γερμανούς, παρά μόνον εγγυήσεις και δεσμεύσεις!

Μιλώντας σε εκδήλωση του κόμματος της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU) ο κύριος Βάιγκελ τόνισε πως οι Γερμανοί πολίτες έχουν μείνει με την εντύπωση πως η κυβέρνησή τους δαπανά δεκάδες δισεκατομμύρια από τα χρήματα των φορολογουμένων της για να κλείσει την μαύρη τρύπα των ελληνικών δημοσιονομικών, ενώ στην πραγματικότητα από τα γερμανικά κρατικά ταμεία δεν έχει φύγει ούτε σεντς.

Και καλεί την κυρία Μέρκελ αλλά και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να δώσουν την πραγματική διάσταση της βοήθειας προς την Ελλάδα, για να αμβλύνει την – κατά την άποψή του – διαρκώς ογκούμενη δυσαρέσκεια έως αποστροφή των Γερμανών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωζώνη, γενικότερα προς το ευρωπαϊκό όραμα. «Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δώσει ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων. Το μόνο που έχουμε δώσει είναι εγγυήσεις και αυτό θα πρέπει να το πούμε στους πολίτες», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός ...



protothema.gr
Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Ενας ΜΑΤατζης απαντάει σε ολα





Δε ξερω πως να ξεκινήσω. Ακούω τόσα να λέγονται για εμας. Πάρα πολύς κόσμος μας βρίζει. Οχι μόνο εμάς τους ΜΑΤατζηδες, αλλα γενικά όλη την Αστυνομία...
Μας λετε να πεταξουμε τις ασπιδες και να παραιτηθουμε. Και μετα τι; Ανεργοι, στο δρομο; Και οχι μονο αυτο, αλλα θα πρεπει να πληρωσω και αποζημιωση, γιατι δεν εχω κλεισει τα 8 χρονια υπηρεσιας ακομα. Απλα υπομονη κανω 2 χρονια ακομα για να μπορεσω να κανω μεταθεση στη Θεσσαλονικη, οπου εκει τα πραγματα ειναι πιο ησυχα. Κανεις δε θελει πλεον να μεινει στην Αθηνα, και ποσο μαλλον στα ΜΑΤ. Το κρατος εχεις καταφερει να στρεψει ολη τη κοινωνια εναντιον μας, χωρις στη πραγματικοτητα να φταιμε εμεις. Μας βαζουν αναμεσα και λογικο ειναι να τα ακουμε ολα εμεις.

Για να ξεκινησω ομως να απανταω σε ορισμενα πραγματα που εχω ακουσει να λεγονται :


α)Τα χημικα ειναι ληγμενα. Οσο πιο παλιο το χημικο, τοσο λιγοτερο ενεργο ειναι και μικροτερη δραστικη ουσια φευγει προς τα εξω. Επισης οπως σωστα αναφερθηκε απο καποιον αλλο, η ημερομηνια ληξης αναφερεται στον επικρουστηρα και στην πιθανοτητα να μην ανοιξει καθολου το χημικο, οπως και γινεται σε αρκετες περιπτωσεις.


β)Ειναι δακρυγονα ή ασφυξιογονα; Ειναι δακρυγονα με δραστικη ουσια την CS, η οποια υπαρχει σε πολυ μικρη ποσοτητα, ωστε να μη ειναι ικανη να προκαλεσει σοβαρα προβληματα. Για τις επιπτωσεις δειτε αυτο το αποσπασμα :

"Προκαλεί έντονο ερεθισμό στα μάτια και τα ανώτερα αναπνευστικά όργανα. Μέσα σε δευτερόλεπτα δημιουργείται έντονο κάψιμο, πόνος και φλεγμονή. Συνήθως η επίδραση στις αναπνευστικές οδούς οδηγεί σε ανικανότητα αντίδρασης. Όταν η δηλητηρίαση είναι πιο έντονη, προκαλείται πανικός, ο οποίος επιτείνει τα συμπτώματα και το άτομο δεν είναι ικανό ούτε να εισπνεύσει, ούτε να εκπνεύσει. Η έκθεση του ατόμου σε υψηλές συγκεντρώσεις CS προκαλεί ερύθημα και φουσκάλες.

Σε πολύ μικρές ποσότητες, το CS έχει απλά μια ερεθιστική μυρωδιά. Σε πολύ μεγάλες δόσεις προκαλούνται επικίνδυνα εγκαύματα στο δέρμα και εκτεταμένη καταστροφή των ιστών. Η άμεση επαφή με τα μάτια μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή του κερατοειδούς. Επίσης προκαλούνται προβλήματα στο γαστρεντερικό σύστημα.

Τα αποτελέσματα του δακρυγόνου αρχίζουν να διαφαίνονται 20 με 60 δευτερόλεπτα μετά τη ρίψη του και διαρκούν από 10 έως 30 λεπτά από τη στιγμή που θα μετακινηθεί το άτομο σε καθαρή ατμόσφαιρα."


