Κατ’ αρχάς, όμως, να εξηγήσω τι είναι αυτό το πράγμα: η Αλυσίδα της Βικτωρίας (Royal Victoria Chain) είναι ένα βαρύτιμο παράσημο, του οποίου το περίτεχνο σχέδιο και η τέχνη της κατασκευής το κάνει αληθινό κόσμημα. Κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από χρυσό, φοριέται γύρω από τον λαιμό με μια επίσης χρυσή αλυσίδα. Η αξία του εκτιμάται σήμερα στις 75.000 λίρες. Καθιερώθηκε το 1902 από τον Εδουάρδο Ζ΄ και η απονομή του είναι το αποκλειστικό προνόμιο του εκάστοτε Βρετανού μονάρχη. Το προσφέρει σε όποιον εκείνος θέλει, είτε πρόκειται για αρχηγό κράτους είτε για τον κηπουρό των ανακτόρων, ως ένδειξη προσωπικής εκτίμησης· γι’ αυτό και δεν συνοδεύεται από τίτλο τιμής. Ωστόσο, ο αποδέκτης αναλαμβάνει την υποχρέωση, που του γνωστοποιείται γραπτώς, μετά τον θάνατό του, το παράσημο να επιστραφεί από τους κληρονόμους του στον βασιλικό οίκο της Βρετανίας.
Η βασίλισσα Ελισάβετ απένειμε λοιπόν την Αλυσίδα της Βικτωρίας στον Μιτεράν το 1992, κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Βρετανία. Ομως, μετά τον θάνατο του Γάλλου πολιτικού το 1996, η διάκριση δεν επεστράφη. Επί χρόνια το Φόρεϊν Οφις πίεζε για την επιστροφή της, ενώ η Γαλλική Προεδρία επινοούσε καλλιτεχνικές υπεκφυγές για να κερδίζει χρόνο. Ωσπου με τα πολλά, αποκαλύφθηκε ότι ο Μιτεράν είχε χαρίσει τη διάκριση στην ερωμένη του, η οποία φυσικά δεν είχε καμία διάθεση να την αποχωριστεί και μέχρι να πεισθεί το Ελυζέ είδε κι έπαθε.
Αυτή η προδήλως ασήμαντη ιστορική λεπτομέρεια μας επιτρέπει, ωστόσο, να εκτιμήσουμε δύο τινά. Πρώτον, το κρυμμένο, πονηρό λογοπαίγνιο στην χειρονομία του Μιτεράν να χαρίσει την αλυσίδα στην ερωμένη του. Τόσοι και τόσοι μπορούν να χαρίσουν στην ερωμένη τους ένα σετάκι Victoria’s Secret. Ποιος όμως μπορεί να της χαρίσει μια αυθεντική Victoria Chain; (Ή μήπως είμαι ο μόνος που έκανε τον συσχετισμό με την γνωστή μάρκα γυναικείων εσωρούχων πολυτελείας; Φαντάζομαι πως δεν είμαι...) Δεύτερον, τη διαφορά κλάσεως μεταξύ του Μιτεράν και του σημερινού, σοσιαλιστή επίσης, προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ο μεν Μιτεράν ουσιαστικά εξαπάτησε τη φιλενάδα του χαρίζοντάς της κάτι το οποίο δεν του ανήκε, ο δε Ολάντ έχει τόσο στιβαρό έλεγχο της προσωπικής ζωής του, ώστε η δική του φιλενάδα να τον έχει κάνει ρεζίλι διεθνώς από τον πρώτο κιόλας μήνα του στο Ελυζέ. Κατόπιν τούτου, έστω και μεταθανατίως, νομίζω ότι αξίζει να απονείμουμε στον Μιτεράν την υψίστη, άυλη ελληνική διάκριση: ποτέ πια σκέτο «Φρανσουά Μιτεράν»· εφεξής «ο Φρανσουά ο Μιτεράν». Το αξίζει, γιατί είχε μέσα του τον Ελληνάρα ο μακαρίτης!
Μεταξωτά βρακιά
Το «Ντάουντον Αμπυ» είναι μια σαπουνόπερα ποιότητας Χάροντ’ς. Είναι δηλαδή μια κανονική σαπουνόπερα με τα όλα της (ώς και οι νεκροί ανασταίνονται, που λέει ο λόγος, όπως θα διαπιστώσουν στο μέλλον όσοι την παρακολουθούν...), καμωμένη ωστόσο με μαεστρία, άψογο επαγγελματισμό και με τα καλύτερα υλικά της αγοράς. Εξ ου και η τεράστια διεθνής επιτυχία της. Τώρα, το περιβόητο φιλί μεταξύ των δύο ανδρών, που λογοκρίθηκε από τη σεμνότυφο ΕΡΤ, είναι ένα σχεδόν ασήμαντο συστατικό της συνταγής: προφανώς, οι παραγωγοί έκριναν ότι έπρεπε να υπάρχει κάτι σχετικό στο όλο πακέτο για να πιάσουν και το κοινό των ομοφυλοφίλων.
Αν όμως το «Ντάουντον» είναι ένα προϊόν ανώτερης ποιότητας στο είδος του, η ΕΡΤ, που προβάλλει τη σειρά, αποδεικνύεται ανάξια του επιπέδου που διεκδικεί. Είναι τόσο φανερή η επαρχιώτικη κουτοπονηριά της πρωτοβουλίας! «Ας το κόψουμε, μην μας πλακώσουν οι θεούσες. Ποιος θα το καταλάβει;» Υποθέτω ότι κάπως έτσι θα το αποφάσισαν. Αμ δε όμως! Τους είχε μάλλον διαφύγει ότι ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ότι η σειρά είναι πασίγνωστη, ότι ως και το βίντεο κλαμπ της γειτονιάς την προσφέρει προς ενοικίαση. Οσο για τις εκ των υστέρων δικαιολογίες, απλώς επιβεβαίωσαν τις υποψίες περί επαρχιωτισμού. Τι τα θέλετε όμως; Είναι γνωστό ποια είναι η προϋπόθεση για τα μεταξωτά βρακιά και, δυστυχώς, η ΕΡΤ δεν τη διαθέτει. «Κυριακή στο χωριό» και πολύ της πάει...
Πένθος
Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν το μέγεθος της απώλειας: χάσαμε τη Σίλβια Κριστέλ. Μια ολόκληρη γενιά ανδρών, οι πενηντάρηδες, πενθούμε. Το μόνο παρήγορο, τουλάχιστον για ορισμένους εξ ημών, είναι ότι η άλλη σπουδαία γυναικεία θεότητα (θεότητα για εντελώς διαφορετικούς λόγους αυτή) η βαρώνη Θάτσερ είναι ακόμη μαζί μας...
Tου Στεφανου Κασιματη
kathimerini.gr
