Φωτιά στο πολιτικό σκηνικό ανάβει η παραλαβή εκ νέου της αυθεντικής λίστας Λαγκάρντ, καθώς εκτός της ουσίας της υπόθεσης που αφορά ενδεχόμενες περιπτώσεις φοροδιαφυγής και κτήσης μαύρου χρήματος, προκύπτουν σοβαρές πολιτικές (ενδεχομένως και ποινικές) ευθύνες για την αλλοίωση του περιεχομένου του πρώτου αντιγράφου της λίστας με τις καταθέσεις Ελλήνων στην HSBC.
Αλλοίωση η οποία, όπως καταδεικνύουν τα τρία ονόματα που αφαιρέθηκαν από τη λίστα, δεν μπορεί να είναι τυχαία, καθώς αφορούν και τα τρία σε συγγενικά πρόσωπα του τότε υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.
Η υπόθεση «λίστα Λαγκάρντ» παίρνει πλέον μυθιστορηματικό χαρακτήρα, καθώς μετά την αποκάλυψη ότι πίσω από τους τρεις λογαριασμούς που είχαν αφαιρεθεί κρύβονταν οι δύο εξαδέλφες του Γ. Παπακωνσταντίνου, Ελένη και Μαρίνα, και οι σύζυγοί τους, ακόμη αναζητούνται πειστικές απαντήσεις για το τι ακριβώς έχει συμβεί με μια λίστα (από τις πολλές που θα έπρεπε να υπάρχουν ήδη στα χέρια των ελληνικών αρχών) που εδώ και τέσσερις μήνες βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας και δηλητηριάζει την ελληνική πολιτική σκηνή.
«Εξαφανίστηκαν»
Η αποκάλυψη ότι πίσω από τους διαγραμμένους λογαριασμούς βρίσκονταν οι θυγατέρες του αείμνηστου Μιχάλη Παπακωνσταντίνου προκάλεσε μεν έκπληξη, αλλά συγχρόνως έστρεψε όλα τα φώτα στο πρόσωπο του Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος πλέον θα πρέπει να αντικρούσει τις κατηγορίες ότι στη λίστα την οποία παρέλαβε από τους Γάλλους το 2010, και την οποία για λόγους που αναζητά προς το παρόν η Δικαιοσύνη άφησε αναξιοποίητη, είχαν λογαριασμούς και οι δύο εξαδέλφες του, που «εξαφανίστηκαν» όμως στη διάρκεια της περιπετειώδους διαδρομής της λίστας.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών υποστηρίζει μέσω της συνέντευξής του στο «Εθνος της Κυριακής» ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος για οποιαδήποτε αλλοίωση της λίστας και κάνει λόγο για χοντροκομμένη σκευωρία.
Βέβαια οι επικριτές του ισχυρίζονται ότι το γεγονός και μόνον ότι ο ίδιος είχε αποφύγει να δώσει στις αρμόδιες αρχές ολόκληρη την πρώτη λίστα Λαγκάρντ ακυρώνει και το πιο ισχυρό υποστηρικτικό εργαλείο που θα είχε, ώστε να αποδείξει ότι η λίστα Λαγκάρντ δεν αλλοιώθηκε από τον ίδιο.
Πολύ περισσότερο μάλιστα που δεν μπορεί να μην είχε αντιληφθεί την ύπαρξη των ονομάτων των συγγενών του, όταν διατρέχοντας τη λίστα εντόπισε τους είκοσι λογαριασμούς που είχε παραδώσει στον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ για έλεγχο.
Βεβαίως σε κάθε τέτοια υπόθεση το πρώτο που αναζητείται είναι το κίνητρο. Και εκεί αρχίζουν τα μυστήρια.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έχοντας στα χέρια του μια πραγματική βόμβα, όπως ήταν η λίστα Λαγκάρντ, εμφανίζεται να φροντίζει μόνο για τις δύο εξαδέλφες του, οι οποίες είχαν λογαριασμούς σχεδόν 1,2 εκατομμυρίου ευρώ, ποσό που δεν φαίνεται εξωφρενικό εφόσον προηγηθεί η ανάγνωση του επαγγελματικού βιογραφικού τους και έχοντας γνώση της καταγωγής τους από ένα ισχυρό πολιτικό και οικονομικό τζάκι της Μακεδονίας.