γ)Οι ΜΑΤατζηδες ειναι αμορφωτοι, τους στελνουν στα ΜΑΤ με το ζορι, ειναι μικροι σε ηλικια. Σε καμμια περιπτωση δεν ειναι αμορφωτοι, εκτος το αν με 15.000 μορια στη πανελλαδικες θεωρεισαι αμορφωτος. Με το ζορι δε πανε, οι περισσοτεροι το επιλεγουν, χωρις βεβαιως να ξερουν τι ακριβως τους περιμενει. Ειναι αληθεια οτι πλεον οι περισσοτεροι στα ΜΑΤ ειναι ατομα μικρης ηλικιας 20-28 ετων, γιατι οι περισσοτεροι εχουν φυγει τα 2 τελευταια χρονια με ολα αυτα που γινονται. Και θα φυγουν ακομα περισσοτεροι αυτο το καιρο.


δ)Δεν εχουμε τους αριθμους πανω στη στολη μας. Ειναι αληθεια, αλλα εχουμε τον αριθμο στο κρανος μας και οποιος θελει μπορει να τον ζητησει απο τον υπευθυνο αξιωματικο.


Οσο για ολα αυτα που εγιναν τις 2 ημερες των επεισοδιων, δε ξερω πραγματικα τι να πω. Οι τηλεορασεις και τα ραδιοφωνα δε ελεγαν τι ακριβως συνεβαινε. Δεν ειδα σχεδον κανενα βιντεο που να δειχνει να μας πετανε μαρμαρα, ξυλα, μολοτοφ, κροτιδες, γκαζακια και ο,τι μπορει να φαντασει ο καθενας! Ειχαμε παρα πολλους τραυματιες, αλλους λιγοτερο και αλλους περισσοτερο σοβαρα. Ενας απο τους τραυματιες ειμαι και εγω. Ηταν αδυνατο να πιασουμε αυτους που εφταιγαν πραγματικα. Πετουσαν τις πετρες και κρυβονταν μεσα στη πλατεια μαζι με το πληθος. Ολοι φορο! υσαν μασκες, οποτε δε μπορουσαμε να καταλαβουμε ποιος ειναι ποιος. Υπηρχε ενα χαος. Τα χημικα τα πετουσαμε, αλλα απ'οτι καταλαβαμε χωρις κανενα αποτελεσμα, το περισσοτερο χημικο το τρωγαμε εμεις οι ιδιοι, καθως τα φιλτρα που εχουμε ειναι εδω και 10 χρονια ληγμενα!! Λογικα ειναι να ετρωγε χημικο και ο απλος κοσμακης, αφου με τον αερα πηγαιναν παντου. Καθε φορα που καναμε κινηση για να πιασουμε τους μπαχαλακηδες, δεχομασταν σφοδρη επιθεση απο μεγαλα μαρμαρα και ειχαμε σε καθε τετοια επιθεση απο 2,3 τραυματιες. Στο τελος ειχαμε αποδεκατιστει.
Δολοφονοι ειναι αυτοι οι ταραξιες και οχι εμεις. Μακαρι να υπηρχαν δημοσιογραφοι και απο πισω μας για να απαθανατιζαν ολα αυτα που μας πετουσαν. Ακομα και οι καινουριες ασπιδες που προμηθευτηκαμε εσπασαν απο τα τεραστια μαρμαρα που πετουσαν. Εμενα μου εσπασαν οι καλαμιδες και η μασκα που φορουσα, εκτος απο τα δαχτυλα των ποδιων μου. Ενας μαλιτσα πετουσε μεσα απο ενα μικρο αντικειμενο σα στυλο, κατι κροτιδες που εκαναν μεγαλη εκρηξη και εβγαζαν φωτια, χωρις να καταλαβαινες ποτε θα σου ερθει, γιατι πηγαινε με πολυ μεγαλη ταχυτητα. Ευτυχως ! δε μας πετυχε καμμια τετοια.

Σαφως και υπηρξαν καποιες ενεργειες που ακομα και εγω που ανηκω στα ΜΑΤ δε τις δικαιολογω, αλλα μεσα στην ενταση πολλα μπορει να κανει ο ανθρωπος. Ακουσαμε απειρες βρισιες, ειδαμε συναδελφους να πεφτουν κατω και αιματα να τρεχουν παντου, ανθρωποι ειμαστε και εμεις. Λαθη θα κανουμε. Προσωπικα οσοι παραφερονταν προσπαθουσα να τους τραβηξω πισω και να τους ηρεμησω. Τα πραγματα δυστυχως με τετοιες συμπεριφορες γινονταν χειροτερα. Περισσοτερος κοσμος τα εβαζε μαζι μας.

