Επειτα από 17 χρόνια δεξιάς διακυβέρνησης, το Μέγαρο των Ηλυσίων πέρασε στα χέρια των Σοσιαλιστών. Ο Φρανσουά Ολάντ πέτυχε ιστορική νίκη συγκεντρώνοντας το 51,67% των ψήφων, έναντι 48,3% του συντηρητικού αντιπάλου του. Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη για την ήττα, δήλωσε ο Σαρκοζί
Την έξοδο στον Νικολά Σαρκοζί έδειξαν οι Γάλλοι ψηφοφόροι, που έπειτα από 17 χρόνια διακυβέρνησης από τη Δεξιά, επέλεξαν ως πρόεδρό τους τον Σοσιαλιστή υποψήφιο, Φρανσουά Ολάντ. Ο νέος ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων, που υποσχέθηκε χθες ότι «η αλλαγή ξεκινά τώρα», συγκέντρωσε το 51,67% των ψήφων έναντι 48,3% που έλαβε ο «Σαρκό», ο οποίος παραδέχθηκε ότι ηττήθηκε μόλις 20 λεπτά μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων.
«Η Γαλλία έχει νέο πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ηταν μια δημοκρατική επιλογή... Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη για την ήττα αυτή» δήλωσε ο Σαρκοζί, η οποία ήταν βαρύτατη για τον ίδιο: είναι ο μοναδικός πρόεδρος της Γαλλίας τα τελευταία 31 χρόνια που αποχωρεί μετά την ολοκλήρωση της πρώτης του θητείας.
Η προσέλευση των Γάλλων στις κάλπες ήταν αθρόα, ξεπερνώντας το 80%, ενώ εντυπωσιακή ήταν και η συμμετοχή των ψηφοφόρων από το εξωτερικό, οι οποίοι ξεπέρασαν τους 900.000. Η σαφής εντολή που έλαβε ο Ολάντ από τον γαλλικό λαό τού δίνει ένα σημαντικό προβάδισμα και στις βουλευτικές εκλογές, που θα διεξαχθούν στις 10 και 17 Ιουνίου και όπου οι Σοσιαλιστές χρειάζονται άνετη πλειοψηφία προκειμένου να προωθήσουν τις μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα που υποσχόταν προεκλογικά ο Σοσιαλιστής υποψήφιος.
Ο Ολάντ είχε αναγορεύσει τις τράπεζες και τους πλουσίους σε αντιπάλους του και είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να φορολογήσει με 75% όσους δηλώνουν εισόδημα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ.
Η Γηραιά Ηπειρος ανέμενε με αγωνία το αποτέλεσμα της γαλλικής κάλπης, καθώς ο Ολάντ, που εμφανίστηκε ως το πολιτικό αντίβαρο της Ανγκελα Μέρκελ και οραματίζεται μια Ευρώπη με πιο κοινωνικό πρόσωπο, θα βρίσκεται στο τιμόνι της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας στην ΕΕ για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Η νίκη του δίνει νέο αέρα στα υπόλοιπα σοσιαλιστικά κόμμα της Ευρώπης και κυρίως της Γερμανίας, που έχουν μπροστά τους τοπικές εκλογικές αναμετρήσεις και τις ομοσπονδιακές εκλογές για την ανάδειξη καγκελάριου το 2013.
Δημοσιονομικό σύμφωνo
Ο ηγέτης των Γάλλων Σοσιαλιστών έχει δηλώσει ότι θέλει να επαναδιαπραγματευτεί το δημοσιονομικό σύμφωνο ρίχνοντας βάρος στην ανάπτυξη και όχι στη σκληρή λιτότητα, κάτι που μέχρι πρότινος απέρριπτε μετά βδελυγμίας το Βερολίνο. Αυτό άλλωστε τόνισε και στην ομιλία του μετά τη νίκη: «Το έργο μου είναι να δώσω στην Ευρώπη και μια διάσταση ανάπτυξης». Η πρώτη επίσκεψη που θα πραγματοποιήσει ο Ολάντ ως πρόεδρος της Γαλλίας θα είναι στη γερμανική πρωτεύουσα, για να συναντηθεί με τη Μέρκελ και να τεθούν εκ νέου τα ευρωπαϊκά ζητήματα επί τάπητος, με στόχο να βρεθεί η «χρυσή τομή» μεταξύ των δύο χωρών.
