Αυτό υποστηρίζουν στο Bloomberg View οι συντάκτες του γνωστού οικονομικού πρακτορείου, έπειτα από ενδελεχή μελέτη των κινήσεων κεφαλαίων στην Ευρώπη και τους ισολογισμών των κεντρικών τραπεζών.
Όπως εξηγούν, όταν η ΕΕ και η ΕΚΤ έσπευσαν να διασώσουν τις χώρες σε κρίση, έδωσαν στις γερμανικές τράπεζες τη δυνατότητα να πάρουν πίσω τα λεφτά τους.
Στην ελληνική περίπτωση, οι γερμανικές τράπεζες ήταν το μέσο διευκόλυνσης της χώρας, καθώς διέθεσαν τεράστια ποσά και έτσι απέκτησαν, τα χρόνια πριν από την κρίση, τεράστια έκθεση στις χώρες της περιφέρειας της ζώνης του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος.
Ουσιαστικά, ωστόσο, διέσωσαν τις γερμανικές τράπεζες και τους φορολογούμενους, οι οποίοι, αν δεν αποπληρώνονταν τα δάνεια, θα έπρεπε να στηρίξουν αυτές τις τράπεζες.
Σε αντίθεση με μεγάλο μέρος της βοήθειας προς την Ελλάδα, η στήριξη στις γερμανικές τράπεζες προσφέρθηκε αυτόματα, ως μια λειτουργία της δομής της νομισματικής ένωσης.
Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (ΤΔΔ), μέχρι το Δεκέμβριο του 2009 η έκθεση των τραπεζών στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία και στην Ισπανία έφτανε στα 704 δισ. δολάρια. Ποσό κατά πολύ μεγαλύτερο από το συνολικό άθροισμα των κεφαλαίων τους.
Στην πραγματικότητα, δάνεισαν πολύ περισσότερα από όσα μπορούσαν να αντέξουν.
Όταν λοιπόν οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν χρήματα από την Ελλάδα, οι άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης αντιστάθμισαν συλλογικά τις συγκεκριμένες εκροές, με δάνεια προς την Τράπεζα της Ελλάδος.
Τα δάνεια αυτά εγγράφηκαν στον ισολογισμό της Bundesbank, της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, ως απαιτήσεις στην υπόλοιπη ευρωζώνη. Ο μηχανισμός αυτός, σχεδιασμένος για να κρατά σε ισορροπία τους ισολογισμούς της ευρωζώνης, έκανε πιο εύκολη την απόσυρση των γερμανικών ιδρυμάτων από τις θέσεις τους.
Σε αντίθεση με τις απαιτήσεις των ιδιωτικών τραπεζών, οι απαιτήσεις της Bundesbank ήταν εν μέρει μόνο ευθύνη της Γερμανίας. Αν η Ελλάδα αποκήρυσσε το χρέος της, οι απώλειες θα κατανέμονταν μεταξύ όλων των κρατών - μελών της ευρωζώνης, ανάλογα με τη συμμετοχή τους στην ΕΚΤ. Το μερίδιο της Γερμανίας θα ήταν στο 28%, σημειώνουν οι συντάκτες του Bloomberg.
Στην ουσία, τα τελευταία δύο χρόνια, μεγάλο μέρος του ρίσκου που βρισκόταν στους ισολογισμούς γερμανικών τραπεζών μεταφέρθηκε στους φορολογούμενους όλης της ευρωζώνης.
Είναι δύσκολο να υπολογιστεί ακριβώς πόσο επωφελήθηκε η Γερμανία από την ευρωπαϊκή διάσωση.
Μια ένδειξη θα ήταν το ποσό που απέσυραν οι γερμανικές τράπεζες από τις χώρες της ευρωζώνης από την έναρξη της κρίσης. Σύμφωνα με την ΤΔΔ, τράβηξαν 353 δισ. δολάρια από τον Δεκέμβριο του 2009 ως το τέλος του 2011. Μία άλλη ένδειξη θα ήταν η αύξηση των απαιτήσεων της Bundesbank στις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης. Αυτή αντιστοιχεί σε 466 δισ. ευρώ από τον Δεκέμβριο ως τον Απρίλιο του 2012, αλλά περιλαμβάνει και μη Γερμανούς καταθέτες, που μετέφεραν τα χρήματά τους σε γερμανικές τράπεζες.
Στον αντίποδα, η Ελλάδα έλαβε συνολικά 340 δισ. ευρώ σε επίσημα δάνεια για να ανακεφαλαιοποιήσει τις δικές της τράπεζες, να αντικαταστήσει τα κεφάλαια που έφυγαν στο εξωτερικό, να αναδιαρθρώσει το χρέος της και να βοηθήσει τις τράπεζες να τα βγάλουν πέρα. Μόνο 15 δισ. ευρώ προήλθαν απευθείας από τη Γερμανία. Τα υπόλοιπα προήλθαν από την ΕΚΤ, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
protothema.gr