Αυτες οι ημερες με εβαλαν σε τεραστιες σκεψεις. Δε θελω να πιστευω οτι ολοι αυτοι οι μπαχαλακηδες ειναι παρακρατικοι και οτι ολα αυτα που γινονται ειναι στημενα. Δε μπορει να ειναι δυνατον.. Αλλα σε καποια στιγμη ειχαμε περικυκλωσει τα ατομα μεσα στην πλατεια και υπηρχαν παντου διμοιριες των ΜΑΤ. Τους ειχαν τελειωσει τα μαρμαρα και φωναζαν για 15λεπτη ανακωχη. Ξαφνικα διεταχθηκαμε να μη κανουμε καμμια κινηση. Ανενοχλητοι οι μπαχαλακηδες βγηκαν στους δρομους περιξ και μαζευαν ολα τα μαρμαρα που ειχαν πεταξει και τα εβαζαν μεσα στη πλατει! α για να μας επιτεθουν ξανα. Μετα απο 30 λεπτα αρχισαν παλι οι επιθεσεις.. Ειχα τρελαθει. Δε μπορει να γινοταν κατι τετοιο..

Και οι τραυματιες μας συνεχως μεγαλωναν. Καταλαβα οτι το κρατος δε νοιαζεται για εμας. Αναλωσιμοι ειμαστε. Ενας αριθμος. Ο μονος λογος που δε παραιτουμε ειναι γιατι θα μεινω στο δρομο και δε θα εχω λεφτα για να ζησω. Αλλα συντομα θα κανω αιτηση για αποσπαση σε αλλη υπηρεσια, οπως και αρκετοι φιλοι μου. Εχουμε δωσει αιμα για αυτη την υπηρεσια, αλλα κανεις δε νοιαζεται για εμας

Μαζι σας ειμαστε, μη μας διωχνετε. Προσπαθηστε να απομονωσετε ολους αυτους τους ταραξιες, μη πηγαινετε διπλα τους και να εισαστε βεβαιοι οτι θα τους πιασουμε. Χρειαζομαστε και τη δικη σας βοηθεια. Την επομενη φορα που θα ξαναγινουν τετοια επεισοδια, φυγετε ολοι απο την πλατεια, αφηστε τους μονους. Δε χρειαζεται να σας παιρνει ολους η μπαλα..

Τελος, ζηταω εκ'μερους ολων μια μεγαλη συνγωμη για ολους αυτους που εφαγαν χημικα ή και ξυλο με το γκλοπ χωρις να εφταιγαν σε τιποτα. Αν και μια συγνωμη δεν αρκει. Μακαρι να μπορουσα να πεταξω την ασπιδα και να ερθω μαζι σας. Αντι αυτου αναγκαζομαι να τα βαζω με την αδερφη μου και τον πατερα μου.. Εκει μας οδηγησαν ολοι αυτοι οι αστερατοι.

Ενας αγανακτισμενος ΜΑΤατζης



http://tro-ma-ktiko.blogspot.com

Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »

Όμως το κλάμα μου έχει οργή, έχει θυμό ...