Οι αγορές φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να συμφιλιώνονται με τις προτάσεις του Ολάντ περί ανάπτυξης, ένα αίτημα που ακούγεται από ολοένα και περισσότερες πλευρές, ωστόσο ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας θα πρέπει να περάσει πολύ γρήγορα τις «εξετάσεις» για να σταθεροποιήσει την οικονομία της χώρας.
Σαρκοζί
Αποχώρησε από το κόμμα
Ο Νικολά Σαρκοζί χρεώθηκε την ήττα και αποχώρησε από το κόμμα του UMP, δεχόμενος τα πυρά από το εσωτερικό της παράταξής του. Ο πρώην εκπρόσωπος των Συντηρητικών, Ντομινίκ Παγιέ, «τιτίβισε» στο Twitter: «Μια προεδρική εκλογή κερδίζεται από το κέντρο. Ο Σαρκοζί δεν το έλαβε υπόψη». Η πρώην υπουργός, Ραχίντα Ντάτι, η οποία βρέθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο έπειτα από κόντρα της με τον Σαρκοζί και τη σύζυγό του, Κάρλα Μπρούνι, ήταν ακόμη πιο δηκτική: «Θέλω να συγχαρώ τον Φρανσουά Ολάντ αλλά και όλους τους Γάλλους».
Το προφίλ του
Η πορεία του Σαρκοζί από τον θρίαμβο έως τη συντριβή
Ο Νικολά Σαρκοζί πέρασε πριν από πέντε χρόνια τις πύλες του Μεγάρου των Ηλυσίων με την ισχυρότερη λαϊκή εντολή από το 1958 και τον Ντε Γκολ, κυρίως με τον αέρα του... σκληρού που είχε αποκτήσει ως υπουργός Εσωτερικών την περίοδο 2002-4, ενώ έναν χρόνο μετά κέρδιζε την προεδρία του κόμματος UMP, παρά την αντίθετη άποψη του Σιράκ. Ομως ποτέ στα χρονικά ένας πρόεδρος δεν είδε τη δημοτικότητά του να βουλιάζει τόσο γρήγορα και τόσο πολύ, καθώς πολλοί τον βρήκαν αλαζονικό και πολύ... φιλικό με τους πλούσιους. Τη φιλοδοξία του δεν την είχε κρύψει ποτέ: κάποτε, όταν είχε ερωτηθεί αν είχε σκεφτεί ποτέ να γίνει πρόεδρος, είχε απαντήσει «συνεχώς», απλώς όταν έγινε επιτέλους πρόεδρος η φιλοδοξία πήρε... ναπολεόντειες διαστάσεις. Η προτίμησή του στα ακριβά ρούχα, στα γιοτ και στην ποπ μουσική ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τα πιο εκλεπτυσμένα γούστα των προκατόχων του, ενώ η αγάπη του για το τζόγκινγκ θεωρήθηκε πολύ «αμερικανιά». Δεν δίσταζε επίσης να «διαφημίζει» την προσωπική του ζωή, ιδίως τον δεσμό του με την Κάρλα Μπρούνι, στοιχεία που δεν βοήθησαν στην τόνωση της δημοφιλίας του.
Σε συνδυασμό δε με την εκτόξευση της ανεργίας, τις φοροαπαλλαγές που επιβλήθηκαν σε υψηλά εισοδήματα, τη χαλάρωση του 35ωρου εβδομαδιαίας εργασίας και την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 62 από τα 60 χρόνια, την υιοθέτηση θέσεων της ακροδεξιάς κυρίως σε ό,τι αφορά στο μεταναστευτικό, αλλά και την «προσάρτηση», όπως θεώρησαν πολλοί Γάλλοι, της Γαλλίας στο άρμα της Μέρκελ, ο Σαρκοζί διεκδίκησε μία δεύτερη θητεία με μόλις το ένα τρίτο των ψηφοφόρων να τον υποστηρίζει. Παραδέχτηκε πως έκανε λάθη κατά την προεδρία του και δήλωσε πως μετά την ήττα του θα αποσυρθεί από την πολιτική.
ethnos.gr