Πολύ περισσότερο εφόσον τα ποσά αυτά μπορούν να δικαιολογηθούν από τις φορολογικές δηλώσεις τους, ο Γ. Παπακωνσταντίνου δεν είχε κανέναν πρακτικό λόγο να ανησυχήσει για τυχόν εμπλοκή των εξαδέλφων του. Αλλά ακόμη κι αν αυτά τα ποσά δεν δικαιολογούνται από το εισόδημά τους, θα ήταν απολύτως αφελές να επιχειρηθεί η αφαίρεση των ονομάτων τους από μια λίστα, κάτι που εύκολα θα μπορούσε να αποκαλυφθεί στο αμέσως προσεχές μέλλον.
«Επίδειξη αλαζονείας»
Αλλοι, από εκείνους που δεν χαρακτηρίστηκαν ποτέ φίλοι του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, κάνουν λόγο για ακόμη μία αχρείαστη επίδειξη αλαζονείας του άλλοτε πανίσχυρου τσάρου της ελληνικής Οικονομίας και ισχυρότερου μετά τον πρωθυπουργό Γιώργου Παπανδρέου κυβερνητικού παράγοντα, που απλώς θεώρησε ότι μπορεί να προσφέρει μια οικογενειακή εξυπηρέτηση απαλλάσσοντας από ενοχλητικά τρεχάματα τις εξαδέλφες του. Προστατεύοντας συγχρόνως όμως και το δικό του όνομα από την εμπλοκή του οικογενειακού ονόματος Παπακωνσταντίνου εν μέσω κρίσης, σε μια έστω και αθώα και νόμιμη κατοχή λογαριασμού σε ελβετική τράπεζα.
Ετσι παραμένει αναπάντητο ερωτηματικό το κίνητρο που οδήγησε το χέρι εκείνου που αφαίρεσε τα ονόματα των συγγενών του Γ. Παπακωνσταντίνου από τη λίστα Λαγκάρντ.
Απλώς δύσκολα θα μπορέσει να πειστεί όχι μόνο η κοινή γνώμη αλλά και η προανακριτική ή η εξεταστική επιτροπή ότι δεν ήταν ο ίδιος ο κ. Παπακωνσταντίνου που θέλησε να προστατεύσει, για άγνωστους λόγους μέχρι στιγμής, τις δύο εξαδέλφες του, θέτοντας σε κίνδυνο και το ίδιο το προσωπικό (και όχι απλώς το πολιτικό) μέλλον του.
ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ
Τα θολά σημεία για τον πρώτο παραλήπτη
Εντύπωση προκαλεί, πάντως, η «ανακρίβεια» για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που περιλαμβάνεται στο πόρισμα που παραπέμφθηκε στη Βουλή και αφορά το πρόσωπο που παρέλαβε την πρώτη λίστα το 2010.
Στην ένορκη κατάθεση του Θ. Φλωράτου, διευθυντή της Κεντρικής Υπηρεσίας του ΣΔΟΕ, ο οποίος ταξίδεψε στο Παρίσι και παρέλαβε τη λίστα Λαγκάρντ στις 20 Δεκεμβρίου, περιγράφεται ολόκληρη η διαδικασία της μετάβασής του, της συνάντησης με στελέχη του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών και η παραλαβή για δεύτερη φορά.
Ο κ. Φλωράτος αναφέρει συγκεκριμένα: «Θέλω να προσθέσω ότι στο αρμόδιο γραφείο του Γαλλικού Υπουργείου Οικονομικών διατηρείται φάκελος και για την προηγούμενη παράδοση του ψηφιακού δίσκου που είχε παραδοθεί στον Ελληνα πρέσβη κ. Κλη...».
Η αναφορά αυτή δημιουργεί σειρά ερωτημάτων, καθώς ο πρέσβης Ηλίας Κλης είχε πράγματι υπηρετήσει στην ελληνική πρεσβεία στο Παρίσι αλλά η θητεία του εκεί είχε ολοκληρωθεί το 2002 και κατόπιν είχε μετατεθεί στην ελληνική πρεσβεία της Μόσχας, πριν συνταξιοδοτηθεί το 2008. Από το 2009 παραμένει πρέσβης στο Παρίσι ο Κ. Χαλαστάνης, ο οποίος και σύμφωνα με τις ημερομηνίες είχε την ευθύνη για την παραλαβή. Προκαλεί, λοιπόν, ερωτηματικά το γεγονός ότι οι γαλλικές αρχές διατηρούν φάκελο σύμφωνα με τον οποίο εκείνος που παρέλαβε τη λίστα είναι Ελληνας διπλωμάτης που είχε υπηρετήσει στο Παρίσι πριν από οκτώ χρόνια.
Εάν δεν πρόκειται περί γραφειοκρατικού λάθους, τότε θα πρέπει από τις ελληνικές αρχές να ζητηθούν διευκρινίσεις για το ποιος και πότε παρέλαβε την αρχική λίστα.
ethnos.gr