Δάκρυσαν τα μάτια  του τσολιά  στο Σύνταγμα  με την επέλαση  των κατσαπλιάδων  του  Παπουτσή της πάλαι «διαλαμψάσης» ΕΦΕΕ! Σε εμένα η εικόνα, έφερε στο νού τον Γέρο του Μωριά όταν οι «αφεντικοί» του τόπου, το γκουβέρνο που θάλεγε κι ο ίδιος, αποφάσισαν να κιοτέψουν μαζικά , 155 νοματαίοι, βουλευτάδες όλοι!!! 
Ταγμένοι τάχα να υπερασπιστούν την Πατρίδα ακόμα και με το αίμα τους. Όπως άλλωστε έπραξε αληθινά ο Θοδωράκης των ηρώων.  Όμως αυτοί κιοτήδες πιότερο παρά καπεταναίοι προτίμησαν να δώσουν την Ελλάδα –που άλλοι ελευθέρωσαν- σε νέα σκλαβιά. Πωλείται η Ελλάς σε τιμή μνημονίου. Αντουφέκιστη!!!
Έβλεπα τον τσολιά να δακρύζει και έφερα στο μυαλό μου το Γέρο της Ελλάδας, το Γέρο της καρδιάς μου και της καρδιάς όλων των Ελλήνων – Ρωμιών , να δακρύζει και να λυγίζει έστω για λίγο, μπροστά στον άδικο χαμό του λεβοντογιού του , του Πάνου  του. Ένας λυγμός σταμάτησε τη σκέψη μου, αλλά δεν μπορώ, δεν δικαιούμαι να σωπάσω όσο και να μου κοστίσει  η κραυγή μου αυτή. Γέρο Θοδωράκη αγαπημένε σύντροφε της ανάστασης του γένους μας, αγαπημένε χορηγέ  της ελευθερίας μας πόσο αλήθεια θα ντρέπεσαι για εμάς σήμερα!  
 Για  αυτόν τον μινίστρο το Χρήστο –που μοιάζει πιά Χριστάκης- που έδειξε την παλληκαριά του και τον τσαμπουκά του κουβέρνου που υπηρετεί, σπάζοντας κεφάλια άνεργων παιδιών που ανησυχούσαν για την εξαθλίωση που τους ανέμιζαν από τα έδρανα της πολυτελούς Βουλής και όχι από τα ρουμάνια που αγνάντευε ο Γέρος τις κινήσεις του Εχθρού.
Οι σημερινοί μας κυβερνήτες, σπάζαν τα κεφάλια των παιδιών μας , ξέροντας ότι τους παρακολουθούν οι Φραγκολεβαντίνοι «προστάτες» τους, αυτοί που μας δάνειζαν στα χρόνια του αγώνα και μας κατάκλεβαν διαιωνίζοντας το χρέος και εισπράττοντας το διπλό και τρίδιπλο. Γιατί τότε η Πατρίδα λευτερώνονταν με το αίμα των αγωνιστών αλλά ξανασκλαβώνονταν με τις  ξεροκεφαλιές και τη δειλία των πολιτικών. Αλλά τα χρόνια εκείνα διαφέρουν θα μας πούνε. Έτσι λένε. Αλλά εγώ βλέποντας τον Έλληνα τσολιά αγέρωχο να δακρύζει και να ατενίζει ευθεία, ντράπηκα που είμαι Έλληνας, ντράπηκα που αίμα ηρώων με λευτέρωσε και εγώ κάθομαι ακούνητος , αναποφάσιστος και αποσβολωμένος να περιμένω την εθελοντική μου υποταγή στις ορδές των Σόρος επειδή οι καλαμαράδες των κομμάτων και ιδιαίτερα του πάλαι ποτέ αυτοδιαφημιζόμενου και ως …. Πατριωτικού!!!!!
Σχώρα  μας αν μπορέσεις καπετάνιε, σχώρα με που φάνηκα δειλός σε τούτη την επέλαση των μιστοφόρων του κουβέρνου. Σε αυτούς που ανάστησαν στη μνήμη μας τη μνήμη των γεννίτσαρων, που έσφαζαν τα αδέρφια τους υπακούοντας με ενθουσιασμό και «μεράκι» στις προσταγές των πασάδων αφεντάδων τους. Σε  αυτούς που τους εξόπλισαν τα αφεντικά τους με τα χημικά  των εργοστασίων των φίλων του Σόρος και των νεοταξιτών συνεταίρων του. Σε  αυτούς τους παπουτσωμένους και γραβατωμένους  γαβριάδες της εξουσίας . Τους γρωσσάτους, τους καλοζωϊσμένους στις Βρυξέλλες και όπου αλλού. Αυτούς που με τη θητεία μιάς συγκυρίας , πίνουν το αίμα όλων μας για δύο γενιές ήδη και διαιωνίζονται μέσω γνωστών και φίλων. Έτσι στοιχειώνουν την εφιαλτική παρουσία τους  στο κουβέρνο.
Σχώρα με Γέρο γιατί ξαστόχησα και δεν έχω σταματημό. Όμως το κλάμα μου έχει οργή, έχει θυμό , σου υπόσχομαι να έχει και μνήμη και διάρκεια. Να μην ξεχάσω πιά ποτέ αυτούς που ξεσκίζουν  τη μάνα πατρίδα, με θλίψη τάχα και μάλιστα για το καλό όλων μας. Δηλαδή εκείνων (των ιδίων) που με προσόντα την πώληση της «αντιστασιακότητας»  που τους αναγνωρίστηκε  τη «γάζωσαν» περίφημα, καταντώντας την πατρίδα μπαίγνιο  των μπαγάσηδων του ΔΝΤ και της σκυλοπαρέας των Βρυξελών.
Σχώρα με Γέρο , σχώρα μας στρατηγέ!  
 Σχώρα μας και εσύ λεβέντη της σκοπιάς του Άγνωστου στρατιώτη, που σε κάναμε να δεις την ασχήμια στην οποία αφήσαμε την χώρα μας να πέσει. Σίγουρα εσύ θα πονάς και την πατρίδα όχι από επάγγελμα όπως οι περισσότεροι από τους επαγγελματίες του κτιρίου που φρουρείς. Έτσι κατάλαβα το δάκρυά σου,χτές. Έτσι θα έκλαιγε ο Γέρος του Μωριά ,ο Ελευθερωτής του Γένους που δεν έσκυψε το κεφάλι , όπως κάνουν οι πρωταγωνιστές του σήμερα.  

Read more » Διαβάστε περισσότερα...
Read more »
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...